پیش‌نویس:تبت خرد (تبت کوچک) تبت فرعی
تبّت: واژه بکار برده شده در دوران های مختلف گاه بر مناطق کسترده و گاه بر مناطق محدودتر ، بعد از فروپاشی یکپارچگی امپراتوری تبت در سال
واژه تبت و ریشه پدیده ی آن
تَبَّت: ریشه‌ی واژه تبَّت برگرفته شده از زبان أقوام ترک ایگور که مجاور‌‌‌‌‌‌اند به بلندی‌های کوه‌های قراقرم و هیمالیا ، واژة تُپه یا تُپو ی ترکی قدیم به‌معنای «بلندی» بازمی‌گردد که با پسوند جمعِ ت در ترکی ـ مغولی به معنای «بلندیها، سرزمینهای بلند» است ، این واژه را به همه‌ی ساکنین این مناطق (بود، شینا، بروشیسکی، وخی) بکارمی‌بردند ، چون این أقوام در بلندیها کوه‌های قراقرم و هیمالیا می‌زیستن، این واژه بعد از اینکه بین اقوام‌های آسیایی مرکزی کاربردش فراگیر شد ، سپس آهسته آهسته تاجران ومسافران راه ابریشم تحت تأثیر این أقوام بکار برد‌اند، سپس اژ آن واژه تبت کاربرد فراگیر پیدا کرد و جهانی شد در آن زمان ، و نیز از عوامل فراگیری این واژه در جهان به أوج قدرت رسیدن حکومت تازه تاسیس شده تبت مرکزی با یک پارچگی همه مناطق تبت از مرتفعات تایلند و چین و نپال تا گلگت و پامیر بود در آغاز سدة هفتم میلادی، این باعث شد قدرت‌ها منطقه و فرا منطقه به حساب بیآورند امپراطوری تبت را در مبان امپراطورهای منطقه وجهان ، لذا قدیمترین مستندات ثبت شده واژه تبت ، و برگرفته از آن واژه در چین آمده «تئو فان» در آغاز سدة هفتم میلادی ، برگرفته از کلمه‌ی «توپن» ترکی ، «توپوت» که شکلِ ترکی اورخون
در منابع مسلمانان ادعایی نقل شده که کلمه تَبَّت برگرفته از کلمه «ثُبَّت» است ، داستان افسانه‌ی از قبیله حمیر عرب یمن تُبَّع می نامند قبل از اسلام لشکر کشی به سمت چین و در کاشغر راه ورودی به چین ثابت ماندن وبرنگشتند ، وبه «ثُبَّت» معروف شدن ، سپس حرف «ث» در زبان عجم