نتایج جستجو

تعلیقه بر وجیزه که معنای علم و درایه را یکی داشته‌اند درست نیست. مگر این که تفاوت معنای درایه و علم توجیه گردد به این‌که ماده علم و درایه، وحدت مفهوم دارند و

می‌کند کسی که فقط حدیث را شنیده، محدث نامیده نمی‌شود. نویسندگان کتاب‌های علم درایه می‌گویند عالم رجالی کسی است که فقط راویان حدیث و ویژگی‌های آنان را به صورت

زیارات (در پاسخ علمای پاکستان). العترة الطاهرة فی الکتاب العزیز. رساله در علم درایه. ایشان معتقد بود اجتهاد در دنیای جدید از حیطهٔ قدرت فرد خارج است و باید

نمی‌شود. در علم رجال سند حدیث مورد بررسی قرار می‌ گیرد و در علم درایه متن آن؛ بنابراین موضوع این دو علم با یکدیگر تفاوت دارد. به عبارت دیگر موضوع علم رجال محدث

فی علم الدرایه، چاپ حسن حسینی آل مجدد شیرازی، در رسایل فی درایه الحدیث، همان، ج۱، ۱۳۸۲ش. حائری اصفهانی، عبدالرزاق بن علی رضا، الوجیزه فی علم درایه الحدیث،

بخواه که برآورده است، من از روی عشق و علاقه مفرطی که به علم داشتم نماز خواندم و از خداوند سبحان علم خواستم. سپس به پیشگاه والای امام هشتم سلطان دین رضا -روحی

آیت‌الله سید محمد باقر درچه‌ای فرا گرفت. همچنین علم درایه، رجال و علوم دیگر را از علمای اصفهان آموخت. وی علم معقول و اخلاق را پیش بزرگانی همچون آخوند ملا

علیهم‌ السّلام با سلسله سند می‌گویند. عنوان یاد شده اصطلاحی در علم درایه است و در آن علم از آن سخن گفته‌اند. راوی در لغت به معنای روایت‌کننده و کسی است

مستقیم داشته‌اند و در مقام استنباط، نیاز به علوم مقدماتی (مانند: علم حدیث، علم رجال، علم اصول و دیگر مبادی اجتهادی) نداشته‌اند و از سویی مسائل تازه و رویدادهای

البدایه فی علم الدرایه شهید ثانی در این علم شاید نخستین دانشمند شیعی باشد که دست اندر کار تالیف مهم در این رشته باشد. شرح البدایه فی علم الدرایه. تمهید

صاحب‌نظر در علوم مختلف اسلامى مانند تفسیر، حدیث، کلام، فقه، اصول، تاریخ، رجال و درایه است. او پس از وفات ملا محمد باقر سبزواری در سال ۱۰۹۰ هجری منصب شیخ الاسلامی

خلافت و فرمانروایی علم و دانش بود، شیخ طوسی نیز در سال ۴۰۸ هجری در بیست و سه سالگی هنگامی که عطش خود را برای رسیدن به اقیانوس بی‌کران علم بی‌پاسخ دید، به

می‌شوند. علوم مرتبط با حدیث عبارتند از: درایه الحدیث که از آن به اصول الحدیث یا مصطلح الحدیث نیز یاد می‌شود. علم رجال فقه الحدیث در عصر نبوی علی علیه‌السلام

با این‌که متخصص علم رجال و انساب بود ولی در علوم متنوع دیگر هم محضر بزرگان زمانه‌اش را دریافت. او علاوه بر اینکه فقیه و اصولی بود در علم طب، تاریخ، انساب،

دانشمندان 2/53). همان کتاب. مجله نور علم، ش 53 54، ص .197. گنجینه دانشمندان 2/ 53. مجله نور علم، ش 53 54، ص .198 مجله نور علم، ش 53 54، ص 217 219. برگرفته از

برپایی یک کلاس آغاز کرد و درس‌هایی چون فقه، علوم عربی، اصول دین و اصول حدیث(علم درایه) در آن تدریس می‌شد. مدت کوتاهی از عمر آن نگذشته بود که حمله‌های پیاپی بر

