جوهریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «جوهريه‏ فرقه ای هستند که معتقدند جوهر؛ قديم و واحد الذات است، ولى در مقدار...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
جوهريه‏ فرقه ای هستند که معتقدند جوهر؛  قديم  و واحد الذات است، ولى در مقدار اجزاى آن اختلاف كرده‏ اند و گفتند: اگر جوهر دارای دو جزء باشد، منشأ گرمی می شود و اگر دارای سه جزء باشد، منشأ سردی می شود و اگر دارای چهار جزء باشد، منشأ رطوبت می شود. همچنین جوهریه حرکات را ثابت کردند که حرکت وجود دارد و آن مقوله ای است که نمی توان هیچ نهایتی را برای آن فرض کرد. م<ref>شکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 145 همراه با ویرایش تا حد باز نویسی.</ref> <ref>نشوان الحمیری ابو سعید، الحور العین، تحقیق کمال مصطفی، چاپ مصر، سال 1948 میلادی، ص 138</ref>
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان = جوهریه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام = جوهریه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =
| عقیده = تابع عقاید فلسفه. معتقدند که جوهر قدیم و واحدالذات است؛ اما در مقدار اجزای آن اختلاف دارند.
}}
'''جوهریه‏'''، فرقه‌ای هستند که معتقدند جوهر قدیم و واحدالذات است، ولی در مقدار اجزای آن اختلاف کرده‌اند و گفتند: اگر جوهر دارای دو جزء باشد، منشأ گرمی می‌شود و اگر دارای سه جزء باشد، منشأ سردی می‌شود و اگر دارای چهار جزء باشد، منشأ رطوبت می‌شود. همچنین جوهریه ثابت کردند که حرکت وجود دارد و آن مقوله‌ای است که نمی‌توان هیچ نهایتی را برای آن فرض کرد<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 145 با اندکی تصرف.</ref><ref>نشوان الحمیری ابو‌سعید، الحور‌العین، تحقیق کمال مصطفی، چاپ مصر، سال 1948 میلادی، ص 138.</ref>.


==پانویس==  
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: فرق و مذاهب]]
{{فرق و مذاهب}}
[[رده: کلام ]]
 
[[رده: مذاهب کلامی ]]
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۶

جوهریه
نامجوهریه
عقیدهتابع عقاید فلسفه. معتقدند که جوهر قدیم و واحدالذات است؛ اما در مقدار اجزای آن اختلاف دارند.

جوهریه‏، فرقه‌ای هستند که معتقدند جوهر قدیم و واحدالذات است، ولی در مقدار اجزای آن اختلاف کرده‌اند و گفتند: اگر جوهر دارای دو جزء باشد، منشأ گرمی می‌شود و اگر دارای سه جزء باشد، منشأ سردی می‌شود و اگر دارای چهار جزء باشد، منشأ رطوبت می‌شود. همچنین جوهریه ثابت کردند که حرکت وجود دارد و آن مقوله‌ای است که نمی‌توان هیچ نهایتی را برای آن فرض کرد[۱][۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 145 با اندکی تصرف.
  2. نشوان الحمیری ابو‌سعید، الحور‌العین، تحقیق کمال مصطفی، چاپ مصر، سال 1948 میلادی، ص 138.