نقد و بررسی یکی از مبانی حدیثی جریانهای تکفیری ( احادیث رفض )

عنوان مقاله	نقد و بررسی یكی از مبانی حدیثی جریانهای تكفیری ( احادیث رفض )
زبان مقاله	فارسی

احادیث رفض مجموعه ای از احادیثی است كه جریانهای تكفیری بر اساس آن شیعیان را تكفیر نموده و حكم به لزوم قتل آنان نموده اند . هر چند این روایات در برخی از كتب اهل سنت مطرح گردیده اما اكثریت عالمان اهل سنت آنها را موضوع و مجعول و اسنادشان را نیز مخدوش می دانند.

بررسی یكی از مبانی حدیثی جریانهای تکفیری(احادیث رفض)

در برخی از کتابهای حدیثی اهل سنت احادیثی امده است که مضمونشان این است که :‌

عده ای در اخرالزمان میایند که مدعی عشق به اهلبیت پیامبر ص هستند در حالی که دروغ می گویند ؛اینان رافضی بوده و نشانه رفض و خروج اینان این است که به اصحاب من از جمله ابوبکر و عمر سب و لعن می کنند.انگاه پیامبر دستور میدهد اینان ر ا به قتل برسانید.

در برخی دیگر از این روایات از اینان بعنوان مشرک نیز یاد شده است.

احادیث رفض

در اینجا چند نمونه از این روایات ر اذکر می کنیم:

1-محمد بن علی بن میمون، حدثنا أبو سعید محمد بن أسعد التغلبی. حدثنا عثبر بن القاسم أبو زبید، عن حصین بن عبد الرحمن، عن أبی عبد الرحمن السلمی. عن علی قال قال رسول الله صلى الله علیه وسلم: سیأتی بعدی قوم لهم نبز یقال لهم الرافضة فإذا لقیتموهم فاقتلوهم فإنهم مشركون. قلت یا رسول الله ما العلامة فیهم ؟ قال: یقرضونك بما لیس فیك ویطعنون على أصحابی ویشتمونهم.18

2- حدثنا محمد بن عوف، ثنا بكر بن خنیس، حدثنا سواد بن مصعب، عن داود بن أبی عوف، عن فاطمة بنت علی، عن فاطمة الكبرى، عن أسماء بنت عمیس، عن أم سلمة قالت كانت لیلتی وكان رسول الله صلى الله علیه وسلم عندی فجاءت إلی فاطمة مسلمة فتبعها علی فرفع رسول الله صلى الله علیه وسلم رأسه فقال: أبشر یا علی أنت وأصحابك فی الجنة إلا إن ممن یزعم أنه یحبك قوم یرفضون الإسلام یلفظونه یقال لهم الرافضة ( فإذا التقیتهم فجاهدهم ) فإنهم مشركون قلت یا رسول الله ما العلامة فیهم ؟ قال لا یشهدون جمعة ولا جماعة ویطعنون على السلف 19

3-حدثنا إسماعیل بن سالم، حدثنا یونس بن محمد، حدثنا عمران ابن زید عن الحجاج بن تمیم، عن میمون بن مهران، عن ابن عباس قال: سمعت رسول الله صلى الله علیه وسلم یقول: یكون فی آخر الزمان قوم ینبزون الرافضة یرفضون الإسلام ویلفظونه فاقتلوهم فإنهم مشركون.

4- ثنا أبو بكر بن أبی شیبة، ثنا یزید بن هارون، حدثنا یحیى بن المتوكل أبو عقیل، حدثنا كثیر بن إسماعیل أبو إسماعیل، عن إبراهیم بن الحسن، عن أبیه، عن جده، عن علی بن أبی طالب رضی الله عنه، عن النبی صلى الله علیه وسلم قال: یكون قوم یسمون الرافضة یرفضون الإسلام.21

نقد و بررسی

بعد از بیان روایات مذکور اینک به نقد و بررسی انها می پردازیم

1- ضعف سندی

احادیث رفض بر اساس اعتراف عالمان بزرگ اهل سنت از موضوعات و مجعولات بوده و قابل استناد نمی باشد؛ بعلاوه انکه در سلسله سند انها افرادی قرار گرفته اند که در کتب رجالی اهل سنت ضعیف شمرده شده اند.

