نتایج جستجو

تغییر مذهب، وی به ایالات متحده نقل مکان کرد و به محض تأسیس فرقۀ احمدیه در استرالیا، با این فرقه ارتباط نزدیک برقرار کرد. علی‌رغم اینکه تاریخ جامعه مسلمانان

مقابلیه یکی از شاخه‌های فرقه مجبره است. در منابع فرق شناسی و کلامی، فرقه‌های: کلابیه، کرامیه، هشامیه، مؤالفیه، معتریه، مقابلیه، نهالیه، مبیضه و داریه از

می‌باشد. او و پدرش از فرقه‌ نصیریه بوده و قبل از تشکیل حکومت، حافظ اسد را از مبارزین این فرقه نام برده‌اند. تمام فعالیّت‌های این فرقه سرّی بوده و قبل از تشکیل

آخر آن، یاء نسبت است به معنای منسوب به امام و چون وصف «فرقه» است، مؤنث به کار می‌رود، یعنی فرقه امامیه و «مقصود گروهی هستند که پس از رحلت پیامبر اسلام

غیریه غیلانیه فدائیه فداویه فدیکیه فرائضیه فرق و مذاهب اسلامی فرقه احمدیه فرقه پدری فرقه علی اللهی فشاریه فضائیه فضلیه فضیلیه فطحیه خلّص فقاوره فواتیه

دریافت می‌‌کند و در اختیار مردم قرار می‌دهد. تهرانی سید محمد حسین، امام شناسی، سال 1426 هجری قمری، ج 5، ص 178. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد،

قبول یک فردِ نزدیک به فرقه را به همان فرقه نسبت می‌دهند و یا نظر تردید‌آمیز فردی را که در فرقه پذیرفته نشده است، دیدگاه ضروری آن فرقه می‌شمرند، یا دیدگاه­‌های

درباره فرقه مفروغیه می‌نویسد: «ایشان می‌گویند همه اشیاء خلق شده است و الآن چیزی خلق نمی‌شود.» با این حساب روشن است که این فرقه و فرقه مفروعیه و فرقه مفروضیه

رهبری فرقه مریدیه است كه مسجد بسیار عظیم این شهر محل عبادت و برگزاری نماز جمعه فرقه مریدیه است. این شهر مقر رهبری فرقه مریدیه می‌باشد و این فرقه از قدرت

عفان و پیروان آنان ساخته شده‌است . علی اللهی کتابخانه کمبریج کردستان اهل حق فرقه علی اللهی دبستان مذاهب

ایمان تنها گفتار است و عمل در آن نقشی ندارد. از حیث دوم مرجئه خود به چند فرقه تقسیم شده‌اند که عبارتند از: 1- قائلین به تاخیر و جدایی عمل از ایمان و این

«معتریه» یکی از شاخه‌های فرقه مجبره است. در منابع فرقه‌شناسی و کلامی، فرقه‌های: کلابیه، کرامیه، هشامیه، مؤالفیه، معتریه، مقابلیه، نهالیه، مبیضه و داریه

اصلی این فرقه در منابع مربوط به فرقه‌ها و مذاهب، شخصی به نام ابی‌کرب ضریر معرفی شده است. بعد از وفات محمد بن حنفیه در سال 581 هجری قمری، فرقه کیسانیه به

خدا همه کارها را بجا می‌آورد. ابن کمال پاشا در الفرق و المذاهب فرقه‌های جبریه را دوازده فرقه برشمرده و اولین آنها را مضطریه معرفی می‌کند. وی سپس به افعالیه،

بهره‌ها نیز در قاره آفریقا سکنی گزیده اند. در مورد اینکه فرقه بهره کیست گفته می‌شود که فرقه بهره به فرقه‌های متعددی تقسیم می‌شود، داوودی بهره وجود دارد که منسوب

اولین مبلغ فرقه احمدیه در ایالات متحده بوده است. بیش از هفتصد آمریکایی را به طور مستقیم و بیش از هزار نفر را به طور غیرمستقیم جذب این فرقه کرده‌است. چیزی

منابع به‌عنوان پنجاه و چهارمین فرقه از هفتاد و سه ملت نام برده شده است؛ اما در دیگر منابع فرقه‌شناسی و کلام، نامى از این فرقه به چشم نمی‌خورد و از وضع و حال

