محمد بن خالد برقی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class="references" style="margin: 0px 0px 10px 0px; max-height: 300px; overflow: auto; padding: 3px; font-size:95%; background: #FFA500; line-height:1.4em; padding-bottom: 7px;"><noinclude>
{{جعبه اطلاعات شخصیت
[[پرونده:Ambox clock.svg|60px|بندانگشتی|راست|پیوند=Special:FilePath/Ambox_clock.svg]]
| عنوان = احمد بن عبدالله بن احمد بن ابی عبدالله محمد بن خالد برقی
<br>
| تصویر = عالمان شیعه.jpg
'''''نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است. '''''<br>
| نام = احمد بن عبدالله بن احمد بن ابی‏‌عبدالله محمد بن خالد برقی
| نام‌های دیگر =
| سال تولد = 250 ق
| تاریخ تولد =
| محل تولد = [[قم]]
| سال درگذشت = 312 ق
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت = قم
| استادان =
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |حسن بن حمزه طبری |علی بن احمد |[[شیخ کلینی|شیخ كلینی]] }}
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار =
| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
| وبگاه =
}}
'''احمد بن عبدالله بن احمد بن ابی‏‌عبدالله محمد بن خالد برقی'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] در نیمه نخست سده چهارم [[هجری]].  


'''یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید. '''
== معرفی اجمالی ==
<br>
احمد بن عبدالله بن احمد بن ابی‏‌عبدالله محمد بن خالد برقی، محدث شیعی در نیمه نخست سده چهارم هجری. فرزند او «علی بن احمد» از اساتید [[شیخ صدوق]] بوده و جد پدری او «محمد بن خالد برقی» از شخصیت‏‌های نامدار شیعه و صاحب کتاب «محاسن» و «طبقات» است. وی با [[علی بن محمد بن ابی‏‌القاسم ماجی لویه]] معاصر است و با یکدیگر رابطه خویشاوندی دارند زیرا «برقی» جد مادری اوست. درباره ولادت و وفات او اطلاع درستی نداریم. وی از جدش که در 274هجری در [[قم]] وفات یافت، روایت دارد بنابراین ولادت او سال‏‌ها پیش از وفات جدش بوده است. هم‌چنین درباره وفات او می‏‌توان حدس زد که چون «شیخ صدوق» از فرزندش نقل حدیث می‏‌کند و از خود او روایت ندارد، پس گویا وی در زمان کودکی صدوق از دنیا رفته بود. بنابراین وفات او تقریباً حدود 312هجری اتفاق افتاده است.
''آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ''{{#time:H:i، j F Y|{{REVISIONTIMESTAMP}}}}؛


<noinclude>
در منابع معتبر گزارشی از شرح‏‌حال او نیامده است اما قرائن حاکی از آن است که وی در قم از یک خانواده علمی، فرهنگی و مذهبی تولد یافت و در همین شهر پرورش یافته است. وی با حضور در مجالس درس اساتید و بزرگان قم، بزودی در [[علوم حدیث]] تبحر یافت و به آن اندازه رسید که وقتی «حسن بن حمزه طبری» در 300هجری وارد قم شد و ظاهراً تا 328هجری در آن‌جا اقامت داشته، توانسته از محضر درس او استفاده کند. در منابع حدیثی روایات او تنها از طریق جدش برای ما نقل شده است، بنابراین اساتید دیگر او قابل شناسایی نیستند. از شاگردان او افزون بر «ابن حمزه طبری» می‌‏توان پسرش «علی بن احمد» و [[شیخ کلینی]] را نام برد. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.
</div>
<div class="wikiInfo">[[پرونده:احمد بن عبدالله بن احمد بن ابی عبدالله محمد بن خالد برقی.jpg |احمد بن عبدالله بن احمد بن ابی عبدالله محمد بن خالد برقی|پیوند=Special:FilePath/احمد بن عبدالله بن احمد بن ابی عبدالله محمد بن خالد برقیjpg]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!احمد بن عبدالله بن احمد بن ابی عبدالله محمد بن خالد برقی
|-
|زاده
|حدود 250 • قم
|-
|درگذشت
|حدود 312ق • قم
|-
|شاگردان
|حسن بن حمزه طبری • علی بن احمد • شیخ كلینی
|-
|دین و مذهب 
|اسلام • تشیع
|-
|}
</div>


