۸۵٬۸۱۰
ویرایش
وضعیت سیاسی اجتماعی کشورهای اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==حکومت‌ها== | ==حکومت‌ها== | ||
در بین کشورهای اسلامی 10 کشور دارای [[حکومت سلطنتی]] هستند که از این تعداد، 4 کشور دارای سلطنت مطلقه هستند. در این نوع حکومت‌ها روشن است که مردم در مسائل سیاسی یا اصلاً مشارکت ندارند و یا مشارکت آنان حداقلی است، و «هر چه آن خسرو کند شیرین کند». | در بین کشورهای اسلامی 10 کشور دارای [[حکومت سلطنتی]] هستند که از این تعداد، 4 کشور دارای سلطنت مطلقه هستند. در این نوع حکومت‌ها روشن است که مردم در مسائل سیاسی یا اصلاً مشارکت ندارند و یا مشارکت آنان حداقلی است، و «هر چه آن خسرو کند شیرین کند». | ||
تعداد 41 کشور دیگر با حکومت جمهوری اداره | تعداد 41 کشور دیگر با حکومت جمهوری اداره میشوند. اما در برخی از این کشورها، رئیس جمهور مادام العمر در این سمت قرار دارد و لذا این نوع جمهوری با سلطنتی، جز در اسم فرقی ندارند و معمولاً حقوق مردم مورد توجه قرار نمی‌گیرد. | ||
مجالس این کشورها نیز چندان اختیارى ندارند و لذا کمک چندانى به بهتر شدن اوضاع سیاسى کشور نمی‌کنند. | مجالس این کشورها نیز چندان اختیارى ندارند و لذا کمک چندانى به بهتر شدن اوضاع سیاسى کشور نمی‌کنند. | ||
در بین کشورهای دارای حکومت جمهوری نیز تعدادی با نام جمهوری اسلامیشناخته | در بین کشورهای دارای حکومت جمهوری نیز تعدادی با نام جمهوری اسلامیشناخته میشوند. اولین بار در سال 1956 میلادی، کشور پاکستان حکومت خود را جمهوری اسلامی نامید. سپس در سال 1960 کشور موریتانی، در سال 1979 میلادی، یا 1358 هجری شمسی، کشور ایران، در سال 2004 افغانستان و نهایتاً در سال 2015 کشور گامبیا اعلام جمهوری اسلامی کردند. اما جز حکومت ایران حکومت هیچ یک از کشورهای نامبرده را نمی‌توان جمهوری اسلامی نامید، زیرا خود را مقید به رعایت قواعد و قوانین اسلام نمیدانند و معمولاً حکومتهایى هستند که عملاً سکولار می‌باشند. | ||
==تفرقه== | ==تفرقه== | ||
وجود تفکرات واگرا و تفرقه افکن، در بین برخی از مسلمانان، که به دنبال خود جنگ و دعواهای فرقه‌ای را موجب می‌شود، یکی از عوامل وضعیت نابسامان جهان اسلام است. نگاهی به وضعیت کشورهایی همانند افغانستان، سوریه و عراق، بهترین مؤید بر این مطلب است. | وجود تفکرات واگرا و تفرقه افکن، در بین برخی از مسلمانان، که به دنبال خود جنگ و دعواهای فرقه‌ای را موجب می‌شود، یکی از عوامل وضعیت نابسامان جهان اسلام است. نگاهی به وضعیت کشورهایی همانند افغانستان، سوریه و عراق، بهترین مؤید بر این مطلب است. | ||