فارسیه از شاخه‌های فرقه «سبائیه» بودند و معتقد بودند که بین خدا و امام واسطهای وجود دارد و بر امام واجب است که از واسطه اطاعت کند و بر مردم نیز اطاعت از امام واجب است[۱][۲]
پانویس
↑مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 349.
↑لبرسی حافظ رجب؛ مشارق انوار الیقین فى اسرار امیرالمؤمنین؛ بیروت، نشر دارالاندلس؛ ص 211.
