نتایج جستجو

در علم تراجم به خصوص محدث کاری ندارد بلکه به شخصیت‌ها کار دارد چه محدث باشند یا نه. واضح است که گاه چیزی در علم رجال قابل طرح است ولی در علم تراجم نیست

تمامی مباحث مربوط به حدیث را تحت سه عنوان اصلی، بحث می‌کنند: علم درایت حدیث، علم روایت حدیث، علم رجال حدیث. مقسم این سه دانش، علوم الحدیث (به معنای عامّ آن)

ابوالفتوح رازی و شیخ طبرسی است. کتاب «الفهرست» وی، از مشهورترین مجموعه‌‌های تراجم علما و مؤلفین شیعه است. علی بن عبیدالله رازی در سال ۵۰۵ هـ.ق قمری در خاندانی

العقیدة البرهانیة: اکثر تراجم ابن بزیزه نوشته‌اند که وی شرحی بر العقیدة البرهانیة داشته است. . شرح الأسماء الحسنی: در کتاب تراجم مولفان تونسی آمده: به نظر

در روستای الحاوی از توابع شهر تریم از توابع حضرموت به دنیا آمد و در سایه علم و فضیلت رشد یافت و قرآن کریم را در کودکی نزد پدرش حفظ کرد. پدرش و اجدادش تا

‌بن‌حسن محدّث، مورخ و فقیه زیدی در قرن سوم و چهارم است . در کتاب‌های تراجم، خاصه تراجم زیدیه، درباره وی اطلاعات اندکی وجود دارد. وی احتمالا در فاصله سال‌های

حدیث و حنابله گرایش دارد. سیر اعلام النبلاء از او کتابی دربارهٔ علم رجال است. او در علم رجال بسیار سخت‌گیر بوده به طوری که ابان بن تغلب که خود ذهبی او را

مازندرانی» معروف به رشیدالدین، یکی از بزرگان علم و عمل قرن ششم هجری می‌باشد. عالمی که علاوه بر لبریز کردن جان خویش از نور علم و تقوا، برای طالبان حقیقت و معرفت،

از بزرگان اهل حدیث و ثقات آنهاست. صداقت، امانت و پاکی طینت او را دانشمندان علم رجال ستوده و به مرویاتش اعتماد کرده‌اند. گروهی وی را از «اصحاب اجماع» می‌دانند

نشانه‌ای از همزیستی مسالمت‌آمیز می‌پردازد. او همچنین خواستار ترکیب علم کلاسیک و علم آکادمیک مدرن به عنوان پایه چهارم و تکمیل کننده تربیت، تعلیم و دعوت

چهارم شعبان سال 1184 هجری قمری در شهر تریم حضرموت یمن متولد شد. او در خانه علم و صلاح بزرگ شد و از جمله کسانی که در تربیت او مشارکت داشت، عمه اش ام کلثوم

می‌‌گفتند او با عبدالله حجال و علی بن اسباط در آنجا اجتماع می‌کردند، حجال در علم کلام بسیار ماهر بود و ابن‌فضال مرا با او به مباحثه مشغول می‌کرد، و مرا بسیار

شیعه در قرن ۱۴ هجری و از شاگردان آخوند خراسانی بود. مکتب علامه غروی را چه در علم اصول و فقه و چه در حکمت و فلسفه باید از مکتب‌های بسیار پربرکت شیعه به حساب

لحج برای خدمت به علم در آنجا زندگی کند. پس دعوت او را اجابت کرد و خانواده‌اش را از مکه آورد و در لحج مشغول به تدریس شد. مردم برای کسب علم آمدند و حدود یکصد

لایعدل به أحد من جلالته ودینه و ورعه کشّی وی را از اصحاب اجماع دانسته و بر علم و فقاهت و وثاقتش تصریح نموده است علامه ضمن تأیید وثاقت متذکر شده که وی واقفی

گفته‌‏اند: «انتهی علم الائمه ((علیهم‌السلام)) الی اربعه نفر اولهم سلمان الفارسی و الثانی جابر، و الثالث السید، و الرابع یونس بن عبدالرحمن». علم ائمه ((علیهم‌السلام))

