نتایج جستجو

چاپ اول، ص 439 شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، نشر دار المعرفه، ج۱، ص۱۲۳ شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، نشر دار المعرفه، ج۱، ص 143

محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج۱، ص۴۵. شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج۱، ص۱۲۲. شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج۱، ص۶۲. طوسی

شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، تحقیق احمد فهیمی محمد، بیروت - نشر دارالکتب العلمیه، ج۱، ص۱۳۴ شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، تحقیق احمد فهیمی محمد،

ص۵۴. شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، دارالمعرفه، ج۱، ص۲۰۹. شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، دارالمعرفه، ج۱، ص۲۰۹. نوبختی،

عبدالکریم، الملل و النحل، ج 1، ص 81 مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 437 با ویرایش و اصلاح عبارت

محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، تصحیح و تعلیق الشیخ احمد فهمی محمد، چاپ قااهره، سال 1948 میلادی، ص 61 بغدادی ابو منصور، الملل و النحل، تحقیق نادر البیرنصری،

الشیعه، ج۱، ص۱۸۱۹. شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج۱، ص۹۲. شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج۱، ص۱۴۶ کشی، محمد بن عمر، رجال الکشی، ۱

الشهرستانی، الملل و النحل، ج۱، ص۲۴۷، چاپ احمد فهمی محمد، بیروت ۱۳۶۸/۱۹۴۸. احمد بن یحیی ‌بن المرتضی، کتاب المیته و الامل فی شرح الملل و النحل، ج۱، ص۳۱، چاپ

بدان‌جا که اگر کسی می‌گفت اکنون روز است و آفتاب می‌تابد، سخن او را دروغ می‏‌پنداشتند،،،،. شهرستانی عبد الکریم؛ الملل و النحل؛ ج1، ص 81. مشکور، محمد جواد؛ فرهنگ

خود الملل و النحل و المصارعه را به نام وی تألیف کرد و سپس به خدمت سلطان سنجر پیوست. شهرستانی در اواخر عمر به زادگاه خود بازگشت و در همان جا نیز از دنیا

موسی نوبختی و مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین ابوالحسن اشعری باید از مهم‌ترین و قدیمی‌ترین کتاب‌های این فن به حساب آورد. چنان که الملل و النحل محمد شهرستانی

عبدالقاهر، الملل و النحل، ص 83، مقریزی احمد بن علی، الخطط و الآثار، ج 2، ص 348، نفی عبدالمنعم، موسوعه الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیه،

هلموت ریتر، ویسبادن سال ۱۴۰۰ قمری و 1980 میلادی، ج۱، ص۹۸. شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت سال ۱۴۰۶ قمری و ۱۹۸۶ میلادی، ج۱، ص۱۳۱. همچنین گفته

بیروت، دارالکتب العلمیه، (بی تا)، ج۱، ص۸۰. شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶، ج۱، ص۱۳۱. اشعری، علی بن اسماعیل، مقالات الاسلامییّن،

ابوالحسن اشعری، ج1، ص99 الملل و النحل، عبدالکریم شهرستانی، ص167 «الملل و النحل - الشهرستانی، محمد بن عبدالکریم - کتابخانه مدرسه فقاهت». التبصیر فی الدین وتمییز

علی صبیح، ج ۱، ص ۲۰۲. شهرستانی محمد، الملل و النحل، قاهره، سال 1387 قمری، ج ۱، ص ۱۶۶. شهرستانی محمد، الملل و النحل، قاهره، سال 1387 قمری، ج ۱، ص ۱۴۴. اشعری

قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 329 . یمانی یحیی بن مرتضی؛ المنیة و الأمل فى شرح الملل و النحل؛ تحقیق دکتر محمد جواد مشکور؛ بیروت، ص 112.