این فرقه از غلاة شیعه‌اند که قائل به حلول می‌باشند. او معاصر محمد بن علی (باقر العلوم) علیه‌السلام بود و مورد لعن و طعن آن حضرت قرار گرفت. مبدع فرقه منصوریه

قرن چهاردهم قدرتمند باقی ماند. او همچنین نیای معنوی و روحانی فرقه فردوسی هند بود و در واقع فرقه هندی باخرزی بیش از جانشینان باخرزی در آسیای مرکزی برای مؤلفان

است که امتش پس از او به ۷۳ فرقه تقسیم می‌شود، درحالی‌که فقط یک فرقه از آنها اهل نجات‌اند. به موجب این روایت، هر یک از فرقه‌های مسلمان تلاش کرده‌اند معیارهایی

خلیفه اول غلام احمد معرفى شد. وى پس از شش سال رهبرى فرقه در سال 1914م درگذشت. پس از فوت وى در فرقه احمدیه اختلاف و انشعاب پدید آمد. عده اندکى به محمد على

مکاتب به میان می‌آید، به این فرقه و موسس و آرای آن نیز به طور پُر‌رنگ اشاره می‌شود. با این‌حال هیچ متن و سندی از عقاید این فرقه در دسترس نیست و گزارش‌‌هایی

«مستدرکه» همراه با دو فرقه زعفرانیه و برغوثیه از شاخه‌های فرقه نجاریه به‌شمار می‌رود. فخر‌ رازی این فرقه را از «جبریه» شمرده که معتقدند بر انجام افعال

فرقه قادریه دنباله رو شیخ عبدالقادر گیلانی، صوفی مشهور اهل‌سنت است. از این سلسله، شاخه‌هایی بسیار بوجود آمده است. شیخ محی‌الدین ابومحمد عبدالقادر بن ابی

یونانیه از فرقه‌های منسوب به کرّامیه‌‌اند. فخر رازی می‌نویسد: فرقه‌هایی چون یونانیه، طرائقیه، اسحاقیه، حماقیه، عابدیه، سورمیه و هیصمیه از کرّامیه منشعب

فرقه پَدری (padri) در اندونزی به گروهی از مسلمانان گفته می‌شود که دیدگاه سلفی وهابی داشته که در اوائل قرن نوزدهم فعالیت‌های دینی‌شان را شروع کردند. برخی

«متولیان‏» از جمله فرقه‌هایی است که نامش فقط در یکی از منابع فرقه‌شناسی آمده است. با این‌ حال شاید مقصود از متولیان، متأوله که املای آن متؤلیان است، بوده

و باورهای فرقه دروزیه است که هیچ‌گونه شباهت و سنخیتی با عقاید اسلامی ندارند و کاملاً منحرف و بیگانه از اسلام است. اگرچه رهبران فعلی این فرقه اصرار دارند

امامت فاضل باشد، امامت مفضول روا است. اهل‌اهمال با فرقه مستعمله و یا اصحاب النّصّ مخالف بودند، زیرا دو فرقه مذکور، قائل به تصریح پیامبر در تعیین امام بودند

نهالیه از شاخه‌ فرقه‌های مجبره است. در منابع مربوط به فرق و مذاهب اسلامی، علاوه بر نهالیه، فرقه‌هایی چون: کلابیه، کرامیه، هشامیه، مؤالفیه، معتریه، مقابلیه،

نصفیه در منابع فرقه‌شناسی از فرقه‌های مربوط به اهل‌حدیث برشمرده شده است. نام بقیه فرقه‌ها بدین شرح است: حشویه، مخلوقیه، لفظیه، فاضلیه، صاعدیه، مالکی. این

می‌برند و تعدادشان تا بیش از سه میلیون نفر تخمین زده شده است. اهل حق خود به دو فرقه چهل تنان و هفت تنان تقسیم می‌شوند. به عقیده آنان چهل تنان و هفت تنان از جمله

حسبیه، شاخه‌ای از فرقه جبریه است و در شمار هفتاد و سه فرقه‌ اسلامی قرار دارد. در متون قدیم، تعداد فرقه‌های‌ اسلامی را هفتاد‌ و‌ سه فرقه می‌شمردند و به آنها

