نتایج جستجو

[[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا) |(صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] و مولد شیوخ صوفیه را «حضرة» می‌گویند که معمولا بعد از ظهر یا شب در حیاط یک خانه شخصی، میدان

حمص، حماه، حلب و دیگر شهرهای سوریه رفت و آمد کرد. تا آنکه نزد برخی از شیوخ صوفیه مقبولیت یافت، سپس به لبنان رفت و در بیروت در منطقه برج ابی حیدر اقامت

نیز بهره گرفت و به بیشتر نواحی حضرمی سفر کرد تا از استادان علوی و دیگر شیوخ و صوفیه دیدن کند. پدرش در عمد و دوعن او را همراهی کرد و او را نزد بزرگان و علما

شکست دهد و پس از دستگیری، تبعید نماید. اگرچه حرکت جهادی او به دست دیگر شیوخ صوفیه و هزاران نفر از مریدان ساکن زوایا و رباط‌ها استمرار یافت. بسیاری از صوفیان

أبوالعباس أحمد بن یوسف الراشدی الملیانی یکی از مشهورترین شیوخ صوفیه در الجزایر و مغرب در آغاز قرن دهم هجری و قرن شانزدهم میلادی بود. او در آغاز به انتشار

امر فتوا و در عین حال متقی‌ترین ایشان بود. ابن عساکر نیز او را یکی از شیوخ معروف صوفیه و بسیار دین‌دار و با تقوا یاد کرده است. أبوبکر بن العربی نیز او را

جریری از علمای اهل سنت و تصوف برجسته در قرن چهارم هجری است. وی از علمای شیوخ صوفیه و از اصحاب ارشد جنید بود و هنگامی که جنید درگذشت او را به جای او نشاندند

حسام الدین القادری الحسنی البغدادی امام وعالم دین از شیوخ صوفیه در شهر بغداد در عهد دولت عثمانی و از اعلام طریقه قادریه و از خانواده گیلانی، عالم، فقیه،

عین شمس مصر و یکی از پزشکان معروف آن دیار بود. یکی از اجداد او نیز از شیوخ صوفیه مصر بود که به عنوان سفیر مصر در برخی از کشورها منصوب شد و به سفیر متصوف

1378 ه. ق. -1957 م جانشین احمد صاوی عمرانی با حکم ریاست‌جمهوری به سمت شیخ شیوخ صوفیه برگزیده شد. وی در سال‌های 1945 و 1950 به عنوان عضو مجلس نمایندگان انتخاب

با رغبت به وجود آورد؛ به همین دلیل او را «المقدم الثانی» نامیدند. نزد شیوخ صوفیه مشهور است که «الحضرة» یکی از مجالس ذکر است که مشتمل بر حرکت مشتاقان و

پس از میلاد تأسیس شد. وی تحصیلات خود را از کتب قرآنی آغاز کرد و در کنار شیوخ صوفیه پرورش یافت، سپس به دبستان انگلیسی و سپس به دارالمعلمین کاچینا پیوست. او

ابوعبدالله محمد بن محمد بن الحسن طرقبه ای از علمای و شیوخ برجسته متصوفه اهل سنت در قرن چهارم هجری است. ابوعبدالرحمن سلمی او را از از برجسته‌ترین مشایخ

زین‌الدین القادری الحسنی البغدادی امام و عالم دین از شیوخ صوفیه در شهر بغداد در زمان حکومت عثمانی و از بزرگان طریقه قادریه و از خاندان گیلانی، عالم، فقیه

ولی‌الدین قادری حسنی بغدادی امام و عالم دینی از شیوخ صوفیه شهر بغداد در دوران امپراتوری عثمانی و از شخصیت‌های برجسته در سلسله قادری و خاندان گیلانی بود

جامعه دارد این ضرب المثل معروف در این منطقه است که «هرکس شیخی ندارد (منظور شیوخ صوفیه است) شیطان شیخ او خواهد بود.» در الجزایر خانقاه‌ها اولین پرچمدار مبارزه

بن جعفر رازی واعظ از علمای اهل سنت و جماعت و از شیوخ تصوف برجسته در قرن سوم هجری بود. ذهبی او را از شیوخ ارشد و نیکو معرفی کرده است و او را دارای سخنان

