ادریسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

نقل شده است در زمانی كه ادريس به امر برادرش محمد بن عبدالله از دست عباسيان به مغرب گریخت غلامى به نام «راشد» داشت كه در همه جا همراه او بود تا به مصر رسيدند. چون جاسوسان عباسى در تعقيب او بودند به تدبير غلامش  خود را از بيراهه به قيروان رسانيد و به شهرهاى فاس و طنجه(در مراکش) رفت. مردم بربر با او بيعت و او را امام خود کردند. چون اين خبر به هارون الرشيد رسيد، خاطرش از جانب وى پريشان گشت و با تدبير وزيرش يحيى بن خالد برمكى سليمان بن جرير رقى  كه يكى از سخنوران فرقه بتريه از زيديه بود را  براى  مسموم ساختن وى به آفريقا فرستاد. سليمان بن جرير در فرصت مناسب او را به وسيله شيشه عطرى كه زهرآگين بود مسموم کرد و سپس گریخت و به هارون پيوست. چون ادريس در گذشت غلام «راشد» سرپرستى همسر او را كه باردار بود به عهده گرفت و چون پسرى به دنيا آورد او را به نام پدرش ادريس خواند. زمان وفات ادریس بن عبدالله در سال 177 هجری قمری بود. مسكوكاتى كه از او باقى است در بلاد تدغه، و ليله ضرب شده است. دولت ادریسیه» مقارن سال 246 هجری قمری (860 ميلادى) به اوج خود رسيد و در سال 375 هجری قمری منقرض شد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 43 با ویرایش</ref>