نتایج جستجو

ندارد. (ابن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج 3: 68). (راغب اصفهانی، مفردات، 422 و ابن منظور، لسان العرب، ج 12: 289) (ابن فارس، معجم مقاییس اللغة:68). (ابن منظور

فراهیدی، خلیل، ترتیب العین، ج ۳، ص ۱۷۷. ابن فارس، احمد بن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج ۲، ص ۳۶. تحریم/سوره۶۶، آیه۳. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج ۹،

دسترس نیست. برخی از اساتید مهم وی عبارت‌اند از: 1. عباد (پدر او) 2. ابن عمید 3. ابن فارس 4. ابوالفضل عباس بن محمد نحوی مشهور به صدام 5. ابوسعید حسن بن عبدالله

دیگر؛ الیقین، ابن طاوس، ص457؛ فرج المهموم، ابن طاوس، ص177؛ لسان المیزان، ابن حجر، ج1ص413 شماره 1300؛ معجم البلدان، ج4ص6 ذیل ماده طالقان؛ تاریخ ابن خلدون، ج4ص466؛

شده است». ر. ک.Ahl al-Bayt, Encyclopedia of Islam ابن فارس، معجم المقاییس اللغة، ۱۴۱۸ق، ج۱ ص۹۳؛ ابن منظور، لسان العرب، ۲۰۰۰م، ج۱، ص۱۸۶؛ شرتونی، اقرب الموارد،

دقیق در دسترس نیست. برخى از اساتید مهم وى عبارتند از: عبّاد (پدر او)، ابن عمید، ابن فارس، ابوسعید حسن بن عبدالله سیرافى، ابوبکر محمد بن یعقوب، قاضى ابوبکر

جهنّم می‌گویند. شاید به دلیل مشکوک بودن عربیت این واژه، ابن فارس آن را در مقاییس اللغة نیاورده. اما ابن‌منظور در وجه تسمیه آن می‌گوید: الجهنام: القعر البعید،

عقاید سلف فراخواند. سپس مبانی سلفیه اولی به دست ابن تیمیه (م۷۲۸ق) و شاگردش ابن قیم (م۷۵۱ق) تقویت شد و دیدگاه ابن تیمیه در ایمان و کفر و قتال مبنای جماعات اسلامی

آیه 61 ابن منظور، لسان العرب، ذیل واژه «بدو». راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ۱۴۱۲ق، ص۱۱۳ فضلی، خلاصة علم الکلام، ۱۴۱۴ق، ص۱۰۵. ابن فارس، معجم مقاییس

(نظر سیبویه‌ که‌ مورد تأیید ابن فارس‌، جوهری‌، راغب‌، فیروزآبادی‌ و ابن منظور است‌)، أ اُ ی‌، (مورد توجه ابن فارس ) و أی‌ (ابن دُرید آیه‌ را ذیل‌ این‌ ریشه‌

الْوُسْعِ وَ الطَّاقَةِ» و نظر ابن فارس چنین است: «الجیم و الهاء و الدال، أصله المشقة... و الجُهد وَ الطَّاقَةِ» و ابن منظورمی‌گوید: «الجَهْد و الجُهد

مذاهب نسبت به تعریف و توضیح این هشت صنف مختلف و متفاوت است. ر. ک:مقاله فقه ابن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۶ ـ ۱۷ فراهیدی، کتاب العین، ج۵، ص۳۹۴ راغب اصفهانی،

کارهای ناروا متهم نسازی». (شایسته است در شرح این سخن امام به شرح ابن ابی الحدید، و شرح ابن میثم بحرانی بر نهج‌البلاغه رجوع شود.) نظیر این سخن از امام صادق

حوا و به همراه آن دو بزگوار تحقق یافت. بهشت سجده ملائکه ابن فارس، معجم مقائیس اللغة، ج۶، ص۳۰ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج 7، 421، بیروت، دار صادر،

عقاید، ص 400 ارشاد الطالبین، ص ۳۰۱ - ۳۰۲ حیوة القلوب‌، علامه مجلسى‌، ج۱، ص۶۵ ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغه، ماده ع‌ص‌م سبحانی، ‌ جعفر، الالهیات، قم، موسسه

معجم مقاییس اللغة، ماده "حکم" راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ماده «حکم» ابن فارس، أحمد، معجم مقاییس اللغة، ماده «حکم»، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول،

القاموس الفقهی لغه و اصطلاحا، ص 290 جوهری، صحاح اللغه، جلد سوم، ص 1099 ابن فارس، معجم مقاییس اللغه، جلد چهارم، ص 460 فیومی احمد بن محمد، مصباح المنیر،

چند نفر بر مطلبی و دیگری، پیروی کردن فردی یا گروهی از فرد یا گروهی دیگر؛ ابن منظور در لسان‌العرب می‌گوید:«الشیعة القوم الذین تجتمعوا علی امر، و کل قوم

بردن کافران و منافقان از دیدن آن دولت. ر. ک: ابن فارس، معجم مقاییس اللغة؛ راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن؛ ابن منظور، لسان العرب؛ فیومی، المصباح المنیر؛

کافی، ج 2، ص 139، ح 10. همان، ج 8، ص 244، ح 338. ر. ک: ابن فارس: مقاییس اللغه، ج 4، ص 3. ر. ک: ابن منظور: لسان العرب، ج 9، ص 253. اکنون که با مفهوم زهد آشنا