نسخهٔ ‏۵ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۴۱

نام	ممشاذالدینوری
استادان	ابی عبدالله بن الجلاء
درگذشت	299ق
دین و مذهب	اسلام، تسنن

ممشاذ الدینوری از علمای اهل سنت و جماعت و از صوفیان برجسته قرن سوم هجری بود.

زندگی

ابی‌عبدالله بن الجلاء و اساتید او را نیز درک کرده بود. اصالتاً اهل دینور (ایران کنونی) بود و در سال 299 هجری قمری درگذشت. بعضى گفتند: هنگام وفات او نزدش بودیم. به او گفته شد: علت هستی را در چه می بینی؟ گفت: دلیل را از من بپرس. به او گفته شد: بگو: معبودى جز او نیست، روى به دیوار کرد و گفت: من در تو فنا شدم این پاداش کسی است که تو را گرامی می‌دارد، معبودی جز او نیست یگانه یگانه است.

دیدگاه ابو عبد الرحمان سلمی

ابوعبدالرحمن سلمی درباره او می‌گوید: «او یکی از مشایخ بزرگ صوفیه، یکی از قله‌های بزرگ در این علوم و یکی از جوان‌مردان منطقه جبال بود. او دارای مقامی عالی و خصلتی جوانمردانه بود.»^[۱].

گفتار

آداب شاگردی در التزام به مقدسات شیوخ و خدمت به برادران دینی و عدول از اسباب و حفظ آداب شرع برای خود.

من بر هیچ یک از شیوخم وارد نشده‌ام جز این‌که از ادعا خالی شده بودم و منتظر برکت آن‌چه از دیدار و هم‌صحبتی استاد نصیبم می‌شود بودم.هر کس به توانایی خود متکی بوده و بر استادی وارد شود نعمت دیدار و هم‌صحبتی با او و شنیدن سخنانش برای شاگرد تاثیری ندارد.

مصاحبت با صالحان، عامل نورانیت دل است و مصاحبت با اهل مفسد، موجب فساد آن می‌شود.

از توکل پرسیدند: او گفت: «توکل عبارت است از فروکش کردن طمع از هر چیزی که دل و جان شما به آن گرایش دارد.»^[۲].

پانویس

↑ طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص242-245، دار الكتب العلمية، ط2003
↑ ممشاذ الدينوري

[1] طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص242-245، دار الكتب العلمية، ط2003

[2] ممشاذ الدينوري

[۱]

[۲]

@@ خط ۲۰: / خط ۲۰: @@
 =زندگی=
-ابی عبدالله بن الجلاء و اساتید او را نیز درک کرده بود.اصالتاً اهل دینور ([[ایران]] کنونی) بود و در سال 299 هجری قمری درگذشت.
+ابی‌عبدالله بن الجلاء و اساتید او را نیز درک کرده بود. اصالتاً اهل دینور ([[ایران]] کنونی) بود و در سال 299 هجری قمری درگذشت.
-بعضى گفتند: هنگام وفات او نزدش بودیم. به او گفته شد: علت هستی را در چه می بینی؟ گفت: دلیل را از من بپرس.به او گفته شد: بگو: معبودى جز او نيست، روى به ديوار كرد و گفت:
+بعضى گفتند: هنگام وفات او نزدش بودیم. به او گفته شد: علت هستی را در چه می بینی؟ گفت: دلیل را از من بپرس. به او گفته شد: بگو: معبودى جز او نیست، روى به دیوار کرد و گفت:
-من در تو فنا شدم این پاداش کسی است که تو را گرامی می دارد، معبودی جز او نیست یگانه یگانه است.
+من در تو فنا شدم این پاداش کسی است که تو را گرامی می‌دارد، معبودی جز او نیست یگانه یگانه است.
 =دیدگاه ابو عبد الرحمان سلمی=
-[[ابوعبدالرحمان سلمی|ابو عبدالرحمن سلمی]] درباره او می گوید: «او یکی از مشایخ بزرگ [[صوفیه]]، یکی از قله های بزرگ در این علوم و یکی از جوانمردان منطقه جبال بود. او دارای مقامی عالی و خصلتی جوانمردانه بود.»<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص242-245، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>.
+[[ابوعبدالرحمان سلمی|ابوعبدالرحمن سلمی]] درباره او می‌گوید: «او یکی از مشایخ بزرگ [[صوفیه]]، یکی از قله‌های بزرگ در این علوم و یکی از جوان‌مردان منطقه جبال بود. او دارای مقامی عالی و خصلتی جوانمردانه بود.»<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص242-245، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>.
 =گفتار=
@@ خط ۳۲: / خط ۳۲: @@
 آداب شاگردی در التزام به مقدسات شیوخ و خدمت به برادران دینی و عدول از اسباب و حفظ آداب شرع برای خود.
-من بر هیچ یک از شیوخم وارد نشده ام جز اینکه از ادعا خالی شده بودم و منتظر برکت آنچه از دیدار و هم صحبتی استاد نصیبم می شود بودم.هر کس به توانایی خود متکی بوده و بر استادی وارد شود نعمت دیدار و هم صحبتی با او و شنیدن سخنانش برای شاگرد تاثیری ندارد.
+من بر هیچ یک از شیوخم وارد نشده‌ام جز این‌که از ادعا خالی شده بودم و منتظر برکت آن‌چه از دیدار و هم‌صحبتی استاد نصیبم می‌شود بودم.هر کس به توانایی خود متکی بوده و بر استادی وارد شود نعمت دیدار و هم‌صحبتی با او و شنیدن سخنانش برای شاگرد تاثیری ندارد.
-مصاحبت با صالحان، عامل نورانیت دل است و مصاحبت با اهل مفسد، موجب فسادآن می شود.
+مصاحبت با صالحان، عامل نورانیت دل است و مصاحبت با اهل مفسد، موجب فساد آن می‌شود.
 از توکل پرسیدند: او گفت: «توکل عبارت است از فروکش کردن طمع از هر چیزی که دل و جان شما به آن گرایش دارد.»<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%85%D8%B4%D8%A7%D8%B0_%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%8A%D9%86%D9%88%D8%B1%D9%8A#cite_note-%D9%82%D8%B4%D9%8A%D8%B1%D9%8A-4 ممشاذ الدينوري]</ref>.