صائدیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
}} | }} | ||
'''صائدیه''' از [[غلاة]] [[شیعه]] بوده و به پیروان صائد نهدی می‌گویند که معاصر [[جعفر بن محمد (صادق)]] بود. | '''صائدیه''' از [[غلات|غلاة]] [[مذهب شیعه|شیعه]] بوده و به پیروان صائد نهدی می‌گویند که معاصر [[جعفر بن محمد (صادق)]] بود. | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
او و [[بیان‌بن‌سمعان تمیمی نهدی]] از فرقه «[[کربیه]]» بودند و اعتقاد داشتند که [[محمد‌بن‌حنفیه]] [[حجت بن | او و [[بیان‌بن‌سمعان تمیمی نهدی]] از فرقه «[[کربیه]]» بودند و اعتقاد داشتند که [[محمد بن حنفیه|محمد‌بن‌حنفیه]] همان [[حجت بن الحسن (مهدی)|مهدی منتظر]] است. | ||
کشّی از امام صادق (ع) روایت می‌کند که آیه «کُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ.» سوره شعرا، آیه 222، درباره هفت تن از کذّابین نازل شده و نام آنها بدین قرار است: 1. [[مغیرة‌بن‌سعید]] 2. [[بزیع سرّی]] 3. ابوالخطاب 4. [[بشّار شعیری]] 5. | [[کشّی]] از امام صادق (ع) روایت می‌کند که آیه «کُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ.» سوره شعرا، آیه 222، درباره هفت تن از کذّابین نازل شده و نام آنها بدین قرار است: 1. [[مغیرة‌بن‌سعید]] 2. [[بزیع سری|بزیع سرّی]] 3. ابوالخطاب 4. [[بشار شعیری|بشّار شعیری]] 5. حمزة‌بن‌عمّار بربری 7. [[صائد نهدی]]. امام جعفر صادق (ع) درباره آنان فرمود: خدا آهن داغ را نصیب‌شان کند.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 264 با ویرایش اندک.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۱۴
| صائدیه | |
|---|---|
 | |
| نام | صائدیه |
| موسس | صائد نهدی |
صائدیه از غلاة شیعه بوده و به پیروان صائد نهدی می‌گویند که معاصر جعفر بن محمد (صادق) بود.
تاریخچه
او و بیان‌بن‌سمعان تمیمی نهدی از فرقه «کربیه» بودند و اعتقاد داشتند که محمد‌بن‌حنفیه همان مهدی منتظر است. کشّی از امام صادق (ع) روایت می‌کند که آیه «کُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ.» سوره شعرا، آیه 222، درباره هفت تن از کذّابین نازل شده و نام آنها بدین قرار است: 1. مغیرة‌بن‌سعید 2. بزیع سرّی 3. ابوالخطاب 4. بشّار شعیری 5. حمزة‌بن‌عمّار بربری 7. صائد نهدی. امام جعفر صادق (ع) درباره آنان فرمود: خدا آهن داغ را نصیب‌شان کند.[۱]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 264 با ویرایش اندک.
