۸۵٬۸۳۹
ویرایش
احمدیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ابو القاسم' به 'ابوالقاسم'
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'ابو القاسم' به 'ابوالقاسم') |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
[[نوبختی]] معتقد است چون على بن موسى الرضا (ع) درگذشت پسرش [[امام محمد تقى (ع)]] هفت ساله بود. «احمدیه» او را خرد و کودک شمرده گفتند امام باید مردى بالغ و رسا باشد و اگر خداوند بخواهد مردم را به پیروى از کودکى نارسیده امر کند، لازم می آید که نابالغى را مکلّف کرده باشد. زیرا عقل می فهمد که کودک نابالغ را نمى توان به انجام تکالیف شرع مکلف کرد، چون از فهم احکام دقیق و پیچیده شرع ناتوان است و نمی تواند بین مردم داوری کند. در نتیجه شایسته مقام امامت نیست. از این رو امامت را در پى یکدیگر روا دانستند و به امامت احمد بن موسى معتقد شدند.[[شیخ مفید|شیخ مفید]] در کتاب ارشاد می نویسد که احمد بن موسى مردى بزرگوار و پرهیزگار و جوانمرد بود و پدرش امام موسی کاظم (ع) او را دوست مى داشت و کشتزارى به نام یسیره را به او بخشیده بود. همچنین نوشته اند که احمد بن موسى هزار برده را آزاد کرد. معین الدّین | [[نوبختی]] معتقد است چون على بن موسى الرضا (ع) درگذشت پسرش [[امام محمد تقى (ع)]] هفت ساله بود. «احمدیه» او را خرد و کودک شمرده گفتند امام باید مردى بالغ و رسا باشد و اگر خداوند بخواهد مردم را به پیروى از کودکى نارسیده امر کند، لازم می آید که نابالغى را مکلّف کرده باشد. زیرا عقل می فهمد که کودک نابالغ را نمى توان به انجام تکالیف شرع مکلف کرد، چون از فهم احکام دقیق و پیچیده شرع ناتوان است و نمی تواند بین مردم داوری کند. در نتیجه شایسته مقام امامت نیست. از این رو امامت را در پى یکدیگر روا دانستند و به امامت احمد بن موسى معتقد شدند.[[شیخ مفید|شیخ مفید]] در کتاب ارشاد می نویسد که احمد بن موسى مردى بزرگوار و پرهیزگار و جوانمرد بود و پدرش امام موسی کاظم (ع) او را دوست مى داشت و کشتزارى به نام یسیره را به او بخشیده بود. همچنین نوشته اند که احمد بن موسى هزار برده را آزاد کرد. معین الدّین ابوالقاسم جنید شیرازى در کتاب «شد الإزار فی حطّ الاوزار عن زوار المزار» که آن را در سال 791 هجرى تألیف کرده مى نویسد که احمد بن موسى به دنبال برادرش على بن موسى الرضا (ع) از [[مدینه|مدینه]] به [[ایران|ایران]] آمد، چون به [[شیراز|شیراز]] رسید، در گذشت.<br> | ||
از قبر او کسى آگاهى نداشت تا این که در روزگار مقرب الدّین مسعود بن بدر، به دست اتابک ابو بکر بنایى بلند بر آن ساخت، پس از او تاشى خاتون مادر شیخ ابو اسحاق اینجو، گنبدى بلند بر آن بنا کرد و در کنارش مدرسه اى بزرگ ساخت و قبر خود را (در سال 750 ه) در جوار او قرار داد.[[ابن بطوطه]] سیّاح معروف عرب که دو بار وارد شیراز شده بود در حیات تاشی خاتون و سلطنت پسرش شاه شیخ ابو اسحاق، وصف نیکویی از این شهر و از کیفیت پذیرایى خاتون مذکور گزارش می کند و می نویسد: «از زیارتگاه هاى شیراز، مرقد احمد بن موسى برادر على بن موسى بن جعفر (ع) است و آن زیارتگاهى بزرگ است و اهل شیراز به آن تبرک و توسل می جویند.»<br> | از قبر او کسى آگاهى نداشت تا این که در روزگار مقرب الدّین مسعود بن بدر، به دست اتابک ابو بکر بنایى بلند بر آن ساخت، پس از او تاشى خاتون مادر شیخ ابو اسحاق اینجو، گنبدى بلند بر آن بنا کرد و در کنارش مدرسه اى بزرگ ساخت و قبر خود را (در سال 750 ه) در جوار او قرار داد.[[ابن بطوطه]] سیّاح معروف عرب که دو بار وارد شیراز شده بود در حیات تاشی خاتون و سلطنت پسرش شاه شیخ ابو اسحاق، وصف نیکویی از این شهر و از کیفیت پذیرایى خاتون مذکور گزارش می کند و می نویسد: «از زیارتگاه هاى شیراز، مرقد احمد بن موسى برادر على بن موسى بن جعفر (ع) است و آن زیارتگاهى بزرگ است و اهل شیراز به آن تبرک و توسل می جویند.»<br> | ||