عبدالکریم، الملل و النحل، ج 1، ص .127 مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 108 با ویرایش و اصلاح عبارات

مربوط به فرقه خوارج و شعبه‌‏ای از عجارده می‌باشند. نام این فرقه در کتاب «مختصر الفرق بین الفرق» حازمیه آمده است و در کتاب «الملل و النحل» شهرستانی، حازمیه

ویرایش و اصلاح عبارات. یمانی یحیی بن مرتضی؛ المنیة و الأمل فى شرح الملل و النحل؛ تحقیق دكتر محمد جواد مشكور، بیروت، ص 121. مقدسی مطهر بن طاهر؛ البدء و التاریخ؛

آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 434 الملل و النحل شهرستانى، ترجمه افضل الدين صدر تركه اصفهانى و تصحيح سيد محمد رضا جلالى نائينى، تهران، سال 1321

یمن، هند و پاکستان حضور محسوسی ندارند. سبحانی، جعفر؛ بحوث فی الملل و النحل؛ ج ۷، ص ۵۴. شهرستانی، محمد‌بن‌عبدالکریم؛ الملل و النحل؛ ج 1، ص ۲۲۶. نوبختی، حسن

مردم جهان عاقل‌اند و هر یک از آنها در دین و مسائل آن، دارای نظر و عقیده خاصی هستند و اگر در خداشناسی نظر عقل و خرد کافی بود، هیچ مذهب و عقیده‌ای حق نداشت

کمال مصطفی؛ مصر، سال 1948 میلادی؛ ص 172. شهرستانی محمدبن عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدين صدر تركه اصفهانى، با تصحيح سيد محمد رضا جلالى نائينى،

رو‎ی‌هم‌رفته و بدون چون‌ و چرا، شناخت خدا‎ی تعالی و اقرار به و‎ی و پیامبران و شریعتی است که از سوی خداوند آورده باشند و جز این چیز‎ی نیافزوده و نکاسته و مردمان

شهرستانی، الملل و النحل، ص: 137 شهرستانی، الملل و النحل، ص: 38 - 40 البدءوالتاریخ، ج‌5،ص:142 – 143؛ همان. قاضی عبدالجبار بن احمد، فضل الاعتزال و طبقات المعتزله،

مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص180 شهرستانی، عبدالکریم، الملل و النحل، ج1، ص119 مقریزی، احمدبن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، ج2، ص

الفرق بین الفرق، ص277 شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج1، ص27 خیاط عبدالرحیم، الانتصار و الرد علی ابن الراوندی الملحد، ص148 دائرة المعارف بزرگ

التبصیر فی الدین، ص 39 شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج1، ص 150 مسعودی علی بن حسین، التنبیه و الاشراف، ص 150 مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی،

ابی سفیان بود و اساس جبر، او نهاد و از این جاست که امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرماید: التوحید و العدل نبویان و الجبر و التشبیه امویان». و نیز ابن سعد

عبد القاهر؛ الملل و النحل تحقيق نادر البيرنصرى؛ بيروت، سال 1970 میلادی؛ ص 72. همان، ص 57- 58. مقدسی مطهر بن طاهر؛ البدء و التاريخ؛ با اهتمام و ترجمه فرانسوى

اعتقادات فِرَق المسلمین و المشرکین، ص 52 جرجانی میر سید شریف، تعریفات العلوم و تحدیدات الرسوم، ص 192 ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج 3، ص 126 بن اثیر،

آرامش و امنیت باشد بنابراین در زمان اختلاف و آشوب نمی‌توان درباره استقرار امامت فکر کرد. وی همچنین معتقد بود که قتل یا ترور اشخاص مخالف و نیز سرقت و تصاحب

زنده و دانا و توانا و مختار است و او در تن مدبّر و در بهشت نعمت بخشنده و در آتش کیفر دهنده است. معمر‌بن‌عباد معتقد بود که خداوند موجودی ازلی است و سزاوار نیست

محدود. ابن حزم اندلسی؛ الفصل فى الملل و الاهواء و النحل؛ مصر؛ سال 1347 قمری؛ ج 4، ص 142. جولد تسیهر (گلدزیهر)؛ العقیدة و الشریعة فى الاسلام؛ مصر؛ ص 184

التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثرى، قاهره سال 1949 میلادی، ص 170. شهرستانى، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، قم، نشر