میلادی با تصمیم ریاست‌جمهوری تا زمان مرگش در سال 1415 ق - 1994 م سمت شیخ شیوخ صوفیه را بر عهده گرفت. از دیگر مشاغل او می‌توان به: عضو مجلس شورا و نماینده

را مسئول همه وظایف خانواده کرد مواردی از قبیل: ریاست خاندان بکری، شیخ شیوخ صوفیه و نقیب سادات. وی با خانم حفیزه بنت سید عبدالخالق السادات، از خاندان سادات

مرابطون و موحدون، اشتغال علما و فقها به امور دنیوی و اعمال و رفتار مقبول شیوخ صوفیه و نفوذ معنوی آنان. توجه و اقبال به صوفیان چندان بود که مردم در هنگام وقوع

مستبصر و نویسنده کتاب «بنور فاطمة اهتدیت» • شیخ شریف ادریس عبدالقادر: از شیوخ صوفیه سودان و مستبصر است که در خارطوم به مذهب جعفری و تبلیغ آن فعالیت می‌کند

انتشار زیادی دارد و بیش‌تر شیوخ آن در کشورهای نیجریه و سنگال زندگی می‌کنند. بر اساس این، شیوخ این طریقه در سودان رابطه خاصی با شیوخ آن کشورها دارند. محمد علی

ابوادریس الباقوبی الروحایی (الروحاء ناحیه‌ای در بعقوبه - در حال حاضر) یکی از شیوخ برجسته و صاحب‌نظران عراق به شمار می‌رود و پیروانش ​​از محققین و اساتید، صاحب

شباشیه‏ فرقه‏‌ای از غلاة قرامطه‌اند که در مسیر بصره به احساء می‌زیستند. به شیوخ آنها بنی‌شباش می‌گفتند. این طایفه از سال 380 تا 480 هجری قمری در نواحی یاد

علی بن ابی‌بکر السکران (۸۱۸ - ۸۹۵ هجری قمری) پیشوا و شیخ صوفیه و از علمای برجسته حضرموت در زمان خود بود. او شاعری با شعرهای فراوان است و اشعار او بیش از

فضل‌بن‌دکین بودند. کنیه وی ابونعیم، حافظ، محدث و اهل کوفه بود و از بزرگان شیوخ بخاری به‌شمار می‌رفت. مذهبش امامی بود و طایفه دکینیه به او منسوب‌اند. ابونعیم

عبدالله محمد الشریف تلمیسانی گرفت (متوفی 1052 ق). وی فقه را نیز از جمعی از شیوخ زمان خود فراگرفت، مانند: ابی العباس بن القاضی المکناسی (متوفی 1025 ق)، پسر

فرقه در جهان اسلام و به ویژه در آسیای مرکزی پدید آمد. برخی دیگر از این فرق صوفیه عبارت بودند از یسویه، کبرویه و نقشبندیه بودند. از میان این سه فرقه، یسویه

بود. او بین سال‌های 952 تا 973 هجری قمری وارد مکه مکرمه شد. در مکه در محافل شیوخ می‌نشست و از درس ایشان بهرمند می‌شد. تا حدود سال 1003 هجری قمری به این شکل

کتاب او الانوار فی فضل القرآن و الدعاء و الاستغفار معلوم می‌شود که یکی از شیوخ او اباالحسن علی بن احمد حرالی التجیبی الصوفی الکرسی الأصل المراکشی بوده متوفی۶۳۸ق

منطق را آموخت و طریقه صوفیه را از مصطفی البکری اختیار کرد و از ملازمان البکری بود. العروسی سپس به الازهر نقل مکان کرد و از شیوخ بزرگ آن کسب علم نمود ودر

تجانیه یا تحینیه به کسر تا، نام طریقه‏‌ای از فرقه‌های «صوفیه» است. موسس این فرقه شخصی به نام ابوالعباس احمد‌بن‌محمد بن‌المختار بن‌سالم تجانی (1150- 1230

رهبران دانشگاه الازهر و از دانشمندان زمان خود بوده‌اند. اما از میان رهبران و شیوخ الازهر دو تن به روشنی درخشیدند. یکی شیخ محمدمصطفی مراغی بود که اصلاحات گسترده‌ایجاد

