پرش به محتوا

جبهه آزادیبخش ملی الجزایر: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره'
جز (جایگزینی متن - ' :' به ':')
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره')
خط ۸۳: خط ۸۳:
در 19ـ24 آذر 1339/ 10ـ 15 دسامبر 1960، میلیونها تن‌ از مردم‌ [[الجزایر]] در حمایت‌ از جبهه‌ آزادیبخش‌، تظاهرات‌ کردند و صدها تن‌ از آنان‌ کشته‌ شدند. <ref>بوحوش‌، ص‌449؛ رودی‌، ص‌174؛ ازغندی‌، ص‌ 81</ref>  
در 19ـ24 آذر 1339/ 10ـ 15 دسامبر 1960، میلیونها تن‌ از مردم‌ [[الجزایر]] در حمایت‌ از جبهه‌ آزادیبخش‌، تظاهرات‌ کردند و صدها تن‌ از آنان‌ کشته‌ شدند. <ref>بوحوش‌، ص‌449؛ رودی‌، ص‌174؛ ازغندی‌، ص‌ 81</ref>  


در پی‌ کشتار مردم‌ [[الجزایر]]، سازمان‌ ملل‌ متحد حق‌ استقلال‌ مردم‌ [[الجزایر]] را به‌ رسمیت‌ شناخت‌، ولی‌ حکومت‌ [[فرانسه]]‌ بر حفظ‌ حاکمیت‌ خویش‌ در [[الجزایر]] پافشاری‌ می‌کرد. در [[فرانسه]]‌ نیز در بارهجنگ‌ با الجزایریها اختلافات‌ بالا گرفته‌ بود. حزب‌ کمونیست‌ [[فرانسه]]‌ نیز که‌ از 1333 ش‌/1954 نسبت‌ به‌ انقلاب‌ [[الجزایر]] موضعی‌ انتقادی‌ داشت‌، ادامه‌ فعالیتهای‌ استعماری‌ دولت‌ [[فرانسه]]‌ را علیه‌ [[الجزایر]] محکوم‌ نموده‌ و شرکت‌ اعضای‌ خود را در هر نوع‌ فعالیت‌ برضد [[الجزایر]] ممنوع‌ کرد.  
در پی‌ کشتار مردم‌ [[الجزایر]]، سازمان‌ ملل‌ متحد حق‌ استقلال‌ مردم‌ [[الجزایر]] را به‌ رسمیت‌ شناخت‌، ولی‌ حکومت‌ [[فرانسه]]‌ بر حفظ‌ حاکمیت‌ خویش‌ در [[الجزایر]] پافشاری‌ می‌کرد. در [[فرانسه]]‌ نیز دربارهجنگ‌ با الجزایریها اختلافات‌ بالا گرفته‌ بود. حزب‌ کمونیست‌ [[فرانسه]]‌ نیز که‌ از 1333 ش‌/1954 نسبت‌ به‌ انقلاب‌ [[الجزایر]] موضعی‌ انتقادی‌ داشت‌، ادامه‌ فعالیتهای‌ استعماری‌ دولت‌ [[فرانسه]]‌ را علیه‌ [[الجزایر]] محکوم‌ نموده‌ و شرکت‌ اعضای‌ خود را در هر نوع‌ فعالیت‌ برضد [[الجزایر]] ممنوع‌ کرد.  