احمد بن عبدالله بن احمد بن ابی‏‌عبدالله محمد بن خالد برقی، (حدود 250 – حدود 312ق) محدث شیعی در نیمه نخست سده چهارم هجری. فرزند او «علی بن احمد» از اساتید «شیخ صدوق»(م381ق) بوده و جد پدری او «محمد بن خالد برقی»(م274ق) از شخصیت‏‌های نامدار شیعه و صاحب كتاب «محاسن» و «طبقات» است.
== شاگردان ==
از شاگردان مشهور وی می‌توان [[حسن بن حمزه طبری]]، [[علی بن احمد]] و [[شیخ کلینی]] را نامبرد.


=معرفی اجمالی=
== درگذشت ==
«شیخ صدوق» از فرزندش نقل حدیث می‏‌کند و از خود او روایت ندارد، پس گویا وی در زمان کودکی صدوق از دنیا رفته بود. بنابراین وفات او تقریباً حدود 312هجری اتفاق افتاده است.


احمد بن عبدالله بن احمد بن ابی‏‌عبدالله محمد بن خالد برقی، محدث شیعی در نیمه نخست سده چهارم هجری. فرزند او «علی بن احمد» از اساتید «شیخ صدوق» بوده و جد پدری او «محمد بن خالد برقی» از شخصیت‏‌های نامدار شیعه و صاحب كتاب «محاسن» و «طبقات» است. وی با «علی بن محمد بن ابی‏‌القاسم ماجی لویه» معاصر است و با یكدیگر رابطه خویشاوندی دارند زیرا «برقی» جد مادری اوست. در باره ولادت و وفات او اطلاع درستی نداریم. وی از جدش كه در 274هجری در قم وفات یافت، روایت دارد بنابراین ولادت او سال‏‌ها پیش از وفات جدش بوده است. همچنین در باره وفات او می‏‌توان حدس زد كه چون «شیخ صدوق»(متولد304ق) از فرزندش نقل حدیث می‏كند و از خود او روایت ندارد، پس گویا وی در زمان كودكی صدوق از دنیا رفته بود. بنابراین وفات او تقریباً حدود 312هجری اتفاق افتاده است. در منابع معتبر گزارشی از شرح‏ حال او نیامده است اما قرائن حاكی از آن است كه وی در قم از یك خانواده علمی، فرهنگی و مذهبی تولد یافت و در همین شهر پرورش یافته است. وی با حضور در مجالس درس اساتید و بزرگان قم، بزودی در علوم حدیث تبحر یافت و به آن اندازه رسید كه وقتی «حسن بن حمزه طبری»(م358ق) در 300هجری وارد قم شد و ظاهراً تا 328هجری در آنجا اقامت داشته، توانسته از محضر درس او استفاده كند. در منابع حدیثی روایات او تنها از طریق جدش برای ما نقل شده است، بنابراین اساتید دیگر او قابل شناسایی نیستند. از شاگردان او افزون بر «ابن حمزه طبری» می‌‏توان پسرش «علی بن احمد» و «شیخ كلینی»(م329ق) را نام برد. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.
== جستارهای وابسته ==
* [[شیخ صدوق]]
* [[علوم حدیث]]
* [[محمد بن یعقوب کلینی|شیخ کلینی]]


=شاگردان=
== منابع ==
* تنقیح المقال (حجری)، ج1ص82 شماره496؛
* طبقات اعلام الشیعه، ج1صص30 و171 و201؛
* طرائف المقال، ج1صص203 و204، شماره‌‏های 1188 و1189؛
* الکلینی و الکافی، ص493 به بعد؛
* المحاسن(مقدمه)، به قلم سیدجلال‌الدین محدث ارموی، ج1ص12.


