ابوعبدالله طرقبه ای
| نام | ابوعبدالله محمد بن محمد بن الحسن طرقبه ای |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابوعبدالله طرقبه ای |
| وفات | بعد از سال 350ق |
ابوعبدالله محمد بن محمد بن الحسن طرقبه ای ، از علمای و شیوخ برجسته متصوفه اهل سنت در قرن چهارم هجری است[۱].
نظر ابو عبد الرحمن سلمی درباره ابوعبدالله طرقبه ای
ابوعبدالرحمن سلمی او را از از برجسته ترین مشایخ خطه طوس معرفی می کند.و می گوید او در مرام خود یگانه بود و تا آنجا پیش رفت که برایش کرامات و نشانه هایی ظاهر گشت چرا که فردی بلند همت و دارای حالات عرفانی بود.
زندگی
ریشه خانوادگی او به طرقبه که یکی از روستاهای توس(نزدیک شهر مشهد فعلی) است[۲]. وی با أَبَا عُثْمَان الْحِيرِي وافراد دیگری از طبقه شیوخ تصوف هم نشین بود.
درگذشت
سال وفات وی را بعد از سال 350 هجری قمری گزارش کرده اند.
گفتار
هر کس خود را فدای خواسته های نفسانی خود کند و زندگی خود را با خواسته هایش لبریز سازد ، خواسته هایش او را به خود مشغول و از قرب الهی دور می سازد.
خداوند متعال به هر بنده ای مقداری از معرفت را اعطا کرده و با توجه به میزان معرفتی که به او عطا شده است ، او را دچار رنج و مشقت می کند تا معرفتش در تحمل رنج و مصائب به او کمک کند.
پیامبر اکرم نگرانی ای نداشت مگر برای امتش چرا که او پیامبر رافت و مهربانی بود و آنقدر پیامبر بر امت خود پریشان و نگران بود که خداوند تبارک و تعالی در قرآن مجید خطاب به او می فرماید:فقر و پریشانی و جهل و فلاکت شما بر او سخت می‌آید و بر (آسایش و نجات) شما بسیار حریص و به مؤمنان رئوف و مهربان است[۳].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص368-370، دار الكتب العلمية، ط2003
- ↑ لب اللباب في تحرير الأنساب، السيوطي، ج1، ص52، دار صادر، بيروت
- ↑ أبو عبد الله التروغبذي