بن محمد (علیه‌السلام) یکی از شیوخ او بود. البته بعضی گفته‏‌اند که او زیدی مذهب بود و چون مردی زاهد و گوشه‏‌گیر بود صوفیه او را از پیشوایان پیشین خود شمرده‏‌اند

اقتضای آن داشت که طریقۀ وی نیز برترین طریقه به شمار آید و مشایخ آن بر سایر شیوخ اولویت داشته باشند. مکاشفات شخص تجانی و رؤیت پیامبر (صلی الله علیه و اله

این مسیر دو تن از علمای منطقه با ایشان همراه گردیدند: نخست یکی از شیوخ صاحب نفوذ صوفیه به نام توانکو کونه توه و دیگری یکی از فقها به نام توانکو نان رنتجه

و منادی پیروی از سنت و دین حقیقی بوده است. شیخ خراسان در زمان خود یکی از شیوخ حنابله بود و به لغت، حدیث، تاریخ انساب، سنت و دعوت به آن مسلط بود. منازل

بلکه از شیوخ طریقت شاذلیه در کشور مراکش بحساب می‌آید. جالب تر اینکه همانطور که گفته شد، بن باز و دیگر علمای وهابی مسلک ادعا کرده‌اند طریقت‌های صوفیه، به سلف

دورۀ ممالیک، صوفیه و علمای اهل سنّت مناسبات مسالمت‌آمیز داشتند و تعالیم صوفیه تا پایان قرن هفتم، در مدارس علوم دینی پذیرفته بود و برخی صوفیه، مانند ابن‌

و علاوه بر این، بزرگان دو مذهب شافعی و مالکی، قدرت برتر در میان اساتید و شیوخ دانشگاه الازهر مصر می‌باشند. ابن‌اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج2، ص175

اسلامی و از بین بردن قواعدی است که مسلمانان بر آن اجماع دارند. ابن تیمیه و شیوخ وهابیت براین عقیده‌اند که ساختن بنا بر قبور، شرک و الحاد است. آنها به مخالفین

به تصرف خود درآوردند. به این ترتیب بار دیگر نهضت سلفی رونق تازه‌ای گرفت و شیوخ سلفی و سلاطین آل‌سعود دست در دست هم به ترویج مسلک خویش پرداختند اولین سلطان

دین عبارتند از شناخت خدا، شناخت پیامبران، شناخت امامان و شناخت رکن چهارم که شیوخ و بزرگان شیخیه می‌باشند. بر همین اساس، از مختصات او نفی عدل به عنوان اصلی

مناسبت این سفر، مهمانی‌های متعددی برپا شد. سپس از سوریه دیدن کرد و با علما و شیوخ آن از جمله: عبدالله سراج‌الدین، ومحمد أحمد بادنجکی، وعبدالعزیز عیون السود،

1360 قمری در 47 صفحه توسط چاپخانه «الأنوار» منتشر شد. این کتاب نام استادان و شیوخ مرحوم کوثری و استادان اساتیدش را آورده و شرح زندگی بسیاری از آنها را نیز

بودند که تبارشان به صوفیه می‌رسید نامشان نیز از نام شیخ صفی‌الدین اردبیلی گرفته شده بود که از شیوخ بزرگ صوفیه بود. نقطه اوج صوفیه در تاریخ ایران دوران

طرق صوفیه در این کشور پیروان زیادی را به خود اختصاص داده‌است، در گذشته طریقه قادریه دارای پیروان زیادی در نیجر بوده‌است اما اکنون گروه اندکی از شیوخ و مردم

برقاوى حنبلی می‌توان اشاره کرد. طرق مختلف صوفیه رفاعیة، ادریسیة، شاذلیة، خلوتیة، نقشبندیه و قادریة را از شیوخ طریقت دریافت کرد. طریقت رفاعیة را از عبدالقادر

الخیرات شیخ محمد بن سلیمان جزولی، احزاب شیخ ابی الحسن شاذلی قادری و خرقه صوفیه قادریه را بسند متصل تا شیخ عبدالقادر گیلانی داراست. پسر خاله اش شیخ احمد

روش سلوکی همواره بر طریق شاذلیه باقی ماند؛ اما به دلیل سفرهای فراوان، با شیوخ سایر طرق از نزدیک آشنا شد و از طریقت‌های: قادریه؛ نقشبندیه؛ تیجانیه؛ رفاعیه؛