در اینجا گفتار برخی از عالمان اهل سنت را در زمینه غیر قابل استناد بودن احادیث رفض بیان می کنیم:

حدیث اول:

محمد بن علی بن میمون، حدثنا أبو سعید محمد بن أسعد التغلبی. حدثنا عثبر بن القاسم أبو زبید، عن حصین بن عبد الرحمن، عن أبی عبد الرحمن السلمی. عن علی قال قال رسول الله صلى الله علیه وسلم: سیأتی بعدی قوم لهم نبز یقال لهم الرافضة فإذا لقیتموهم فاقتلوهم فإنهم مشركون. قلت یا رسول الله ما العلامة فیهم ؟ قال: یقرضونك بما لیس فیك ویطعنون على أصحابی ویشتمونهم 22

بررسی سند

در بین روات ذکر شده در حدیث ابوسعید محمدبن اسعد التغلبی گرچه برخی رجالیین او را توثیق کرده اما ابو زرعه او را منکر الحدیث میداند؛ عمروبن ابی عاصم مولف کتاب السنه نیز ذیل این حدیث ص460 مینویسد:

إسناده ضعیف، ورجاله كلهم ثقات غیر محمد بن أسعد التغلبی قال أبو زرعة والعقیلی " منكر الحدیث "23

حدیث دوم

- حدثنا محمد بن عوف، ثنا بكر بن خنیس، حدثنا سواد بن مصعب، عن داود بن أبی عوف، عن فاطمة بنت علی، عن فاطمة الكبرى، عن أسماء بنت عمیس، عن أم سلمة قالت كانت لیلتی وكان رسول الله صلى الله علیه وسلم عندی فجاءت إلی فاطمة مسلمة فتبعها علی فرفع رسول الله صلى الله علیه وسلم رأسه فقال: أبشر یا علی أنت وأصحابك فی الجنة إلا إن ممن یزعم أنه یحبك قوم یرفضون الإسلام یلفظونه یقال لهم الرافضة ( فإذا التقیتهم فجاهدهم ) فإنهم مشركون قلت یا رسول الله ما العلامة فیهم ؟ قال لا یشهدون جمعة ولا جماعة ویطعنون على السلف.24ه

بررسی سند

عقیلی در کتاب الضعفاء‌الكبیر ، بکربن خنیس را ضعیف شمرده است و نیز در همین کتاب از قول یحیی بن معین نقل می کند که:بکر بن خنیس لیس بشیئ 25

مولف کتاب السنه(ابن ابی عاصم ) نیزدر زمینه ضعف اسناد این حدیث مینویسد:

إسناده ضعیف جدا، آفته سوار بن مصعب، قال البخاری: " منكر الحدیث ". وقال النسائی وغیره: " متروك ". وبكر بن خنیس ضعیف.... والحدیث أخرجه الخطیب فی " التاریخ " ( 12 / 358 ) من طریق الفضل بن غانم: وحدثنا سوار بن مصعب به وأتم منه. والفضل هذا ضعیف كما قال الخطیب،.... والحدیث أورده الشوكانی فی " الأحادیث الموضوعة " ( ص 381 ) 26

طبرانی نیز این حدیث را نقل نموده و در ذیل ان گفته است:

لم یرو هذاالحدیث عن عطیه عن ابی سعید عن ام سلمه الا سواربن مسلم 27

حدیث سوم

- حدثنا إسماعیل بن سالم، حدثنا یونس بن محمد، حدثنا عمران ابن زید عن الحجاج بن تمیم، عن میمون بن مهران، عن ابن عباس قال: سمعت رسول الله صلى الله علیه وسلم یقول: یكون فی آخر الزمان قوم ینبزون الرافضة یرفضون الإسلام ویلفظونه فاقتلوهم فإنهم مشركون 28

مولف کتاب« السنه» نسبت به ضعف سندی این حدیث مینویسد:

إسناده ضعیف، الحجاج بن تمیم ضعیف. وعمران بن زید وهو التغلبی كما فی " التقریب ". وسائر رجاله ثقات رجال مسلم، وإسماعیل بن سالم هو الصائغ البغدادی. والحدیث أخرجه أبو یعلى ( 2 / 673 ) من طریق أخرى عن عمران بن زید به. وقال الهیثمی ( 10 / 22 ): " رواه أبو یعلى، والبزار، والطبرانی، ورجاله وثقوا، وفی بعضهم خلاف " 29

همانگونه ملاحظه شد علاوه بر ضعف برخی رواتی که در سند حدیث قرار گرفته اند در مورد برخی از روات بین رجال اهل سنت نسبت به جرح و تعدیل انها اختلاف است که دراینصورت نیز حدیث مقبول نخواهد بودچون بر اساس قواعد علم رجال اگر در مورد یکی از روات بین علمای این علم در توثیق و عدم ان اختلا ف وجود داشت همگی معتقدند که قول جارح مقدم است 30

