۸۵٬۷۹۶
ویرایش
نماز: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نماز یكى از فرایض [[دین]] و [[عبادت]] مخصوصى است كه مسلمانان پنج بار در شبانه‌روز بجا می‌‌‌آورند. مطابق با تصریح [[قرآن]] و شواهدی که وجود دارد نماز از ابتدای خلقت [[آدم]] یک فریضه دینی بوده است.نماز تقسیمات و احکام فراوانی دارد که در کتب فقهی ذکر گردیده است | نماز یكى از فرایض [[دین]] و [[عبادت]] مخصوصى است كه مسلمانان پنج بار در شبانه‌روز بجا می‌‌‌آورند. مطابق با تصریح [[قرآن]] و شواهدی که وجود دارد نماز از ابتدای خلقت [[آدم]] یک فریضه دینی بوده است. نماز تقسیمات و احکام فراوانی دارد که در کتب فقهی ذکر گردیده است. | ||
==واژه نماز== | ==واژه نماز== | ||
ریشه واژه نماز در فارسی از لفظ پهلوی «نماك» گرفته شده وآن هم به نوبه خود از ریشه باستانی | ریشه واژه نماز در فارسی از لفظ پهلوی «نماك» گرفته شده وآن هم به نوبه خود از ریشه باستانی «نِم»؛ به معنی «خم شدن وتعظیم كردن» مأخوذ است كه به تدریج بر معنی «صلاة» یعنی عبادت ویژه ما مسلمانان اطلاق گردیده است.<ref>معنا، مفهوم وحقیقت نماز، خدابخش قیصری، سایت صلاة به نقل از محمدخزائلی ، احكام قرآن ، ص 338 .</ref> | ||
نماز در لغت به معناى خدمت و بندگی، اطاعت و فرمان برداری، سجده، کرنش و تکریم و تعظیم به کار رفته است | نماز در لغت به معناى خدمت و بندگی، اطاعت و فرمان برداری، سجده، کرنش و تکریم و تعظیم به کار رفته است و «در نماز آمدن» به معنای سجده کردن و تعظیم کردن در متون قدیمی فارسی به کار رفته است: | ||
چو نزدیک رستم فراز آمدند * به پیشش همه در نماز آمدند (فردوسی) | چو نزدیک رستم فراز آمدند * به پیشش همه در نماز آمدند (فردوسی) | ||
کنیزان گلرخ فراز آمدند * همه پیش جم در نماز آمدند (اسدی)<ref>لغت نامه دهخدا، در دسترس در واژه یاب، بازیابی 13 مرداد 1393</ref> | کنیزان گلرخ فراز آمدند * همه پیش جم در نماز آمدند (اسدی)<ref>لغت نامه دهخدا، در دسترس در واژه یاب، بازیابی 13 مرداد 1393</ref> | ||
==نماز در قرآن== | ==نماز در قرآن== | ||
در قرآن کریم بیش از صد آیه در مورد نماز آمده که بیان کننده این است که نماز مظهر پیوند با خدا و ارتباط با اوست و به همین دلیل از همه عبادات برتر و بالاتر است : | در قرآن کریم بیش از صد آیه در مورد نماز آمده که بیان کننده این است که نماز مظهر پیوند با خدا و ارتباط با اوست و به همین دلیل از همه عبادات برتر و بالاتر است: | ||
در سوره طه، آیه 14 خداوند می‌فرماید: «وَأَقِمِ الصَّلَوةَ لِذِکْرِى»؛ نماز را برپادار تا به یاد من باشى و یاد خدا مایه آرامش دل‌ها است «الا بذكر الله تطمئن القلوب؛ آگاه باشید تنها با یاد خدا دل‌ها آرامش می‌‌‌یابد».<ref>سوره رعد، آیه 28.</ref> | در سوره طه، آیه 14 خداوند می‌فرماید: «وَأَقِمِ الصَّلَوةَ لِذِکْرِى»؛ نماز را برپادار تا به یاد من باشى و یاد خدا مایه آرامش دل‌ها است «الا بذكر الله تطمئن القلوب؛ آگاه باشید تنها با یاد خدا دل‌ها آرامش می‌‌‌یابد».<ref>سوره رعد، آیه 28.</ref> | ||
| خط ۵۱: | خط ۳۶: | ||
