مهلب شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo">جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی| {| class="wikitable aboutAut...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!نام
!بنْدَار بن الْحُسَيْن بن مُحَمَّد بن الْمُهلب الشيرازي
!بنْدَار بن الْحُسَیْن بن مُحَمَّد بن الْمُهلب الشیرازی
|-
|-
|نام‎های دیگر
|نام‎های دیگر
|أبا الْحُسَيْن
|أبا الْحُسَیْن
|-
|-
|درگذشت
|درگذشت
خط ۱۲: خط ۱۲:
</div>
</div>


'''بنْدَار بن الْحُسَيْن بن مُحَمَّد بن الْمُهلب الشيرازي''' که کنیه اش أبا الْحُسَيْن بوداو یکی از علمای برجسته [[اهل سنت]] [[صوفی]] قرن چهارم هجری است<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص349-352، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>. ذهبی او را با عبارت «القدوة شيخ الصوفية» می ستاید <ref>سير أعلام النبلاء، الذهبي، ج16، ص108-109</ref>.[[ابوعبدالرحمان سلمی|ابو عبد الرحمن سلمی]] در مورد او میگوید: او عالم به اصول و زبان گویایی در بیان حقایق داشت. همانطور که ابوبکر شبلی نیز او را جلیل قدر دانسته و او را اکرام می نماید.خطیب بغدادی او را اهل فضل و از ممتازین در علم و معرفت معرفی می کند<ref>[http://www.al-eman.com/%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%AA%D8%A8/%D8%B7%D8%A8%D9%82%D8%A7%D8%AA%20%D8%A7%D9%84%D8%B4%D8%A7%D9%81%D8%B9%D9%8A%D8%A9%20%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A8%D8%B1%D9%89%20**/163%20%D8%A8%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1%20%D8%A8%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86%20%D8%A8%D9%86%20%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%20%D8%A8%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%87%D9%84%D8%A8%20%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D8%B2%D9%89%20%D8%A3%D8%A8%D9%88%20%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D8%B5%D9%88%D9%81%D9%89%20/i220&d122149&c&p1 المجموعة الوطنية للتقنية]او از اهالی شیراز بود و شاگردی ابوبکر شبلی و شاگردی إبراهيم بن عبد الصمد الهاشمي در [[حدیث]] و بین او و أبي عبد الله بن خَفِيف مباحثاتی در موضوعات مختلف وجود داشت او خدمتگزار [[ابوالحسن اشعری]] بود. او اهل [[زهد]] و [[انفاق]] بود و مشتاق کسب معرفت او در 353 بدرود حیات گفت و أَبُو زرْعَة الطَّبَرِيّ مغسل او بوده است.  
'''بنْدَار بن الْحُسَیْن بن مُحَمَّد بن الْمُهلب الشیرازی''' که کنیه اش أبا الْحُسَیْن بود. او یکی از علمای برجسته [[اهل سنت]] [[صوفی]] قرن چهارم هجری است<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص349-352، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>. ذهبی او را با عبارت «القدوة شیخ الصوفیة» می ستاید <ref>سير أعلام النبلاء، الذهبي، ج16، ص108-109</ref>.[[ابوعبدالرحمان سلمی|ابو عبد الرحمن سلمی]] در مورد او میگوید: او عالم به اصول و زبان گویایی در بیان حقایق داشت. همانطور که ابوبکر شبلی نیز او را جلیل قدر دانسته و او را اکرام می نماید. خطیب بغدادی او را اهل فضل و از ممتازین در علم و معرفت معرفی می کند<ref>[http://www.al-eman.com/%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%AA%D8%A8/%D8%B7%D8%A8%D9%82%D8%A7%D8%AA%20%D8%A7%D9%84%D8%B4%D8%A7%D9%81%D8%B9%D9%8A%D8%A9%20%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A8%D8%B1%D9%89%20**/163%20%D8%A8%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1%20%D8%A8%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86%20%D8%A8%D9%86%20%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%20%D8%A8%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%87%D9%84%D8%A8%20%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D8%B2%D9%89%20%D8%A3%D8%A8%D9%88%20%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D8%B5%D9%88%D9%81%D9%89%20/i220&d122149&c&p1 المجموعة الوطنية للتقنية]او از اهالی شیراز بود و شاگردی ابوبکر شبلی و شاگردی إبراهيم بن عبد الصمد الهاشمي در [[حدیث]] و بین او و أبي عبد الله بن خَفِيف مباحثاتی در موضوعات مختلف وجود داشت او خدمتگزار [[ابوالحسن اشعری]] بود. او اهل [[زهد]] و [[انفاق]] بود و مشتاق کسب معرفت او در 353 بدرود حیات گفت و أَبُو زرْعَة الطَّبَرِيّ مغسل او بوده است.  


