نتایج جستجو

حکیم. مرجعیّت، وحدت، جهاد. سیّد نقوی و مدرسه اهل بیت(علیه‌السلام). شهید سیّد مهدی حکیم و جنبش حزب الله. شهید سید مهدی حکیم، جهاد، هجرت، شهادت. عمل جهادی و

رژیم پهلوی حمایت کرد. سیدمحسن حکیم در ۱۳۰۶ق در نجف در خانواده‌ای متولد شد. پدرش، سیدمهدی حکیم، از عالمان نجف دانسته شده است. محسن، در شش سالگی پدرش را از

می‌‏دادند. در مدرسه همه می‏‌دانستند که او دارای هوشی فوق‌العاده است و در دروس مدرسه به مراتب از همسالان خود جلوتر است. به همین دلیل آموزگاران مدرسه همیشه او

فقه و اصول وارد مدرسه علمیه شهید بهشتی (سپهسالار قدیم) شد و در همان سال‌ها در مدرسه مروی نیز تدریس می‌نماید، مدرسه علمیه امام حسین و مدرسه علمیه کوثر (ویژه

مسجد اعظم قم. 2. مدرسه نجف. 3. مدرسه کربلا. 4. مسجد بغداد. 5. بیمارستان نجف. 6. حسینیه و حمام سامرا. 7. مدرسه بقعه کربلا. 8. مدرسه کرمانشاه. 9. مسجد بزرگ

خاندان‌های اهل علم، مثل آل طحّان، در نجف در زمره مستندات وجود حرکت علمی در نجف، پیش از شیخ الطائفه طوسی، ذکر شده است. حوزه علمیه نجف پس از ورود شیخ طوسی تاریخ با

اصفهان ترک و در این شهر اقامت نمود. وی صبح‌ها در مدرسه جده کوچک (مدرسه شهید مدرس) درس فقه و اصول و عصرها در مدرسه جده بزرگ درس منطق و شرح منظومه می‌گفت و در

صدیقه طاهره علی‌ها سلام، در مدرسه، شور و شعوری فراوان به همراه دارد. کودکان مدرسه در صفوف منظم و در کنار مربیان خود از مدرسه بیرون می‌روند و به عزاردای

دارند و همگی به طور کامل بر زبان انگلیسی مسلط هستند. تنها دو مدرسه شیعی بزرگ به نام مدرسه امام صادق (علیه السلام) در منطقه السوق الکبیر و دیگری در منطقه

برخی از این مراکز عبارتند مبرة الامام الخویی، بیروت (الدوحه) مبر‌ة الامام زین‌العابدین(ع)، البقاع (الهرمل) مبرة الامام علی بن ابی‌طالب(ع)، جبل عامل مبرة

ساختن مدرسه علمیه‏‌ای را به آخوند دادند. وی نیز با تمام توان در تلاش برای ساختن مدرسه بود. سرانجام در سال ۱۳۲۱ ق. مدرسه علمیه‌ای در محله حویش نجف، به همت

بر افکار محمد مهدی شمس الدین پایگاه اطلاع رسانی حوزه، مروری بر افکار محمد مهدی شمس الدین پایگاه اطلاع رسانی حوزه ،مروری بر افکار محمد مهدی شمس الدین https://vista

مرحوم استاد شیخ حسین نوائی برخی علوم عربی را فراگرفتم و در مدرسه سپه‌سالار سکونت داشتم. این مدرسه بسیار نامنظم بود، پس از مدتی مرحوم مدرس عهده‌دار مدیریت

ابتدایی را در‌ مدرسه‌ حکیم‌ نظامی و دوره متوسطه و علوم جدید را در مدرسه صنعتی آلمانی‎ها آموخت،و در کنار دروس‌ جدید به تحصیل‌ علوم‌ حوزوی در مدرسه مروی و مسجد

حج. مجتمع فرهنگی مسکونی مدینة العلم در نجف اشرف؛ مدرسهٔ علامه بلاغی در نجف اشرف؛ مدرسهٔ دینی نجم الائمه در نجف اشرف؛ مؤسسهٔ رفاه اجتماعی العین؛ مجتمع فرهنگی

بزرگوار در سال 1308 برای ادامه تحصیل به نجف اشرف هجرت کرد و پس از اتمام سطح از محضر علامه مدقق استاد شیخ محمد طه نجف و فقیه محقق حاج آقا رضا همدانی مؤلف کتاب

فضلای حوزه علمیه نجف در درس ایشان شد. شرکت او در درس آیت‌الله نائینی باعث تعجب خیلی از علمای نجف شد، چون او، خود یکی از استوانه‌های حوزه نجف بود. در واقع،

از یک سال او را به عراق (نجف) تبعید کردند. انتقال او به نجف به این منظور بود که شخصیت وی تحت‌الشعاع دیگر علمای حوزه بزرگ نجف قرار گیرد؛ اما ایشان ستاره‌ای

