confirmed، مدیران
۳۲٬۸۲۷
ویرایش
عایشه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| دین = [[اسلام]] | | دین = [[اسلام]] | ||
| مذهب = [[ | | مذهب = [[اهل‌سنت و جماعت|اهل‌سنت]] | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه عمودی |همسر پیامبر (صلی الله علیه) |راوی احادیث پیامبر (صلی الله علیه) |مخالف [[علی بن ابی طالب|امام علی (علیه السلام)]] }} | | فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه عمودی |همسر پیامبر (صلی الله علیه) |راوی احادیث پیامبر (صلی الله علیه) |مخالف [[علی بن ابی طالب|امام علی (علیه السلام)]] }} | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
همچنین برخی روایات حاکی از عداوت عایشه با امام علی (علیه السلام) از زمان پیامبر است. چنانچه روایت شده است علیّ بن ابی طالب (علیه السلام) خدمت پیامبر (صلی الله علیه) و آله وارد شد در حالی که عایشه پشت سر حضرت نشسته بود و خانه پر از جمعیت بود. حضرت مکانی برای نشستن پیدا نکرد. | همچنین برخی روایات حاکی از عداوت عایشه با امام علی (علیه السلام) از زمان پیامبر است. چنانچه روایت شده است علیّ بن ابی طالب (علیه السلام) خدمت پیامبر (صلی الله علیه) و آله وارد شد در حالی که عایشه پشت سر حضرت نشسته بود و خانه پر از جمعیت بود. حضرت مکانی برای نشستن پیدا نکرد. | ||
پیامبر (صلی الله علیه) و آله به او اشاره کرد که اینجا یعنی پشت سر آن حضرت بنشیند. علی (علیه السلام) آمد و بین پیامبر (صلی الله علیه) و عایشه نشست و مانند اعرابی ها زانوان را در بغل گرفت. عایشه آن حضرت را کنار زد و غضب کرد و گفت: برای نشستنت جایی جز بغل من نیافتی؟! پیامبر (صلی الله علیه) با شنیدن این سخن بر عایشه غضب کرد و فرمود: ساکت باش ای حمیرا! درباره برادرم علی مرا اذیت مکن. او امیرالمؤمنین و آقای مسلمانان و صاحب لوای حمد و پیشرو پیشانی سفیدان در روز قیامت است. خداوند اختیار پل صراط را به او میسپارد و او آتش را تقسیم می‌کند. دوستانش را داخل بهشت و دشمنانش را داخل آتش می نماید<ref>أسرار آل محمد (صلی الله علیه) (ترجمه کتاب سلیم)، اسماعیل انصاری، ص ۴۱۵؛ مناقب ابن مردویه (منبع | پیامبر (صلی الله علیه) و آله به او اشاره کرد که اینجا یعنی پشت سر آن حضرت بنشیند. علی (علیه السلام) آمد و بین پیامبر (صلی الله علیه) و عایشه نشست و مانند اعرابی ها زانوان را در بغل گرفت. عایشه آن حضرت را کنار زد و غضب کرد و گفت: برای نشستنت جایی جز بغل من نیافتی؟! پیامبر (صلی الله علیه) با شنیدن این سخن بر عایشه غضب کرد و فرمود: ساکت باش ای حمیرا! درباره برادرم علی مرا اذیت مکن. او امیرالمؤمنین و آقای مسلمانان و صاحب لوای حمد و پیشرو پیشانی سفیدان در روز قیامت است. خداوند اختیار پل صراط را به او میسپارد و او آتش را تقسیم می‌کند. دوستانش را داخل بهشت و دشمنانش را داخل آتش می نماید<ref>أسرار آل محمد (صلی الله علیه) (ترجمه کتاب سلیم)، اسماعیل انصاری، ص ۴۱۵؛ مناقب ابن مردویه (منبع اهل‌سنت)، ص ۶۲</ref>. | ||
تلاش عایشه در گردآوری احزاب مخالف امام علی (علیه السلام) و سازماندهی لشکری بزرگ علیه خلافت امام که به جنگ جمل انجامید، نشانه بارزی از دشمنی او با [[علی بن ابی طالب|علی بن ابی‌طالب (علیه السلام)]] است. عایشه در [[مکه]] حضور داشت که خبر قتل عثمان را برای او آوردند. او عمره خود را به‌جا آورد و به سمت [[مدینه]] راه افتاد اما همین که خبر به خلافت رسیدن علی(علیه السلام) را به او دادند، با ناراحتی به مکه بازگشت. پس از مدتی با رسیدن طلحه و زبیر به مکه، این سه با نیروهایی از قبایل عرب، به سوی [[بصره]] راه افتادند و ادعای خون‌خواهی عثمان را مطرح ساختند. آنها بعد از تصرف این شهر، در برابر نیروهای امام صف‌آرایی کردند<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲ ص۱۸۰</ref>. | تلاش عایشه در گردآوری احزاب مخالف امام علی (علیه السلام) و سازماندهی لشکری بزرگ علیه خلافت امام که به جنگ جمل انجامید، نشانه بارزی از