شیخ خلیل إبراهیم قوتلای در رساله‌اش تحت عنوان الإمام علی القاری وأثره فی علم الحدیث بدان پرداخته است. امام علی قاری مدتی بر این باور بود که پدر و مادر

با این عمل، هم آگاهی خود را از ما‌‌فی‌الضمیر من نشان دادند، که نمونه‌ای از علم غیب بود، هم به من پند دادند و مرا از بیماری عُجب و خودپسندی شفا بخشیدند. احمد

که بغداد در آن زمان مرکز علم و فرهنگ به شمار می‌رفت و عالمان و فقیهان بزرگی در آن شهر سکونت داشتند و مسعودی برای دستیابی به علم و کمال با اشتیاق کامل به

عمر رضا، معجم المؤلفين (تراجم مصنفي الكتب العربية)، دار إحياء التراث العربي، بیروت،1376 ق کلباسی، ابوالهدی، سماء المقال في علم الرجال، حسينی قزوينی، محمد،

أبی‌بکر بن سالم عیدید با تربیتی دینی و دوستدار علم پرورش یافت. او از کودکی اهل علم و عبادت و ملازم مجالس علم و دانشمندان بود. وی فعالیت علمی خود را با قرائت

صحیح‌تر او متولد سال ۷۲۲ هجری قمری و متوفی ۷۹۲ قمری می‌باشد. نام او در بیش‌تر تراجم «مسعودبن عمربن عبداللّه تفتازانی» آمده است، اما ابن حجر نام او را محمود نوشته

«الجامع الشریف لغالب قواعد علم التصریف»، و«تسهیل المسیر إلى علم التفسیر»، و«الملح فی علم المصطلح»، و«عجالة الطالب وهدایة الراغب فی علم المنطق». او همچنین از

بحارالانوار، ج 49، ص 113. ر.ک: مدینة‏المعاجز، ج 7، ص 290 و 291. ر.ک: کلیات فى علم الرجال، ص 175 الفهرست، ص145، ش356؛ رجال الطوسى، ص338، ش5038. رجال النجاشى،

به حران سفر کرد و به شاگردی یوحنا بن حیلان درآمد. از آغاز کار، هوش سرشار و علم آموزی وی سبب شد که همه موضوعاتی را که تدریس می‌شد، به خوبی فرا گیرد. به زودی

جعفریان، دفتر تبلیغات اسلامی، قم، 1375. زرکلی، خیرالدین، الأعلام، قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربین و المستشرقین، دار العلم للملايين،

بن على بن شهرآشوب ( متوفی به سال 588) چاپ عباس اقبال ص 28. چهارکتاب اصلى علم رجال؛ ص9. رجال النجاشي، ج 1، ص 108؛ الفهرست، ص 18؛ معالم العلماء، ص 3؛ أعيان

گمراه خوانده شده و طرد شده است. ازین‌رو زمانی که بشر از دنیا رفت، کسی از اهل علم و سنت در تشییع جنازه او شرکت نکرد مگر عُبید شونیزی که صرفاً به قصد لعن و نفرین

بود و در تاریخ، رجال، تراجم، علوم قرآن، اخلاق، عقاید و علم حدیث تألیف کرده است، که به چند نمونه اشاره می‌شود: کلمات لطیفه (در علم اخلاق) الدرّ النظیم فی

شیراز چنانچه عادت دیرینه ابنای عصر قدیم و حدیث همین است محسود بعضی از مدعیان علم قرار گرفت و به قدری مورد تعدی و ایذاء و اهانت آنان قرار گرفت که در نتیجه از

ماتریدیه یکی از مکاتب مشهور در حوزه علم کلام است که به پیروی از افکار و عقاید ابومنصور محمد‌بن‌ محمود ماتریدی شکل گرفته است. این مکتب، یکی از چهار مکتب

نخبة‌المقال فی اسماء‌الرجال تولد او را سال 969 ذکر کرده است. معمولا در بین اهل علم رسم این است که طلاب و دانشجویان «استاد» را انتخاب می‌‌کنند ولی روش میرداماد

تقی‌الدین ۲۶ ساله در سال ۱۹۲۲ مراکش را به مقصد مصر ترک کرد و هدف او فراگیری علم الحدیث بود، او به دانشگاه الازهر رفت، اما زیاد در آنجا نماند زیرا در آنجا

