نتایج جستجو

می‌گوییم قرآن و خبر(حدیث) بر ما کفایت می‌کند، زیرا در مسائل شرعی قیاس راه ندارد و هر حکمی که با قیاس اثبات شود، باطل خواهد بود. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی،

اتکا می‌نمود عبارتند از: قرآن، سنت نبوی، اتفاق نظر مجتهدان صحابه و دیگران و قیاس. البته بعد از این چهار منبع، نوبت به استحسان می‌رسد. معروف است که ابوحنیفه

قایل به قیاس در شرع بودند و مثل بیهسیه نکاح مومنه را با مشرک جایز می‌دانستند و می‌گفتند همان‌طور که می‌توانیم با زنان مشرکه ازدواج کنیم، به همان قیاس می‌توانیم

که «قیاس» از دین من خارج است، برای اینکه اصحاب قیاس از راه سنجش، طلب علم کرده‌‏اند و به همین جهت از حقیقت دور افتاده‌‏اند و البته دین خدا با قیاس درست‏

می‌نامند. کسانی که پیروانشان بر اساس بینش خود به کتاب و سنت پایبندند و با قیاس و استحسان هر عقیده‌ای را می‌سنجند. تحصیلات اولیه خود را در شقره گذراند و

داد. ایمان از نگاه ابوحنیفه، اقرار به زبان و تصدیق به دل است. این گروه، «قیاس» و «استحسان» و «اجتهاد» را جایز می‌دانند. فقهای خراسان که از اصحاب ابوحنیفه‌‏اند،

صد نفر در محضر او حاضر می‌شدند. او در روش فقهی خود از «تأویل» و «رأی» و «قیاس» اعراض کرده به ظاهر قرآن اکتفا نمود و درباره «اجماع»، قائل به اجماع صحابه‌پیامبر

چهارم هجری قمری در بغداد به دنیا آمده است. وی که فروشنده «باقلا» بوده، برخلاف قیاس ادبیات عرب باقِلاّنی‌ نامیده شده است. وی شاگرد غیرمستقیم اشعری است. باقلانی

محمد‌بن‌ادریس شافعی و اوزاعی را باید از این جماعت بر‌شمرد. پیروان این مذهب از قیاس و رای بیزاری می‌جستند. و پیرو آرای اهل حدیث بودند. نقل شده است که اوزاعی

جمله فرقه‌های کلامی مربوط به شیعه «امامیه» بودند. عقلیه معتقد بودند که نظر و قیاس؛ به علم و معرفت خداوند پیوند می‌خورد و زمانی که پیامبران مبعوث شوند، عقل

می‌شمرد. او نظام «استخلاف» را صحیح مى‌دانست. کتاب، سنت، فتاوی صحابه، اجماع، قیاس، استحسان، مصالح مرسله، استصحاب و عمل اهل مدینه جزو منابع استنباط دین در مذهب

بر مردم می‌‏دانست ولی شهامت نداشت تا آن را علنی کند. نظام منكر «اجماع» و «قیاس» در فروع و احكام شرع بود و حجیّت اخباری را كه موجب علم ضروری نمی‌شود، انكار

حبیب فراهیدی؛ او محدث و فقیهی بزرگ بود. مصادر تشریع اباضی قرآن، سنت، اجماع، قیاس و استدلال می‌باشد، آنها مصدر اساسی دین در عقاید، عبادات، اخلاق ومعاملات را

است. امام شافعی استنباط احکام فرعی را در کتاب، سنت، اجماع و آثار اصحاب و قیاس منحصر نمود و در رد استحسان به معنی مصلحت اندیشی و صوابدید عقلهای عامه، دلائل

این مکتب جریان متقابلی بود که تفسیر تحت‌اللفظی قرآن، احادیث، تقلیل ارزش قیاس و اجماع را مورد توجه قرار می‌داد. پیروان احمد ابن‌حنبل به حنبلی مشهورند.

رجوع به قرآن و سنت پیامبر . 2. بهره‌گیری از گفته‌های صحابه. 3. استفاده از قیاس و استحسان. v t e

«اخبار» است. «اجماع» نزد شیعه، اتفاق علمای شیعه امامیه است بر قول امام معصوم. «قیاس» نزد اخباریون شیعه حرام است، ولی نزد «اصولیون» مورد قبول است. در فروع فقه،

می‌نامند. این‌ها کسانی هستندکه احکام را از کتاب و سنت استخراج می‌کنند و به کمک قیاس و بر طبق مصالح فتوا می‌دهند و اگر مصلحتی نباشد، استحسان می‌کنند. اینان تابع

می‌برم چه کسی تو را به من راهنمایی کرد؟ زن گفت: نزد ابوحنیفه ـ که صاحب رأی و قیاس است ـ برای پرسیدن حکم این مسأله رفتم، اظهار بی‌اطلاعی کرد و گفت: نزد محمد

توجه علمی قابل ارائه‌ای نداشتند، از این جهت نمی‌توان آنان را با سران زیدیه قیاس کرد. عجلیه در محافل آن روز به عنوان ضعفای زیدیه مشهور بودند. مشی کورکورانه