اول، ص۱۳۳. شهرستانی عبدالکریم، الملل والنحل، بیروت، نشر دارالمعرفة، سال ۱۴۰۴ قمری، ج۱، ص۱۹۵. شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، نشر دار المعرفه، سال

کِسف ساقط است و در سحاب (ابر) بسر می‌‌برد. و اضافه کرده است که او نمرده و قبل از قیامت، خود و همراهانش به‌دنیا رجعت خواهند کرد. امامت و پیامبری ابو‌منصور

سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح جملات. الیمانی یحی بن مرتضی، المنية و الأمل فى شرح الملل و النحل، تحقيق محمد جواد مشكور، بيروت، 91 حسین‌بن‌احمد

مرتضی، المنیة و الأمل فى شرح الملل و النحل، تحقیق محمد جواد مشکور، بیروت، ص 144. بن خیاط، الانتصار فى الرد على ابن الراوندى، با مقدمه و تعلیقات دکتر هنریک

میلادی صد و چهل و شش هزار و دویست و پنجاه و پنج تن بودند که یکصد و هجده هزار و سیصد و هفت از ایشان در بمبی سکنی داشتند. «بهره» به دو گروه بزرگ که تاجر و شیعه

شمسی، چاپ اول، ص 143 با ویرایش و اصلاح عبارات شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر ترکه اصفهانی و تصحیح سید محمد رضا جلالی نائینی،

شمسی، چاپ دوم، ص 235 با ویرایش. یمانی یحیی ابن مرتضی، المنیة و الأمل فی شرح الملل و النحل، یحیی بن مرتضی الیمانی، تحقیق محمد جواد مشکور، بیروت، ص 121.

زاهد‌بن حسن‌الکوثری؛ چاپ قاهره؛ سال 1948 میلادی، ص 58 شهرستانی عبدالکریم؛ الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر ترکه اصفهانی؛ با تصحیح سید محمد رضا جلالی نائینی؛

قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 297 با ویرایش و اصلاح عبارات. الیمانی یحیی‌بن‌مرتضی؛ المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل، تحقیق، مشکور، محمد جواد، بیروت، ص 120

الخطط، قاهره، سال 1911 میلادی، ج 4، ص 177. شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 147

ک. فخر رازی، اعتقادات فرق المسلمین و المشرکین، ص53 رازی مرتضی، تبصرة العوام، ص43 شهرستانی، عبدالکریم، الملل و النحل، ج1، ص117 آملی شمس‌الدین محمد، نفائس

رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 235. مانی یحیی بن مرتضی، المنیة و الأمل فی شرح الملل و النحل، تحقیق دکتر محمد جواد مشکور، بیروت، ص 55. محمد حمزه، نشأة الفرق

می‌گشت و می‌گفت: «یا باقر! متی القاک؟؛ ‌ای باقر! کی تو را خواهم دید؟» روزی در یکی از کوچه‌های مدینه آن حضرت را دید و او را به سینه خود چسباند و سر و دستش

ابو منصور بن طاهر، الملل و النحل، تحقیق الدکتور نادر البیرنصری، چاپ بیروت، سال 1970 میلادی، ص 77 اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، چاپ

حواس حاجیان را به خود جلب کرده و به شهرت برسد. برخی از پیروان زعفرانیه خوردن انگور و کشمش را برای خود منع و حرام کردند و می‏‌گفتند: چون زعفرانی انگور بسیار

عبدالکریم، الملل و النحل، ج1، ص 120 مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، ج2، ص 354 اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین،

رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 166 با ویرایش محدود. شهرستان عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر ترکه اصفهانی، به تصحیح سید محمد رضا جلالی نائینی،

مشیت و قدر خداوند عمل کند، که با اصل توحید در خالقیت و تدبیر منافات دارد. و به عبارت دیگر دایره سلطنت و قدرت الهی را محدود می‌سازد، و به نوعی ثنویت و شرک

