نجاریه (شیعه): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''نجاريه''' | '''نجاريه''' از فرق «[[شيعه]]» طايفه اى بزرگ از سادات [[هند]] هستند. | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
جدّ این طایفه فردی به نام سيد جلال رازى بود که از [[عراق]] به بخارا آمده بود و چون اقامت در آن دیار به دلیل حضور مروانیان و نیز اشرار آن دیار برای او سخت و آزاد دهنده شده بود، مجبور شد از بخارا به دار الحرب کابل برود. مردمان کابل نیز چون مردمان بخارا دل هایی از سنگ داشتند و به همین دلیل از آن جا به ولايت هند رفت و در میان اهالی هند در پوشش [[تقیه]] زندگی می کرد. با این حال برخی از نجاریه چون سید راجو که در جستجوی حق و صاحب فضل و کرامت بودند، زندگی بدون تقیقه را آغاز کردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 437 با ویرایش و بازنویسی کاملا جملات</ref> <ref>شوشتری قاضی نورالله، مجالس المؤمنين، تبریز، چاپ سنگی، تهران، سال 1268، ص 63</ref> | جدّ این طایفه فردی به نام سيد جلال رازى بود که از [[عراق]] به بخارا آمده بود و چون اقامت در آن دیار به دلیل حضور مروانیان و نیز اشرار آن دیار برای او سخت و آزاد دهنده شده بود، مجبور شد از بخارا به دار الحرب کابل برود. مردمان کابل نیز چون مردمان بخارا دل هایی از سنگ داشتند و به همین دلیل از آن جا به ولايت هند رفت و در میان اهالی هند در پوشش [[تقیه]] زندگی می کرد. با این حال برخی از نجاریه چون سید راجو که در جستجوی حق و صاحب فضل و کرامت بودند، زندگی بدون تقیقه را آغاز کردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 437 با ویرایش و بازنویسی کاملا جملات</ref> <ref>شوشتری قاضی نورالله، مجالس المؤمنين، تبریز، چاپ سنگی، تهران، سال 1268، ص 63</ref> | ||
نسخهٔ ۱۱ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۶
نجاريه از فرق «شيعه» طايفه اى بزرگ از سادات هند هستند.
تاریخچه
جدّ این طایفه فردی به نام سيد جلال رازى بود که از عراق به بخارا آمده بود و چون اقامت در آن دیار به دلیل حضور مروانیان و نیز اشرار آن دیار برای او سخت و آزاد دهنده شده بود، مجبور شد از بخارا به دار الحرب کابل برود. مردمان کابل نیز چون مردمان بخارا دل هایی از سنگ داشتند و به همین دلیل از آن جا به ولايت هند رفت و در میان اهالی هند در پوشش تقیه زندگی می کرد. با این حال برخی از نجاریه چون سید راجو که در جستجوی حق و صاحب فضل و کرامت بودند، زندگی بدون تقیقه را آغاز کردند. [۱] [۲]