اهل الاهواء: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
اهل الاهواء در اصطلاح متکلمان اهل سنت به فرقه هایی  می گویند که در عقاید دینی با آن ها مخالفت دارند.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =اهل الاهواء  
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =اهل الاهواء
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =
| عقیده = مخالف با عقاید و آراء اهل سنت
}}
'''اهل‌الاهواء''' به فرقه‌هایی می‌گویند که در عقاید دینی و شرعی با عامه [[اهل سنت|اهل سنت]] مخالف‌اند.


==معنای اهواء در لغت==
== معنای اهواء در لغت ==
اهواء جمع هوی و به معنای میل و خواهش نفسانی است.


اهواء جمع هوی و به معنای میل و خواهش نفسانی است.
== معنای اهواء در اصطلاح ==
اهل‌الاهواء در اصطلاح متکلمان [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]]، به فرقه‌هایی گفته می‌شود که در عقاید دینی و فروع کلامی با آنها مخالف بوده و از مسیر حق خارج شده‌اند. مثل [[جبریه]]، [[قدریه]]، [[مجسمه]] و [[معطله]]  که اهل‌الاهواء نامیده می‌شوند.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77 با ویرایش و دخل و تصرف لازم در عبارات.</ref>


==معنای اصطلاحی اهواء==
== پانویس ==
{{پانویس}}


{{فرق و مذاهب}}


اهواء جمع هوى، كه معنى ميل و خواهش نفسانى مى‏باشد، و متكلمان اهل سنت اين اصطلاح را درباره كسانى كه عقايد دينى آنها، در بعضى از فروع كلامى با ايشان اختلاف دارند بكار برده‏اند. مثلا جبريه، قدريه، روافض، مجسمه و معطله را از اهل اهواء مى‏شمارند.
[[رده:فرق و مذاهب]]
دايرة المعارف الاسلاميه، ج 3، ص 91.
اصول الدين، بغدادى، ص 340، 342.
ص77

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۹

اهل الاهواء
ناماهل الاهواء
عقیدهمخالف با عقاید و آراء اهل سنت

اهل‌الاهواء به فرقه‌هایی می‌گویند که در عقاید دینی و شرعی با عامه اهل سنت مخالف‌اند.

معنای اهواء در لغت

اهواء جمع هوی و به معنای میل و خواهش نفسانی است.

معنای اهواء در اصطلاح

اهل‌الاهواء در اصطلاح متکلمان اهل سنت، به فرقه‌هایی گفته می‌شود که در عقاید دینی و فروع کلامی با آنها مخالف بوده و از مسیر حق خارج شده‌اند. مثل جبریه، قدریه، مجسمه و معطله که اهل‌الاهواء نامیده می‌شوند.[۱]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77 با ویرایش و دخل و تصرف لازم در عبارات.