نه قدیس (الأولیاء التسعة)

نه قِدّیس یا الأولیاء التسعة ( اندونزیایی : Wali Songo یا Wali Sanga ) شخصیت های اسلامی هستند که در جهان مالایی به ویژه در جزیره جاوه اندونزی به دلیل نقش تاریخی در گسترش اسلام در اندونزی مشهور شدند. این افراد در قرن نهم هجری قمری ( قرن پانزدهم میلادی ) ، توانستند دین مردم را از جاوی که برگرفته از هندوئیسم و بودیسم بود به اسلام تبدیل کنند، و اکنون اندونزی دارای بیشترین تعداد مسلمانان در جهان است. آنها از نظر عقاید و مکتب شافعی اهل سنت هستند در فقه و تا کنون ، مکتب فکری شافعی هنوز در میان مسلمانان اندونزی ، مالزی و کشورهای اطراف ، حتی فیلیپین ، سیام و جنوب چین غالب است .

نام گذاری

نام "نه قدیس" نام مستعاری است که برگرفته از عدد شورای مقدسین است که نه نفر بوده اند، قبل از ورود اسلام به سرزمین جاوا، عدد 9 یک عدد مقدس محسوب می شد. و احتمال دیگر اینکه مردم این افراد را به جای خدایگان نه گانه محافظ پذیرفتند. خدایگان 9 گانه ای که بر اساس اعتقاد هندوهای جاوایی، بر تمام جهات و نقاط جهان اشراف داشتند.

معرفی

این قدیس ها از اولین مبلغین اسلام در جزیره جاوا بودند که مردم آنها معتقد به آیین هندوئیسم و بودیسم بودند. توصیف بزرگی و کرامت های این افراد به صورت شفاهی و پیوسته از نسلی به نسل دیگر منتقل شد، تا زمانی که به طور رسمی به عنوان بخشی از تاریخ سیاست و دین در جاوا توسط شاعران پادشاهی اسلامی ماتارام در نسخه های خطی « تاریخ سرزمین» نوشته شد. بنابراین ، مقبره های آنها بیش از سایر اماکن مقدس ، به محلی برای بازدید تبدیل شده است ، جایی که بازدیدکنندگان مراسم مذهبی را با اهداف و انگیزه های مختلف انجام می دهند. مزار این افراد در جاوه غربی و جاوه مرکزی و جاوه شرقی پراکنده شده اند. در میان مبلغین اسلامی، نه مبلغ مشهورتر از بقیه بودند و اکثر آنها از خاندان سادات آل عظمت خان بودند ، و آنها عبارتند از:

سانان گرسیک

سانان آمپل

سانان بونانگ

سانان گیری

سانان دراجات

سانان کالیجاگا

سانان قدوس

سانان موریا

سانان گونونگ جاتی

قدیس های دیگر

علاوه بر این قدیس ها که قبلاً ذکر شد، قدیس های دیگری نیز وجود دارند که در سرزمین اندونزی منتشر شده اند. اما نسبت به نه نفر دیگر کمتر شناخته شده اند:

سانان تیمبایت

سانان کادیلنگو

سانان لمبایونگ

سانان پاکوان

سانان گسنگ

سانان موجو آگونگ

سانان بانکالان

سانان پرپن

سانان دماک

سانان لامونگان

سانان جپارا

سانان پراوتو

سانان نگودونگ

سانان مولیا

سانان آتاس آنگین

سانان بانگکول

سانان دالم

سانان نگرانگ

سانان پادوسان

سانان سندانگ دوور

سانان ویلیس

این عناوین آنها است و به مکانهایی که در آن هستند نسبت داده می شود. و کلمه " Sunen " عنوان افتخاری است که آنها به برخی از پادشاهان و مدافعان بزرگ اسلام در جاوا می دهند .

