نتایج جستجو

استنباط احکام شرعی اطلاق می‌شود. ادلّه اربعه یا «دلایل چهارگانه» اصطلاحی در علم اصول فقه است که به منابع چهارگانه معتبر فقهی برای استنباط احکام شرعی اطلاق می‌شود

شنیدن خطاب الهی است؛ به گفتۀ مرزوقیتصوف نفّری مبتنی بر فنای افعال و ارادۀ سالک و بقای به افعال خدای تعالی و عدم شهود غیر خدا و نهایتاً شهود احدیت است. پس

الامر می‌دهد این امر ناظر به دستورات ولایتی پیامبر و اولی الامر است نه اوامر شرعی نازل شده و در غیر این صورت اگر مراد اطاعت از همان احکامی باشد که بوسیله وحی

دلیل‌ دینی‌ و شرعی‌ بر این‌ تقسیم‌ دلالت‌ نمی‌کند و این‌ تقسیم‌بندی‌ فی‌ نفسه‌ متناقض‌ است‌، زیرا بدعت‌ آن‌ چیزی‌ است‌ که‌ هیچ‌ دلیل‌ شرعی‌ بر آن‌ دلالت‌

آن است. 8. رعایت لطف و اصلح بر خداوند واجب نیست. 9. حسن و قبح افعال ذاتی نیست، بلکه شرعی است. 10. شرور، مانند خیرات، از جانب خداوند است. سومین مکتب برجسته

نیز در 20 نوامبر 2014 نام این تشکیلات را در لیست تروریستی درج کرد. کمیته شرعی انصارالشریعه بیانیه ­ای را با عنوان "این ایمان ما و رویکرد ماست" منتشر کرد

قطعیت دست پیدا یافت و نیز به وسیله همین وجدان است که می‌توان به حسن و قبح افعال همگان، ایمان آورد و پایه‌های اخلاقی و اجتماعی را بر آنها، ولی پی‌گیری کرد

است‌، دیدار کرده‌ و با وی‌ مباحثاتی‌ داشته‌ و سرانجام‌ او را از نظریه «خلق‌ افعال‌ از سوی‌ انسان‌ها» منصرف‌ کرده‌ بوده‌ است‌ ؛ وی‌ همچنین‌ در همان‌ سال‌ در

قابلیت استنباط [حکم شرعی] است. حکم ولایی را این گونه تعریف می‌کنیم که اعتبار ناشی از حکم شرعی به اقتضای صلاحیت شرعی او (ولیّ امر) درخصوص افعال مردم شامل احکام

اراده تکوینی به افعال و امور واقعی خارجی تعلق نمی‌گیرد بنابراین مراد از اراده در آیه شریفه اراده تشریعی خواهد بود که متعلقش احکام اعتباری شرعی است و این هم

آن را پیدا می‌کنید. در بخش اول ضمن پاسخ به این سؤال که آیا احکام شرعی صفات ذاتی افعال هستند یا نه، به حقایق علوم و مراتب آن اشاره شده است و در بخش دوم

حکمت و غایت افعال الهى مطرح شده است، بحث در مورد وجوب لطف خداوند بر بندگان است، و اینکه آیا عقل قادر است حسن و قبح امور، و وجوب مصلحت و حکمت افعال و اوامر

نیازهای دنیوی و اخروی همه انسان‌هاست. سنت پیامبر ص نیز که مجموعه‌ای از کلمات، افعال و سیرت رسول اکرم ص بوده و در حقیقت تفسیر حقیقی قرآن را تشکیل می‌دهد از طریق

نیست)، می‌پردازد. این مرتبه اولین مرتبه توحید است و در این مرحله تنها به وجه شرعی و ظاهری آن نظر دارد. سالک متوسط ذکر «کلمه توحید» را با نیت «لا مطلوب الا

شرع است که می‌تواند منشا استنباط حکم شرعی گردد نظیر حکم قطعی عقل به لزوم اطاعت از اوامر الهیه که مستتبع حکم شرعی است. عالمان شیعی در این موضوع به دو گروه

دین و ملت خویش است. در چنین صورتی برخورد با ملت افزون بر این‌که حکم فقهی و شرعی است، حکمی عقلانی به شمار می‌رود. در مقابل تمام کسانی که از روی تحقیق و تأمل

بر این در جمله‌های «لاَ تُسْمِعُ» و «وَمَا أَنتَ بِمُسْمِعٍ»، سمع از باب افعال به کار رفته است و منظور خداوند متعال آن است که مردگان به وسیله شما نمی‌شنوند

لا یحتج به فإن الإستحباب حکم شرعی فلا یثبت إلا بدلیل شرعی. ومن أخبر عن الله عز وجل أنه یحب عملاً من الأعمال من غیر دلیل شرعی فقد شرع من الدین ما لم یأذن

خداوند متعال در ذات و صفات بی همتا بوده و مسبب الاسباب حقیقی همه حرکات و افعال در نظام هستی اوست. همه معتقدند تنها ذات اقدس الهی است که شایستگی عبودیت داشته

مانند احمدیه و اَدهَمیه و دسوقیه و رفاعیه، را خارج از شریعت و افعال آنان را مخالف افعال شیوخ اولیه می‌دانست. شاگرد او، عبدالرئوف مُناوی (متوفی ۱۰۳۱)، نیز