مقدماتی حوزوی را در یزد به پایان رساند و برای تحصیلات تكمیلی علوم اسلامی عازم نجف شد؛ ولی به علت مشكلات فراوان مالی، بعد از یك‌سال برای ادامه تحصیل به قم هجرت

۱۳ ربیع الاول ۱۳۰۸ اصفهان را به قصد نجف ترک کرد و در ۱۱ جمادی‌الاول همان سال به نجف رسید. در مدرسه صدر حوزه علمیه نجف ساکن شد و به استفاده از محضر استادان

شمسی، به نجف اشرف عزیمت کرد و در مدرسه علمیه بادکوبه به تحصیل علوم دینی مشغول شد. پس از ده سال برای درمان بیماری به قم مراجعت نمود. او در نجف به درس علمایی

وی تحصیلات ابتدایى را در مدرسۀ «منتدى النشر» که زیر نظر محمدرضا مظفر اداره می‌شد، گذراند و تا کلاس اول متوسطه را در همان مدرسه به تحصیل ادامه داد. پس از

کرد و در همان‌ سال‌ به‌ فراگیری درس‌ فارسی در مدرسه‌ ملی نجف‌‌آباد پرداخت‌؛ البته‌ حضور او در مدرسه‌ ملی نجف‌‌آباد چند ماهی بیشتر ادامه‌ نیافت‌. او به‌ همراه‌

رهسپار نجف اشرف شد و به پدرش پیوست. او جوانی باهوش بود و استعدادش مایۀ شگفتی و اعجاب استادان حوزۀ علمیۀ نجف گردید. وی پس از 20 سال تحصیل در نجف اشرف، به

ساماندهی به مدرسه امام هادی علیه‌السلام درقم مقدسه مدیر مدرسه صدر(ره)درتهران از طرف شهید محراب آیت‌الله سید محمد باقر حکیم (ره) مدیریت مدرسه امام خمینی(ره)درسوریه

۱۳۶۳ ق، برای ادامه تحصیل، به نجف مهاجرت کرد و در دروس سید محسن حکیم و سید عبدالهادی شیرازی و سپس امام خمینی که در آن زمان در نجف حضور داشت، حاضر شد. ایشان

در سامرا درگذشت. آرامگاه او در یکی از حجرات صحن حرم علی بن ابی‌طالب در شهر نجف قرار دارد. روز پانزدهم جمادی الاولی سال 1230 ه. ق، تازه دو ساعت از طلوع آفتاب

و به سوی نجف حرکت کرد و تا آخرعمر در آن حوزه کهن و مهم و پایگاه و مرکز علم، ماندگار شد. میرزا حبیب الله رشتی (1234 ـ 1312 هـ. ق) مدفون در نجف: و از شاگردان

گفته‌اند که در علوم عقلی از شاگردان میرزاابوالحسن جلوه بوده است. پس از مدتی به نجف رفت و در فقه و اصول، در درس اساتیدی چون آخوند خراسانی حاضر شد. وی در ۲۰ آبان

ابتکار علامه دو مدرسه به دستور سلطان ساخته شد؛ یکى در شهر سلطانیه در کنار قبه عظیم مشهور به قبه سلطانى که تا الآن باقى است و دیگرى مدرسه سیّار که در ایام

یثربی به مدرسه سپهسالار تهران رفت ولی بیشتر از دو ماه در آنجا نماند؛ سپس با نامه‌ای که پدرش برای آیت‌الله بروجردی نوشته بود به قم رفت و در مدرسه فیضیه با

انصاریان پس از دورهٔ دبیرستان، راه طلبگی را در پیش گرفت و پس از مشورت با مهدی الهی قمشه‌ای دروس طلبگی را آغاز کرد. تحصیلاتش در دو حوزهٔ علمیهٔ تهران و

زیرا ایشان سعی داشت همیشه مرا با طهارت کامل شیر دهد. شیخ عباس در بازگشت از نجف به قم ازدواج کرد. وی دختر سید زکریا قزوینی از علمای قم را به همسری برگزید؛

شد. وی در ۱۳۳۶شمسی طی سفر کوتاهی همراه خانواده به نجف اشرف مشرف شد و در دروس مدرسان بنام حوزه علمیه نجف، از جمله آیات سید محسن حکیم، سید ابوالقاسم خوئی،

دانشمند در شیراز مدرسه‌ای ساخته و از او برای تدریس در این مدرسه دعوت کند. با پایان یافتن ساخت و ساز بخش مهمی از این مدرسه که بعدها به مدرسه خان نامی شد، الله‌وردی

الاصول نزد علامه اختر عباس و اساتید دیگر، برای تحصیلات عالی به نجف اشرف رفت. وی در نجف اشرف از اساتید خبره زمان خود از جمله آیت الله محسن حکیم، امام خمینی

کرباسی. جغرافیای کامل ایران، ج ۱، ص ۶۳۴. منتخب التواریخ، ص ۶۴۱٫ «این مدرسه بین مدرسه نواب و حرم مقدس رضوی قرار داشت که اکنون در طرح توسعه حرم مطهر خراب شده

