عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class="references" style="margin: 0px 0px 10px 0px; max-height: 300px; overflow: auto; padding: 3px; font-size:95%; background: #FFA500; line-height:1.4em; padding-bottom: 7px;"><noinclude>
{{جعبه اطلاعات شخصیت
[[پرونده:Ambox clock.svg|60px|بندانگشتی|راست|پیوند=Special:FilePath/Ambox_clock.svg]]
| عنوان = احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی
<br>
| تصویر = عالمان شیعه.jpg
'''''نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است. '''''<br>
| نام = احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی
| نام‌های دیگر =
| سال تولد =  245 ق
| تاریخ تولد =
| محل تولد = [[بصره]]
| سال درگذشت = 323 ق
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت = بصره
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |احمد بن اسحاق بن صالح |امحمد بن زكریا بن دینار غلابی جوهری |اابوزید عمر بن شبه |اابویوسف یعقوب بن شیبه |ااحمد بن منصور رمادی }}
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوالمفضل شیبانی |[[ابوالفرج اصفهانی]] |ابوبكر دوری وراق |ابوعبیده محمد بن عمران مرزبانی |سلیمان بن احمد طبرانی |ابواحمد حسن بن عبدالله عسكری }}
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار = {{فهرست جعبه افقی |السقیفه |فدك }}
| فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه افقی |دانشمند |ادیب |مورخ |[[محدّث|محدث]] }}
| وبگاه =
}}
'''احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی'''، دانشمند، ادیب، مورخ، [[محدّث|محدث]] و صاحب کتاب «السقیفه». در [[علوم حدیث]] و تاریخ تبحر داشت. وی تألیفات بسیاری داشته که اکثر آنها از بین رفته است. از کتاب‏‌های مهم و معروف او که اکنون در دست است کتاب «السقیفه و فدک» است که در آن داستان [[سقیفه بنی ساعده|سقیفه]] و خطبه [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت زهراء (سلام الله علِیها)]] و ماجرای [[فدک]] گزارش شده است.


'''یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید. '''
== معرفی اجمالی ==
<br>
احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی، دانشمند، ادیب، مورخ، [[محدّث|محدث]] و صاحب کتاب «السقیفه». وی در اواسط قرن سوم حدود 245 [[سال قمری|هجری]] در [[بصره]] چشم به جهان گشود زیرا بعضی از اساتید او در 262هجری وفات یافته‌‏اند. بنابراین وی در این هنگام حداقل به سن جوانی رسیده بود. وفات او به گفته معاصرش [[ابوبكر صولی شطرنجی|ابوبکر صولی شطرنجی]] (م335ق) در 323هجری در زادگاهش بصره اتفاق افتاده است. وی دوران کودکی و جوانی را در [[بصره]] سپری کرد و پس از آن به [[بغداد]] آمد و نزد اساتید آن‌جا شاگردی نمود و در علوم حدیث و تاریخ تبحر یافت. وی هم‌چنین سفری به [[سامرا|سامراء]] داشته و نزد استاد خود [[احمد بن اسحاق بن صالح]] (م281ق) که در این شهر اقامت دائم داشت و در همین شهر درگذشته است، احادیثی فراگرفته است. اساتید او عمدتاً از [[اهل سنت و جماعت|اهل‏‌سنت]] هستند و از استادان شیعی او تنها می‏‌توان به «محمد بن زکریا بن دینار غلابی جوهری» اشاره نمود. از استادان [[اهل سنت و جماعت|سنی]] او «[[ابوزید عمر بن شبه]]» (م262ق)، «ابویوسف یعقوب بن شیبه» (م262ق)، «احمد بن منصور رمادی» (م265ق) و «احمد بن اسحاق بن صالح» (م281ق) هستند.
''آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ''{{#time:H:i، j F Y|{{REVISIONTIMESTAMP}}}}؛