صادق (علیه‌السلام) و امام محمد باقر (علیه‌السلام) هم نقل کند. شهرت ابان در علم و دانش به حدی بود که وقتی به مدینه می‌رفت، برایش راه می‌گشودند و اجازه می‌دادند

ابوحیان در الامتاع و المؤانسه استنباط می‌شود که ابوسلیمان به احکام نجوم علم نداشته و علم او به نجوم هم از حدود «تقویم» تجاوز نمی‌کرده است. بنابراین، مباحثه

ابن ناصر سلامی، ابوموسی مدینی و ابوالعلاء عطار همدانی فراتر می‌رفت و طالبان علم را از همه شهرها به سوی او می‌کشید. شاگردان و راویان ابن‌عساکر بسیار زیاد و

حدود چهار سال نزد حسن بصری که خود از بزرگان تابعین بود، در مسجد جامع بصره، علم آموخت و با شخصیّت‌هایی چون جهم بن صفوان و بشار بن برد، آشنا شد. سپس واصل با

را به پایان برد. علاقه زیاد وی به علم آموزی، او را بر آن داشت تا از دیارش هجرت کند و راهی مشهد مقدس شود. در آن جا، علم هیئت و ریاضیات را آموخت و پس از آن،

ادبیات عرب، علم فقه، اصول، حدیث و کلام را نزد اساتید بزرگ و نامداری آموخت تا این‌که در زُمره دانشمندان قرار گرفت. او هیچ فرصتى را براى تحصیل علم از دست نمی‌داد

غیر از محمود شلتوت نام برده نشده است‌، اما کثرت شاگردانش از نوشته‌های اهل تراجم و گزارشگران روشن می‌شود. خفاجی درباره وفات وی می‌گوید: «خلأ بزرگی ایجاد کرد

ناپذیر او سازگار نبود و او نیز چون استادش چلبی بیک تبریزی و بسیاری دیگر از اهل علم و ادب و عرفان و هنر عازم هندوستان شد. هندوستان در آن دوران به سبب روش و منش

داشت به جهت تحصیل بیشتر علم، به قاهره سفر کرد و در دانشگاه الازهر مصر، ملازم علمای نام آور آن دوران شد. جدیت و علاقه اش به تحصیل علم در این ایام به حدی بود

ابن‌ خلکان‌ نوشته‌اند. مؤلف‌ دلیل‌ عدم‌ ترتیب‌ تراجم‌ را برحسب‌ سال‌های‌ وفات‌ چنین‌ آورده‌ که‌ چون‌ این‌ تراجم‌ را از روی‌ یادداشت‌هایش‌ نقل‌ کرده‌، چنان‌

طبعاً باید گروه زیادی از سرچشمه دانش او بهره برده باشند؛ ولی در کتاب‌های تراجم تنها به نام اندکی از شاگردان حدیثی وی اشاره شده است: ۱- ابوالبرکات علی بن

نام برده می‌شود. او دارای مقام‌های عالیِ علمی و عملیِ مشهوری است که در کتب تراجم ذکر شده است. وی به‌جهت تألیف کتاب کشف الغطاء عن مبهمات الشریعة الغراء به

نجف (۴۴۸ـ۴۶۰ق) مقارن است. او که از شاگردان شیخ مفید و سید مرتضی علم الهدی بود، پس از فوت علم الهدی ریاست علمی شیعیان بغداد را برعهده گرفت. اندکی پس از ورود

او در کتاب «فهرست اسماء علماء الشیعه ومصنفیهم» - که یکی از ارجمندترین کتب تراجم و رجال به حساب می‌آید و با اینکه بسیار گذراست مورد مراجعه عالمان و دانشمندان

اثر مهم او کتاب وفیات الأعیان در شرح‌حال علما و بزرگان تاریخ است که در تراجم علماء و دانشمندان یکی از منابع مهم است، البته در ادب و شعر نیز دارای تصانیف

فراگیری حدیث اشتغال داشت و به همین مدت، با فقها مجالست داشت.اما بعد‌ها از علم ظاهری روی‌گردان شد و آن را تحقیر کرد . شبلی در مجلس یکی از صوفیان به نام خیر