مقالات الاسلامیّین و اختلاف المصلّین، چاپ محمد محیی الدین عبدالحمید، قاهره ۱۳۶۹ـ۱۳۷۳/ ۱۹۵۰ـ۱۹۵۴. محمد بن عبدالکریم شهرستانی، کتاب الملل و النحل، ج۱، ص۱۱۸، چاپ

ویرایش ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج1، ص 377 بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص339 شهرستانی محمد، الملل و النحل، ج 1 ص 84 آملی شمس الدین

مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص339 شهرستانی محمد، الملل و النحل، ج1، ص82 مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، ج2، ص343

خراسان بوده و حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) او را لعنت کرد و فرمود: «انه اعمی القلب و اعمی البصر» یعنی او هم از ظاهر و هم از باطن کور است و او را موثق

عبدالکریم، الملل و النحل، ج۱، ص۳۰۰، چاپ احمد فهمی محمد، قاهره ۱۳۶۷ـ ۱۳۶۸/۱۹۴۸ـ ۱۹۴۹، چاپ افست بیروت (بی تا). ر. ک. مقدسی مطهر بن طاهر، البَدءُ و التاریخ،

المصلین، ج1، ص178 شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، ج1، ص117 ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج1، ص389 و ج2، ص200 اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، بیروت،

خالق غیر الله یرزقکم من السماء و الارض و الله خلقکم و ما تعملون و الیه یرجع الامر کله .... و ما رمیت اذ رمیت و لکن الله رمی...و کذلک یقول النبی صلوات الله

(جلد دوم). تهران: سمت. صص. ۲۱۵ الانتصار. ص ۳۶. الانتصار. ص ۱۸۸ و ۱۸۹ بحوث فی الملل و النحل، ج ۳، ص ۲۵۰

موضوع خلافت ابوبکر و عمر، اما در برخورد با عثمان و خلافت وی او را سخت نکوهیدند و به کفر او و فسق طرفدارانش حکم کردند و علاوه عایشه، طلحه و زبیر را به دلیل

حسن (علیه السلام) و حسین (علیه‌السلام ) شمشیر برکشد و دانا و عاقل و پرهیزگار باشد، او امام است. صالحیه شرط دیگری را برای امامت افزودند و آن حُسن منظر (زیبارویی)

استطاعت و وقوع فعل بوده است و می‌گفت کسی که نسبت به عمل و فعلی استطاعت دارد چون قدرت بر انجام فعل دارد و اگر فعلی را انجام ندهد مستحق نکوهش و مذمت می‌شود

بهترین صحابه و یار پیامبر بود، ولی با وجود این، به دستورهای ابوبکر و عمر رفتار کرده است و مانند سفیان ثوری مسح بر موزه و آشامیدن نبیذ مست‏ کننده و خوردن مارماهی

از ما کناره‌گیری کرد و نیز مردم گفتند: اعتزلا قول الامّة یعنی واصل و عمرو بن عبید از اجماع امّت جدا شدند (و قول سومی اختراع کردند.) و در نقلی دیگر نوشته‌اند

المقالات و الفرق، تحقیق دکتر محمد جواد مشکور، چاپ تهران، سال 1963میلادی ص 64 و 186 الیمانی یحیی بن مرتضی، المنیة و الأمل فی شرح الملل و النحل، تحقیق دکتر

از مذهب‌ها است. مؤلف و روایت‌گر ملل و نحل و فرق و مذاهب اگر از شجاعت علمی لازم و روحی صادق و بدون تعصب بهره‎مند نباشد، آگاهی ناقص و مخدوش را به طالبین ارائه

«در کتب قدیمی مثل الفرق بین الفِرق بغدادی (م۴۲۹ق)، الملل و النحل شهرستانی (م۵۴۸ق) الفصل فی الملل و النحل ابن حزم (م۴۵۶ق) نامی از مذهبی به نام سلفیه وجود ندارد

اصلی و انحصاری سنت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) دانستند و خویش را اهل‌سنت و اهل نجات نامیدند. و حدیث «الاعتصام بالسّنة نجاةُ» را مبنای فکری و عمل

