بلالیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | ||
| عنوان =بلالیه | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام =بلالیه | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = | |||
| قرن شکل گیری =قرن سوم هجری قمری | |||
| مبدأ شکل گیری = | |||
| موسس =ابوطاهر محمد‌بن‌علی بن‌بلال | |||
| عقیده =مدعی نیابت امام زمان | |||
}} | |||
'''بلالیه''' شاخه‌ای از فرقه «[[غلات|غلاة]]» و منسوب به ابوطاهر محمد‌بن‌علی بن‌بلال از اصحاب [[حسن بن علی (عسکری)|امام یازدهم]] می‌باشد. | |||
==تاریخچه== | == تاریخچه و عقاید == | ||
ابوطاهر از اصحاب امام یازدهم (علیه‌السلام) و از منکران نیابت [[محمد بن عثمان عمری|محمد‌بن‌عثمان‌عمری]] از [[نواب اربعه]] است. وی از تسلیم اموالی که [[شیعیان]] به عنوان سهم امام به او داده بودند تا به محمد‌بن‌عثمان بدهد؛ خودداری می‌کرد و در ادامه ادعای نیابت کرد و گفت که وکیل [[حجت بن الحسن (مهدی)|امام زمان (عجل الله تعالی فرجه‌الشریف)]] است. به همین دلیل از طرف حضرت (ع) توقیعی در لعن او صادر شد و شیعیان نیز از وی تبری جستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 107 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref><ref>شیخ طوسی محمد بن حسن، کتاب الغیبة ص 239</ref> | |||
<ref>شیخ طوسی محمد بن حسن، کتاب الغیبة ص 239</ref> | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده: مذاهب | {{فرق و مذاهب}} | ||
[[رده:فرق و مذاهب]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۲۸
| بلالیه | |
|---|---|
 | |
| نام | بلالیه |
| قرن شکل گیری | قرن سوم هجری قمری |
| موسس | ابوطاهر محمد‌بن‌علی بن‌بلال |
| عقیده | مدعی نیابت امام زمان |
بلالیه شاخه‌ای از فرقه «غلاة» و منسوب به ابوطاهر محمد‌بن‌علی بن‌بلال از اصحاب امام یازدهم می‌باشد.
تاریخچه و عقاید
ابوطاهر از اصحاب امام یازدهم (علیه‌السلام) و از منکران نیابت محمد‌بن‌عثمان‌عمری از نواب اربعه است. وی از تسلیم اموالی که شیعیان به عنوان سهم امام به او داده بودند تا به محمد‌بن‌عثمان بدهد؛ خودداری می‌کرد و در ادامه ادعای نیابت کرد و گفت که وکیل امام زمان (عجل الله تعالی فرجه‌الشریف) است. به همین دلیل از طرف حضرت (ع) توقیعی در لعن او صادر شد و شیعیان نیز از وی تبری جستند. [۱][۲]
