ابوالعباس سیاری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'کرده اند' به 'کرده‌اند') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوالعباس سیاری''' که اسم او را قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار گفته‌اند از علمای برجسته [[اهل سنت]] و [[تصوف]] در قرن چهارم هجری است. | '''ابوالعباس سیاری''' که اسم او را قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار گفته‌اند از علمای برجسته [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و [[تصوف]] در قرن چهارم هجری است. | ||
=زندگی= | =زندگی= | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
=نظرات بزرگان درباره ابوالعباس سیاری= | =نظرات بزرگان درباره ابوالعباس سیاری= | ||
==نظر أبو عبدالرحمن السلمی درباره ابوالعباس سیاری== | == نظر أبو عبدالرحمن السلمی درباره ابوالعباس سیاری == | ||
"او اولین فردی بود که در شهر خود در مورد حقایق احوال صحبت می‌کرد و در زمان خود از بهترین مشایخ در گفتار بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص330-335، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>." | "او اولین فردی بود که در شهر خود در مورد حقایق احوال صحبت می‌کرد و در زمان خود از بهترین مشایخ در گفتار بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص330-335، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>." | ||
==نظر ذهبی درباره ابوالعباس سیاری== | == نظر ذهبی درباره ابوالعباس سیاری == | ||
او را "[[امام]]، [[محدث]] و زاهد" معرفی می‌کند<ref>سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج15، ص500-501، مؤسسة الرسالة، ط3</ref>. | او را "[[امام]]، [[محدث]] و زاهد" معرفی می‌کند<ref>سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج15، ص500-501، مؤسسة الرسالة، ط3</ref>. | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
=مشایخ= | =مشایخ= | ||
او از ابوبکر محمد بن موسی الفرغانی واسطی را همراهی کرد و در علوم تصوف از او استفاده کرد<ref>ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۴۹ ـ ۳۵۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م</ref>؛ همانطور که از | او از ابوبکر محمد بن موسی الفرغانی واسطی را همراهی کرد و در علوم تصوف از او استفاده کرد<ref>ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۴۹ ـ ۳۵۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م</ref>؛ همانطور که از أَبَی المُوَجَّهِ و أَحْمَدَ بنَ عَبَّاد بهره برده بود. | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
=گفتارها= | =گفتارها= | ||
خطر به دنبال شخص نبی و | خطر به دنبال شخص نبی و پیامبر بوده، وسوسه همیشه در کمین رهبر و سرپرست است، انسان‌های معمولی همیشه درگیر فکری دارند و جوان دارای عزمی راسخ است<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%8A%D8%A7%D8%B1%D9%8A أبوالعباس السیاری]</ref>. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده: تصوف]] | [[رده:تصوف]] | ||
[[رده:صوفیه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۷
| نام | قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابوالعباس سیاری |
| درگذشت | 342ق |
| مذهب | صوفی اهل تسنن |
ابوالعباس سیاری که اسم او را قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار گفته‌اند از علمای برجسته اهل‌سنت و تصوف در قرن چهارم هجری است.
زندگی
او از اهالی شهر مرو یکی از شهرهای ترکمنستان بود. او فقیه و عالمی بود که احادیث زیادی نوشته و از او نقل شده است.
نظرات بزرگان درباره ابوالعباس سیاری
نظر أبو عبدالرحمن السلمی درباره ابوالعباس سیاری
"او اولین فردی بود که در شهر خود در مورد حقایق احوال صحبت می‌کرد و در زمان خود از بهترین مشایخ در گفتار بود[۱]."
نظر ذهبی درباره ابوالعباس سیاری
او را "امام، محدث و زاهد" معرفی می‌کند[۲].
مشایخ
او از ابوبکر محمد بن موسی الفرغانی واسطی را همراهی کرد و در علوم تصوف از او استفاده کرد[۳]؛ همانطور که از أَبَی المُوَجَّهِ و أَحْمَدَ بنَ عَبَّاد بهره برده بود.
شاگردان
عَبْدُ الوَاحِدِ بنُ عَلِیٍّ [۴]و أَبُو عَبْدِ اللهِ الحَاکِمُ و دیگرانی از این دست از او نقل روایت کرده‌اند.
وفات
او در سال 342 هجری قمری جان به جان آفرین تسلیم گفت[۵].
گفتارها
خطر به دنبال شخص نبی و پیامبر بوده، وسوسه همیشه در کمین رهبر و سرپرست است، انسان‌های معمولی همیشه درگیر فکری دارند و جوان دارای عزمی راسخ است[۶].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص330-335، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج15، ص500-501، مؤسسة الرسالة، ط3
- ↑ ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۴۹ ـ ۳۵۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م
- ↑ انصاری هروی، خواجه عبدالله، ج۱، ص۳۰۳ ـ ۳۰۴، طبقات الصوفیه، به کوشش عبدالحی حبیبی و حسین آهی، تهران، ۱۳۶۲ ش
- ↑ ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۸۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م
- ↑ أبوالعباس السیاری