حدیث چهارم

أبو بكر بن أبی شیبة، ثنا یزید بن هارون، حدثنا یحیى بن المتوكل أبو عقیل، حدثنا كثیر بن إسماعیل أبو إسماعیل، عن إبراهیم بن الحسن، عن أبیه، عن جده، عن علی بن أبی طالب رضی الله عنه، عن النبی صلى الله علیه وسلم قال: یكون قوم یسمون الرافضة یرفضون الإسلام31 مولف کتاب«السنه» ذیل این حدیث مینویسد:

إسناده ضعیف، یحیى بن المتوكل وشیخه كثیر وهو ابن إسماعیل أبو إسماعیل النواء، كلاهما ضعیف،.32

حدیث پنجم

5-عن علی قال: یخرج فی آخر الزمان قوم لهم نبز یقال لهم الرافضة یعرفون به، ینتحلون شیعتنا ولیسوا من شیعتنا، وآیة ذلك أنهم یشتمون أبا بكر وعمر، أینما أدركتموهم فاقتلوهم ! فإنهم مشركون. 33

این حدیث نیز بدلیل ارسالش قابل استناد نیست.

حدیث ششم

6-عن ابن عباس قال كنت عند النبی صلى الله علیه وسلم وعنده على فقال النبی صلى الله علیه وسلم یا علی سیكون فی أمتی قوم ینتحلون حب أهل البیت لهم نبز یسمون الرافضة قاتلوهم فإنهم مشركون.34

این روایت نیز بدلیل حجاج بن تمیم از منظر رجالیین اهل سنت قابل استناد نیست 35

حدیث هفتم

7-عن أبی الجحاف، عن محمد بن عمرو الهاشمی، عن زینب بنت على، عن فاطمة، قالت: نظر رسول الله صلى الله علیه وسلم إلى علی فقال: هذا فی الجنة، وإن من شیعته قوما یلفظون الاسلام لهم نبز یسمون الرافضة، من لقیهم فلیقتلهم، فإنهم مشركون 36

همین روایت با تغییراتی جزیی در ج 2 میزان الاعتدال - الذهبی نیزنقل شده است:

تلید بن سلیمان، عن أبی الجحاف، عن محمد بن عمرو الهاشمی، عن زینب بنت علی، عن فاطمة - أن رسول الله صلى الله علیه وسلم قال: أما إنك یا بن أبی طالب وشیعتك فی الجنة، وسیجئ أقوام ینتحلون حبك یمرقون من الاسلام، یقال لهم الرافضة: فإن لقیتهم فاقتلهم، فإنهم مشركون 37

بررسی سند

اولا تلید بن سلیمان بنابرنقل ذهبی متهم به کذب میباشد 38 ایشان در مورد سند این حدیث مینویسد:

تلید بن سلیمان [ ت ] الكوفی الأعرج. عن عطاء بن السائب، وعبد الملك بن عمیر. وعنه أحمد، وابن نمیر. فمن مناكیره عن ابی الجحاف ....وقال النسائی: ضعیف –انتهی-39

ثانیا بدلیل نقل ابی الحجاف از محمد بن عمرو الهاشمی روایت مرسل میباشد در کتاب التاریخ الکبیر امده است:

محمد بن عمرو الهاشمی عن زینب، روى عنه أبو الجحاف حدیثه مرسل لم یصح، إن لم یكن هذا هو الأول فلا أدری یعنی محمد بن عمرو بن الحسن.) 40 بنابر این حدیث مذکورقابل استناد نیست.

حدیث هشتم

8-اخبرنا إبراهیم بن مخلد المعدل، حدثنا محمد بن أحمد بن إبراهیم الحكیمی قال: حدثنا أحمد بن زهیر، حدثناالفضل بن غانم، حدثنا سوار بن مصعب عن عطیة العوفی عن أبی سعید الخدری عن أم سلمة قالت: كانت لیلتی من رسول الله صلى الله علیه وسلم فأتته فاطمة ومعها علی فقال له النبی صلى الله علیه وسلم " أنت وأصحابك فی الجنة، أنت وشیعتك فی الجنة، إلا أن ممن یحبك قوما یضفزون الإسلام بألسنتهم یقرءون القرآن لا یجاوز تراقیهم، لهم نبز یسمون الرافضة. فإذا لقیتهم فجاهدهم فإنهم مشركون " قال: قلت یا رسول الله ما علامة ذلك فیهم ؟ قال: " یتركون الجمعة والجماعة، ویطعنون فی السلف الأول "41

بررسی سند

این روایت نیز بدلیل الفضل بن غانم و سواربن مصعب ضعیف است42

با دقت در مطالبی که پیرامون احادیث مذکور بیان گردید ضعف سندی روایات دیگر نیز که مضامینی مشابه روایات مذکور دارند روشن میشود که به دلیل اختصار از ذکر انها صرف نظرمی کنیم.

