ابوالعباس سیاری

از ویکی‌وحدت
نام قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار
نام‎های دیگر ابوالعباس سیاری
درگذشت 342ق
مذهب صوفی اهل تسنن

ابوالعباس سیاری که اسم او را قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار گفته‌اند از علمای برجسته اهل‌سنت و تصوف در قرن چهارم هجری است.

زندگی

او از اهالی شهر مرو یکی از شهرهای ترکمنستان بود. او فقیه و عالمی بود که احادیث زیادی نوشته و از او نقل شده است.

نظرات بزرگان درباره ابوالعباس سیاری

نظر أبو عبدالرحمن السلمی درباره ابوالعباس سیاری

"او اولین فردی بود که در شهر خود در مورد حقایق احوال صحبت می‌کرد و در زمان خود از بهترین مشایخ در گفتار بود[۱]."

نظر ذهبی درباره ابوالعباس سیاری

او را "امام، محدث و زاهد" معرفی می‌کند[۲].

مشایخ

او از ابوبکر محمد بن موسی الفرغانی واسطی را همراهی کرد و در علوم تصوف از او استفاده کرد[۳]؛ همانطور که از أَبَی المُوَجَّهِ و أَحْمَدَ بنَ عَبَّاد بهره برده بود.

شاگردان

عَبْدُ الوَاحِدِ بنُ عَلِیٍّ ‌ [۴]و أَبُو عَبْدِ اللهِ الحَاکِمُ و دیگرانی از این دست از او نقل روایت کرده‌اند.

وفات

او در سال 342 هجری قمری جان به جان آفرین تسلیم گفت[۵].

گفتارها

خطر به دنبال شخص نبی و پیامبر بوده، وسوسه همیشه در کمین رهبر و سرپرست است، انسان‌های معمولی همیشه درگیر فکری دارند و جوان دارای عزمی راسخ است[۶].

پانویس

  1. طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص330-335، دار الکتب العلمیة، ط2003
  2. سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج15، ص500-501، مؤسسة الرسالة، ط3
  3. ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۴۹ ـ ۳۵۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م
  4. انصاری هروی، خواجه عبدالله، ج۱، ص۳۰۳ ـ ۳۰۴، طبقات الصوفیه، به کوشش عبدالحی حبیبی و حسین آهی، تهران، ۱۳۶۲ ش
  5. ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۸۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م
  6. أبوالعباس السیاری