از شاگردان مشهور وی می‌توان حسن بن حمزه طبری، علی بن احمد و شیخ كلینی را نامبرد.
{{علمای اسلام}}
 
=منابع=


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۹

احمد بن عبدالله بن احمد بن ابی عبدالله محمد بن خالد برقی
عالمان شیعه.jpg
نام کاملاحمد بن عبدالله بن احمد بن ابی‏‌عبدالله محمد بن خالد برقی
اطلاعات شخصی
سال تولد250 ق، ۲۴۳ ش‌، ۸۶۴ م
محل تولدقم
سال درگذشت312 ق، ۳۰۳ ش‌، ۹۲۴ م
محل درگذشتقم
دیناسلام، شیعه
شاگردان
فعالیت‌هامحدث شیعی

احمد بن عبدالله بن احمد بن ابی‏‌عبدالله محمد بن خالد برقی، محدث شیعی در نیمه نخست سده چهارم هجری.

معرفی اجمالی

احمد بن عبدالله بن احمد بن ابی‏‌عبدالله محمد بن خالد برقی، محدث شیعی در نیمه نخست سده چهارم هجری. فرزند او «علی بن احمد» از اساتید شیخ صدوق بوده و جد پدری او «محمد بن خالد برقی» از شخصیت‏‌های نامدار شیعه و صاحب کتاب «محاسن» و «طبقات» است. وی با علی بن محمد بن ابی‏‌القاسم ماجی لویه معاصر است و با یکدیگر رابطه خویشاوندی دارند زیرا «برقی» جد مادری اوست. درباره ولادت و وفات او اطلاع درستی نداریم. وی از جدش که در 274هجری در قم وفات یافت، روایت دارد بنابراین ولادت او سال‏‌ها پیش از وفات جدش بوده است. هم‌چنین درباره وفات او می‏‌توان حدس زد که چون «شیخ صدوق» از فرزندش نقل حدیث می‏‌کند و از خود او روایت ندارد، پس گویا وی در زمان کودکی صدوق از دنیا رفته بود. بنابراین وفات او تقریباً حدود 312هجری اتفاق افتاده است.

در منابع معتبر گزارشی از شرح‏‌حال او نیامده است اما قرائن حاکی از آن است که وی در قم از یک خانواده علمی، فرهنگی و مذهبی تولد یافت و در همین شهر پرورش یافته است. وی با حضور در مجالس درس اساتید و بزرگان قم، بزودی در علوم حدیث تبحر یافت و به آن اندازه رسید که وقتی «حسن بن حمزه طبری» در 300هجری وارد قم شد و ظاهراً تا 328هجری در آن‌جا اقامت داشته، توانسته از محضر درس او استفاده کند. در منابع حدیثی روایات او تنها از طریق جدش برای ما نقل شده است، بنابراین اساتید دیگر او قابل شناسایی نیستند. از شاگردان او افزون بر «ابن حمزه طبری» می‌‏توان پسرش «علی بن احمد» و شیخ کلینی را نام برد. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.

شاگردان

از شاگردان مشهور وی می‌توان حسن بن حمزه طبری، علی بن احمد و شیخ کلینی را نامبرد.

درگذشت

«شیخ صدوق» از فرزندش نقل حدیث می‏‌کند و از خود او روایت ندارد، پس گویا وی در زمان کودکی صدوق از دنیا رفته بود. بنابراین وفات او تقریباً حدود 312هجری اتفاق افتاده است.

جستارهای وابسته

منابع

  • تنقیح المقال (حجری)، ج1ص82 شماره496؛
  • طبقات اعلام الشیعه، ج1صص30 و171 و201؛
  • طرائف المقال، ج1صص203 و204، شماره‌‏های 1188 و1189؛
  • الکلینی و الکافی، ص493 به بعد؛
  • المحاسن(مقدمه)، به قلم سیدجلال‌الدین محدث ارموی، ج1ص12.