دشمنی او با [[علی بن ابی طالب|علی بن ابی‌طالب (علیه السلام)]] است. عایشه در [[مکه]] حضور داشت که خبر قتل عثمان را برای او آوردند. او عمره خود را به‌جا آورد و به سمت [[مدینه]] راه افتاد اما همین که خبر به خلافت رسیدن علی(علیه السلام) را به او دادند، با ناراحتی به مکه بازگشت. پس از مدتی با رسیدن طلحه و زبیر به مکه، این سه با نیروهایی از قبایل عرب، به سوی [[بصره]] راه افتادند و ادعای خون‌خواهی عثمان را مطرح ساختند. آنها بعد از تصرف این شهر، در برابر نیروهای امام صف‌آرایی کردند<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲ ص۱۸۰</ref>. | ||
| خط ۱۲۶: | خط ۱۲۶: | ||
== راوی حدیث بودن عایشه == | == راوی حدیث بودن عایشه == | ||
عایشه از راویان سخنان و سیره پیامبر (صلی الله علیه) است و تعداد روایاتی که از او نقل شده، به ۲۲۱۰ روایت می‌رسد<ref>مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰، ج۶، ص۴۳</ref>. در حالی که سهم دیگر همسران رسول خدا در مجموع ۶۱۲ حدیث است. در [[مسند احمد]] ۲۲۷۰ روایت از عایشه نقل شده و در کتاب [[صحیح بخاری]] و مسلم ۱۲۰۰ روایت در باب احکام فقهی آمده که ۲۹۰تای آن از عایشه است و از این رو [[ | عایشه از راویان سخنان و سیره پیامبر (صلی الله علیه) است و تعداد روایاتی که از او نقل شده، به ۲۲۱۰ روایت می‌رسد<ref>مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰، ج۶، ص۴۳</ref>. در حالی که سهم دیگر همسران رسول خدا در مجموع ۶۱۲ حدیث است. در [[مسند احمد]] ۲۲۷۰ روایت از عایشه نقل شده و در کتاب [[صحیح بخاری]] و مسلم ۱۲۰۰ روایت در باب احکام فقهی آمده که ۲۹۰تای آن از عایشه است و از این رو [[اهل‌سنت و جماعت|اهل‌سنت]] قائلند که عایشه یک‌چهارم شریعت را حمل می‌کند<ref>عسکری، احادیث ام المؤمنین عائشة، ۱۴۱۸ق، ص۳۲</ref>. بخشی از روایاتی که به نقل از او در منابع روایی نقل شده، مورد نقد و بررسی پژوهشگران شیعی قرار گرفته است<ref>عسکری، احادیث ام المومنین عایشه، طیبیان، عایشه در صحاح سته</ref>. | ||
== ویژگی‌های عایشه == | == ویژگی‌های عایشه == | ||
| خط ۱۳۸: | خط ۱۳۸: | ||
== زمان و چگونگی درگذشت عایشه == | == زمان و چگونگی درگذشت عایشه == | ||
سرانجام وی در سال ۵۷ یا ۵۸ در [[مدینه]] به دست [[معاویه]] به قتل رسید. در کتاب تاریخ حبیب السیر (از کتاب‌های | سرانجام وی در سال ۵۷ یا ۵۸ در [[مدینه]] به دست [[معاویه]] به قتل رسید. در کتاب تاریخ حبیب السیر (از کتاب‌های اهل‌سنت) به نقل از تاریخ حافظ آبرو از علمای اهل‌سنت در مورد قتل عایشه توسط معاویه چنین نقل می‌کند: | ||
در شهور سنه سته و خمسین که معاویۀ بن ابی‌سفیان جهت بیعت یزید به مدینه رفته، حسین بن علی المرتضی و عبدالله بن عمر و عبدالرحمن ابن‌ابی‌بکر و عبدالله بن زبیر رضی الله عنهم را برنجانید، صدیقه رضی الله عنها زبان ملامت و اعتراف بر وی بگشاد و معاویه در خانه خویش چاهی کنده سر آن را به خاشاک پوشید و کرسی آبنوس بر زیر آن نهاد. آنگاه صدیقه را جهت ضیافت طلب داشت و بر آن کرسی نشاند تا در چاه افتاد و معاویه سر چاه را بآهک مضبوط کرده از مدینه به مکه رفت<ref>حسینی خواندمیر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین، تاریخ حبیب السیر، ج۱، ص۴۲۵، انتشارت خیام، بی جا، بی تا</ref>. | در شهور سنه سته و خمسین که معاویۀ بن ابی‌سفیان جهت بیعت یزید به مدینه رفته، حسین بن علی المرتضی و عبدالله بن عمر و عبدالرحمن ابن‌ابی‌بکر و عبدالله بن زبیر رضی الله عنهم را برنجانید، صدیقه رضی الله عنها زبان ملامت و اعتراف بر وی بگشاد و معاویه در خانه خویش چاهی کنده سر آن را به خاشاک پوشید و کرسی آبنوس بر زیر آن نهاد. آنگاه صدیقه را جهت ضیافت طلب داشت و بر آن کرسی نشاند تا در چاه افتاد و معاویه سر چاه را بآهک مضبوط کرده از مدینه به مکه رفت<ref>حسینی خواندمیر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین، تاریخ حبیب السیر، ج۱، ص۴۲۵، انتشارت خیام، بی جا، بی تا</ref>. | ||