یعفوریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'بوده اند' به 'بوده‌اند')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'گفته اند' به 'گفته‏‌اند')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲: خط ۲:


1.گروه اول از یعفوریه‏ از فرق «[[امامیه]]» و از اصحاب سلیمان الاقطع بودند  كه از معاصران ابو محمد هشام بن الحكم بود.
1.گروه اول از یعفوریه‏ از فرق «[[امامیه]]» و از اصحاب سلیمان الاقطع بودند  كه از معاصران ابو محمد هشام بن الحكم بود.
اینان معتقد بودند که معرفت [[ائمه]] واجب است و قیام به شرایعى را كه از طرف [[محمد (ص) خاتم الانبیاء|رسول (ص)]] ابلاغ شده است، نیز واجب است. کسی که امام را نشناسد و بمیرد، آن چنان است كه در جاهلیت مرده باشد. برخی از ایشان گفته اند که اگر كسى معرفت امام را درك كند، هیچ فریضه و تکلیفی بر او واجب نیست. فقط معرفت امام او را کفایت می کند. برخى از «یعفوریه» پیرو عقیده «[[معتزله]]» در «[[قضا و قدر|قدر]]» شدند و گفتند: معرفت امام، ضرورى است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 477 با ویرایش و اصلاحات در عبارات
اینان معتقد بودند که معرفت [[ائمه]] واجب است و قیام به شرایعى را كه از طرف [[محمد (ص) خاتم الانبیاء|رسول (ص)]] ابلاغ شده است، نیز واجب است. کسی که امام را نشناسد و بمیرد، آن چنان است كه در جاهلیت مرده باشد. برخی از ایشان گفته‏‌اند که اگر كسى معرفت امام را درك كند، هیچ فریضه و تکلیفی بر او واجب نیست. فقط معرفت امام او را کفایت می کند. برخى از «یعفوریه» پیرو عقیده «[[معتزله]]» در «[[قضا و قدر|قدر]]» شدند و گفتند: معرفت امام، ضرورى است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 477 با ویرایش و اصلاحات در عبارات
</ref>
</ref>
2.گروه دوم از یعفوریه شیعیان و  پیروان محمد بن بشیر بوده‌اند و در عصر امامت [[امام کاظم|موسی بن جعفر (ع)]] ظهور کرده و در امامت امام موسی بن جعفر(ع) توقف کرده و منکر امامت فرزندش علی بن موسی (ع) و هم چنین منکر امامان بعد از آن حضرت شدند. آن ها عصمت امامان بعد از موسی بن جعفر را قبول نداشتند و هر کسی را که به امامت ایشان قائل بود کافر و خونش را حلال می دانستند. البته این فرقه بعدها امامت موسی بن جعفر را نیز منکر شدند و امامت محمد بن بشیر و پس از او امامت فرزندش را پذیرفتند. <ref>http://wikifeqh.ir/%DB%8C%D8%B9%D9%81%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87</ref>
2.گروه دوم از یعفوریه شیعیان و  پیروان محمد بن بشیر بوده‌اند و در عصر امامت [[امام کاظم|موسی بن جعفر (ع)]] ظهور کرده و در امامت امام موسی بن جعفر(ع) توقف کرده و منکر امامت فرزندش علی بن موسی (ع) و هم چنین منکر امامان بعد از آن حضرت شدند. آن ها عصمت امامان بعد از موسی بن جعفر را قبول نداشتند و هر کسی را که به امامت ایشان قائل بود کافر و خونش را حلال می دانستند. البته این فرقه بعدها امامت موسی بن جعفر را نیز منکر شدند و امامت محمد بن بشیر و پس از او امامت فرزندش را پذیرفتند. <ref>http://wikifeqh.ir/%DB%8C%D8%B9%D9%81%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87</ref>

نسخهٔ ‏۱۸ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۸

در باره فرقه «یعفوریه» مطالب بسیار اندکی نوشته شده است که پراکنده و نیز از نظر محتوا از هم متفاوت هستند که با استناد به آن ها نمی توان در باره این فرقه و آراء و عقاید مربوط به آن به طور مستند و دقیق اظهار نظر کرد. در ادامه به دو عنوان از یعفوریه با توضیحات متفاوت اشاره می شود.

1.گروه اول از یعفوریه‏ از فرق «امامیه» و از اصحاب سلیمان الاقطع بودند كه از معاصران ابو محمد هشام بن الحكم بود. اینان معتقد بودند که معرفت ائمه واجب است و قیام به شرایعى را كه از طرف رسول (ص) ابلاغ شده است، نیز واجب است. کسی که امام را نشناسد و بمیرد، آن چنان است كه در جاهلیت مرده باشد. برخی از ایشان گفته‏‌اند که اگر كسى معرفت امام را درك كند، هیچ فریضه و تکلیفی بر او واجب نیست. فقط معرفت امام او را کفایت می کند. برخى از «یعفوریه» پیرو عقیده «معتزله» در «قدر» شدند و گفتند: معرفت امام، ضرورى است. [۱] 2.گروه دوم از یعفوریه شیعیان و پیروان محمد بن بشیر بوده‌اند و در عصر امامت موسی بن جعفر (ع) ظهور کرده و در امامت امام موسی بن جعفر(ع) توقف کرده و منکر امامت فرزندش علی بن موسی (ع) و هم چنین منکر امامان بعد از آن حضرت شدند. آن ها عصمت امامان بعد از موسی بن جعفر را قبول نداشتند و هر کسی را که به امامت ایشان قائل بود کافر و خونش را حلال می دانستند. البته این فرقه بعدها امامت موسی بن جعفر را نیز منکر شدند و امامت محمد بن بشیر و پس از او امامت فرزندش را پذیرفتند. [۲] اینان معتقد بودند که خداوند فقط نماز، خمس و روزه ی ماه رمضان را واجب کرده است و مسایلی چون زکات، حج و دیگر موضوعات دین و احکام شرعی وجود ندارد. آن ها ازدواج با محارم را جایز می دانستند و رابطه جنسی با غلامان را بدون اشکال می شمردند. [۳]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 477 با ویرایش و اصلاحات در عبارات
  2. http://wikifeqh.ir/%DB%8C%D8%B9%D9%81%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87
  3. طوسی ابی جعفر محمدبن حسن بن علی، رجال کشی، مصطفوی، حسن ، ص ۴۷۹، نشر دانشگاه مشهد، ۱۳۴۷ شمسی.