نتایج جستجو

مُحدّث اُرمَوی، صنو، نح نجاشی، ص۱۷؛ طوسی، فهرست کتب الشیعة و اصولهم، ص۱۲؛ صَفَدی، ج ۶، ص۱۲۱ ابن ندیم، ص۲۷۹ نجاشی، ص۱۷ ر.ک:ابن حجر عسقلانی، ج ۱، ص۱۰۲؛ داوودی،

می‌توان گفت که او پس از بازگشت از بغداد به خوزستان، ازدواج کرده است. اظهار صَفَدی را مبنی بر این که جبّائی همسر مادر ابوالحسن اشعری بوده، هیچ منبع دیگری تأیید

چهارده ساله بوده است، باید در سال ۲۱ به دنیا آمده باشد، ضمن آن که وکیع و صَفَدی نیز همین تاریخ را پذیرفته‌اند. حسن در دوازده سالگی یا چهارده سالگی قرآن

عبدالوهاب‌، ۵ / ۱۳۷؛ برای‌ دیگر نام‌ها، نکـ: سلفی‌، ۵۱؛ ابن‌جوزی، همانجا؛ صفدی‌، ۱۹ / ۴۶؛ سبکی‌، عبدالوهاب‌، ۴ / ۲۸، ۵ / ۱۴۱-۱۴۳، جمـ، ۱۰ / ۲۲۵. مثلاً نکـ:

ذهبی کتاب تاریخ الاسلام از مصادر و ماخذ اصلی آثار مؤلفان برجسته‌ای مانند صفدی در الوافی بالوفیات، ابن شاکر کتبی در عیون التواریخ، تقی الدین سبکی در طبقات

از تصدی قضای طرابلس در مصر و یا قاهره به سر برده باشد. اما نظر به گزارش «صفدی» و «ابن شاکر» و با توجه به آنچه در پژوهش «ابوالقاسم محمد کرو» درباره مهاجرت

وثاقت، جمع نموده بود. او اهلیت بر خلافت را داشت...». صلاح‌الدین خلیل بن ابیک صفدی «...و کان احد من جمع العلم و الفقه و الدیانة و الثقة و السؤدد و کان یصلح

( دیوان، ۶۴؛ یاقوت، همان، ۱۸/ ۱۴۳) (۴/ ۳۲۵-۳۲۷) (نک‍ : ابن شاكر، ۱۰/ ۲۲۳؛ صفدی، ۲/ ۳۴۰-۳۴۱) (ابن ندیم، ۶۷) (خطیب، ۲/ ۱۹۷؛ ابن‌انباری، ۱۷۸؛ یاقوت، ادبا،

صدمه‌های سخت، جنین ایشان نیز سقط شد و تازیانه‌های بی‌شماری بر جان و روح او نشست. صفدی یکی دیگر از علمای اهل‌سنت می‏‌گوید: «اِن عُمَرَ ضَرَبَ بَطْنَ فاطِمَةَ یَوْمَ

البُخلاء؛ التطفیل و حکایات الطفیلیین (نجف ۱۳۸۶). خطیب بغدادی، ج ۱۳، ص ۱۳۵ صفدی، ج ۷، ص ۱۹۱ رجوع کنید به خطیب بغدادی، ج ۱، مقدمه بشار عواد معروف، ص ۱۸ـ۱۹

از پیش از اسلام تا زمان مؤلف است .. زمان درگذشت ابن ندیم محل اختلاف است. صفدی آن را ۳۸۰ق نوشته و مقریزی «چهارشنبه ۲۰ شعبان ۳۸۰» در بغداد ضبط کرده است.

إسحاق (کتاب السیر والمغازی)، مقدمه محقق، ص 13. سیر أعلام النبلاء، ج 9، ص 5؛ صفدی، خلیل بن أیبک، الوافی بالوفیات، ج 19، ص 142، بیروت، دار إحیاء التراث، 1420ق

استنباط التنزیل. این کتاب در دهلی در حاشیه کتاب جامع البیان معین الدین ایجی صفدی به چاپ رسیده است. الالفیة در مصطلحات. این کتاب در مصر چاپ شده است. انموذج

شهرآشوب، پیشوای طایفه شیعه و فقیه آنان، شاعری بلیغ و نویسنده بود. صلاح‌الدین صفدی یکی از عالمان اهل‌سنت می‌نویسد: محمّد بن علی بن شهرآشوب... یکی از سرشناسان

وفیات الأعیان و أنباء أبناء الزمان، ج ‏3، ص 145، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، صفدی، خلیل بن ایبک‏، الوافی بالوفیات، ج ‏18، ص 271، بیروت، دار النشر فرانز شتاینر،

پر‌کاری بوده است؛ تا آن جا که «ذهبی» نگاشته‌های وی را حدود 300 جلد تخمین زده و «صفدی» نام بسیاری از آنها را آورده است. اما واقعیت این است که اندیشمندان درباره

ص۱۷۱ عبدالوهاب شعرانی، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۴۰، بیروت ۱۴۰۸ /۱۹۸۸ صلاح‌الدین صفدی، الوافی بالوفیات، ج۷، ص۲۱۹ ابن‌ ملقن، طبقات الاولیاء، ج۱، ص۹۴، تحقیق نورالدین

الکمال، مزی، ج۸، ص۱۷۵؛ تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۳، ص۱۰۴؛ الوافی بالوفیات، صفدی، ج۱۳، ص۱۶۴؛ اعیان الشیعه، امین عاملی، ج۶، ص۲۹۹

ص۱۷۴. مرتضی زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۱۵، ص۸۱۳. صنعانی، المصنف، ج۶، ص۱۶۴. صفدی، الوافی بالوفیات، ۱۴۲۰ق، ج۱۵، ص۲۴؛ امین، اعیان الشیعه، دار التعارف، ج۳، ص۴۸۵

بیهقی، لباب‌الأنساب و الألقاب و الأعقاب، ج۲، ص۴۹۲، چاپ مهدی رجائی، قم ۱۴۱۰ صفدی، الوافی بالوفیات، ج۱۲، ص۲۰ ابن‌ اسفندیار، تاریخ طبرستان، ج۱، ص۹۴، چاپ عباس