کَرّامیه از فرقه اهل‌سنت و جماعت بودند و از ابوعبداللّه محمد‌بن‌کرام بن عرّاف بن خزامة بن براء (در گذشته در 255 ه) پیروی می‏‌کردند. رهبر کرامیه شخصی به

أفطحیه (فطحیه) فرقه‌ای منتسب به شیعه است. پیروان این فرقه معتقد بودند که پس از امام صادق ‌علیه‌السلام امامت به فرزند بزرگ‌تر ایشان یعنی عبدالله‌ افطح رسیده

مطرح و دارای فرقه های متعدد هستند. فرقه صُفریه در کنار فرقه‌های نجدیه ازارقه و اباضیه یکی از چهار فرقه اصلی خوارج است. به‌طوری که تمام فرقه‌های خوارج که

نعيميه‏ از فرقه‌های «زيديه» و پيرو نعيم بن يمان بودند. مسعودی مورخ مشهور، نعیمیه را از زیر‌شاخه‌های فرقه‌های هشت‌گانه زیدیه شمرده است که عبارت‌اند از:

و با تدبیر وزیرش یحیی بن خالد برمکی سلیمان بن جریر رقی که یکی از سخنوران فرقه بتریه از زیدیه بود را برای مسموم ساختن وی به آفریقا فرستاد. سلیمان بن جریر

سمیطیه ‏شاخه‌ای از فرقه‌های «شیعه» و پیروان یحیی‌بن‌سمیط بغدادی بودند. این فرقه به جهت اقتباس از نام مؤسسِ فرقه و انتساب به او؛ سمیطیه خوانده می‌شود. علاوه،

هستند که استاد ابوعلی جبائی بود. این فرقه از فرقه‌های منشعب شده از فرقه خوارج و به نقلی معتزله بودند. موسس و رهبر فرقه ابویعقوب یوسف بن عبدالله بن شحام بود

وارديه‏ از شاخه‌های فرقه جهمیه به حساب می‌آیند. در منابع آمده است که جهمیه 12 فرقه اند که عبارت است از: معطله، مریسیه، ملتزمه، واردیه، زنادقه، حرقیه، مخلوقیه،

فرقه قدریه با محوریت افعال اختیاری انسان ایجاد شده است. آنان فکر می‌کردند که اعتقاد به قدر پیشین الهی در افعال اختیاری انسان، با مختار و مرید بودن او در

رشیدیه‏ از شاخه‌های فرقه خوارج و قسم پنجم از ثعالبه اند. اعضای این فرقه، پیرو شخصی به نام رشید طوسی هستند. محمدبن عبدالکریم شهرستانی این فرقه را رشیدیه و اصحاب‌

مطلب را می‌گوید مادامی که این سه طایفه یکدیگر را تکفیر نکنند، به عنوان یک فرقه محسوب می‌شوند. فخر رازی، اعتقادات فرق المسلمین و المشرکین، به اهتمام علی

داریه‏ از شاخه‌های دوازده‌گانه فرقه «مجبره» است. در منابع فرقه‌شناسی و کلامی، فرقه‌های: کلابیه، کرّامیه، هشامیه، مؤالفیه، معتریه، مقابلیه، نهالیه، مبیضّه

نزاریه‏ از پیروان شاخه‌ای از فرقه اسماعیلیه‌‌اند که در سال ۴۸۸ قمری در پی اختلاف مستعلی و نزار بر سر جانشینی پدرشان مستنصر (۴۲۷-۴۸۸) خلیفه فاطمی امامت

صادق علیه‌السلام زنده و او مهدی منتظر است. این فرقه یکی از فرق انحرافی در شیعه محسوب می‌شود. موسس فرقه ناووسیه شخصی به نام عبدالله بن ناووس اهل بصره و

متراقبه از جمله فرقه‌های جبر‌گرا و شاخه‌ای از شاخه‌های دوازده‌گانه فرقه جهمیه بودند و می‌گفتند که خدای متعال بر جای است و همانی است که توان دانست. مشکور

ابرقیه یا ابراقیه، شاخه‌ای از فرقه زیدیه است. ابرقیه یا ابراقیه، از یاران عباد‌بن‌ابرق کوفی بودند که با فرقه «جارودیه» دچار اختلاف شدند و شیخین را انکار

البته عبدالکریم شهرستانی نامی از این فرقه نبرده است، ولی مقریزی آن را معمریه و منسوب به معمر دانسته است. پیشوای این فرقه شخصی به نام عمار بن موسی ساباطی از