2- ضعف متنی و دلالتی

بر فرض صحت اسناد روایات مذکور را بپذیریم اشکالات فراوان متنی و دلالتی بر ان وارد است که در اینجا برخی از انها را بیان می کنیم:

1-‌ در مفهوم سب و شتم و فرق ا ن با لعن و نفرین با ید دقت نمود بنا براموزه های قران کریم سب و فحش دادن به هیچکس حتی به بت مشرکین نیزجایزنیست اما لعن که در برابردعا بوده و نوعی نفرین است درموارد متعدد در قران کریم ذکرشده است و خداوندمتعال خود برخی از انسانها را نظیر ظالمین و نیزکسانی را که موجب اذیت او و پیامبرش می گردند را لعن نموده است.

بنابر این باید بین سب و اهانت به برخی اصحاب و لعن و نفرین نسبت به انها فرق گذاشت وروایات رفض برفرض صحت ، سب به اصحاب را موجب شرک و کفردانسته است نه لعن و نفرین به انها را

2-‌ روایات رفض چند طائفه هستند که مضامین برخی ازانها با یکدیگر قابل جمع نیستند –در برخی از این روایات امده است که فرقه رافضه در ا خر الزمان پیدا میشوند:

عن ابن عباس قال: سمعت رسول الله صلى الله علیه وسلم یقول: یكون فی آخر الزمان قوم ینبزون الرافضة یرفضون الإسلام ویلفظونه فاقتلوهم فإنهم مشركون 43

در برخی دیگر امده است که پیامبر ص زمان پیدایش این فرقه را بعد از وفاتش میداند:

سیكون من بعدی الرافضة فإن وقعوا فی أیدیهم فاقتلوهم لكونهم من أهل الشرك إنهم یسبون أبا بكر ومن یفعل ذلك فعلیه لعنة الله والملائكة والناس أجمعین.44

در برخی دیگر از این روایات امده است که پیامبر ص نزدیکترین زمان را هنگام پیدایش فرقه رافضه میدانند:

- تولد فی أقرب الأزمنة فرقة تسب أصحابی وتتبع أخطاءهم فلا وع‍ سوهم ولا تناكحوهم ولا تسلموا علیهم علیهم لعنة الله 45.

بعد از بیان سه طائفه از روایات مذکور می گوییم

برفرض روایت دوم و سوم قابل جمع باشد هیچکدام از انها با روایت اول قابل جمع نیست

چون بر اساس روایت اول زمان پیدایش رافضه در اخر الزمان میباشد در حالی که مصدا ق بارز این گروه که از نظر معتقدان به این احادیث شیعه میباشد از همان قرن اول هجری وجود داشته است

3- در متن روایات مذکور امده است که از مشخصه های رافضه ان است که اسلام را رها می کنند:یرفضون الاسلام آیا پیروان مذهب امامیه و شیعیان اثنی عشری که همه عشقشان به اسلام و قران و اهلبیت پیامبر ص بوده و عقائدشان را از شخصیت های بی نظیری همانند امام باقر و امام صادق ع میگیرند میتواند مصداق رافضه در این روایات باشد. اگر اینان رافضی هستند پس نسبت به کسانی که از شاگردان این امامان همانند ابوحنیفه و مالک بن انس تبعیت میکنند چه می گویید ایا اینان نیز را فضی و تارک اسلام هستند؟

4- بین صدر و ذیل این روایات تهافت و ناهماهنگی زیا دی وجود دارد. در تبیین این نکته مهم باید گفت مفاد روایات رفض این است که سب به برخی از صحابه موجب شرک و کفر است در اینجا این سئوال مطرح میگردد که چه ارتباطی بین شرک و کفر وسب ا ینان است

شرک امری است که به توحید نظری و اعتقادی انسان لطمه میزند و مشرک در عرض خدای متعال خدایان دیگری را قرار میدهد در حالی که سب و لعن به برخی از صحابه ارتباطی به شرک ندارد چون این امور از از مسائل فرعی بوده و تاثیری در ایما ن انسان به توحید ندارد به عبارت دیگر بین اعتقاد انسان به توحید و لعن به برخی از صحابه که به اجتهاد قائلین به ان مستحق لعن و نفرین هستند تناقضی وجود نداشته و هر دو انها با یکدیگر قابل جمع هستند حتی نعوذبالله اگر کسی به پیامبر ص جسارت کند گر چه موجب کفر او خواهد بود اما نمی توان ا و را مشرک دانست.

