نتایج جستجو

تحف العقول تألیف ابن شعبه حرانی از اولین مجموعه‌های حدیثی شیعه به شمار می‌آید. و اما مهمترین جوامع حدیثی شیعه که بین سال‌های 300 تا 450 هجری قمری تألیف شد

صفار رسالات متعدد حدیثی داشته که به شکل مستقل به ما نرسیده است. وی همچنین فقیهی سرشناس بوده است. کتاب بصائرالدرجات که مجموعه‌ای حدیثی با موضوع فضایل و ویژگی‌ها

احمد بن حسن حسینی، محدث شیعی و از اصحاب امام عسکری (علیه‌السلام). در منابع حدیثی شیعه، احادیث متعددی از او باقی مانده که در تمام این موارد شاگرد او ابوالحسن

منذریه‏ از فرقه‌های منسوخ فقهی و حدیثی اهل‌سنت و جماعت است که مردم شهر مأرب در یمن پیرو آن بودند،،. مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان

سیاسی و اجتماعی به ایران و تشیع نمود. او به کمک جمعی از شاگردانش موسوعه بزرگ حدیثی شیعه با نام بحار الانوار را تالیف نمود. در سال ۱۰۳۷ هجری قمری که این سال

مُلَّا علی القاری الهروی (ت. 1014هـ - 1606م) فقیه حنفی ماتریدی صوفی از علماء أهل سنت بود. نورالدین أبوالحسن علی بن سلطان محمدالقاری الهروی المکی، معروف

اساس مدرسه‌ها و حوزه‌های حدیث‌پژوهی مثل مکتب حدیثی قم، مکتب حدیثی کوفه و مانند آن. نویسندگان کتب اربعه حدیثی شیعه، قدیمی‌ترین محدثان شیعه هستند که آثار آنان

شمارِ تابعیان و بقیه در طبقه تابعِ تابعیان بوده‌اند. معروف‌ترین استادان حدیثی وی عبارت‌اند از: محمّد بن شهاب زهری، ربیعة بن ابی عبدالرحمان و نافع، مولی

اسماعیل بن موسی بن ابراهیم، محدث شیعی اواسط قرن چهارم هجری است. منابع حدیثی تنها یک روایت از او باقی مانده است. اسماعیل بن موسی بن ابراهیم، محدث شیعی اواسط

فقیه کسى است که در علوم اسلامى تخصّص دارد و احکام الهى را از ادله آن استنباط مى‌کند. در تعریف فقیه گفته می‌شود: «فقیه کسی است که قادر به استنباط احکام

النبویة فی الأحکام السیاسیة؛ الأصول الشرعیة فی الأحکام السیاسیة: مختصری حدیثی است؛ معالم التوحید؛ مختصر الکلام عن الدولة والخلافة فی الإسلام؛ نظرات قرآنیة؛

احمد بن طاهر قمی، (000 – حدود 344ق) محدث شیعه. در منابع حدیثی چندین روایت از او به چشم می‏‌خورد که تعدادی از آنها درباره تولد و غیبت امام زمان عجل الله

بود. شیخ طوسی وی را از کسانی قرار داده که به ‏طور مستقیم از امامان معصوم حدیثی نقل نکرده است. وی از محمدبن عمران بن حجاج روایتی در فضیلت زیارت امام حسین‌

احمد بن محمد بن موسی نوفلی محدث شیعی در اوایل قرن چهارم هجری. گاهی در منابع حدیثی از او با عنوان «احمد بن محمد بن موسی هاشمی» یاد می‏‌شود. احمد بن محمد بن

به نام ابراهیم یحیی آشنا شد همین آشنایی او را به مباحث حدیثی علاقه‌مند کرد به تدریج مطالعات حدیثی خود را شروع کرد. پس از مدتی نزد سیداحمد محمد صقر از جمله

سلیمان بن حارث معروف به «ابن باغندی». محدث و راوی. وی دارای روایاتی در جوامع حدیثی شیعه است که از جمله آنها حدیث توبه حضرت آدم (علیه السلام) است که در این حدیث،

مذهب واقفی جعل نمود، و سپس غالی و دارای عقیده‌ه‏ای فاسد گشت. اکنون در منابع حدیثی و تاریخی اخبار و گزارش‌‏هایی از او برجای مانده که از اعتبار لازم برخوردار

تبحر علمی‌ اوست؛ او علاوه بر کتاب‌هایی در موضوع قرائت و علوم قرآن، کتاب‌های حدیثی، فقه و اصول، تاریخ و ادبیات که تعداد آثار او از نود کتاب فراتر برده که عبارتند

سند ایجاد شده‌ و حل‌ عنوانهای مبهم‌ در آنها. مراجعه‌ به‌ نسخ‌ خطی معتبر حدیثی گاه‌ برای یافتن‌ متنی صحیح‌ و بدون‌ تحریف‌ و اشتباه‌ هم‌ در سند و هم‌ در

که بطور مستقیم از امامان معصوم (علیه‌السلام) نقل حدیث ننموده‏‌اند. از او حدیثی در منابع شیعه برجای نمانده است از این‏ رو اساتید و شاگردان او برای ما روشن