نمود و نزد آنان‌ به‌ کسب‌ دانش‌ پرداخت‌. و از سیدی‌ یوسف‌ فجیجی‌ اجازه نامه شیوخ‌ سلسله نورانیه‌ را دریافت‌ کرد و از سیدی‌ عبدالوارث‌ یالصوتی‌ رسالة ابن‌

دهند. آنها معتقد بودند طرق صوفیه با همه سوابقی که در تاریخ الجزایر دارند و در حقیقت بدنه اصلی دینداران این سرزمین را پیروان صوفیه تشکیل میدهند؛ دچار انحرافات

عثمان سعید بن إسماعیل بن سعید بن منصور الحیری النیشابوری از علما، محدثان و شیوخ تصوف اهل سنت در قرن سوم هجری و نویسنده کتاب «السنن» در مورد احادیث پیامبر

است. شاخه‌های مختلف طریقۀ خلوتیه در طول تاریخ خود گاه با دیگر طریقه‌های صوفیه همچون مولویه، بکتاشیه و ملامیۀ بیرامیه رابطۀ نزدیکی داشته، و از آنها تأثیر

علم و مقام در زمان خود بود. ذهبی می‌گوید او امام، محدث برجسته، واعظ و شیخ صوفیه بود. حکیم نیشابوری وی را چنین توصیف می‌کند: "او زبان اهل حقیقت در زمان خود

أبوتراب عسکر بن حصین النخشبی از علمای اهل سنت و از شیوخ برجسته تصوف در قرن سوم هجری قمری بود. سلمی درباره نخشبی چنین می‌گوید: او از بزرگان مشایخ تصوف در

ایـن سفرها نقش مهمی در داد و ستد فرهنگی صوفیه در مغرب با دیگر عارفان جهان اسلام داشته است . گفتنی است که گرایش صوفیه به سیاحت، با سنت خلوت‌نشینی ایشان تعارضی

مهم‌ترین علما و مدافعان اسلام در قرن دهم هجری شمرده می‌شود. از برجسته‌ترین شیوخ تصوف و یکی از مهم‌ترین ارکان نهضت علمی و وکالت در مغرب اسلامی است. رویکرد

خانواده‌اش به واسط برد، سپس وی را نزد ابوالفضل علی واسطی، عارف و محدّث و از شیوخ شافعی و دایی دیگرش ابوبکر واسطی فرستاد تا به تحصیل بپردازد. علاوه بر این،

اصالت او از بغداد بود و ساکن رمل و دمشق شد. ابوعبدالرحمان سلمی وی را "یکی از شیوخ بزرگ شام و عالم وارسته" توصیف کرد. اسماعیل بن نجید در مورد او گفت: گفته شد

مکتب خانه‌های بغداد به پایان رساند، سپس مشغول به تحصیل تصوف از شیوخ زمان خود شد و از شیوخ معروف قادریه در بغداد شد. مجلس علمی‌ داشت که در منزل خود واقع

گرایش‌های‌ عرفانی‌ و نیز محافل‌ شیوخ‌ تصوف‌ و مریدان‌ ایشان‌ اندک‌ نبوده‌ است‌. یکی‌ از بزرگ‌ترین‌ و نامدارترین‌ شیوخ‌ عرفان‌ و تصوف‌، همزمان‌ با جوانی‌

کشور را تشکیل می‌دهند. تقریباً صددرصد جمعیت مسلمان و اکثراً سنی هستند. فرقه صوفیه تیجانیه نیز در این کشور (و همچنین مراکش و سنگال) پیروان زیادی دارد. زبان

الحسینی در روستای کسنزان در شهر سلیمانیه بین سال‌های 1819 و1820 او یکی از شیوخ طریقه کسنزانیه هو السید عبدالکریم بن السید حسین بن السید حسن بن السید عبدالکریم

اهل سنت در قرن چهارم است. ابوعبدالرحمن سلمی در مورد او چنین می‌گوید: او از شیوخ بزرگ شام بود و در فقر و تهی دستی روزگار می‌گذراند و به پیروانش علاقه داشت

فکری استادان و شاگردان مسلمان و مبلغان این مدرسه، تعداد زیادی از فرزندان شیوخ علوی و یا اهل طریقت در کنار فرزندان بزرگان اهل تسنن، دوستانه تحصیل‌می‌کنند