=گفتار=
=گفتار=
خط ۲۱: خط ۲۱:


[[صوفیه]] در یگانگی و در جمله و در اختلاف الفاظ و رسیدن به آن و دیدن و تعریف آن اتفاق نظر دارند و هر یک سزاوار نامی است که بر او می آید.
[[صوفیه]] در یگانگی و در جمله و در اختلاف الفاظ و رسیدن به آن و دیدن و تعریف آن اتفاق نظر دارند و هر یک سزاوار نامی است که بر او می آید.
از حالتی که او را توصیف می کنند، پس از آن که بر وحدانیت گفتار توافق کردند، در زمره مجتهد، زاهد، عابد، خوف، مطلوب، غنی، فقیر، آرزومند، مشتاق، صبور، قانع، وابسته، محب، بی پروا، نامیده، سالک، طالب و آرزومند نامیده می شوند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1_%D8%A8%D9%86_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86#cite_note-%D8%B4%D8%A7%D9%81%D8%B9%D9%8A-3 بندار بن الحسين]</ref>.
از حالتی که او را توصیف می کنند، پس از آن که بر وحدانیت گفتار توافق کردند، در زمره مجتهد، زاهد، عابد، خوف، مطلوب، غنی، فقیر، آرزومند، مشتاق، صبور، قانع، وابسته، محب، بی پروا، نامیده، سالک، طالب و آرزومند نامیده می شوند
 
<><ref></>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1_%D8%A8%D9%86_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86#cite_note-%D8%B4%D8%A7%D9%81%D8%B9%D9%8A-3 بندار بن الحسين]</ref>.


=پانویس=
=پانویس=
{{پانویس|2}}
{{پانویس|1}}


[[رده: تصوف]]
[[رده: تصوف]]

نسخهٔ ‏۲۱ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۵۴

حسن بصری
نام بنْدَار بن الْحُسَیْن بن مُحَمَّد بن الْمُهلب الشیرازی
نام‎های دیگر أبا الْحُسَیْن
درگذشت 353ق

بنْدَار بن الْحُسَیْن بن مُحَمَّد بن الْمُهلب الشیرازی که کنیه اش أبا الْحُسَیْن بود. او یکی از علمای برجسته اهل سنت صوفی قرن چهارم هجری است[۱]. ذهبی او را با عبارت «القدوة شیخ الصوفیة» می ستاید [۲].ابو عبد الرحمن سلمی در مورد او میگوید: او عالم به اصول و زبان گویایی در بیان حقایق داشت. همانطور که ابوبکر شبلی نیز او را جلیل قدر دانسته و او را اکرام می نماید. خطیب بغدادی او را اهل فضل و از ممتازین در علم و معرفت معرفی می کندخطای یادکرد: برچسب تمام‌کنندهٔ </ref> برای برچسب <ref> پیدا نشد.

پانویس

  1. طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص349-352، دار الكتب العلمية، ط2003
  2. سير أعلام النبلاء، الذهبي، ج16، ص108-109