<noinclude>
درباره اعتقاد او سخن قاطعی نمی‌‏توان گفت. از یک‌سو شیخ طوسی نام او را در فهرست خود یاد کرده و اشاره‏ای به فساد اعتقاد او ننموده است. روشن است که بنای شیخ در این کتاب بر آن است که جز دانشمندان [[مذهب شیعه|شیعی]] را ذکر نکند؛ و از سوی دیگر [[ابن ‏ابی‏ الحدید]] به صراحت وی را از عالمان سنی برشمرده است. از احادیث و اخباری که وی خود در کتاب «السقیفه» گزارش کرده نیز نمی‏‌توان به حقیقت اعتقاد او پی برد هر چند وی در این و از سوی دیگر ابن ‏ابی‏ الحدید به صراحت وی را از عالمان سنی برشمرده است.
</div>
<div class="wikiInfo">[[پرونده:احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی.jpg |احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی|پیوند=Special:FilePath/احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادیjpg]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی
|-
|زاده
|حدود 245هجری • بصره
|-
|درگذشت
|323هجری • بصره
|-
|استادان
|احمد بن اسحاق بن صالح • محمد بن زكریا بن دینار غلابی جوهری • ابوزید عمر بن شبه • ابویوسف یعقوب بن شیبه • احمد بن منصور رمادی
|-
|شاگردان
|ابوالمفضل شیبانی • ابوالفرج اصفهانی • ابوبكر دوری وراق • ابوعبیده محمد بن عمران مرزبانی • سلیمان بن احمد طبرانی • ابواحمد حسن بن عبدالله عسكری
|-
|آثار
|السقیفه • فدك
|-
|دین و مذهب 
|اسلام • تشیع
|-
|}
</div>


'''احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی'''، (حدود 245 – 323ق) ابوبكر. دانشمند، ادیب، مورخ، [[محدث]] و صاحب كتاب «السقیفه». در [[علوم حدیث]] و تاریخ تبحر داشت. در باره اعتقاد او سخن قاطعی نمی‌‏توان گفت. از یك‏‌سو شیخ طوسی نام او را در فهرست خود یاد كرده و اشاره‏‌ای به فساد اعتقاد او ننموده است.  از سوی دیگر ابن ‏ابی‏ الحدید به صراحت وی را از عالمان [[سنی]] برشمرده است. وی تألیفات بسیاری داشته كه اكثر آنها از بین رفته است. از كتاب‏‌های مهم و معروف او كه اكنون در دست است كتاب «السقیفه و فدك» است كه در آن داستان سقیفه و خطبه حضرت زهراء سلام الله علیه و ماجرای فدك گزارش شده است.
بسیاری از دانشمندان [[مذهب شیعه|شیعه]]، سخن شیخ طوسی را بر گفته ابن ‏ابی‏ الحدید ترجیح داده و وی را امامی معرفی کرده‏‌اند و شاید به همین دلیل مورخان بزرگ اهل‌‏سنت مانند [[خطیب بغدادی]]، [[ابن حجر عسقلانی|ابن‌حجر عسقلانی]] و دیگران متعرض شرح‏ حال او نشده‏‌اند، چنان‌که برخی از اخبار او درباره فضیلت [[علی بن ابی‌طالب|علی (علیه‌السلام)]] و تنقیص [[معاویه]] و نیز گزارش او درباره تخلف [[ابوبکر بن ابی قحافه|خلیفه اول]] از لشگر اسامه، می‌‏تواند گواه [[مذهب شیعه|تشیع]] او باشد.  
وی تألیفات بسیاری داشته که اکثر آن‌ها از بین رفته است. از کتاب‏‌های مهم و معروف او که اکنون در دست است کتاب «السقیفه و فدک» است که در آن داستان سقیفه و خطبه [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت زهراء (سلام الله علِیها)]] و ماجرای فدک گزارش شده است. اصل این کتاب تا قرن هفتم هجری موجود بوده است اما از آن پس [[ابن ابی‏ الحدید |ابن ابی‏ الحدید معتزلی]] (م655ق) در [[شرح نهج البلاغه (کتاب)|شرح نهج ‏البلاغه]] و [[ابوالفتح اربلی]] (م693ق) در [[كشف الغمه (کتاب)|کشف ‏الغمه]]، از روی نسخه عتیقه‏ ای که در اختیار داشتند متن آن را در کتاب‏‌های‌شان درج نموده و به آیندگان انتقال داده‏‌اند.