خلافت و فرمانروایی علم و دانش بود، شیخ طوسی نیز در سال ۴۰۸ هجری در بیست و سه سالگی هنگامی که عطش خود را برای رسیدن به اقیانوس بی‌کران علم بی‌پاسخ دید، به

ارادت خویش را به مقام معنوی وی نشان می‌دهد (ص 6 -7). ابن زیات پیش از تحریر تراجم اولیا که بخش اصلی تشوف است، مدخلی در 7 باب: 1. در صفت اولیا؛ 2. در حفظ قلوب

با وجود جایگاه بزرگی که در دانش داشت برای کسب علم به خانۀ زید می‌رفت و می‌گفت: «به نزد علم باید رفت چه علم به نزد کس نمی‌آید». یک بار ابن عباس رکاب اسب

قیام زید بن علی در سال هشتاد و سه. با وجود این که وی از محضر اساتیدی کسب علم نموده بود که تقریبا با این نوع حکومت مخالف بودند، ‌ لذا وی نیز جزء کسانی بود

دینی بی شماری از جای جای قفقاز برخاسته‌اند، به گونه‌ای که هیچ کتاب تاریخ، تراجم و رجالی را نمی‌توان یافت که در آن دانشمندانی با نسبت بادکوبه‌ای و لنکرانی

محدّث مکی می‌باشد، [۵۷][۵۸] گفته‌اند وقتی خبر وفات نوری به جنید رسید، گفت نصف علم عرفان با مرگ او از میان رفت. [۵۹][۶۰][۶۱] دربارۀ علت مرگ نوری گفته‌اند که

می‌کرد. او بیش از پنجاه اثر تألیف کرد که مشهورترین آنها احسن الودیعة فی تراجم اشهر مشاهیر مجتهدی الشیعة یا تتمیم روضات الجنات است. وی در ۱۳۹۱ق درگذشت و

رساله‌ای در ارث و "سند القویسنی" اشاره کرد. در مورد شیخ حسن القویسنی در کتب تراجم توضیحی برای دوران تحصیل او نیامده است. فقط به این نکته اشاره شده که او نابینا

بن احمد الشبات، خانه ملی جدید، الخبر، ۱۴۲۰ه. ق (1999). الملحق المفید فی تراجم أعلام الخلیج؛ اثر ابی بکر عبدالله محمد الشمری، دار الراوی، الدَّمَّام، 1415هـ

بیروت، دار الغرب الإسلامی، چاپ اول، 2003م. زرکلی، خیر الدین، الأعلام قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربین و المستشرقین، ج ‏4، ص 166، بیروت،

است. ابومخنف این روایات را در موضوعات گوناگونی، مانند مغازی، فتوح، اخبار و تراجم و احوال مرتب ساخته و کتاب‌هایی با عنوان‌های مستقل تألیف کرده است که متاسفانه

پیوند استواری دارد. همچنین اثرگذاری این کتاب در آثاری که پس از محاسبی در علم اخلاق نوشته شده کاملا آشکار است برای نمونه احیاء العلوم غزالی چنان تحت تأثیر

رفته و ابن سبعین.درباره این دیدار گفته است که صدرالدین قونیوی از محققان در علم توحید است اما جوانی حاذق‌تر از وی به نام عفیف‌الدین تلمسانی همراهش بود. صدرالدین

شده است. در منابع آمده است: «عبدالرحمن در نهایت صلاح و زهد بود و به معرفت و علم مشهور بود». و تالیفاتی مانند تفسیر قرآن، دیوان خطبه‌ها و نامه‌ها را به او

بود همانطور که صاحب شذرات الذهب از الکواکب الدّریّة فی تراجم الصوفیة نقل می‌کند: او منبع جوشان علم، اهل مدارا و حلم، روشی پسندیده در زندگی و در طریقت پیرو

عمر با او مناظره کردند و او را امتحان نمودند و او از آنها ناکام ماند و به علم او اعتراف کردند. پس از شهرت او و بسیاری از پیروانش به فراخوانی راه او پرداختند

البیان، بدیع و عروض نیز دست یافت و علومی‌مانند:حساب و نجوم و شرح حال و تراجم و علم عرفان را فراگرفت. پدرش أحمد بن عبدالرحمن السَقّاف عمر بن حامد بن عمر السَقّاف