مـقیّدند و آن را بـا عقل تأیید می‌کنند به نحوی که برای انسان روشن می‌‌شود که اشـاعره‌ در بین اعتزال و فقه و حدیث، و ماتریدیان در میان اشـاعره و مـعتزله

از اخبار روز قیامت و نشور و بهشت و جهنم و آتش و عذاب و نعمت و صراط و میزان و غیر از اینها از آنچه که ثابت شده در کتاب خدا و احادیث صحیح که از پیامبر رسیده

خاتمه یافت. شاگرد و مدافع‌ ابن‌ تیمیه‌ بی‌شک‌ ابن‌ قیم‌ جوزی است‌ که‌ در همه اقوال‌ و عقاید تابع‌ و حامی‌ بی‌چون‌ و چرای‌ او بود و نشر و بسط عقاید ابن‌ تیمیه‌

می‌دانستند و معتقد بودند که علم چون علف در دل او می‌روید و او را خدا و مظهر رسول‌الله می‌دانستند و از اباحیه به‌شمار می‌رفتند . آنان‌ همچنین‌ به‌ حلول‌ و تناسخ

ترجمه کرد و آن را تنقیح الادلة و العلل فی ترجمة الملل و النحل نامید. مصطفی خالق‌داد هاشمی نیز در ۱۰۲۰-۱۰۲۱ در لاهور آن را با نام توضیح الملل به فارسی برگرداند

نک. بغدادی، الفرق بین الفرق، ص۳۶ و بغدادی، الملل و النحل، صص۴۹-۴۸. صابری، تاریخ فرق اسلامی، ج۲، ص۴۸. اشعری، المقالات و الفرق، ص۲۷. نک. بغدادی، الفرق بین

از بزرگترین علما و حکمای اسلام بوده و در علوم معقول و منقول یعنی فلسفه، کلام، ریاضیات و فقه و اصول، تفسیر قرآن و ادبیات استاد، صاحب‌نظر و مرجع فضلای زمان

عنوان یک نظریه و اصل معروفی مطرح است و آن «ایمان داشتن بدون سوال از کیفیت» است. حدوث و قدم کلام الهی اهل حدیث و حنابله معتقدند که قرآن قدیم است و اگر کسی بگوید

قرن‌ دوم‌ و سوم‌ بود. وی‌ در طبقه هفتم‌ معتزله‌ و از رؤسای‌ معتزلیان‌ بغداد و از شاگردان عیسی‌بن‌صبیح مردار و ابوالهذیل‌علاف به‌شمار می‌رفت و در سال 236

زیرکی را در او می‏دید در احترامش کوشید و بدو پیشنهاد کرد تا نام و کنیه ه‏ای دیگر برگزیند و او نام و کنیه عبدالرحمن و ابومسلم را بر خود نهاد. گزارش شده است

الهی‌ و خلق‌ قرآن‌ و نفی‌ رؤیت‌ خداوند با معتزله‌ هم داستان‌ بودند، اما در مسأله خلق‌ افعال عباد و استطاعت‌ فاعل راجع به فعل، از ایشان‌ جدا شده و به‌ جبرگرایان‌

برائت و تبرّی را تقریباً به معنای لغوی بکار برده است و اصل مشترک در آن مفارقت کردن از دشمنان خدا و خروج از عهد و پیمان مشرکان و کفار و منقطع شدن و گسستن

ازبکستان و مرکز استان سمرقند است و از شهرهای هویت‌دار و حادثه‌ساز شرق اسلامی‌ است که در درازنای تاریخ برجسته خود فراز و نشیب‌‏های گوناگون را پیموده و تاریخ

للقدرة و المقدور معا، و لما كان اسم الخالق و المخترع مطلقا على من أوجد الشی‏ء بقدرته و كانت القدرة و المقدور جمیعا بقدرة اللّه تعالى، سمی خالقا و مخترعا

برای‌ آنها خوراک‌ و لباس‌ تهیه‌ کنند، آنها را بشویند و تدهین‌ و تزیین‌ نمایند و حتی‌ زن‌ و فرزند برای‌ آنها قرار دهند. هر بت‌ جایگاه‌ و آیین‌های‌ خاص‌ خود