=معرفی اجمالی=
== استادان ==
اساتید او عمدتاً از [[اهل سنت و جماعت|اهل‏‌سنت]] هستند و از استادان [[مذهب شیعه|شیعی]] او تنها می‏‌توان به [[محمد بن زكریا بن دینار غلابی جوهری|محمد بن زکریا بن دینار غلابی جوهری]] (م298ق) اشاره نمود. از استادان [[اهل سنت و جماعت|سنی]] او [[ابوزید عمر بن شبه]] (م262ق)، [[ابویوسف یعقوب بن شیبه]] (م262ق)، [[احمد بن منصور رمادی]] (م265ق) و [[احمد بن اسحاق بن صالح]] (م281ق) هستند.


احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی، ابوبكر. دانشمند، ادیب، مورخ، محدث و صاحب كتاب «السقیفه». وی در اواسط سده سوم حدود 245 [[هجری]] در [[بصره]] چشم به جهان گشود زیرا بعضی از اساتید او در 262هجری وفات یافته‌‏اند بنابراین وی در این هنگام حداقل به سن جوانی رسیده بود. وفات او به گفته معاصرش [[ابوبكر صولی شطرنجی]](م335ق) در 323هجری در زادگاهش بصره اتفاق افتاده است. وی دوران كودكی و جوانی را در بصره سپری كرد و پس از آن به [[بغداد]] آمد و نزد اساتید آن‌جا شاگردی نمود و در علوم حدیث و تاریخ تبحر یافت. وی هم‌چنین سفری به [[سامراء]] داشته و نزد استاد خود [[احمد بن اسحاق بن صالح]](م281ق) كه در این شهر اقامت دائم داشت و در همین شهر درگذشته است، احادیثی فراگرفته است. اساتید او عمدتاً از اهل‏‌سنت هستند و از استادان شیعی او تنها می‏‌توان به «محمد بن زكریا بن دینار غلابی جوهری»(م298ق) اشاره نمود. از استادان سنی او «ابوزید عمر بن شبه»(م262ق«ابویوسف یعقوب بن شیبه»(م262ق)، «احمد بن منصور رمادی»(م265ق) و «احمد بن اسحاق بن صالح»(م281ق) هستند.  
== شاگردان ==
از شاگردان شیعی و سنی او [[ابوالمفضل شیبانی]] (م387ق)، [[ابوالفرج اصفهانی]] (م356ق)، [[ابوبكر دوری وراق|ابوبکر دوری وراق]] (شیعی متعصب و متوفا 379هجری)، [[ابوعبیده محمد بن عمران مرزبانی]] (م385قسلیمان بن احمد طبرانی و ابواحمد حسن بن عبدالله عسکری (م382ق) هستند.


در باره اعتقاد او سخن قاطعی نمی‌‏توان گفت. از یك‏‌سو [[شیخ طوسی]] نام او را در فهرست خود یاد كرده و اشاره‏ای به فساد اعتقاد او ننموده است. روشن است كه بنای شیخ در این كتاب بر آن است كه جز دانشمندان شیعی را ذكر نكند؛ و از سوی دیگر [[ابن ‏ابی‏ الحدید]] به صراحت وی را از عالمان سنی برشمرده است. از احادیث و اخباری كه وی خود در كتاب «السقیفه» گزارش كرده نیز نمی‏‌توان به حقیقت اعتقاد او پی برد هر چند وی در این و از سوی دیگر ابن ‏ابی‏ الحدید به صراحت وی را از عالمان سنی برشمرده است.
=آثار=
 