5- چگونه ممکن است سب و لعن برخی ازصحابه موجب کفر گردد مگر اعتقاد به صحابه جزیی از ارکان دین است که انکار ان موجب کفروشرک باشد. غزالی در الاقتصاد فی الاعتقاد ص261 دراینکه ایا انکار خلافت شیخین موجب کفراست یا خیرمی گوید:

اعلم ان للناس فی الصحابه و الخلفا اسراف فی اطراف؛ فمن مبالغ فی الثنا حتی یدعی العصمه للائمه و منهم منهجهم علی الطعن یطلق اللسان بذم الصحابه فلا تکونن من الفریقین و اسلک طریق الاقتصاد فی الاعتقاد:

بدان مردم دیدگاه معتدلی در مورد صحابه و خلفا ندارند برخی با نگاه افراطی شان انان را در حد عصمت مطرح میکنند و برخی نیز با نگاه تفریطی شان زبان به طعن و مذمت انان گشوده اند باید گفت هر دو گروه از مسیر اعتدال خارج شده پس از هر دو گروه فاصله گرفته و درعقیده ات طریق اعتدال را بر گزین

ایشان درقسمتی دیگر از کتابش مینویسد

اگر کسی اصلی از اصول قطعی اسلام راانکار کند اگرچه این انکار با صراحت نباشد کافر شمرده میشود....و اگر کسی وجود ابوبکر یا خلافت او را انکار کند نمی توان حکم به کفر او نمود چون او اصلی از اصول دین را انکار ننموده است 46.

6- نکته اساسی فهم درست این روایات است باید دید معنای رفض و رافضی در روایات مذکور چیست ؟ ایا مراد از انها طائفه غلات هستند یا مراد از انها کسانی هستند که زیر بار خلافت شیخین نرفته ویا مراد از رافضه شیعیان و پیروان اهلبیت ع هستند ؟

مولف کتاب دفاع من وحی الشریعة ضمن دائرة السنة والشیعة در این زمینه تحقیق جامعی کرده که بدلیل اهمیتش خلاصه ای از ان را بیان میکنیم.

ایشان در ابتدا میگوید:

اگر مراد از رافضه غلاه هستند باید گفت اینان سه گروه هستند:

گروه اول: غلات نسبت به اهل بیت ع که مصداق بارز اینان فرقه خطابیه هستند براساس گفتار بزرگان شیعه نظیر سید شرف الدین اینان کافر بوده وامامان شیعه پیروانشان ر ا از انها تحذیر کرده اند.

گروه دوم غلات نسبت به خاندان معاویه که مصداق بارز ان فرقه یزیدیه هستند.

گروه سوم غلاتی هستند که در وجود خویش افکار غلو امیز داشته و ادعاهای عجیبی میکنند نظیر برخی از متصوفه و عرفا مثل ابن عربی و حلاج و... که قائل به وحدت وجود میباشند که در این موارد باید سخن محققان و اهل اندیشه را جستجو نمود که انان نسبت به این نوع تفکرات چه میگویند.

ایشان در ادامه نسبت به معنای دوم رفض مینویسد:

اگر مراد از رافضه کسانی اند که زیربارخلافت شیخین نرفته و منکر خلافت انان شدند در اینصورت باید گفت اولین رافضی سعدبن عباده انصاری است که یکی از صحابه جلیل القدر پیامبرص میباشد چون ایشان خلافت شیخین را به رسمیت نشناخت و در هیچیک از مراسم جمعی انان شرکت ننمود

سپس ایشان از معتقدان به احادیث رفض سئوال میکند که: ایا بخودتان اجازه میدهید این صحابی بزرگ پیامبر ص را کافر و مشرک دانسته و او را مهدور الدم بدانید؟

سپس درجواب می گوید:

أنا أجیب عن أخوانی أهل السنة - بالطبع لا، سعد بن عبادة غیر رافضی وغیر مشرك وغیر مهدور الدم بل من السابقین الأولین ورضی الله عنه أرضاه

من از طرف برادران اهل سنت جواب میدهم خیر سعدبن معاذ رافضی و مشرک و مهدورالدم نبوده بلکه از سابقین و صحابه راستین پیامبر ص بود که خداوند از او راضی بود.

انگاه سئوال دیگری را مطرح میکند اگر سعد از سابقین و صحابه است پس به چه جرمی او را کشتند و قتلش را به جنیان نسبت دادند?

