نتایج جستجو

آیت‌الله‌العظمی خویی (ره) درباره ابو بصیر فرموده: «هرجا كه ابو بصیر، به‌صورت مطلق بیاید ـ برخلاف جایی كه ابو بصیر المكبوب و یا ابو بصیر المرادی و یا بصری و یا هر

ابويحيي؛ ليث المرادي مكني ابابصير؛ ابوبصير ليث المرادي البرقي؛ أبوبصير. ابو بصیر مرادی شخصیتى است که محمد بن مسلم با همه عظمت در راه مکه به اتفاق جمعى از

شده است. چهره‌‏اش مانند آدمی است؛ زیرا کسی نمی‌تواند دارای صفاتی چون سمیع، بصیر، عالم، قادر و حی باشد مگر آن که دارای جسم باشد. همچنین این طایفه می‌گویند

همانگونه که محقّق خوانساري در رساله في أحوال أبي بصير که ضمن الجوامع الفقهيّة چاپ شده است گفته ابا بصیر هم در 150 قمری از دنیا رفته است و نمی تواند ناقل

نمی‌کند. پس لزومی ندارد که خداوند را به صفاتی نظیر قادر، عالم، حی، سمیع و بصیر بخوانیم، زیرا که تدبیر عالم هستی و مدیریت اشیاء را به عناصر مذکور سپرده است

اجازه روایت دریافت کرد. او فقیهی آگاه، مورّخی خبیر، رجالی برجسته و محدّثی بصیر بود که در دفاع از مکتب تشیع، آثار ارزشمندی چون «تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام»

که خداوند چیزی را به معنای دریافتن و شنیدن با گوش نمی‌شنود و صفات سمیع و بصیر را بر دانا بودن وی به چیزهای شنیدنی و دیدنی که دیگران می‌‏شنوند و می‌‏بینند،

عبدالواحد بن عاشر برای مطالعه می‌توان به منابع ذیل مراجعه کرد: عبدالمغیث مصطفى بصیر، الفقیه عبدالواحد بن عاشر..حیاته وآثاره الفقهیة، منشورات وزارة الأوقاف والشؤون

امکان دارد آن شی به وجود بیاید. ابوعلی معتقد بود که خداوند از ازل سمیع و بصیر (شنوا و بینا) بوده ولی محال است که سامع و مبصر (شنونده و بیننده) باشد. همچنین

را با بحث و بررسی از ادله معتبر شرعی به دست آورد. مراد از فقیه در روایات، بصیر در امر دین است. در حدیث حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) آمده: «من حفظ على

به صاحبان اندیشه وا می‌گذاریم: فقیه؛ جلیل‌القدر؛ عالم زاهد؛ واسع الاخبار؛ بصیر بالروایه؛ مضطلع؛ ثقه؛ صدوق؛ عین من عیون؛ نبیل؛ ادیب؛ فهیم؛ افضل اهل المشرق

صفات و ذات معتقد است و بر همین‌ مبنا منکر آن‌ بود که‌ خداوند از ازل‌ سمیع‌ و بصیر است‌، چرا که‌ صفات‌ سمع‌ و بصر مستلزم‌ وجود مسموع‌ و مبصَر در ازل‌ است، امری‌

مدفون هستند. خامسا ثبت شده تعدادی از صحابه در کنار یا روی قبر صحابی مجاهد ابی بصیر بناء ساخته‌اند. سادسا نقل شده عایشه در حجره‌ای که قبر مطهر پیامبر بودن نماز

محبوب، و أحمد بن محمّد بن أبی نصر، و یونس بن عبدالرحمن، و أبان بن عثمان، و أبی بصیر، و حمّاد بن عیسی‏، و الحسن بن علیّ الوشّاء، و الحسین بن سعید، و عثمان‏ بن‏

را در طبقه اولی و ثالثه ذکر می‌کند، زیرا یکی از دو نفری که اختلاف است ابو بصیر اسدی و دیگری حسن بن محبوب است که جمعا 18 نفر می‌شود. باید توجه داشت بنا به

ابن‌خلدون با استفاده از بیاناتی جامع و الهام از نظریات طبری، وجود مورخی بصیر به تاریخ، دانستن قواعد سیاست، طبایع موجودات، اختلاف ملت‌ها و سرزمین‌ها، اخلاق،

استاد،حدیث شنیده است، که معروفترین آنان عبارتند از: عبیداللّه‌ بن علی حلبی؛ ابو بصیر؛ ابن ابی یعفور؛ اسحاق بن عمّار؛ جمیل بن درّاج؛ زُراره بن اَعین؛ محمد بن مسلم

به صاحبان اندیشه وا می‌گذاریم: فقیه؛ جلیل‌القدر؛ عالم زاهد؛ واسع الاخبار؛ بصیر بالروایه؛ مضطلع؛ ثقه؛ صدوق؛ عین من عیون؛ نبیل؛ ادیب؛ فهیم؛ افضل اهل المشرق

محمد بن محمد باقر اصفهانی است که دایی وی بود و او را با عناوین فاضل، عالم، بصیر، ناقد و از «اهل بیت الدوله و العزّ و الرفعه» یاد کرده است. وی با پدر افندی

و بد، مؤمن و کافر، بدکار و نیکوکار. مثلاً: خالق، رازق، علیم، قادر، سمیع، بصیر، رحیم، حکیم...از اسماء حق تعالی است; بشر در تمام این صفات و اسماء جانشین