می‌کند. تقریرات یک دوره کامل آن در ۴ جلد به نام «المحصول فی علم الأُصول» و «ارشاد العقول الی علم الاصول» منتشر شده است. او در سال‌های تدریس خارج فقه، این

سید حسن صدر علم صرف و نحو را از علامه باقربن محمد حسن آل یاسین و علامه سید باقربن الحیدر علم معانی و بیان و بدیع را از شیخ علامه عطار و علم منطق را از شیخ

بود که پدرش را از دست داد. پس از آن تحت سرپرستی مادرش به مکتب‏ خانه آمد و علم قرائت قرآن را فراگرفت. مادرش علاوه بر مراقبت علمی، در اخلاق و پرورش سجایای

تعدد آنها و یافتن‌ وقوع‌ نقل‌ به‌ معنی در آن‌. استفاده‌ از روش‌ ویژه‌ خود در علم‌ رجال‌ برای شناخت‌ طبقه‌ راویان‌ حدیث‌ و مرتب‌ نمودن‌ سندها بمنظور یافتن‌

شیراز چنانچه عادت دیرینه ابنای عصر قدیم و حدیث همین است محسود بعضی از مدعیان علم قرار گرفت و به قدری مورد تعدی و ایذاء و اهانت آنان قرار گرفت که در نتیجه از

مرحوم حجت‌الاسلام و المسلمین حاج سید علی طباطبایی، عالمی جلیل‌القدر، موصوف به علم و تقوا، مرجع حوائج مردم، ساعی در اعلای کلمه دین و عارف به نسب بیت شریف خویش

شرعی برای تشخیص حدیث قابل اعتماد که مبنای عمل باشد، دو علم رجال و درایه را بنا نهاده‌اند. با کمک علم رجال، سند احادیث و راویان آن مورد بررسی قرار می‌گیرد

ابوالحسن مشکینی، سید ابوالحسن اصفهانی فراگرفت و در تفسیر شاگرد بلاغی و در علم درایه و حدیث شاگرد شیخ ابوتراب خوانساری بود. -.خاندان حکیم: این خاندان در عراق

می‌شوند. علوم مرتبط با حدیث عبارتند از: 1.درایه الحدیث که از آن به اصول الحدیث یا مصطلح الحدیث نیز یاد می‌شود. 2.علم رجال 3.فقه الحدیث در عصر نبوی علی علیه‌السلام

ریاضیات همت گماشته و علاوه بر فرمولها و معادلات ریاضی مطالب زیادی درباره علم پزشکی آموخته بود. برای شیخ الشریعه آثاری چند ذکر شده است: انارة الحالک فی

«رازی» هم می‌گویند. علی بن عبیدالله بن بابویه قمی، در یکی از معتبرترین خاندان علم و دانش پا به عرصه وجود نهاد. اهمیت خدمات و کوشش‌های شایسته خاندان برجسته ابن‌بابویه

بـانوانی بود که در مقام عبادت خدا، نهایت خضوع و خشوع را داشت.» موسی با علم حدیث و درایه آشنا بود و همچنین راوی حدیث بوده است. شیخ طوسی در کتاب تهذیب، شیخ مفید

بالتَّفضیل»؛ «تشنیف الأسماع بشیوخ الإجازة والسَّماع»، این کتاب در دو جلد در باب علم مصطلح الحدیث نگاشته شده است؛ دراسات حدیثیة «تخریج» حول «مجمع الزوائد» للحافظ

می‌داند که‌ متکلمان‌ نوشته‌اند. مهم‌ترین‌ کتاب‌ فقهی‌ جوینی‌ نهایه المطلب‌ فی‌ درایه المذهب‌ است‌ که‌ از کتاب‌های‌ مهم‌ فقه‌ شافعی‌ نیز به‌شمار می‌آید. دیگر آثار