ایشان در ادامه معنای ر فض میگوید:

اگر مراد از رافضه محبین اهل بیت ع و پیروان انان هستند دراینصورت باید انان را در زمره هدایت شدگان دانست چون اینا ن پایبند به عهد الهی بوده و عمل به وصیت پیامبر ص در تمسک به ثقلین نموده اند.47

7-سیره عملی پیامبرص ناقض مضمون روایات رفض است ؛ روایات فراوانی ازرفتارپیامبرص رسیده است که مفادش ان است كه در حضور ان حضرت گاه به یکی ازصحابه ان حضرت جسارت میشد اما ان حضرت نسبت کفربه او نداده ودستوربه کشتن او نمی دادند و حتی با کسانی که نسبت کفر یا نفاق به برخی از افراد میدادند بشدت برخورد میکردند ؛ چنانکه وقتی ان حضرت مشاهده نمود در حضورش یکی از اصحابش به ابن مالك بن الدخیشن گفت: ذلك منافق لا یحب الله ورسوله؛ رسولخدا ص بدو فرمود: لا تقل ذلك ألا تراه قد قال لا اله إلا الله یرید بذلك وجه الله 48

8- چگونه پیامبری که مظهر رافت و محبت به ا نسانهاست و دینی که او برای بشریت به ارمغان اورد بر مبنای رحمانیت و رحیمیت الهی بنا گردیده است اینچنین و بر احتی دستور کشتن انسانها را میدهد بدون اینکه توجیه منطقی برا ی ان ار ائه دهد و فرد باصطلاح مستحق قتل را نسبت به کاری که انجام میدهد مجاب کند. ممکن نیست دینی که نسبت به خون و ابرو و حیثیت مسلمانان اهتمام فراوان داشته و نهایت احتیاط و سختگیریها را نسبت به ان اعمال کرده است پیامبرش اینچنین دستور قتل انسانها را صادر نماید.

از ان حضرت روایات مختلفی در زمینه لزوم حرمت خون و ابرو و حیثیت مسلمانان وارد شده است نظیر: لا یحلّ دمُ امرى‏ءٍ مسلمٍ یشهد أن لا اله الّا اللَّه، محمد رسول اللَّه الّا بإحدى الثلاث، الثَّیب الزانى والنفسُ‏بالنفسِ والتاركُ لدینه.49

9- اگرسب و لعن برخی از صحابه موجب شرک و کفراست پس چرا معاویه را که سب ولعن به علی ع را بصورت رسمی پایه گذاری کرد کافر و رافضه نمی دانید؟ بلکه از او با عنوان رضی الله عنه یاد میکنید

10- اگر سب و لعن برخی صحابه موجب کفراست پس بایدکسانی که فاجعه حره را درمدینه مرتکب شدند وصدها صحابی پیامبرص را بقتل رساندند کافر باشند و بتبع ان کسانی را که دستوربه کشتن انان دادند نیزکافرباشند درحالی که شما حتی از یزید نیزبه عنوان رضی الله عنه یاد میکنید.

11-اگر سب و لعن برخی صحابه موجب کفراست پس باید قاسطین وناکثین ومارقین که با امام علی ع که حاکم رسمی جامعه اسلامی بود جنگیده و موجب کشته شدن هزاران مسلمان گردیدند کافرباشند درحالی که شما قائل به ان نیستید و ازبسیاری ازانها تجلیل میکنید

12- اگرطعن و سب و لعن برخی از صحابه موجب کفر وشرک است پس سب و اهانت وطعن برخی از صحابه را نسبت به یکدیگر بلکه قتال و جنگ انان با یکدیگر که منجر به کشته شدن برخی از انان گردید را چگونه توجیه میکنید ایا میتوان به کفر همه کسانی که مرتکب چینن اعمال و رفتاری شده اندنمود ؟50

13- درسیره برخی از خلفای صدر اسلام درموارد گوناگون امده است که انان برخی ازصحابه پیامبرص را تجریح واهانت مینمودند اگرسب و اهانت به صحابه موجب کفروشرک است چرااین حکم را نسبت به انان اعمال نمی کنید51

14- رضایت خداوند ازصحابه (مهاجرین و انصار )که درقران کریم امده است مشروط به ان است که نقض نگرددهمانگونه كه درسوره فتح ایه 9 پذیرش بیعت صحابه با پیامبرص (بیعت الشجره ) و رضوان الهی ازانان مشروط به عدم النکث شده است:

إن الذین یبایعونك إنما یبایعون الله ید الله فوق أیدیهم فمن نكث فإنما ینكث على نفسه ومن أوفى بما عاهد علیه الله فسیؤتیه أجرا عظیما