نیروهای‌ چپگرا و روشنفکر و خانواده‌های‌ سربازان‌ فرانسوی‌ در [[الجزایر]] نیز از ژنرال‌ دوگل‌ به‌ شدت‌ انتقاد می‌کردند. جنگ‌ [[الجزایر]] سبب‌ بی‌ثباتی‌ سیاسی‌ و بروز بحرانهای‌ اقتصادی‌ و مالی‌ در [[فرانسه]]‌ گردیده‌ بود. <ref>براگینسکی‌، ص‌ 56؛ ازغندی‌، ص‌ 119ـ 125؛ مجیدی‌ سورکی‌، ص‌ 89، 92؛ نیز رجوع کنید بهصدر، ص‌ 31ـ32</ref>  
نیروهای‌ چپگرا و روشنفکر و خانواده‌های‌ سربازان‌ فرانسوی‌ در [[الجزایر]] نیز از ژنرال‌ دوگل‌ به‌ شدت‌ انتقاد می‌کردند. جنگ‌ [[الجزایر]] سبب‌ بی‌ثباتی‌ سیاسی‌ و بروز بحرانهای‌ اقتصادی‌ و مالی‌ در [[فرانسه]]‌ گردیده‌ بود. <ref>براگینسکی‌، ص‌ 56؛ ازغندی‌، ص‌ 119ـ 125؛ مجیدی‌ سورکی‌، ص‌ 89، 92؛ نیز رجوع کنید بهصدر، ص‌ 31ـ32</ref>  
خط ۹۳: خط ۹۳:
دولت‌ [[فرانسه]]‌ در 18 دی‌ 1339/ 8 ژانویه‌ 1961 مسئله‌ لزوم‌ تعیین‌ سرنوشت‌ مردم‌ [[الجزایر]] را به‌ همه‌پرسی‌ گذاشت‌ که‌ در حدود 60% در رأی‌گیری‌ شرکت‌ کردند. <ref>آژرون‌، ص‌141؛ بوحوش‌، ص‌525</ref>  
دولت‌ [[فرانسه]]‌ در 18 دی‌ 1339/ 8 ژانویه‌ 1961 مسئله‌ لزوم‌ تعیین‌ سرنوشت‌ مردم‌ [[الجزایر]] را به‌ همه‌پرسی‌ گذاشت‌ که‌ در حدود 60% در رأی‌گیری‌ شرکت‌ کردند. <ref>آژرون‌، ص‌141؛ بوحوش‌، ص‌525</ref>  


پس‌ از آن‌ دولت‌ [[فرانسه]]‌ کوشید تا از طریق‌ سوئیس‌ با دولت‌ موقت‌ [[الجزایر]] در بارهتشکیل‌ دولت‌ مستقل‌ ولی‌ وابسته‌ به‌ حکومت‌ مرکزی‌ مذاکره‌ کند، ولی‌ نظامیان‌ عالی‌ رتبه‌ [[فرانسه]]‌ در [[الجزایر]] در 2ـ6 اردیبهشت‌ 1340/22ـ26 آوریل‌ 1961 اعتراض‌ نموده‌ و اقدام‌ به‌ کودتا کردند، اما اکثر قوای‌ ارتش‌ از آن‌ حمایت‌ نکردند و کودتا شکست‌ خورد. <ref>بوحوش‌، ص‌ 529</ref>  
پس‌ از آن‌ دولت‌ [[فرانسه]]‌ کوشید تا از طریق‌ سوئیس‌ با دولت‌ موقت‌ [[الجزایر]] دربارهتشکیل‌ دولت‌ مستقل‌ ولی‌ وابسته‌ به‌ حکومت‌ مرکزی‌ مذاکره‌ کند، ولی‌ نظامیان‌ عالی‌ رتبه‌ [[فرانسه]]‌ در [[الجزایر]] در 2ـ6 اردیبهشت‌ 1340/22ـ26 آوریل‌ 1961 اعتراض‌ نموده‌ و اقدام‌ به‌ کودتا کردند، اما اکثر قوای‌ ارتش‌ از آن‌ حمایت‌ نکردند و کودتا شکست‌ خورد. <ref>بوحوش‌، ص‌ 529</ref>  