از کتاب‏‌های مهم و معروف او که اکنون در دست است کتاب السقیفه و کتاب فدک است که در آن داستان سقیفه و خطبه حضرت زهراء (سلام الله علِیها) و ماجرای فدک گزارش شده است.
بسیاری از دانشمندان [[شیعه]]، سخن شیخ طوسی را بر گفته ابن ‏ابی‏ الحدید ترجیح داده و وی را امامی معرفی كرده‏‌اند و شاید به همین دلیل مورخان بزرگ اهل‌‏سنت مانند [[خطیب بغدادی]]، [[ابن ‏‌حجر عسقلانی]] و دیگران متعرض شرح‏ حال او نشده‏‌اند، چنان‌كه برخی از اخبار او در باره فضیلت [[علی علیه السلام]] و تنقیص [[معاویه]] و نیز گزارش او در باره تخلف [[خلیفه اول]] از لشگر اسامه، می‌‏تواند گواه [[تشیع]] او باشد.
وی تألیفات بسیاری داشته كه اكثر آنها از بین رفته است. از كتاب‏‌های مهم و معروف او كه اكنون در دست است كتاب «السقیفه و فدك» است كه در آن داستان سقیفه و خطبه [[حضرت زهراء سلام الله علیه]] و ماجرای فدك گزارش شده است. اصل این كتاب تا سده هفتم هجری موجود بوده است اما از آن پس «ابن ابی‏ الحدید معتزلی»(م655ق) در [[شرح نهج ‏البلاغه]] و [[ابوالفتح اربلی]](م693ق) در [[كشف ‏الغمه]]، از روی نسخه عتیقه‏ ای كه در اختیار داشتند متن آن را در كتاب‏‌هایشان درج نموده و به آیندگان انتقال داده‏‌اند.
 
=استادان=


اساتید او عمدتاً از [[اهل‏‌سنت]] هستند و از استادان [[شیعی]] او تنها می‏‌توان به [[محمد بن زكریا بن دینار غلابی جوهری]](م298ق) اشاره نمود. از استادان [[سنی]] او [[ابوزید عمر بن شبه]](م262ق)، [[ابویوسف یعقوب بن شیبه]](م262ق)، [[احمد بن منصور رمادی]](م265ق) و [[احمد بن اسحاق بن صالح]](م281ق) هستند.
== جستارهای واسته ==
 
* [[علوم حدیث]]
=شاگردان=
* [[سقیفه بنی ساعده|سقیفه]]
 
* [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت زهراء (سلام الله علِیها)]]
از شاگردان شیعی و سنی او [[ابوالمفضل شیبانی]](م387ق)، [[ابوالفرج اصفهانی]](م356ق)، [[ابوبكر دوری وراق]](شیعی متعصب و متوفا 379هجری)، [[ابوعبیده محمد بن عمران مرزبانی]](م385ق)، سلیمان بن احمد طبرانی و ابواحمد حسن بن عبدالله عسكری(م382ق) هستند.
 
=آثار=


از كتاب‏‌های مهم و معروف او كه اكنون در دست است [[كتاب السقیفه]] و [[کتاب فدك]] است كه در آن [[داستان سقیفه]] و خطبه حضرت زهراء سلام الله علیه و [[ماجرای فدك]] گزارش شده است.
== منابع ==
* اعیان الشیعه(قطع بزرگ، ج3ص6 شماره3؛ 
* الامالی، طوسی، ص503 حدیث1153، وص594 حدیث1229؛ 
* تنقیح المقال(حجری)، ج1ص64 شماره 382؛ 
* الذریعه، ج12ص206 شماره 1364؛ 
* السقیفه و فدک، مقدمه، به قلم دکتر محمدهادی امینی؛
* شرح نهج‌البلاغه، ابن ابی ‏الحدید، جزء16ص210؛ 
* طبقات اعلام الشیعه، ج1ص28؛ 
* الفهرست، طوسی، ص83 شماره 110؛ 
* کتابخانه ابن طاوس، اتان گلبرگ، ص514 شماره 532؛
* المسترشد، ابن جریر طبری، ص116؛ 
* مناقب امیرالمؤمنین(ع)، محمدبن سلیمان کوفی، ج1ص400، پاورقی.  


