ممشاذ الدینوری
ممشاذالدینوری از علمای اهل سنت و جماعت و از صوفیان برجسته قرن سوم هجری بود.
زندگی
ابی عبدالله بن الجلاء و اساتید او را نیز درک کرده بود.اصالتاً اهل دینور (ایران کنونی) بود و در سال 299 هجری قمری درگذشت. بعضى گفتند: هنگام وفات او نزدش بودیم. به او گفته شد: علت هستی را در چه می بینی؟ گفت: دلیل را از من بپرس.به او گفته شد: بگو: معبودى جز او نيست، روى به ديوار كرد و گفت: من در تو فنا شدم این پاداش کسی است که تو را گرامی می دارد، معبودی جز او نیست یگانه یگانه است.
دیدگاه ابو عبد الرحمان سلمی
ابو عبدالرحمن سلمی درباره او می گوید: «او یکی از مشایخ بزرگ صوفیه، یکی از قله های بزرگ در این علوم و یکی از جوانمردان منطقه جبال بود. او دارای مقامی عالی و خصلتی جوانمردانه بود.»[۱].
گفتار
آداب شاگردی در التزام به مقدسات شیوخ و خدمت به برادران دینی و عدول از اسباب و حفظ آداب شرع برای خود.
من بر هیچ یک از شیوخم وارد نشده ام جز اینکه از ادعا خالی شده بودم و منتظر برکت آنچه از دیدار و هم صحبتی استاد نصیبم می شود بودم.هر کس به توانایی خود متکی بوده و بر استادی وارد شود نعمت دیدار و هم صحبتی با او و شنیدن سخنانش برای شاگرد تاثیری ندارد.
مصاحبت با صالحان، عامل نورانیت دل است و مصاحبت با اهل مفسد، موجب فسادآن می شود.
از توکل پرسیدند: او گفت: «توکل عبارت است از فروکش کردن طمع از هر چیزی که دل و جان شما به آن گرایش دارد.»[۲].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص242-245، دار الكتب العلمية، ط2003
- ↑ ممشاذ الدينوري