اهل سنت و جماعت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''«اهل‌سنت و جماعت»''' اصطلاح معروفی است که اکثریت [[مسلمانان]] را در بر می‌گیرد. در برابر این اکثریت، [[شیعیان]] هستند که نسبت به اهل‌سنت در اقلیت قرار دارند.

== معنای لغوی اهل‌سنت ==

'''اهل‌سنت''' دو واژه عربی است. اهل در لغت به معنای گروهی است که شریک امور هم باشند، مثل اهل خانه که در همکاری و پیوند خانوادگی و اهل اسلام که در عقیده باطنی با هم شریک باشند<ref>مفردات راغب، ماده اهل</ref>. و اما سنّت در لغت به معنای راه و روش پسندیده است<ref>لسان العرب، ج۱۳، ماده سنّ</ref>.

'''سنت''' در اصطلاح به یکی از دو فرقه بزرگ از مسلمانان گفته می‌شود که اکثریت مسلمانان را در بر می‌گیرد. در مقابل [[شیعه]] که اقلیت را تشکیل می‌دهند.

'''سنت''' از نظر معنا‌شناسی به عملی گفته می‌شود که منطبق بر سنت [[پیامبر اسلام (ص)|پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] باشد. از این رو، در مقابل «[[بدعت]]» قرار نمی‌گیرد<ref>سید مصطفی حسینی دشتی، مدخل «سنّی» از فرهنگ معارف و معاریف

</ref>.

== تاریخچه پیدایش اهل‌سنت ==

تاریخ پیدایش اصطلاح '''«اهل‌سنت»''' چندان روشن نیست. از روایتی که [[غزالی]] نقل می‌کند به‌دست می‌آید که این جمله برای نخستین بار از پیامبر اسلام نقل شده است بدین مضمون که ملت [[یهود]] هفتاد و یک گروه و ملت [[نصاری]] هفتاد و دو گروه شدند و امت من، هفتاد و سه گروه می‌شوند، یکی از آنها اهل نجات، و دیگران اهل آتش‌اند. سؤال شد، اهل نجات کدام‌اند؟! فرمود:«اهل السنة والجماعة» ،باز پرسیده شده، سنت و جماعت چیست؟ فرمود: آنچه من و اصحاب من بر آن هستند<ref>فضائح الباطنیة، ص۷۸.</ref>. البته باید گفت که غزالی نامی از منبع روایت نبرده است و این روایت به همین شکلی که او بیان کرده است در هیچ یک از منابع معتبر روایی دیده نمی‌شود. البته از واژۀ '''«جماعت»''' نام برده شده است؛ اما از جمله اهل السنة والجماعة نشانی به چشم نمی‌خورد. با این حال تا آنجا که به‌دست آمده است، اصطلاح اهل‌سنت بدون کلمه جماعت، در اوایل قرن دوم، رایج شده و عمر بن عبدالعزیز در رساله‌ای که در رد [[قدریه]] نگاشته است، آن را به کار برده است. وی خطاب به قدریه _که مدافعان آزادی انسان در گفتار و عمل هستند_ می‌نویسد: «وقد علمتُم انّ أهلَ السنة کانُوا یقولون: الاعتصامُ بالسنةِ نجاةُ وسیقبَض العلمُ قبضاً سَریعاً»: می‌دانید اهل‌سنت گفتند تمسک به سنت راه نجات است و علم و دانش به زودی جمع می‌شود<ref>جعفر سبحانی رسائل و مقالات، قم، نشر موسسه امام صادق، سال 1425 قمری، چاپ دوم، ج‏6، ص 110</ref>.