کلابیه از فرقه‌های کلامی اسلامی و از پیروان ابوعبدالله بن کلاب هستند که در قرن سوم هجری قمری زندگی می‌کرد. برخی معتقدند که کلام اسلامی از این فرقه نشات گرفته

حلبیه شاخه‌ای از فرقه نصیریه ‌است. در برخی از منابع آمده است که چنین نام‌هایی مربوط به فرقه نصیریه است، نه آنکه خود فرقه‌ای جدا باشد. مشکور محمد جواد،

منزلیه از شاخه‌های دوازده‌گانه فرقه قدریه است. نام بقیه فرقه‌ها بدین شرح می‌باشد: احمدیه، احدیه، ثنویه، کسلیه، شیطانیه، شریکیه، وهمیه، رویدیه، ناکثیه،

حربیه شاخه‌ای از فرقه‌ کیسانیه و از پیروان عبداللّه‌‌بن‌عَمرو‌بن حرب‌کندی هستند. این فرقه از جمله فرقه‌های غالی نیز شناخته شده است. آنها پس از مرگ ابوهاشم

هجری) است که آنان را منشعب از فرقه «مبارکیه» دانسته است. «تاریخ اخبار القرامطه» تألیف ثابت بن سنان از منابع مهم درباره این فرقه است و بارها به ارتباط قرامطه

اصحاب امام باقر و امام جعفر صادق در نیمه اول سده 2 قمری و از بنیان‌گذاران فرقه جارودیه بوده است. درباره تولد ابوالجارود اختلاف وجود دارد. دیرترین تاریخی

کیالیه‏ فرقه‌ای از غلات شیعه و پیروان احمد بن کیّال بودند. بانی این فرقه مدعی امامت و سپس مهدویت بود. احمد بن کیّال در ابتدا مردم را به یکی از خاندان امام

شیعیان از دام صوفی‌گری، اطلاعاتی را درباره ایشان نقل کرده‌اند. ایشان در باره فرقه الهامیه می‌نویسد: این طایفه از آموختن علم رو گردانند و عمر خود را به آموختن

عقایدی بر ضد مشبهه دارند. این نام بیشتر به فرقه‌هایی اطلاق می‌شود که منکر صفات و اسماء برای خداوند هستند و علاوه، فرقه باطنیه بیشتر به این نام خوانده می‌‏شوند،،،،

نوشتند. فرقه عجارده از فرقه‌ای به نام عطویه که پیرو عطیه بن اسود الحنفی بودند، جدا شده است. عبدالکریم شهرستانی وی را از پیروان ابی بیهس از فرقه بیهسیه بر

بنیان‌گذار این فرقه، غیر از آنکه مایه انشعاب داخلی فرقه شد زمینه‌ساز پیدایش دو فرقه منحرف «بابیت» و «بهائیت» نیز گردید. بنیان‌گذار فرقه شیخیه شیخ احمد

فکریه، خسّیه و معیه. سپس ایشان در این کتاب به معرفی این فرقه‌ها می‌پردازد. ابن جوزی درباره فرقه خوفیه می‌نویسد: «ایشان می‌گویند هرکس خدا را دوست بدارد،

پایدار و برقرار خواهد ماند. این افراد در واقع جزء فرقه بشیریه بودند و به دلیل تغییر رهبر خود، اسم فرقه را نیز تغییر دادند. به همین دلیل اعتقادات ایشان نیز

محکمه اولی یا داوری خواهان نخست؛ اوّلین فرقه از خوارج‌اند که از فرمان حضرت علی (ع) سرباز زدند. نشوان الحمیری می‌نویسد: آنان را از این جهت محکمه خواندند

حیدریه‏ شاخه‌ای از فرقه «نصیریه» هستند که خود را به حیدر که لقب حضرت علی‌بن‌أبی‌طالب ‌علیه‌السلام است، منسوب می‌کنند. فرقه نصیریه به چهار طایفه تقسیم می‌شوند:

وقتی به نام رقوقیه می‌رسد، می‌گوید که این فرقه چهل و پنجمین فرقه از هفتاد‌ و‌ سه ملت است. باید گفت که نام این فرقه خیلی معلوم نیست و شاید مراد از رقوقیه ذقولیه

