چاه زمزم: تفاوت میان نسخه‌ها

* به خاطر زمزمۀ جبرئیل. زیرا کلام جبرئیل زمزم است.

چاه زمزم تا دوران جدّ پیامبر [[عبدالمطلب بن هاشم]] پدر بزرگ [[پیامبر]] مخفی بود. وی شبی در خواب دید که به او فرمان می‌دهند که نقطه‌ای خاص را حفر کند. عبدالمطلب با کمک فرزند خود حارث همان نقطه را حفر کرد. پس از این که مقداری حفر کردند ناگهان آب بالا آمد و چشمه زمزم بار دیگر ظاهر شد.

در اینجا به نمونه‌هایی از احادیث فقط اشاره می‌شود. در منابع روایی و شیعه و اهل سنت بهترین آب روی زمین<ref>رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:«خَیرُ ما ینبع عَلی وجه الأرض ماءُ زمزم»؛ «آب زمزم بهترین آبی است که در زمین جوشیده است.» نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۷ق، ج۹، ص۳۴۹</ref>. شفا‌بخش<ref>«ماءُ زَمْزَم شفاء لمن استعمل»؛ مجلسی، بحارالأنوار، ۱۳۶۲ش، ج۹۹، ص۲۴۵ «آب زمزم شفابخش کسی است که از آن بنوشد</ref> دفع کننده ترس و اندوه <ref>.» از کتاب فقه الرضا علیه‌السلام نقل شده است که: «ماء زمزم شفاء مِن کُلِّ داءٍ وَسُقْم وَأمانٌ مِنْ کُلِّ خَوفٍ وَحُزْن»؛ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۳۶۲ش، ج۹۹، ص۲۴۵ «آب زمزم شفای هر درد و بیماری و امان بخشِ از هر ترس و اندوهی است</ref> عامل افزایش علم نافع، وسعت رزق و روزی <ref>.» معاویة بن عمار از امام صادق علیه‌السلام نقل می‌کند که فرمود: «چون از دو رکعت نماز طواف فراغت یافتی نزدیک حجرالأسود برو و آن را بنوش و بدان اشاره کن که از این ناگزیری و سپس فرمود: اگر می‌توانی پیش از آنکه به صفا بروی، از آب زمزم بیاشام و هنگام نوشیدن آن بگو: «اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ عِلْما نافِعا وَرِزْقا واسِعا وَ شِفاءا مِنْ کُلِّ داءٍ وسُقمْ»؛ حر عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۷ق، ج۹، ص۵۱۴ و ۵۱۵ «بار خدایا! آن را علم سودمند و رزق فراوان و شفای هر درد و بیماری قرار ده</ref> سفارش به هدیه بردن این آب <ref>.» شیخ صدوق گوید: در روایات آمده است که هر کس از آب زمزم بنوشد شفا یابد. عارضه بیماری‌اش برطرف گردد و زمانی که پیامبر صلی الله علیه و آله در مدینه بودند می‌خواستند که از آب زمزم برای حضرتش هدیه آورند. صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۲۰۸ ح۲۱۶۶</ref> نوشیدن و بر بدن پاشیدن آب آن <ref>. علی بن مهزیار گوید: ابوجعفر ثانی (امام محمّد تقی) را دیدم که در شب زیارت (شب یازدهم ذی حجّه) طواف نساء گزاردند و پشت مقام ابراهیم نماز خواندند. سپس داخل زمزم شده، با دست خود از دلوی که به طرف حجرالأسود بود، آب برداشتند و نوشیدند و بر قسمتی از بدن خود پاشیدند و سپس دو بار دیگر به زمزم رفتند. علی بن مهزیار می‌افزاید: برخی از یاران ما به من خبر دادند در سال بعد نیز امام را دیدند که همین گونه عمل کرد. کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۴۳۱</ref> و تبرک به آن کام کودک را با آن باز کردن<ref>فاکهی از قول حبیب آورده که گفت به عطا گفتم: «من از آب زمزم برمی‌دارم. به نظر تو چطور است؟ پاسخ داد: بله، مانعی ندارد، همانا پیامبر خدا صلی الله علیه و آله این آب را در شیشه می‌کرد و با آن آب که به عجوه (نوعی خرما) آمیخته بود، کام حسن و حسین علیهماالسلام را می‌گشود و تبرک می‌کرد.» فاکهی، اخبار مکّه، ج۲، ص۵۱</ref>.

در [[صحیح بخاری]] از [[سعید‌بن جبیر|سعید‌ بن جبیر]] از ابن عباس تفصیل واقعه را آورده که «ناگاه هاجر صدایی شنید. گفت: اگر می‌توانی كمكی بكنی به فریاد من برس. ناگاه جبرئیل آمد و پاشنه پای خود را بر زمین كشید كه در پی آن آب فوران کرد<ref>صحیح بخاری، جلد 4، ص116</ref>.»

[[ابن کثیر]] و ازرقی همین روایت را با اندك اختلافی نقل كرده‌اند. و همین گونه فاكهی كه یكی از تاریخ نگاران مكه است روایتی از سعید‌بن مسیب نقل می‌كند و با سند دیگری همین روایت را به سعیدبن جبیر كه وی از ابن‌عباس و ایشان از پیامبر اكرم نقل می‌كند، با اندك اختلافی كه جبرئیل با شهپر خود زمزم را نمایان نمود<ref>اخبار مكه، جلد 2، ص‍41</ref>.