پیش‌نویس:تبت خرد (تبت کوچک) تبت فرعی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «=== واژه تبت و ریشه پدیده ی آن === تَبَّت: ریشه‌ی واژه تبَّت برگرفته شده از زبان أقوام ترک ایگور که مجاور‌‌‌‌‌‌اند به بلندی‌های کوه‌های قراقرم و هیمالیا ، واژة تُپه یا تُپو ی ترکی قدیم به‌معنای «بلندی» بازمی‌گردد که ب...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تبّت''': واژه بکار برده شده در دوران های مختلف گاه بر مناطق کسترده و گاه بر مناطق محدودتر ، بعد از فروپاشی یکپارچگی امپراتوری تبت در سال | |||
=== واژه تبت و ریشه پدیده ی آن === | === واژه تبت و ریشه پدیده ی آن === | ||
تَبَّت: ریشه‌ی واژه تبَّت برگرفته شده از زبان أقوام [[ترک ایگور]] که مجاور‌‌‌‌‌‌اند به بلندی‌های کوه‌های [[قراقرم]] و [[هیمالیا]] ، واژة تُپه یا تُپو ی ترکی قدیم به‌معنای «بلندی» بازمی‌گردد که با پسوند جمعِ ت در ترکی ـ مغولی به معنای «بلندیها، سرزمینهای بلند» است ، این واژه را به همه‌ی ساکنین این مناطق ([[بود]]، [[شینا]]، [[بروشیسکی]]، [[وخی]]) بکارمی‌بردند ، چون این أقوام در بلندیها کوه‌های قراقرم و هیمالیا می‌زیستن، این واژه بعد از اینکه بین اقوام‌های آسیایی مرکزی کاربردش فراگیر شد ، سپس آهسته آهسته تاجران ومسافران راه ابریشم تحت تأثیر این أقوام بکار برد‌اند، سپس اژ آن واژه تبت کاربرد فراگیر پیدا کرد و جهانی شد در آن زمان ، و نیز از عوامل فراگیری این واژه در جهان به أوج قدرت رسیدن حکومت تازه تاسیس شده تبت مرکزی با یک پارچگی همه مناطق تبت از مرتفعات [[تایلند]] و [[چین]] و [[نپال]] تا گلگت و [[پامیر]] بود در آغاز سدة هفتم میلادی، این باعث شد قدرت‌ها منطقه و فرا منطقه به حساب بیآورند امپراطوری تبت را در مبان امپراطورهای منطقه وجهان ، لذا قدیمترین مستندات ثبت شده واژه تبت ، و برگرفته از آن واژه در چین آمده «تئو فان» در آغاز سدة هفتم میلادی ، برگرفته از کلمه‌ی «توپن» ترکی ، «توپوت» که شکلِ ترکی اورخون | تَبَّت: ریشه‌ی واژه تبَّت برگرفته شده از زبان أقوام [[ترک ایگور]] که مجاور‌‌‌‌‌‌اند به بلندی‌های کوه‌های [[قراقرم]] و [[هیمالیا]] ، واژة تُپه یا تُپو ی ترکی قدیم به‌معنای «بلندی» بازمی‌گردد که با پسوند جمعِ ت در ترکی ـ مغولی به معنای «بلندیها، سرزمینهای بلند» است ، این واژه را به همه‌ی ساکنین این مناطق ([[بود]]، [[شینا]]، [[بروشیسکی]]، [[وخی]]) بکارمی‌بردند ، چون این أقوام در بلندیها کوه‌های قراقرم و هیمالیا می‌زیستن، این واژه بعد از اینکه بین اقوام‌های آسیایی مرکزی کاربردش فراگیر شد ، سپس آهسته آهسته تاجران ومسافران راه ابریشم تحت تأثیر این أقوام بکار برد‌اند، سپس اژ آن واژه تبت کاربرد فراگیر پیدا کرد و جهانی شد در آن زمان ، و نیز از عوامل فراگیری این واژه در جهان به أوج قدرت رسیدن حکومت تازه تاسیس شده تبت مرکزی با یک پارچگی همه مناطق تبت از مرتفعات [[تایلند]] و [[چین]] و [[نپال]] تا گلگت و [[پامیر]] بود در آغاز سدة هفتم میلادی، این باعث شد قدرت‌ها منطقه و فرا منطقه به حساب بیآورند امپراطوری تبت را در مبان امپراطورهای منطقه وجهان ، لذا قدیمترین مستندات ثبت شده واژه تبت ، و برگرفته از آن واژه در چین آمده «تئو فان» در آغاز سدة هفتم میلادی ، برگرفته از کلمه‌ی «توپن» ترکی ، «توپوت» که شکلِ ترکی اورخون | ||