=منابع=
{{علمای اسلام}}


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۱

احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی
عالمان شیعه.jpg
نام کاملاحمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی
اطلاعات شخصی
سال تولد245 ق، ۲۳۸ ش‌، ۸۵۹ م
محل تولدبصره
سال درگذشت323 ق، ۳۱۴ ش‌، ۹۳۵ م
محل درگذشتبصره
دیناسلام، شیعه
استادان
  • احمد بن اسحاق بن صالح
  • امحمد بن زكریا بن دینار غلابی جوهری
  • اابوزید عمر بن شبه
  • اابویوسف یعقوب بن شیبه
  • ااحمد بن منصور رمادی
شاگردان
  • ابوالمفضل شیبانی
  • ابوالفرج اصفهانی
  • ابوبكر دوری وراق
  • ابوعبیده محمد بن عمران مرزبانی
  • سلیمان بن احمد طبرانی
  • ابواحمد حسن بن عبدالله عسكری
آثار
  • السقیفه
  • فدك
فعالیت‌ها

احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی، دانشمند، ادیب، مورخ، محدث و صاحب کتاب «السقیفه». در علوم حدیث و تاریخ تبحر داشت. وی تألیفات بسیاری داشته که اکثر آنها از بین رفته است. از کتاب‏‌های مهم و معروف او که اکنون در دست است کتاب «السقیفه و فدک» است که در آن داستان سقیفه و خطبه حضرت زهراء (سلام الله علِیها) و ماجرای فدک گزارش شده است.

معرفی اجمالی

احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی، دانشمند، ادیب، مورخ، محدث و صاحب کتاب «السقیفه». وی در اواسط قرن سوم حدود 245 هجری در بصره چشم به جهان گشود زیرا بعضی از اساتید او در 262هجری وفات یافته‌‏اند. بنابراین وی در این هنگام حداقل به سن جوانی رسیده بود. وفات او به گفته معاصرش ابوبکر صولی شطرنجی (م335ق) در 323هجری در زادگاهش بصره اتفاق افتاده است. وی دوران کودکی و جوانی را در بصره سپری کرد و پس از آن به بغداد آمد و نزد اساتید آن‌جا شاگردی نمود و در علوم حدیث و تاریخ تبحر یافت. وی هم‌چنین سفری به سامراء داشته و نزد استاد خود احمد بن اسحاق بن صالح (م281ق) که در این شهر اقامت دائم داشت و در همین شهر درگذشته است، احادیثی فراگرفته است. اساتید او عمدتاً از اهل‏‌سنت هستند و از استادان شیعی او تنها می‏‌توان به «محمد بن زکریا بن دینار غلابی جوهری» اشاره نمود. از استادان سنی او «ابوزید عمر بن شبه» (م262ق)، «ابویوسف یعقوب بن شیبه» (م262ق)، «احمد بن منصور رمادی» (م265ق) و «احمد بن اسحاق بن صالح» (م281ق) هستند.

درباره اعتقاد او سخن قاطعی نمی‌‏توان گفت. از یک‌سو شیخ طوسی نام او را در فهرست خود یاد کرده و اشاره‏ای به فساد اعتقاد او ننموده است. روشن است که بنای شیخ در این کتاب بر آن است که جز دانشمندان شیعی را ذکر نکند؛ و از سوی دیگر ابن ‏ابی‏ الحدید به صراحت وی را از عالمان سنی برشمرده است. از احادیث و اخباری که وی خود در کتاب «السقیفه» گزارش کرده نیز نمی‏‌توان به حقیقت اعتقاد او پی برد هر چند وی در این و از سوی دیگر ابن ‏ابی‏ الحدید به صراحت وی را از عالمان سنی برشمرده است.