زیبایی میان مدرسه ومسجد است. جویبار یعنی مقام عالی ومحله ایست در بخارا که شیوخ و فقها و عالمان مشهوری داشته است که یکی از آنها محمدرحیم خان پدر آیباشه است

چهار پسر شد: محمد، احمد رکیبات، علی، عبدالصمد و یک دختر به نام فاطمه. از شیوخ او در تحصیلات علمی‌اش می‌توان به احمد ملقب به (أقطران) که در روستای ابرج

داشت و به علم و برهان اللقانی و نور الشبرملسی و شمس بابلی شهادت داد و اکثر شیوخ او را تأیید کردند. گروهی از آنان پسرش محمد و اباعبدالله محمد صفار قیروانی

در مسجد الازهر اقامت گزید و سیزده سال در آنجا ماند و اسلام آورد. علوم از شیوخ الازهر و نیکوکارانش تا آن که در هر فن و علمی سرآمد شد و در پای تجرید و فقر

احمد بن عبدالله معن اندلسی یکی از بزرگان روسای خانقاهی و شیوخ ثروتمند تصوف در شهر فاس در کشور مغرب بود که به سال 1042 ق متولد شد. او دارای ثروت فراوانی

نامش أَحْمد بن مُحَمَّد بن زِیَاد بن بشر بن دِرْهَم الْعَنزی بود؛ از علما و شیوخ متصوفه اهل سنت در قرن چهارم هجری است. ابوعبدالرحمن سلمی او را در زمان خود

أبوجعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری از علمای اهل سنت و از شیوخ برجسته تصوف در قرن چهارم هجری بود. ابوعبدالرحمان سلمی در مورد وی گفت که او

عباس مالکی (1328 - 1391 هـ)امام جماعت و عالم دینی مسلمان از فقیهان بزرگ و شیوخ مسجد‌الحرام مکه بود. او یکی از علمای سعودی و از شخصیت‌های برجسته دینی، علمی

اندلس متولد و به سال1364 هجری قمری در شهر سلای مغرب درگذشت. وی در سلا یکی شیوخ بزرگ تصوف به شمار می‌آید. وی از نوادگان خاندان سلاویة آل اعمـار به شمار می‌آید

از مشایخ ارشد صوفیه بوده است. او در قریه الدولاب در کنار رود خالص در شرق بغداد در سرزمین عراق سکونت داشت. وی از برجستگان و بزرگوارترین شیوخ و صاحبان مقامات

کسب علم به تونس سفر کرد و 6 سال در مسجد الزیتونه المعمور تحصیل کرد و نزد شیوخ بزرگ آن مانند عاشور السمطینی سلیمان اندلسی و محمد القروی تحصیل کرد. سپس در

(459 هـ/ 1067م) متولد شد در آنجا بزرگ شد و نزد شیوخ زمان خود به تحصیل علوم پرداخت و زاهد و عارف بود و راه صوفیه را پیش گرفت و در این مسیر از پسر عمویش السید

کلام، اصول دین، تصوف، تفسیر و علم حدیث اهتمام ویژه ای داشت. از برجسته‌ترین شیوخ وی می‌توان به ابوالمعالی جوینی و ابوالقاسم قشیری و از برجسته‌ترین شاگردان

الشرقاوی یکی از چهره‌های برجسته الازهر و تصوف در مصر و از برجسته‌ترین علما و شیوخ است. زندگی او محدود به موضوع تصوف نمی‌شد بلکه در انقلاب استقلال مصر نیز به

شخصیت‌های صوفیه اهل سنت در قرن چهارم هجری بود. ابوعبدالرحمن سلمی در مورد او می‌گوید: «او شیخ عراق و لسان آنها بود. از او کاملتر در میان شیوخ تصوف نبود

تریم را بر عهده گرفته بود. او از تعدادی از شیوخ زمان خود که بیشتر شاگردان پدرش بودند و یکی از مشهورترین شیوخ و اساتید در آن دوره بودند کسب علم کرد. پدرش

طریقت‌های صوفیه در فعالیت‌های حکومت جدید جای گرفت و در 30 نوامبر سال 1925، مجلس ترکیه خانقاه‌ها، تکیه‌ها، زاویه‌ها و درگاه‌های طریقت‌های متعدد صوفیه و تمامی