مدینه بود و در زمان عثمان إسلام آورد و مهم‌ترین نقش را در شورش علیه عثمان ابن عفان و ترور او داشت و پس از آن در شورش و فتنه علیه علی بن ابی‌طالب و خدا خواندن

یکدیگرند و همان‌گونه که ذات او ازلی و ابدی است، صفات ذاتی او همچون علم و قدرت نیز ازلی و ابدی می‌باشد و این چنین نیست که این صفات، زاید بر ذاتش بوده و جنبه

سفاح، و «راوندیه» در این مذهب تابع ابومسلم بودند. قومی از ایشان گویند: ابومسلم زنده است و هیچ چیز از تکالیف و نماز و روزه و زکات و حج واجب نیست و ایمان

هم‌ردیف خود؛ یعنی کتاب الفصل فی الملل و الأهواء و النحل ابن حزم اندلسی متوفای 456ق. و ملل و نحل شهرستانی متوفای 548ق. نمی‌رسد؛ ولی از لحاظ قدمت، فضیلت تقدم

به کتاب خدا و سنت نبی است و آنچه از صحابه و تابعین و ائمه حدیث روایت شده است، و ما به آنچه ابوعبدالله احمد بن محمد بن حنبل قائل بود، معتقدیم و از آن کس که

مرتبه علمی و زهد و فقاهت او برای همه معلوم بوده است. ابوطالب هارونی، مشهور به ناطق بالحق (متوفی ۴۲۴) نیز از دانش گسترده و زهد و عبادت او خبر داده و افزوده

رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 121 یمانی یحی بن مرتضی، المنیة و الأمل فی شرح الملل و النحل، تحقیق دکتر محمد جواد مشکور، بیروت، ص 121

رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 209 الیمانی یحیی بن مرتضی، المنیة و الأمل فی شرح الملل و النحل، تحقیق محمد جواد مشکور، بیروت، ص 121

معاویه" هلاک شده بود و "مروان بن حکم" در شام و غرب عالم اسلام و "عبدالله بن زبیر" در مکه و شرق و جنوب عالم اسلام، حکمرانی می‌ کردند و شهر کوفه در سیطره عبدالله

الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج1، ص390 و ج3، ص136 عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج1، ص 643 ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج1، ص390 و ج3، ص136

قمری، ص 228. شيخ طوسى، الفهرست، ص 131. ابن حزم الاندلسی، الفصل فى الملل و الاهواء و النحل، 5 جلدی، مصر، سال 1347 هجری قمری، ج 4، ص 92. مامقانی شیخ عبدالله،

فاطمی) و فرزندانش بودند. ا مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 331 بن حزم اندلسی، الفصل فى الملل و الاهواء

رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 393 با ویرایش و اصلاح عبارات. ابن حزم اندلسی، الفصل فى الملل و الاهواء و النحل، 5 جلدی، مصر، سال 1347 هجری قمری، ج 4 ص 142

قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 441 ابن حزم اندلسی، الفصل فى الملل و الاهواء و النحل، 5 جلدی، مصر، سال 1347 هجری قمری، ج 4، ص 140.

ابن حزم اندلسی؛ الفصل فى الملل و الاهواء و النحل؛ مصر؛ سال 1347 هجری قمری؛ ج 4، ص 142. اشعری قمی سعد بن عبدالله؛ المقالات و الفرق؛ تحقیق محمد جواد مشکور؛

توسط خدا و ابلاغ آن توسط پیامبر هستند و بنابراین بر اساس حدیث غدیر (و آیاتی چون آیه ولایت. و آیه تطهیر و احادیث متواتر دیگر، همچون حدیث منزلت و حدیث ثقلین)

مُحَمَّدٍ» چشمی‌ ندیده و گوشی نشنیده و به قلب بشر خطور نکرده مردی بافضیلت‏‌تر از جعفر بن محمد. محمد شهرستانی صاحب کتاب الملل و النّحل و از فلاسفه و متکلمین بسیار