رزامیه‏ فرقه‌ای از غالیان شیعه و شاخه‌ای از فرقه «کیسانیه‌ راوندیه»اند. بنیان‌گذار این فرقه شخصی به نام رزام‌بن‌سابق یا سایق است. البته برخی از منابع این

خدا و پیامبرش کفایت می‌کند. این فرقه با آل‌رسول (اهل‌بیت علیهم‌السلام) دشمنی دارند و به‌خصوص می‌گویند که حضرت علی ‌علیه‌السلام بعد از پیامبر صلوات‌الله‌علیه

«مبهوتیه‏» از فرقۀ «خوارج» بودند. در منابع مربوط به فرقه‌شناسی آمده است که خوارج به شاخه‌های زیر تقسیم‌بندی می‌شود. ازارقه، نجدات، راسبیه، اِباضیه، قطویه،

ایشان، شباهت بسیاری با فرقه «شبک» دارد. کتاب دینی ایشان همان کتاب فرقه «شبک» است که آن را از غیر خود مخفی می‌کنند. ابراهیمیّه از فرقه‌های سرّی و غیر معروف

مقاماتيه در برخی از منابع‏ به عنوان شصت و يکمين فرقه از هفتاد‌ و‌ سه فرقه اسلام آمده و البته مطلبی درباره این طایفه بیان نشده است،. مشکور محمد جواد،؛ فرهنگ

شمریه‏ شاخه‌ای از فرقه شش‌گانه مرجئه و از پیروان شخصی به نام ابوشمر بودند. نام سایر فرقه‌های منشعب از مرجئه عبارت است از: رزّامیه، غیلانیه، تومنیه، صالحیه

خداشناسی، نبوت و امامت عقیده داشتند و خالقیت علی بن ابی طالب را باور کردند و با فرقه علی اللهی یکی دانسته شده‌اند. فرق زیر از دیگر شاخه‌های منشعب از نصیریه است:

اهل حق یا فرقه علی‌اللّهی، شاخه‌ای از غلاة‌ شیعه هستند. مشهور است که این فرقه، امام علی ‌علیه‌السلام را خدا می‌دانند و می‌گویند ما آن حضرت را مظهر حق می‌دانیم،

تَمیمیّه (یا زُراریه) شاخه‌ای از فرقه‌های غلاة شیعه است. این فرقه در باب امامت واقفی‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند

شاخه‌های فرقه «زیدیه» و پیروان هارون‌بن‌سعید عجلی بودند. رهبر فرقه عجلیه فردی به نام‌ هارون بن سعد (سعید) العجلی الکوفی بود. از این جهت فرقه به نام او

شغل و کارشان کشاورزی است. با توجه به آنچه درباره این فرقه گزارش شده است، می‌توان گفت ایشان نسبت به فرقه شبک، از اسلام فاصله بیشتری دارند چرا که پیروان شبک

رهبران فرقه خوارج بود که در اواخر دوران امویان در خراسان این فرقه را بنا نهاد. وی از قبیله سدوس بوده و به قبیله بکر بن وائل تعلق داشته است. به وی نسب حروری

درباره فرقه «یعفوریه» مطالب بسیار اندکی نوشته شده است که پراکنده و نیز از نظر محتوا از هم متفاوت هستند که با استناد به آنها نمی‌توان درباره این فرقه و آراء

فضائیه‏ از فرقه‌های کلامی بودند و به حدوث عالم اعتقاد داشتند و می‌گفتند که فضا پدیدآورنده عالم است. فضائیه به دو فرقه با اعتقاد متفاوت از هم تقسیم شدند:

ربعیه‏ فرقه‌ای است که مطهر‌بن‌طاهر مقدسی آن را در زمره فرقه‌های شیعه آورده است که باید همان ربیعیه باشند و «ربیعیه» تصحیف بزیعیه است. مشکور محمد جواد،

مطرفیه‏ از شاخه‌های مربوط به فرقه «زیدیه» و پیروان مطرف‌بن‌شهاب بودند که در ادامه از فرقه مذکور جدا شده و در اصول دین عقایدی وارد کردند و نتیجه این عقاید

در سوریه هستند. دیگر طائفه‌های مربوط به این فرقه عبارت است از: حیدریه، شمالیه و غیبیه. بنیان‌گذار این فرقه شخصی به نام شیخ محمد بن کلازی بوده است. کلازیه