دراینجا باید گفت : نگاهی هر چند کوتاه به تاریخ اسلام نشان میدهد که برخی از صحابه پیامبرص متاسفانه نقض عهد نموده وحتی مرتدشدند چنانکه طبق بر خی از احادیثی که از منابع معتبراهل سنت نظیر صحیح مسلم و بخاری نقل شده است در قیامت انگاه که سراغ اصحابش را میگیرد به ان حضرت گفته میشود که بسیاری از انان به جاهلیت سابقشان برگشت ه و از شریعتت دور شدند:

عن ابن عباس رضی الله عنهما عن النبی صلى الله علیه وسلم قال إنكم تحشرون حفاةعراة غرلا ثم قرأ كما بدأنا أول خلق نعیده وعدا علینا انا كنا فاعلین وأول من یكسى یوم القیامة إبراهیم وان أناسا من أصحابی یؤخذ بهم ذات الشمال فأقول أصحابی أصحابی فیقال انهم لم یزالوا مرتدین على أعقابهم منذ فارقتهم52

نتیجه آنكه احادیث رفض از جنبه سند مخدوش بوده و از جنبه دلالت بر مهدور الدم بودن كسانی كه نسبت به برخی صحابه لعن می كنند نیز تمام نمی باشد.

حکم فقهی سب و لعن بر صحابه از منظر اهل سنت

در اینکه ایا سب و شتم صحابه موجب کفر است یا خیر باید گفت:

اولا سب و شتم بر اساس اموزه های قرانی مطلقا حتی به بت های بت پرستان جایز نیست اری لعن و نفرین بر ظالمین و کافران و منافقین یکی از اموزه های قرانی است که منطبق بر ادله عقلی نیز میباشد اما این که این عمل مستلزم کفر باشد باید گفت :‌ اگر سب به صحابه فقط به دلیل صحابی بودنشان باشد شکی نیست که موجب کفر خواهد بود چون این عمل در واقع اهانت به پیامبرص خواهد بود. اما اگر به این عنوان نباشد گر چه عمل حرامی است اما نمی توان حکم به کفر چنین کسی نمود؛ چون مستلزم انکار رکنی از ارکان دین نشده است. در این زمینه ایه الله صافی در مجموعة الرسائل مینویسد:

اگر کسی که در پوشش اسلام به صحابه یا سایر مسلمین اهانت می کنداز روی عناد به خداوند و رسولش باشد شکی در کفر او نیست اما اگر این عمل از روی جهل یا القای شبهه ای در ذهنش باشد بنا بر سخن ابن حزم معذور خواهد بود

سپس در همین زمینه مطالب مهمی را از قول برخی عالمان اهل سنت نقل می کند:

اگر مرا تهدید به اعدام هم کنند هیچگاه حکم به تکفیر حتی یک نفر در صورتی که اظهار شهادتین کند نخواهم کرد و مولف کتاب الاختیار میگوید: همه امامان اهل سنت بر گمراهی اهل بدعت اجماع دارند اما سب و بغض صحابه را موجب کفر ندانسته وفقط چنین شخصی را گمراه میدانند و مولف فتح القدیر می گوید: کسی که صحابه را کافر دانسته یا به انان سب میکند قطعا کافر نخواهد بود و کسانی که حکم به کفر اینان نموده اند در زمره مجتهدان نیستند و ابن حجر نیز در الصواعق لعن کننده به صحابه را کافر نمی داند.

ایشان در ادامه مینویسد:

اگر بخواهیم همه فتاوای فقیها ن اهل سنت را ذکر کنیم از حالت اختصار خارج شده اما اجمالا میگوئیم مقتضای کلام بسیاری از انان است که ساب به صحابه کافر نخواهد بود حتی اگر عملش از روی عمد و علم به حرمت ان باشد

ایشان در ادامه مستند گفتار این فقیهان را از احادیث نبوی بیان کرده و در ادامه ازبزرگان اهل سنت نقل میکند که قول به عدم کفر ساب به صحابه و مسلم بودن کسی که اظهار شهادتین نموده و به ارکان خمسه دین اعتقاد دارد مورد اتفاق همه فقیهان اهل سنت است ؛ اینان حتی خوارج را کافر میدانند بنابر این بطریق اولی پیرو ان مذهبی که شعار اهلبیت را میدهد مسلمان خواهند 53

ابن عابدین از عالمان اهل سنت ( علاء الدین) در تكملة حاشیة رد المحتار) - ج 1 - ص 580 – 581می نویسد:

...والحاصل: أن الحكم بالكفر على ساب الشیخین أو غیرهما من الصحابة مطلقا قول ضعیف لا ینبغی الافتاء به ولا التعویل علیه كما حققه سیدی الوالد رحمه الله تعالى فی كتابه تنبیه الولاة والحكام فراجعه 54

خلاصه انکه حکم به کفر کسی که به شیخین یا دیگر صحابه سب میکند قول ضعیفی است و شایسته نیست کسی چنین فتوایی بدهد و اعتماد به چنین فتوایی نیز نباید کرد.