در منابع مسلمانان ادعایی نقل شده که کلمه تَبَّت برگرفته از کلمه «ثُبَّت» است ، داستان افسانه‌ی از قبیله [[حمیر]] [[عرب]] یمن [[تُبَّع]] می نامند قبل از [[اسلام]] لشکر کشی به سمت [[چین]] و در [[کاشغر]] راه ورودی به چین ثابت ماندن وبرنگشتند ، وبه «ثُبَّت» معروف شدن ، سپس حرف «ث» در زبان عجم | در منابع مسلمانان ادعایی نقل شده که کلمه تَبَّت برگرفته از کلمه «ثُبَّت» است ، داستان افسانه‌ی از قبیله [[حمیر]] [[عرب]] یمن [[تُبَّع]] می نامند قبل از [[اسلام]] لشکر کشی به سمت [[چین]] و در [[کاشغر]] راه ورودی به چین ثابت ماندن وبرنگشتند ، وبه «ثُبَّت» معروف شدن ، سپس حرف «ث» در زبان عجم | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۴
تبّت: واژه بکار برده شده در دوران های مختلف گاه بر مناطق کسترده و گاه بر مناطق محدودتر ، بعد از فروپاشی یکپارچگی امپراتوری تبت در سال
واژه تبت و ریشه پدیده ی آن
تَبَّت: ریشه‌ی واژه تبَّت برگرفته شده از زبان أقوام ترک ایگور که مجاور‌‌‌‌‌‌اند به بلندی‌های کوه‌های قراقرم و هیمالیا ، واژة تُپه یا تُپو ی ترکی قدیم به‌معنای «بلندی» بازمی‌گردد که با پسوند جمعِ ت در ترکی ـ مغولی به معنای «بلندیها، سرزمینهای بلند» است ، این واژه را به همه‌ی ساکنین این مناطق (بود، شینا، بروشیسکی، وخی) بکارمی‌بردند ، چون این أقوام در بلندیها کوه‌های قراقرم و هیمالیا می‌زیستن، این واژه بعد از اینکه بین اقوام‌های آسیایی مرکزی کاربردش فراگیر شد ، سپس آهسته آهسته تاجران ومسافران راه ابریشم تحت تأثیر این أقوام بکار برد‌اند، سپس اژ آن واژه تبت کاربرد فراگیر پیدا کرد و جهانی شد در آن زمان ، و نیز از عوامل فراگیری این واژه در جهان به أوج قدرت رسیدن حکومت تازه تاسیس شده تبت مرکزی با یک پارچگی همه مناطق تبت از مرتفعات تایلند و چین و نپال تا گلگت و پامیر بود در آغاز سدة هفتم میلادی، این باعث شد قدرت‌ها منطقه و فرا منطقه به حساب بیآورند امپراطوری تبت را در مبان امپراطورهای منطقه وجهان ، لذا قدیمترین مستندات ثبت شده واژه تبت ، و برگرفته از آن واژه در چین آمده «تئو فان» در آغاز سدة هفتم میلادی ، برگرفته از کلمه‌ی «توپن» ترکی ، «توپوت» که شکلِ ترکی اورخون
در منابع مسلمانان ادعایی نقل شده که کلمه تَبَّت برگرفته از کلمه «ثُبَّت» است ، داستان افسانه‌ی از قبیله حمیر عرب یمن تُبَّع می نامند قبل از اسلام لشکر کشی به سمت چین و در کاشغر راه ورودی به چین ثابت ماندن وبرنگشتند ، وبه «ثُبَّت» معروف شدن ، سپس حرف «ث» در زبان عجم