و هنگامی كه نمازگزار براى نماز بپا می‌‌شود رحمت حق از آسمان تا زمین بروى فرود می‌‌آید و فرشتگان او را احاطه می‌‌كنند و فرشته ندا می‌‌كند اگر نمازگزار بداند آن چه در نماز است از آن غافل نمی‌‌شود، و غیر این‌ها از اخبارى كه درباره نماز وارد شده مانند خبر شامه و غیر آن با این كه آن چه به حسب اعتبار در نماز می‌‌باشد كافى و بى نیاز كننده از آثار است زیرا در آن جمع شده از عبادات آن چیزهایى كه در غیر نماز جمع نشده از عبادت زبان و دل كه به وسیله قرائت و ذكر و تضرع و شكر و دعا انجام می‌‌شود، آن دعایى كه اگر نباشد خداوند به بندگان اعتنا نمی‌‌كند، و نیز ظاهر شدن اثر بندگى نسبت به معبود به واسطه ركوع و سجود و گذاردن شریفترین و عالی‌ترین موضع بدن بر پست‌ترین و پائین ترین موضع (یعنى خاك) و به تحقیق حضرت امام رضا علیه السلام در جواب مسائل محمد بن سنان نوشت كه علت نماز اینست كه نماز اقرار به ربوبیت خداى عزوجل، و نفى شریك و همتا براى او و ایستادن در مقابل خداوند جبار جل جلاله به حالت ذلت و مسكنت و خضوع، و اعتراف و طلب براى گذشتن از گناهان گذشته و گذاردن صورت بر زمین در هر روز به جهت تعظیم خداوند عزوجل می‌‌باشد و این كه همیشه به یاد خدا بوده و فراموش كار و غافل از ذكر خدا نباشد و ایستادن در مقابل خدا و جلوگیر از معاصى و مانع از انواع فساد است». (در این جا آن چه از كلام صاحب جواهر مقصود بود به پایان رسید و به همین مقدار در این موضع اكتفاء می‌‌شود.)<ref>أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج 1، ص 155.</ref> | و هنگامی كه نمازگزار براى نماز بپا می‌‌شود رحمت حق از آسمان تا زمین بروى فرود می‌‌آید و فرشتگان او را احاطه می‌‌كنند و فرشته ندا می‌‌كند اگر نمازگزار بداند آن چه در نماز است از آن غافل نمی‌‌شود، و غیر این‌ها از اخبارى كه درباره نماز وارد شده مانند خبر شامه و غیر آن با این كه آن چه به حسب اعتبار در نماز می‌‌باشد كافى و بى نیاز كننده از آثار است زیرا در آن جمع شده از عبادات آن چیزهایى كه در غیر نماز جمع نشده از عبادت زبان و دل كه به وسیله قرائت و ذكر و تضرع و شكر و دعا انجام می‌‌شود، آن دعایى كه اگر نباشد خداوند به بندگان اعتنا نمی‌‌كند، و نیز ظاهر شدن اثر بندگى نسبت به معبود به واسطه ركوع و سجود و گذاردن شریفترین و عالی‌ترین موضع بدن بر پست‌ترین و پائین ترین موضع (یعنى خاك) و به تحقیق حضرت امام رضا علیه السلام در جواب مسائل محمد بن سنان نوشت كه علت نماز اینست كه نماز اقرار به ربوبیت خداى عزوجل، و نفى شریك و همتا براى او و ایستادن در مقابل خداوند جبار جل جلاله به حالت ذلت و مسكنت و خضوع، و اعتراف و طلب براى گذشتن از گناهان گذشته و گذاردن صورت بر زمین در هر روز به جهت تعظیم خداوند عزوجل می‌‌باشد و این كه همیشه به یاد خدا بوده و فراموش كار و غافل از ذكر خدا نباشد و ایستادن در مقابل خدا و جلوگیر از معاصى و مانع از انواع فساد است». (در این جا آن چه از كلام صاحب جواهر مقصود بود به پایان رسید و به همین مقدار در این موضع اكتفاء می‌‌شود.)<ref>أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج 1، ص 155.</ref> | ||
==نماز پیش از اسلام== | ==نماز پیش از اسلام== | ||
| خط ۱۸۲: | خط ۱۶۶: | ||
[[رده:عبادیات]] | [[رده:عبادیات]] | ||
<references /> | |||