نتایج جستجو

نزد ابوالقاسم الیمانی، تصوف را نزد ابوعلی دقاق، فقه را نزد ابوبکر طوسی و کلام را نزد ابوبکر بن فورک اصفهانی آموخت. حضور او در مجلس ابوعلی دقاق به موازات

۱۳۴۸ش، ص۵۳۹ -۵۴۰. طوسی، اختیار معرفه الرجال، ۱۳۴۸ش، ص۵۴۳. نک: طوسی، اختیار معرفه الرجال، ۱۳۴۸ش، ص۵۳۸، ۵۴۳. نک: نجاشی، الرجال، ۱۴۰۷ق، ص۳۴؛ طوسی، اختیار معرفه

بخشی از حیات علمی خود را در بغداد گذرانده باشد. شیخ طوسی شیعه مصر جامع الرواه، ج1صص31 و62؛ رجال طوسی، ص411 شماره 5962؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص4؛ معجم رجال

شاگردانش در کوفه بوده است. شیخ طوسی محمد بن مسعود عیاشی کوفه اختیار معرفه الرجال، ج1صص3 به بعد؛ تهذیب المقال، ج1ص372؛ رجال طوسی، ص407 شماره 5933؛ طبقات اعلام

ج۲، ص۴۸۳ شیخ طوسی، الغیبه، ج۱، ص۲۹۷ شیخ طوسی، الغیبه، ج۱، ص۳۷۱-۳۷۲ شیخ طوسی، الغیبه، ج۱، ص۳۰۷-۳۰۸ شیخ طوسی، الغیبه، ج۱، ص۴۰۹-۴۱۲ شیخ طوسی، الغیبه، ج۱،

وی دارای اثر تألیفی نیست. امام حسن مجتبی امام حسین‌ (علیه‌السلام) شیخ طوسی رجال طوسی، ص409 شماره 5946؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص4؛ فضل زیاره الحسین(ع)، ابن

نیست، چنان‌که از آثار تألیفی او نیز اطلاعی در دست نیست. شیخ طوسی محمد بن مسعود عیاشی رجال رجال طوسی، ص407 شماره 5928؛ تنقیح المقال(حجری)، ج1ص102 شماره 584؛

وی از شاگردان محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی است. شیخ طوسی محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی کوفه رجال طوسی، ص451 شماره 6407؛ نقد الرجال تفرشی، ج5ص180 شماره 6092

از سوی دیگر است. نجاشی شیخ طوسی علامه حلی آل‌بویه رجال نجاشی، ص95 شماره 236؛ رجال طوسی، ص416 شماره 6017؛ الفهرست، شیخ طوسی، ص75 شماره 88؛ معالم العلماء،

بعنوان شاگردان ایشان نام‌برده شده است. کوفه شیخ طوسی نجف الانساب، سمعانی، ج2ص297، ذیل کلمه حیری؛ رجال طوسی، ص419شماره 6054؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص74؛ نقد

شیعه و اهل سنت بر وثاقت او اتفاق است. رجال‌شناسان شیعه نظیر برقی، کشی طوسی،، شیخ طوسی، مامقانی و خویی و بسیاری از دیگر علما در کتاب‌های خود بر ثقه بودن وی

شده است. نجاشی شیخ طوسی خطیب بغدادی رجال نجاشی، ص32 شماره 69، وص161 شماره 428، وص276 شماره 727؛ رجال طوسی، ص415 شماره 6003؛ الفهرست، طوسی، ص50 شماره 37؛ الامالی،

ص 226، ج 2، ص 417. رجال طوسی، ص 417، خلاصه، ص 12 رجال طوسی، ص 332 و 351 و 425. خلاصه، ص 26 رجال النجاشی ،ج 1، ص 343. رجال طوسی، ص 417، خلاصه، ص 12 اعیان

نجاشی، ۱۴۱۵۶ق، ص۱۲۸ طوسی، رجال طوسی، ۱۴۱۵ق، ص۱۲۹ شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۹ق، ج ۲، ص۵۴۳ نجاشی، رجال نجاشی، ۱۴۱۵ق، ص۱۲۸؛ طوسی، رجال طوسی، ۱۴۱۵ق، ص۱۲۹؛ ابن

«عبدالعزیز بن یحیی جلودی بصری»(م332ق) و «ابوبکر محمدبن یحیی صولی شطرنجی»(م335ق) را نام برد. ابن‏‌حجر شیخ طوسی حجت بن حسن (مهدی) بحارالانوار، ج6ص311، و

وی در واقع پیشگام بررسی‌های انتقادی نظرات شیخ طوسی می‌باشد که هم نظرات فقهی و هم اندیشه‌های کلامی شیخ طوسی را به بوتۀ نقد کشیده است. همچنین نظرات حدیثی

شیعی و از چهره‏‌های برجسته عصر غیبت صغری به شمار می‌رود. بنا به گزارش شیخ طوسی در کتاب «غیبت»، وی به همراه پدرش سفرهایی به عراق داشته و روابط نزدیکی با

اثر تألیفی از او شناسایی نشده است. محدث شیعه شیخ طوسی تنقیح المقال(حجری)، ج1ص32 شماره 197؛ رجال طوسی، ص412 شماره 5966؛ نقد الرجال تفرشی، ج1ص85 شماره 133

بغداد فقه شیخ طوسی جامع الرواه، ج1ص32؛ خلاصه الاقوال، ص50 شماره14؛ رجال طوسی، ص414 شماره 5995؛ رجال نجاشی، ص19 شماره 23؛ الفهرست، طوسی، ص40 شماره 11؛

کنیۀ اصلی او را ابن‌غضائری و نجاشی «ابومحمد» و ابن ندیم و طوسی «ابویحیی» آورده‌اند و طوسی او را از اهل کوفه شمرده است. وی در منابع رجالی هم از اصحاب امام