دوران آنها

سده های پانزدهم و شانزدهم میلادی عصر طلایی برای دعوت اسلامی در اندونزی بود و عصر انحطاط سیاسی و اجتماعی برای پادشاهی هندو و بودایی بود. توماس آرنولد مستشرق بریتانیایی در کتاب «The Preaching of Islam» "موعظه اسلام " می گوید: اسلام در صلح به اندونزی آمد نه مانند شیوه دولتهای اسپانیا و پرتغالی ها که با اسلحه انجام دادند. اسلام بدون سلاح و تجاوز جنسی و کودتای سیاسی به شرق آسیا وارد شد. اسلام با ظهور اخلاق اسلامی در حالی که به سنت های محلی و ادیان دست ساز بشر احترام می گذارد، به Nusantara رسید. مردم اندونزی در زمینه یادگیری اسلام و گسترش پادشاهی اسلامی، ترکیبی از اندیشه دینی و اندیشه های بومی اندونزیایی عمل می کردند. بسیاری از بازرگانان مسلمان از نقاط مختلف جهان اسلام به اندونزی می آمدند ، در حالی که رابطه آنها با جامعه اندونزی بسیار خوب و نزدیک بود. از نظر تاریخی ، اکثر مهاجران عرب به اندونزی، حضرامی های یمن بوده اند و طبق کتاب تاریخ حضرموت ، این مهاجرت بزرگترین مهاجرت در تاریخ حضرمی محسوب می شود.

همچنین شایان ذکر است که به دست این مبلغین، پادشاهی اسلامی " Damak Bintara " در سرزمین جاوا به قدرتمندترین پادشاهی در Nusantara از نظر نظامی و تسلیحاتی بدل گشت. و پایتخت آن در Damak در جاوه مرکزی محور دعوت و گسترش علوم اسلامی بود.

آموزه های آنها

اسلامی که این مقدسین به جامعه جاوایی آموختند، اسلام صوفی متمایل به عرفان بود. در مورد روشهای دعوت اسلامی آنها ، آنها تا کنون شناخته شده اند و از طریق تمرین آواز ، اشعار ، منظومه های مذهبی و خطبه هایی به نام "سرات" و همچنین تولید داستانهای اسلامی تجسم یافته در عروسک ها. آنها هیچ کتابی به عنوان کتاب ندارند ، زیرا تماس در آن زمان با کتاب ها معتبر نبود ، زیرا آنها مشغول تقویت قدرت پادشاهی اسلامی از نظر قانون اساسی و نظامی بودند. دعوت اسلامی آنها بر اساس احترام به سنت های محلی و اعتقادات ساخته دست بشر بود ، هر چند که آنها از بزرگان پادشاهی بودند. بهترین شواهد برای این امر وجود مسجد الاقصی در شهر قدوس در جاوه مرکزی است.، که بر اساس همکاری نزدیک بین مسلمانان و هندوها ساخته شده است ، و به همین دلیل ، این مسجد یک نیمه معبد برای هندوها بود. بر اساس در قدرت از احترام بین ادیان پسران مختلف صادر فتوای فقیه ، شیخ جعفر صادق ( Sonnen قدوس ) در ساکنان از شهرستان ، مقدس به منع خوردن گوشت گاو، از احترام به هندوها که می با توجه تقدیس به باورهای خود را ، و اکنون مردم شهر مقدس ، گوشت گاو نمی خورند.

علاوه بر این ، رادین سعید ( سانن کالیجاگا ) ارزشهای اسلامی را به سنتهای محلی وارد کرده بود ، مانند: سنتهای "میتو ، یاتوس و ییوو" یعنی مهمانی برای مردگان با سوزاندن بخور جاوه ای ، که در آن رادین سعید معرفی کرد ارزشهای اسلامی ؛ این پاداش تلاوت قرآن برای آن مرحوم ، یادآوری در جماعت و گوش دادن به داستانها و توصیه های دینی حضرت رادن سعید است. از نظر مسائل دینی ، این فقها با ذکر آیات قرآنی و احادیث پیامبر ، حتی سخنان علمای محترم ، فتوا ندادند. مطابق گفته وی درود بر او: «این کار را آسان کنید و آن را سخت نگیرید. »، و همچنین در گفتار خود می گوید:« با عقل مردم صحبت کنید. » عنوان مثال: دعوت به الزام ذبح حیوان در روز عید قربان ، رادن سعید گفتوی گفت: "هرکس می خواهد سوار بر گوسفند یا گاومیش خود وارد بهشت ​​شود ، باید آن را در روز عید قربان ذبح کند ، زیرا هر کسی که بتواند این کار را انجام دهد." سپس از او پرسیدند: ای شیخ من ، من یکی دارم. بوفالو ، آیا ممکن است شش نفر و یک کودک کوچک از همه اعضای خانواده من در آخرت سوار آن شوند؟ (در فقه شافعی ، یک گاومیش فقط برای شش نفر کافی است). رادین سعید پاسخ داد : "شما باید یک گوسفند را ذبح کنید ، زیرا کودک خردسال به نردبانی نیاز دارد تا بتواند با خانواده شما بر روی بوفالو سوار شود."