ثمامیه‏ منشعب از فرقه معتزله و از پیروان «ثمامة بن اشرس نمیری» هستند. موسس این فرقه شخصی به نام ثمامه به ضمّ ثاء، از بندگان آزاد کرده بنی‌نمیر بود که در

شدند. در برخی دیگر از منابع آمده است که این فرقه شاخه‌ای از خوارج صُغریّه ( یا ُصفریّه) بودند. موسس این فرقه، شخصی به نام ابی‌بیهس‌الهیصم بن‌جابر و از بنی‌ضبّه

مى‌باشد. بنابراین، «کاکائیه» به معنى برادرى یا برادران است. این فرقه عقایدی مشابه به عقاید فرقه شبک دارند و قایل به تناسخ و حلول هستند . مشکور محمد جواد، فرهنگ

ضمیریه‏ فرقه‌ای هستند که نام‌شان برگرفته از نام نهری از نهرهای بصره است که تعدادی روستا در کنار آن قرار دارد. این فرقه گروهی از شیعیان بودند که در بیرون

قیفیانیه یکی از فرقه‌های اسلامی و شاخه‌ای از هفتاد و سه فرقه است. ابوالقاسم اسحاق‌بن‌محمد معروف به حکیم سمرقندی، با نقل این خبر می گوید: مطلبی درباره عقیده

انگلیسی Badjoran ضبط کرده است. از مضامین کتاب الشبک معلوم می‌شود که فرقه مجاور آنها یعنی فرقه شبک به شیعه نزدیک‌تر هستند. داوود چلبی در مقدمه کتاب الشبک باجوران

اسواریه یکی از فرقه‌های کلامی منسوب به معتزله و از پیروان علی اسواری بودند. این فرقه از شعبه‌های نظامیه است و معتقدند که خداوند به انجام کاری که به عدم

بزیعیه‏ از «غلاة» و منشعب از فرقه «خطابیه» و از پیروان بزیع‌بن‌موسی‌الحائک (بافنده) از اهالی کوفه بودند. صاحب «بیان‌الادیان» نام او را بزیع‌بن‌یونس و ابوالحسن

فضلیه‏ از خوارج و یکی از پانزده شاخه‌ این فرقه و از پیروان فضل‌بن‌عبدالله هستند. پیروان این فرقه معتقدند که تعقل حجت در خبر پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه

معتقدند امام موسی‌بن‌جعفر (علیه‌السلام) زنده و او مهدی منتظر است. این فرقه در برابر فرقه قطعیه که نامی دیگر از شیعه اثنی‌عشریه است، قرار دارد که بر مرگ موسی‌بن‌جعفر

و معنای دیگر ندارد. هم‌چنین این فرقه منکر قیامت و بهشت و دوزخ هستند. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم،

حلولیه عنوانی عام برای تمام فرقه‌هایی است که به «حلول» خداوند در آدم ابوالبشر ، انبیاء و ائمه و دیگران معتقد بودند. حلول در لغت به‌معنای فرود آمدن در جایی،

عاندیه‏ از شاخۀ فرقۀ «کرّامیه» و از پیروان ابوالفضل عاند بودند. مؤسس این فرقه نزد نضر بن شمیل درس خواند و او از عبدان سمرقندی و سمرقندی از محمد سجزی و

فرمان عبداللّه افطح غسل داد. از منابع مختلف فرقه‌شناسی به دست می‌آید که نمی‌توان فطحیه خلّص را گروهی جدا یا فرقه‌ای خاص دانست همچنین آنها پیوندی با افطحیه

مهاجریه‏ از آن دسته فرقه‌هایی هستند که نام بنیان‌گذارشان معلوم نیست. این فرقه قایل به تجسم بودند. همچنین می‌گفتند که نمی‌توان خداوند را به صورت وصف کرد،

برخی با تغییر جریان از این فرقه به فرقه دیگری ملحق می‌شدند یا با آرای خود فرقه جدیدی را تاسیس می‌کردند. از جمله این افراد که در ابتدا از یاران امام محمد

حائرى (1212- 1259) دانشمند مشهور فرقه «شیخیه» بودند که معروف به کشفى بود. وى از شاگرد شیخ زین الدین احمد احسائى موسس فرقه شیخیه به حساب می‌آمد. پس از شیخ