احمد بن احمد كوفی كاتب: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
 
خط ۵۰: خط ۵۰:
* الکلینی و الکافی، عبدالرسول غفاری، ص184؛
* الکلینی و الکافی، عبدالرسول غفاری، ص184؛
* معجم رجال الحدیث، ج2ص42 شماره 426، و ج19ص54 شماره 12067.
* معجم رجال الحدیث، ج2ص42 شماره 426، و ج19ص54 شماره 12067.
{{علمای اسلام}}


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۲

احمد بن احمد كوفی كاتب
عالمان شیعه.jpg
نام کاملاحمد بن احمد كوفی كاتب
نام‌های دیگرکوفی، كاتب
اطلاعات شخصی
سال تولد314 ق، ۳۰۵ ش‌، ۹۲۶ م
محل تولدکوفه
سال درگذشت380 ق، ۳۶۹ ش‌، ۹۹۰ م
دیناسلام، شیعه
استادانمحمد بن یعقوب كلینی
شاگردان
فعالیت‌هامحدث امامی

احمد بن احمد کوفی کاتب، محدث امامی در نیمه دوم قرن چهارم هجری. از شاگردان محمد بن یعقوب کلینی است. از معاصران او در بغداد ابوالحسین احمد بن علی بن سعید کوفی و ابوالحسن احمد بن محمد بن علی کوفی هستند.

معرفی اجمالی

احمد بن احمد کوفی کاتب، ابوالحسین. محدث امامی در نیمه دوم قرن چهارم هجری. ولادت او در کوفه و حدود 314هجری اتفاق افتاد زیرا وی از شاگردان شیخ کلینی است و در زمان اخذ روایت از کلینی حداقل باید پانزده ساله بوده باشد هر چند ممکن است وی در آن زمان از سن بیشتری برخوردار بوده باشد. وفات او نیز به‏ خوبی روشن نیست اما می‏‌توان حدس زد که وی حداقل تا سال 380هجری حیات داشته است. زیرا نجاشی که در سال 372هجری متولد شده است هنگامی‏ که در زمان کودکی ‏اش(هشت سالگی) در مسجد لؤلؤیی بغداد به فراگیری قرائت قرآن نزد متولی مسجد مشغول بود، او را دیده که الکافی را برای شاگردانش قرائت می‌‏کند. بنابراین وی در زمان کودکی نجاشی در قید حیات بوده است.

درباره شرح‏‌حال او گزارشی در منابع دیده نمی‌‏شود. از لقب «کوفی» استنباط می‏‌شود که وی اهل کوفه بود و در آن‌جا پرورش یافته است. سپس به بغداد آمد و نزد مهم‌‏ترین استادش یعنی محمد بن یعقوب کلینی به استماع حدیث پرداخت و مسئولیت کتابت احادیث نیز با او بوده است، از این‏‌رو وی را «کاتب» لقب داده‌‏اند. از معاصران او در بغداد «ابوالحسین احمد بن علی بن سعید کوفی» و «ابوالحسن احمد بن محمد بن علی کوفی» هستند. شیخ طوسی این دو معاصرش را افرادی مستقل ندانسته و اذعان کرده که آنها با صاحب شرح‏‌حال متحد هستند. از هم‏‌بحثان و معاصران دیگر او می‏‌توان هارون بن موسی تلعکبری و ابوالمفضل محمد بن عبدالله شیبانی را نام برد. وی شاگردان زیادی تربیت کرده است ولی بیشتر آنها گم‌نام هستند. از جمله شاگردانی که در حلقه درس او حضور داشتند این‌ها هستند: «شیخ مفید»، «احمد بن عبدون»، «سید مرتضی علم الهدی»، «ابوالحسن عقرایی تمار» و «ابونصر محمد بن احمد بن حمدون واسطی». از او کتاب یا رساله‏‌ای بر جای نمانده است.

استادان

معروف‌ترین استاد ایشان شیخ کلینی بوده است.

شاگردان

  1. شیخ مفید،
  2. احمد بن عبدون؛
  3. سید مرتضی علم الهدی؛
  4. ابوالحسن عقرایی تمار؛
  5. ابونصر محمد بن احمد بن حمدون واسطی از شاگردان بنام و مشهور او هستند.

جستارهای وابسته

منابع

  • رجال طوسی، ص414 شماره 5989؛
  • رجال نجاشی، ص377 شماره 1026؛
  • طبقات اعلام الشیعه، ج1صص19، 34 و51؛
  • فتح الابواب، سید بن طاوس، ص185، پاورقی؛
  • الفوائد الرجالیه، ج2ص82؛
  • الفهرست، طوسی، ص211 شماره 602؛
  • الکلینی و الکافی، عبدالرسول غفاری، ص184؛
  • معجم رجال الحدیث، ج2ص42 شماره 426، و ج19ص54 شماره 12067.