سیابیه
سیابیه شاخه‌ای از فرقۀ کلامی شیعه و از اصحاب عبدالرحمن بن سیابه کوفی بجلی بودند. وی بزّاز و از موالیان بود.
شرح حال موسس
عبدالرحمن بن سَیابه کوفی بجلی از موالی و از شاگردان امام صادق (علیه‌السلام) بوده و به شغل بزّازی اشتغال داشته است. وی دارای توثیق روشنی در متون رجالی شیعه نیست[۱]،[۲] برادر او عبدالله بن سیابه نیز از شاگردان امام صادق (علیه‌السلام) دانسته شده است.
اعتقادات
سیابیه دربارۀ صفات خداوند قائل به توقف بودند؛ یعنی این که درباره صفات خداوند همچون عالم، حی، قادر، سمیع و بصیر نباید سخن گفت و تنها باید به آنچه امام صادق (علیه‌السلام) اعتقاد دارد - هرچه می‌خواهد باشد- ایمان داشت و وارد جزئیات مباحث نشد[۳]،[۴]،[۵]،[۶].
پانویس
- ↑ خویی ابوالقاسم؛ معجم رجال الحدیث؛ ج 9، ص 332.
- ↑ اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین؛ ج 1، ص 111.
- ↑ مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 246.
- ↑ اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین؛ مصر، سال 1950 میلادی؛ ج 1، ص 107.
- ↑ رجال کشی؛ ص 338.
- ↑ رجال تفرشی؛ ص 185.