نگرفتند و برای هر منطقه و هر کشور حتی کشورهای ذره ای با جمعیت‌های چند صد هزار نفری برنامه تعریف کردند و نقش آن کشور و مناطق مختلف را در منافع ملی و بین‌المللی

قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 250 ابن حزم اندلسی، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، مصر، سال 1347 هجری قمری، ج 4، ص 143

نداده‌اند و به همان اخلاقیات و اوراد و اذکار معهود و مرسوم و سر سپردن به دستورات شیخ و مراد خویش بسنده کرده‌اند. و اگر در بین آنان افرادی برجسته و صاحب فکر

ابوهاشم انتخاب کردند و معتقد بودند که روح ابوهاشم به عبدالله منتقل شده و با این تفکر برای رهبر خویش چهره‌ای ملکوتی ترسیم کردند و برای فرقه خود جایگاه ویژه‌ای

فاخر و سخنان و کردار بانو فاطمه زهرا(س) و زینب و اصل و نسب‌شان، واکنشی به جز احترام و تکریم نمی‌توان داشت و سرورمان امام حسن، از نظر اخلاق و دین و علم و

رسانه‌های گروهی و قلم‌ها و زبان‌های مزدور، بهره گرفته و از نفوذ ایرانی (و شیعی) و ترساندن توهمی و در نتیجه، پراکندن و تفرقه امت و به باد دادن نیروها و امکانات

رسانه‌های گروهی و قلم‌ها و زبان‌های مزدور، بهره گرفته و از نفوذ ایرانی (و شیعی) و ترساندن توهمی و در نتیجه، پراکندن و تفرقه امت و به باد دادن نیروها و امکانات

بوده‌اند و خداوند همانطور که آنان را در ازل می‎‌شناخت، اکنون نیز می‌شناسد. همچنین خداوند هر زمان که علم پیدا کند که مومن کافر می‌شود، او را کافر و دشمن می‌پندارد

روم، امم شمال مانند خزر و ترک و غیره، امم سودان، امت هنود و چینی، امم دائره مانند قبط و یمانی و سریانی و اشمانی و عَمون و مؤآب. و امت فرس. این تفسیر اُمَمی

با او و واجد کمال موجود در معلول است و اگر نه, فاقد شىء نمى تواند معطى شىء باشد; و از آن حیث که در معلول ایجاد حرکت مى کند و آن را دچار تغییر و تحوّل مى

هیتمى، دانشمند و محدّث معروف اهل سنّت می‌نویسد: «موسى کاظم وارث علوم و دانش‌هاى پدر و داراى فضل و کمال او بود. وى در پرتو عفو و گذشت و بردبارى فوق العاده‌ای

با دریای مدیترانه و جبل الطارق، از شمال و شمال شرق با فرانسه، آندورا و خلیج بیسکای و از غرب و شمال غرب با پرتغال و اقیانوس اطلس هم مرز است. مرز اسپانیا

مسلمان و تلاش برای ارتقای وضعیت و موقعیت اجتماعی و فرهنگی و… از جمله حقوق آنها و رعایت قوانین و مقررات کشوری که در آن زندگی می‌کنند، وفای به عهد و پیمان،

برای من می‌خواند و بر من املا می‌فرمود و من نیز با خط خود آن را می‌نوشتم. رسول خدا، تأویل و تفسیر و ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه و خاص و عام آن آیات را نیز

کرده است. ← بحث و گفتگوی علمی تا قرن چهارم صوفیان و فقیهان در مجالس یکدیگر حاضر می‌شدند و باهم به بحث و گفتگو درباره مسائل فقهی می‌پرداختند و حتی صوفیان به

در نور و جلوه قرار داده بود و هر کس به او نگاه می‌کرد، شادمان می‌شد... ابو یعلی خلیلی گفته است: او علم را از پدرش و ابی زرعه گرفت و دریایی از علم و معرف

خانه‌ها و سرزمین‌های «جزیره» را ویران سازند و بر شهرها و آبادی‌های فراوانی چیره شوند...». آن‌گاه می‌گوید: «و روزها و ایامی چند به زد و خورد و سازش و نزاع و کرنش