به دلیل دعوت این مقدسین ، بسیاری از دانشمندان اندونزیایی متولد شدند که برخی از آنها به سطح بین المللی رسیده اند. شیخ هسته ای آبنطنا ، مفتی اعظم شافعی در سرزمین مقدس ، که چندین کتاب از جمله "تفسیر روشنگر" یا "مراحل تفسیر دست" ، و "استبداد سرکوبگر" ، و "نکاتی از بردگان" و دیگران ، شیخ یاسین را تألیف کرده است. الودانی ، نخل جهان در علوم جدید ، شیخ محفوظ ترمذی ، که کتاب او "برنامه درسی افراد دارای بینایی " نامیده می شود ، درسی برای دانشجویان کارشناسی ارشد حدیث در الازهر الشریف قاهره و بسیاری دیگر شد.

منابع

شهاب ، محمد ضیاء؛ عبدالله بن نوح (1400 ق). امام مهاجر . جده ، عربستان سعودی: دارالشروق. صفحه 174

نقل قول ها

سلام، Solichin (1989). نه والیس از منظر تاریخ . جاکارتا: کونینگ ماس.

Mustofa، Bisri (2018). سجاره پارا ولی (به اندونزیایی). کلام شابک 6026197583به نسوهی ، حمید (2017). "شاهیات سنن کالیجاگا ف تقلید ماتارام الاسلامیه". Studia Islamika . جلد 24 شماره 1. جمهوری اندونزی: دانشگاه اسلامی دولتی سیاریف هدایت الله جاکارتا. صص 151-184. ISSN 2355-6145 .

"بررسی روش صوفی در تلفن به خدا در جهان مالایی" . Ana Ahtaj ila al-ilmi ... Aku perlu ilmu ... بپرسید چرا . بایگانی شده از نسخه اصلی در 3 نوامبر 2019.

همکا (2020). دری پمبنداراهان لاما: Menyingkap Sejarah Islam di Nusantara (به اندونزیایی). جاکارتا: گما اینسانی. شابک 9786022507338به Lukens-بول، رونالد (2005). جهاد مسالمت آمیز: مذاکره درباره هویت و مدرنیته در جاوه مسلمانان . ایالات متحده: پالگریو مک میلان شابک 9781403980298به بایگانی شده از نسخه اصلی در 19 دسامبر 2020.

پوروادی ؛ انیس نیکن (2007). Dakwah Wali Songo: penyebaran Islam berbasis kultural di Tanah Jawa (به اندونزیایی). یوگیاکارتا: Panji Pustaka.

Tabbara، Naila (2017). مطالعات اسلامی با چالش تنوع فرهنگی در جهان معاصر روبرو است . بیروت ، لبنان: خانه فارابی.

ماه رمضان، محمد Rizki (2006). تأثیر ادبیات عربی اسلامی بر ادبیات اسلامی اندونزی (PDF) . خارطوم ، سودان: دانشگاه بین المللی آفریقا.

"تاریخ مختصر ورود اسلام به اندونزی" . CAHAYA ILMU . بایگانی شده از نسخه اصلی در 30 اکتبر 2019.

چودجیم ، احمد (2003). Mistik dan makrifat Sunan Kalijaga (به اندونزیایی). جاکارتا: سرامبی. شابک 9793335866به