و مکتبش شافعی است. از برجسته‌ترین علمای تصوف و ​​علم کلام او به علوم کلام، اصول دین، تصوف، تفسیر و علم حدیث اهتمام ویژه ای داشت. از برجسته‌ترین شیوخ وی

محض ذکر می‌شود: • ارشاد الطلاب الی علم الحساب؛ [۱۳۴] • تشنیف المسامع فی علم حساب الا´صابع [۱۳۵] • تعلیق وجیز فی تدوین علم الکمون و البُروز؛ • لُب اللُباب

و از هم گسیختگی اخلاقی در بین مردم بر علم و علما تأثیر داشت، بسیاری از آنها کناره‌گیری از جامعه، کناره‌گیری از علم و عبادت و دوری از حاکمان و امیران را

کرد و در طلب علم و دانش بویژه علوم حدیث و فقه مهارتی آشکار و تیزبینی مجدانه و شوق بسیار نشان داد. وی علاوه بر آن مهارت در علوم شریعت، در علم طب نیز مبتکر

روستای الحاوی از توابع شهر تریم از توابع حضرموت یمن چشم به جهان گشود و در سایه علم و فضیلت رشد یافت و قرآن کریم را در کودکی نزد پدرش حفظ کرد. پدر و اجدادش به

دادن (چاپ شده‌است). صفوة الصفو في علم النحو. الاجرومیة الجدیده، در علم نحو (به طور مکرر به چاپ رسیده‌است). المنیف في علم التصریف (دوبار به چاپ رسیده‌است)

با اسفار اربعه سلوک نوشته است. بسیاری از مفاهیم صوفیانه، مثل وحدت وجود یا علم حضوری، در آثار وی تفسیر فلسفی شده و مبرهن گردیده است. وی در رساله‌ای موسوم

مطلع‌البدور و مجمع‌البحور فی تراجم رجال الزیدیة، ج۱، ص۲۶۴، چاپ عبدالرقیب مطهر محمد حجر، صعده، یمن ۱۴۲۵/۲۰۰۴ علی‌ بن حسین علم‌الهدی، مسائل‌الناصریات، ج۱،

تقواپیشه، پاکیزه، شیخ اسلام، علم اعلام، مغفورله، استاد بزرگ، شیخ عبدالمجید سلیم». به این ترتیب، طومار زندگانی مردی بزرگ که در تقوا، علم، اخلاق و جهاد در راه خدا

نقشبند، چاپ احمد طاهری عراقی، تهران ۱۳۵۴ ش. (۱۲) سلطانحسین تابنده، نابغه علم و عرفان در قرن چهاردهم، شرح حال مرحوم حاج ملا سلطانمحمد گنابادی: سلطانعلی‌شاه،

متوفای 1239ق/1824م، مؤلف، فقیه و حافظ حدیث. او در درعه زاده شد و در همانجا علم آموخت و آنگاه برای تکمیل معلومات به فاس سفر کرد . عمویش ابوالمحاسن یوسف، ادریس

آنها «الفتح الربانی لترتيب مسند الامام احمد» بوده است. همچنين پدرش در کنار علم و دانش، به کار صحافی و تعمير ساعت نيز اشتغال داشت و به همين دليل او را «ساعاتی»

حضور در این انتفاضه، پاسخی نداد. خاندان خرسان در عراق بسیار شهرت داشته و به علم و دانش شناخته‌ می‌شوند. این خاندان اصالتاً حجازی بوده که در حدود قرن پنجم

دنيا آمده و در قره‌مان به نشر علوم پرداخت. حلقه درس وى هميشه پر ازتشنگان علم و معرفت بوده است. ازدحام در محل درس وى تا حدى بود كه وى طلبه‌ها را به چند

بالله ـ خلیفه‌ وقت ـ با وجود این‌که سنّی مذهب بود، برای شیخ در بغداد ـ مرکز علم و اندیشه‌ آن روز ـ کرسی درس برپا کرد و این امر از مقام علمی و اشراف ویژه‌

ابن الجزری در تعریف علم قرائات می‌نویسد: "علم بکیفیة أداء کلمات القرآن واختلاف‌ها بعزو الناقلة" عبدالفتاح القاضی -رحمه الله- نیز علم قرائت را این‌گونه تعریف