بسیاری از دانشمندان شیعه، سخن شیخ طوسی را بر گفته ابن ‏ابی‏ الحدید ترجیح داده و وی را امامی معرفی کرده‏‌اند و شاید به همین دلیل مورخان بزرگ اهل‌‏سنت مانند خطیب بغدادی، ابن‌حجر عسقلانی و دیگران متعرض شرح‏ حال او نشده‏‌اند، چنان‌که برخی از اخبار او درباره فضیلت علی (علیه‌السلام) و تنقیص معاویه و نیز گزارش او درباره تخلف خلیفه اول از لشگر اسامه، می‌‏تواند گواه تشیع او باشد. وی تألیفات بسیاری داشته که اکثر آن‌ها از بین رفته است. از کتاب‏‌های مهم و معروف او که اکنون در دست است کتاب «السقیفه و فدک» است که در آن داستان سقیفه و خطبه حضرت زهراء (سلام الله علِیها) و ماجرای فدک گزارش شده است. اصل این کتاب تا قرن هفتم هجری موجود بوده است اما از آن پس ابن ابی‏ الحدید معتزلی (م655ق) در شرح نهج ‏البلاغه و ابوالفتح اربلی (م693ق) در کشف ‏الغمه، از روی نسخه عتیقه‏ ای که در اختیار داشتند متن آن را در کتاب‏‌های‌شان درج نموده و به آیندگان انتقال داده‏‌اند.

استادان

اساتید او عمدتاً از اهل‏‌سنت هستند و از استادان شیعی او تنها می‏‌توان به محمد بن زکریا بن دینار غلابی جوهری (م298ق) اشاره نمود. از استادان سنی او ابوزید عمر بن شبه (م262ق)، ابویوسف یعقوب بن شیبه (م262ق)، احمد بن منصور رمادی (م265ق) و احمد بن اسحاق بن صالح (م281ق) هستند.

شاگردان

از شاگردان شیعی و سنی او ابوالمفضل شیبانی (م387ق)، ابوالفرج اصفهانی (م356ق)، ابوبکر دوری وراق (شیعی متعصب و متوفا 379هجری)، ابوعبیده محمد بن عمران مرزبانی (م385ق)، سلیمان بن احمد طبرانی و ابواحمد حسن بن عبدالله عسکری (م382ق) هستند.

آثار

از کتاب‏‌های مهم و معروف او که اکنون در دست است کتاب السقیفه و کتاب فدک است که در آن داستان سقیفه و خطبه حضرت زهراء (سلام الله علِیها) و ماجرای فدک گزارش شده است.

جستارهای واسته

منابع

  • اعیان الشیعه(قطع بزرگ، ج3ص6 شماره3؛
  • الامالی، طوسی، ص503 حدیث1153، وص594 حدیث1229؛
  • تنقیح المقال(حجری)، ج1ص64 شماره 382؛
  • الذریعه، ج12ص206 شماره 1364؛
  • السقیفه و فدک، مقدمه، به قلم دکتر محمدهادی امینی؛
  • شرح نهج‌البلاغه، ابن ابی ‏الحدید، جزء16ص210؛
  • طبقات اعلام الشیعه، ج1ص28؛
  • الفهرست، طوسی، ص83 شماره 110؛
  • کتابخانه ابن طاوس، اتان گلبرگ، ص514 شماره 532؛
  • المسترشد، ابن جریر طبری، ص116؛
  • مناقب امیرالمؤمنین(ع)، محمدبن سلیمان کوفی، ج1ص400، پاورقی.