از مدتی برای تحصیلات حوزوی به حوزه علمیه نجف اشرف در عراق رفت. او در سال 1956م، به توصیه فضل حسین شاه به نجف الاشرف رفت و به درس خارج مشغول شد. از جمله

صدر، اجازه اجتهاد دریافت کرد.وی با تشکیل مدرسه «نوین علوی» در نجف، خود اداره امور آن را برعهده گرفت. در این مدرسه علاوه بر معارف اسلامی دروس دیگری مانند

امور حسبیه داشت و جزو پایه‌گذاران و نویسندگان مجله مکتب اسلام و مؤسس مدرسه علمیه مهدی موعود(عج) در قم بود. سخنرانی علیه حکومت پهلوی در حسینیه ارشاد، تنظیم

افراد ذیل قابل یادکردن هستند: رضا استادی مهدی شب‌زنده‌دار یوسف صانعی علی ربانی گلپایگانی عبدالحسین خسروپناه مهدی هادوی تهرانی شرکت در تأسیس مجله مکتب اسلام

بزرگ حوزه اصفهان) راه یافت. علامه مولا عبدالله شوشتری از تربیت یافتگان حوز نجف بود که پس از طی مراحل عالی علمی به اصفهان مهاجرت و در آنجا اقامت کرده بود

افزون بر برنامه توزیع کتاب، دارای مدرسه فارسی زبان در روزهای شنبه، کلاس‌های انگلیسی تعالیم اسلامی در جمعه شب‌ها و همچنین مدرسه اسلامی در روزهای یکشنبه است.

می‌دادند. در مدرسه همه می‌دانستند که او دارای هوشی فوق‌العاده است و در دروس مدرسه به مراتب از همسالان خود جلوتر است. به همین دلیل آموزگاران مدرسه همیشه او

بود.» وقتی به سن هفت سالگی رسید برای تحصیل به مدرسه اوحدی سپرده شد. خود چنین می‌گوید: «اولین روزی که به مدرسه فرستادند فرار کردم! بعد با کتک معلمم ناچار در

کرد. در سال ۱۳۲۰ برای تحصیل علوم دینی و فقه و اصول راهی نجف شد و تحصیلات حوزوی‌اش را در شهر نجف که شهر علم نام داشت، تا حد رسیدن به درجه اجتهاد که درجهٔ

دکتر طوبی کرمانی رایزن علمی و فرهنگی کشورمان به عنوان میزبان، و سخنرانی آقای«مهدی هنردوست» سفیر جمهوری اسلامی ایران، نمایندگان ارگان‌‌های رسمی مسلمانان از

(فهرست نسخه‌های خطی ملک 6 / 475). چاپ: نجف و قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، 1432 ه، وزیری، 152 ص، تحقیق سید مهدی رجایی. انساب الائمه (عربی)، محمدباقر

بعدها نیز خاندان طباطبائی یزدی در نجف از خاندان‌های علمی مشهوری بود که با اداره کتابخانه و مدرسه سید و تأسیس مدرسه ای دیگر ـ توسط سید اسدالله طباطبائی

ز سه مدرسه تشکیل می‌شد: فقهای این مدرسه، در عرضه فقه تنها به نصوص تمسّک می‌جستند و از آن، به استدلالات عقلی تعدّی نمی‌کردند. از بزرگان این مدرسه می‌توان

آمده‌است. در ادامه نیز به ورود ایشان به مدرسه ابتدایی و تحصیل تا سال چهارم ابتدایی و آنگاه ورود به حوزه علمیه نجف در دوازده سالگی و تحصیل کتاب‌های متداول

آثاری در زمینه ادبیات، در سال 1382 ق، برای تحصیل علوم دینی راهی نجف اشرف شد و مدتی در«مدرسه البروجردی الصغیر» مشغول بود، سپس وارد«جامعة النجف الدینیة» شد

حلّى موجود بوده است. این مدرسه را بهتر است، مدرسه شیخ مفید (م413) و شاگردانش، نظیر سیّد مرتضى (م436) و غیر او نامید. این مدرسه، میان آن دو شیوه، یعنى تمسّک

بروجردی از مجتهدان بزرگ نجف و دارای تألیفات بوده است و از طرفی همشیره زاده علامه مجلسی اول شمرده می‌شود. همچنین علامه بحرالعلوم سیدمحمد مهدی طباطبایی، عموی جد

ابن الإمام الحسن العسکری، ابن الإمام علی التقی، ابن الإمام محمد التقی، ابن الإمام الرضا، ابن الإمام موسی الکاظم، ابن الإمام جعفر الصادق، ابن الإمام محمد

مطالبی از آن نقل کرده است. از دیگر شاگردان مشهور حسن اطروش، ابوالحسن علی‌ بن مهدی مامطیری (مؤلف کتاب نزهةالابصار) و حسین‌ بن هارون حسینی (عالم امامی ساکن در