پس‌ از آن‌ نیروهای‌ تندرو در ارتش‌ [[فرانسه]]‌ سازمان‌ ارتش‌ سرّی‌ را پایه‌گذاری‌ کردند و درصدد قتل‌ عام‌ مردم‌ [[الجزایر]] بر آمدند. آنها با اقدامات‌ تروریستی‌ مصمم‌ بودند مذاکرات‌ صلح‌ بین‌ جمهوری‌ پنجم‌ [[فرانسه]]‌ و دولت‌ موقت‌ جمهوری‌ [[الجزایر]] را به‌ بن‌بست‌ بکشانند. <ref>خسروشاهی‌، ص‌ 39ـ41؛ مرل‌، ص‌ 19؛ شریط‌ و میلی‌، ص‌308ـ313؛ آژرون‌، ص‌ 142</ref>؛ اما در 28 اردیبهشت‌ 1341/ 18 مارس‌ 1962 نمایندگان‌ دولت‌ موقت‌ جمهوری‌ [[الجزایر]] (کریم‌ بلقاسم‌ و بن‌یوسف‌بن‌خدّه‌) و نماینده‌ رئیس‌جمهور [[فرانسه]]‌ (لوئی‌ ژوکس‌ ) قرارداد اویان‌ را امضا کردند.  
پس‌ از آن‌ نیروهای‌ تندرو در ارتش‌ [[فرانسه]]‌ سازمان‌ ارتش‌ سرّی‌ را پایه‌گذاری‌ کردند و درصدد قتل‌ عام‌ مردم‌ [[الجزایر]] بر آمدند. آنها با اقدامات‌ تروریستی‌ مصمم‌ بودند مذاکرات‌ صلح‌ بین‌ جمهوری‌ پنجم‌ [[فرانسه]]‌ و دولت‌ موقت‌ جمهوری‌ [[الجزایر]] را به‌ بن‌بست‌ بکشانند. <ref>خسروشاهی‌، ص‌ 39ـ41؛ مرل‌، ص‌ 19؛ شریط‌ و میلی‌، ص‌308ـ313؛ آژرون‌، ص‌ 142</ref>؛ اما در 28 اردیبهشت‌ 1341/ 18 مارس‌ 1962 نمایندگان‌ دولت‌ موقت‌ جمهوری‌ [[الجزایر]] (کریم‌ بلقاسم‌ و بن‌یوسف‌بن‌خدّه‌) و نماینده‌ رئیس‌جمهور [[فرانسه]]‌ (لوئی‌ ژوکس‌ ) قرارداد اویان‌ را امضا کردند.  
خط ۱۵۶: خط ۱۵۶:
-عبداللّه‌ شریط‌ و محمد مبارک‌ میلی‌، مختصر تاریخ‌ الجزائر: السیاسی‌ و الثقافی‌ والاجتماعی‌ ، الجزائر 1985؛  
-عبداللّه‌ شریط‌ و محمد مبارک‌ میلی‌، مختصر تاریخ‌ الجزائر: السیاسی‌ و الثقافی‌ والاجتماعی‌ ، الجزائر 1985؛  


-محمدامیر شیخ‌نوری‌، پژوهشی‌ در باره‌ی‌ نهضت‌های‌ رهایی‌ بخش‌ ( افریقا، امریکای‌ لاتین‌ و مسئله‌ی‌ فلسطین‌ )، تهران‌ 1378 ش‌؛  
-محمدامیر شیخ‌نوری‌، پژوهشی‌ درباره‌ی‌ نهضت‌های‌ رهایی‌ بخش‌ ( افریقا، امریکای‌ لاتین‌ و مسئله‌ی‌ فلسطین‌ )، تهران‌ 1378 ش‌؛  


-حسن‌ صدر، الجزایر و مردان‌ مجاهد ، تهران‌ 1360 ش‌؛ ریاض‌ صیداوی‌، «الانتخابات‌ و الدیمقراطیه‌ و العنف‌فی‌الجزائر»، المستقبل‌العربی‌ ، سال‌22، ش‌ 7 (ژوئیه‌ 1999)؛  
-حسن‌ صدر، الجزایر و مردان‌ مجاهد ، تهران‌ 1360 ش‌؛ ریاض‌ صیداوی‌، «الانتخابات‌ و الدیمقراطیه‌ و العنف‌فی‌الجزائر»، المستقبل‌العربی‌ ، سال‌22، ش‌ 7 (ژوئیه‌ 1999)؛  
Writers، confirmed، مدیران
۸۵٬۷۵۱

ویرایش