سید اسدالله در حوزۀ نجف در کنار تحصیل تدریس می‌کرد. کفایه، رسایل، مکاسب و درایه از جمله دروس و کتاب‌هایی بود که وی تدریس کرد. به گفته حسین راستی کاشانی،

دانشمندان تقواپیشه و فرزانگان اصفهان در این دوره بسان شمع سوختند تا پرچم علم و دین را افراشته نگاه دارند و استوار چون کوه به حیات علمی خویش ادامه دادند،

کرده است (مثلاً در ص 222). ابن زیات در ادب، تألیفی به نام نهایة المقامات فی درایة المقامات در شرح مقامات حریری داشته است که آن را بهترین شرح‌ها و «شرحی نبیل»

سعد المرصفی در سال 1933 م، در مصر به دنیا آمد و در خانه علم بزرگ شد، قرآن کریم را در سن زیر 9 سال حفظ کرد و در اواسط دهۀ 1940 م، به مؤسسه مذهبی قاهره رفت

دوم - أَفَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ - نسبت به لزوم تعلم تفسیر می‌نویسد: درایه مذکورخداوند متعال کسانی را که ازتدبر در آیات فاصله می‌گیرند مورد سرزنش قرار

الحدیث عتر الحلبی 1418ص242 - 243 الرعایة فی علم الدرایة الجبعی العاملی1408ص 77 – 88) همان ص 77 – 88 رسائل فی درایه الحدیث حافظیان البابُلی1382 ص 125 قواعد

که در مقاله حاضر بیان گردید نکات ذیل استفاده می‌شود: 1- اغلب مباحث علم الحدیث و علم الدرایه و مسائل مرتبط با ان نظیر معیارهای رد و قبول حدیث، اموری اجتهادی

متعلق تاویل، درایه می‌باشد. ایشان در ادامه به دیدگاه برخی دیگر از عالمان علوم قرآنی در معنای تفسیر پرداخته و می‌نویسد: از منظربرخی دیگر تفسیر، علم به نزول آیات

و معظم الشریعة» می‌خواند. با این‌همه، بایزید علم اکتسابی را انکار می‌کرد و به معرفت موهوبی قائل بود، و علم خود را نیز از این‌گونه علوم می‌دانست. بایزید

محض ذکر می‌شود: • ارشاد الطلاب الی علم الحساب؛ [۱۳۴] • تشنیف المسامع فی علم حساب الا´صابع [۱۳۵] • تعلیق وجیز فی تدوین علم الکمون و البُروز؛ • لُب اللُباب

و از هم گسیختگی اخلاقی در بین مردم بر علم و علما تأثیر داشت، بسیاری از آنها کناره‌گیری از جامعه، کناره‌گیری از علم و عبادت و دوری از حاکمان و امیران را

آنکه از منظر مولف کتاب "مقدمه علم التفسیر"، علم به متشابه حقیقی که مصداق اتم آن صفات الهی است منحصر به خداوند متعال است اما علم به متشابه نسبی برای اصحاب تدبر

عبدعبارتست از هر چیزی که مملوک باشد اعم از انسان یا غیر انسان همانگونه که درایه «إن کل من فی السماوات و الأرض إلا آتی الرحمن عبدا»: مریم- 93 عبدبدین معنا

سلفانی گفته: من هفتاد شرح بر الوجیز دیدم. این کتاب خلاصه‌ای از فقه شافعی و علم اختلاف است و شامل آرای شافعی به همراه ابوحنیفه، مالک و المزنی است. «الوجیز»

از دانشهای حوزه‌های علمیه اسلامی را علم الخلافیات ـ که فقه مقارن مرحله تکامل یافته آن است ـ ذکر کرده و می‌نویسد: «علم خلاف علمی شریف و بزرگ است. حقایق و

پیدا کرده و گفتار امامان اربعه را بمنزله سخن شارع تلقی کردند. باب انسداد علم بحدی بود که هیچکس بخود اجازه نمی‌داد فتوائی مخالف ائمه اربعه داده شود چنانکه