نتایج جستجو

از شاگردان دیگر او «عبدالرحمان بن محمد بن محمود» است که گزارش دشمنی احمدبن حنبل با علی‌بن ابیطالب را به خاطر کشته ‏شدن پدربزرگ احمد (یعنی ذاالث دیه) به

11/267 ناشیء اکبر، 43 رجوع کنید به:یحیی بن معین، التاریخ، ج۳، ص ۴۵۶؛ احمدبن حنبل، الملل و معرفه الرجال، ج۳، ص ۳۸۲؛ ابن عدی، الکامل فی الضعفاء، ج۳، ص ۱۰۴۶-۱۰۴۸

خاک مدینه و بوسیدن دست و لباس صالحین، تبرک به صحیح بخاری، تبرک به قبر احمدبن حنبل. در نتیجه، کافر دانستن کسی که به آثار انبیا و اولیا تبرک می‌جوید، خروج

اوهامالجمع و التفریق. تاریخ مدینه السلام یا تاریخ بغداد؛ مناقب الشافعی، مناقب احمدبن حنبل. مسأله الکلام فی الصفات، القول فی علم النجوم. الفقیه و المتفقّه. نهج الصواب

(علیه‌السّلام) شبیه تر به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نبوده است.» احمدبن حنبل به نقل از علی بن ابی‌طالب علیه‌السّلام می‌نویسد: «کان الحسن اشبه برسول

احمد بن حنبل پیروی می‌کنند و ۱۵ درصد بقیه نیز شیعیان هستند که بیشترین آنان در منطقه شرقیه عربستان سکونت دارند. اگر‌چه در ظاهر به فتواهای احمدبن حنبل عمل می‌شود

ج۲، ص۱۵؛ براى آگاهى بیشتر رجوع کنید به تحنث. رجوع کنید به ابن‌حنبل، مسندالامام احمدبن حنبل، ج۲، ص۴۱۹؛ طبرسى، الاحتجاج، ج۱، ص۳۲۶؛ مقریزى، امتاع الاسماع بما

زنان جهانیان باشی. ابن سعد نظیر همین روایت را از ام سلمه نقل کرده است. احمدبن حنبل از ابوسعید خدری نقل می‌کند که پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم) فرمود:

با شاگردان احمدبن حنبل گذشت به‌گونه‌ای که در آخر عمر وی فردی منزوی و مطرود محسوب می‌شد. خطیب بغدادی درباره وی می‌گوید: «و کان أحمد بن حنبل یکره لحارث نظره

مفید، و تفسیر عیاشی اشاره کرد. از میان منابع اهل‌سنت می‌توان به مسند احمدبن حنبل سنن ابی داودد و صحیح ابن حبان اشاره کرد. برای نمونه در مسند احمد چنین

ص۱۵۹ نک: ابن سعد، کتاب الطبقات الکبیر، ج۱ (۲)، ص۴۸ میهمانان اسلام نک: احمدبن حنبل، مسند، ج۲، ص۵۱۵ سراج، اللمع، ص۱۳۲-۱۳۳ نک: ذهبی، تاریخ الاسلام، ص۴۰۰؛ سیوطی،

مجمعا علیه - انتهی - احمد بن حنبل مولف کتاب مذکور، دیدگاه احمدبن حنبل را نسبت به قول صحابه بیان می‌کند: اما الامام احمدبن حنبل فهو ینظر الی عمل الصحابه و

احمدبن محمدبن عیسی از سادات علوی است. احتمالاً وی در دو شهر کوفه و قم اقامت تحصیلی داشته و شیخ صدوق احادیث از او در قم شنیده است. احمدبن محمدبن عیسی بن

اساتید او بسیار هستند که از جمله آنها: ابراهیم بن هاشم؛ احمدبن اسحاق؛ حسن بن علی (مجتبی) کوفی؛ احمدبن محمدبن عیسی می‌باشند. از جمله شاگردان معروف او ابراهیم

احمد ابن‌حنبل به حنبلی مشهورند. (ابوحنیفه، مالک بن انس، شافعی و احمد بن حنبل) که مؤسسان فرق اربعه اهل‌سنت بودند، را ائمه اربعه می‌نامند. احمد بن حنبل رئیس

اجماع باشد. مولف کتاب مذکور آن‌گاه دیدگاه احمدبن حنبل را نسبت به قول صحابه بیان می‌کند: دیدگاه احمد بن حنبل در زمینه قول صحابه نزدیک به دیدگاه شافعی است

اولیه دین و پیروی از ســلف صالح دعوت م یکرد و مظهر بارز سلف صالح او نیز احمدبن حنبل بود. به نظر م یرسد در دور هی معاصر جریانات سلفی بیشتر ملهم از تفکرات این

نیامده است. تنها احمدبن یحیی معروف به امام مهدی (م836ق) نویسنده کتاب ریاض الفکر نوشته است: وی دانشمند روزگار بود و خواهرزاده‏‌هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»

چاپ شده است. ابوجعفر احمدبن یوسف بن قاسم بن صبیح عجلی(م214ق). از ثروتمندان بغداد و مشهورترین کاتب و سپس وزیر مأمون. ابوجعفر احمدبن یوسف بن ابراهیم معروف

زیادی را درک نموده است. مشهورترین اساتید او: عبدالله بن جعفر حمیری قمی، احمدبن ادریس قمی، حمیدبن زیاد نینوایی، محمدبن یعقوب کلینی رازی بغدادی، ابن عقده