سعید بن عیسی العمودی (متوفی 671 هـ) یکی از شیوخ و علمای ارشد حضرموت و مشایخ آل عمودی در حضرموت به او منتسب است. او برای خانواده‌اش نفوذ معنوی و رهبری مذهبی

زوج السیدة فاطمة الزهراء بنت النبی محمد». او یکی از شاگردان احمد رفاعی قطب صوفیه معروف مدفون در شهر مقدادیه عراق است و یکی از بزرگان تصوف اسلامی و طریقت در

الحسن بن علی بن محمد بن عبدالله البجلی البقالی یمانی، یکی از برجسته‌ترین شیوخ تصوف در عراق به شمار می‌رفت. او را صاحب کرامات ظاهری و مجلل و انفاس خالصانه

قرن هفتم) برای صوفیه خانقاه‌ها و زوایای متعددی ساختند و زمین‌های بسیاری برای تأمین هزینه این مکان‌ها وقف کردند. ساختن مسجد به نام مشایخ صوفیه نیز در دوره

راه یافت و تحصیلات خود را به پایان رساند و به قنادسه بازگشت. در مورد اخبار شیوخ او در علم ظاهر و باطن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: پدرش عبدالرحمن بن محمد

نیز محل مراجعه اهل تصوف بوده است». زرکلی نیز می‌گوید: «او در عصر خود شیخ صوفیه در بغداد بود و در علم حدیث نیز اعلم علمای عصر خود بوده است». او در بغداد

قصر الوافیدین نامید تا مبلغان و معلمان رابه روش‌های تبلیغ آشنا سازد. اما از شیوخ خود شنیدیم که می‌گفتند و تصدیق می‌کردند که در جاکارتا به‌طور خاص و در اندونزی

یگانه یگانه است. ابوعبدالرحمن سلمی درباره او می‌گوید: «او یکی از مشایخ بزرگ صوفیه، یکی از قله‌های بزرگ در این علوم و یکی از جوان‌مردان منطقه جبال بود. او دارای

روحانی الجزایری، صوفی و بنیان‌گذار طریقه تیجانیه. او موسس طریقه تیجانیه از صوفیه است که تا به امروز ادامه دارد و زاویه تیجانیه در عین ماضی تا امروز زائران

عنوان شاعران برجسته ایرانی نام می‌برد. دلایل گوناگونی برای وجود طریقت‌های صوفیه و تکایای آنان وجود دارد و پیدایش آنها تنها دستاورد نفوذ برخی طریقت‌های خاص

بزرگان مشایخ صوفیه و علمای فارس معرفی می‌کند. او دارای احولات عرفانی و مقاماتی در سلوک عرفانی بود. او با اشخاصی مانند: جعفراً الْحذاء و شیوخ وی در فارس همراهی

قرائت ها و نحو را حفظ کرده بود و سپس از یازده سالگی به الازهر پیوست و از شیوخ ارشد الازهر مانند شیخ عبدالله، یوسف الدجوی، محمد بخیت المطیعی، وعلی إدریس،

گسترده سیاسی برای تصفیه، اوضاع را وخیم‌‌تر کرد. نبردهایی میان مریدان صوفیه به رهبری شیوخ نقشبندی از جمله اوزون حاجی و ارتش سرخ در گرفت که در تاریخ منطقه به

تحصیلات ابتدایی، مقدماتی و متوسطه را در آنجا به پایان رساند. چون تعلق خاطر به صوفیه داشت، به فراگیری راه و روروش آن مشغول شد. سپس برای تحصیل در دانشکده مهندسی

در دانشگاه ها، موسسات و مراکز یمن داشته است. وی تحت تعلیم تعدادی از علما و شیوخ حضرموت و یمن قرار گرفت و همچنین برای فراگیری از علمای حرمین شریفین به آن

سیاسی کردن مسلمانان داغستان نقش فعالی را ایفا کرد. این حزب با سنت‌گرایان و شیوخ صوفی مسلک شمال قفقاز رابطه خوبی ندارد. 2 ـ سازمان اسلامی (جماعت المسلمین):

از شیوخ ده بیدی در سمرقند و سپس شمال شرقی افغانستان عمل می‌کردند و با وجود نیای مشترک، خانقاه‌ها و مزاراتی خاص خود داشتند؛ با این‌همه، آنان با شیوخ ده