نووی در شرح مسلم در باب تحریم سب الصحابه مینویسد:

واعلم أن سب الصحابة رضی الله عنهم حرام من فواحش المحرمات سواء من لابس الفتن منهم وغیره لأنهم مجتهدون فی تلك الحروب متأولون كما أوضحناه فی أول فضائل الصحابة من هذا الشرح قال القاضی وسب أحدهم من المعاصی الكبائر ومذهبنا ومذهب الجمهور انه یعزر ولا یقتل 55-:‌ سب صحابه بطور مطلق از محرمات و گناه کبیره بوده و کسی که مرتکب ان بشود تعزیر شده ولی کشته نخواهد شد.

بنابر این حکم به کفر و قتل ساب الصحابه طبق این گفتار جایز نیست.

اما برخی از عالمان اهل سنت در این زمینه ارای دیگری دارند چنانکه علامه أمینی در کتاب الغدیر از قول برخی اهل سنت نقل میکند که ساب الصحاب ه مطلقا حتی سب و شتم افرادی مثل عمروعاص موجب کفر شده و چنین شخصی قتلش لازم و واجب است:

... وقال القاضی أبو یعلى: الذی علیه الفقهاء فی سب الصحابة إن كان مستحلا لذلك كفر، وإن لم یكن مستحلا فسق ولم یكفر، سواء كفرهم أو طعن فی دینهم مع إسلامهم وقد قطع طائفة من الفقهاء من أهل الكوفة وغیرهم بقتل من سب الصحابة وكفر الرافضة. وقال أبو بكر بن عبد العزیز فی المقنع: فأما الرافضی فإن كان یسب فقد كفر فلا یزوج. وقال الشیخ علاء الدین أبو الحسن الطرابلسی الحنفی فی [ معین الحكام فیما یتردد بین الخصمین من الأحكام ] ص 187: من شتم أحدا من أصحاب النبی علیه السلام أبا بكر أو عمر أو عثمان أو علیا أو معاویة أو عمرو بن العاص فإن قال: كانوا على ضلال وكفر. قتل وإن شتمهم بغیر هذا من مشاتمة الناس نكل نكالا شدیدا.

ایشان در ادامه از ذهبی نقل میکند که ساب به صحابه از دین الهی خارج شده و عملش به انکار ایات الهی در مدح صحابه برمی گردد و انگاه به روایاتی در این باب استشهاد میکند 56

بنابراین بین فقیهان اهل سنت در حکم نمودن به کفر و کشتن کسانی که به برخی صحابه سب و اهانت میکنند اختلاف زیادی وجود داشته و همانطور که ملاحظه گردید اکثر انان مخالف ان میباشند.57

چند سئوال از جریانهای تکفیری تروریستی و سران وهابیت:

1- اگر حرکت تکفیری و تروریستی شما در کشتن مسلمانان بر مبنای اصول دینی و روایات مذکور است چرا دشمنان واقعی اسلام نظیر امریکا و صهیونیزم از شما حمایت نموده و از هیچ حمایتی از شما مضایقه نمی کنند؟

2- اگر شیعه مشرک است و مستحق قتل چرا دولت وهابی سعودی به آنان اجازه حج وعمره را می دهد؟ مگرقران کریم ورود مشرکان را به مکه مکرمه ونزدیک شدن به خانه خدا و مسجدالحرام ممنوع ننموده است ؟ ایا این رفتاردوگانه اینان بیانگران نیست که جریانهای تکفیری که رهبری ان اکنون در وهابیت متمرکز شده است اعتقادی به احادیث رفض نداشته و از اینگونه روایات استفاده ابزاری میکنند؟

والسلام

منابع

نهج البلاغه

تهذیب الکمال ج2ص 429

کتاب الضعفا و المتروكین تالیف نسائی

الضعفاء‌الكبیر -عقیلی

المعجم الاوسط الطبرانی

السنه

دفاع من وحی الشریعة ضمن دائرة السنة والشیعة تالیف :‌ سید حسین رجا -

كنز العمال - المتقی الهندی -

مجمع الزوائد - الهیثمی

الکامل – عبد الله عدی الجرجانی

المغنی فی الضعفاء –الذهبی

تاریخ مدینه دمشق

میزان الاعتدال - الذهبی

التاریخ الكبیر

تاریخ بغداد - الخطیب البغدادی

تاریخ الذهبی

بغیه الباحث

شرح مسلم

الاقتصاد فی الاعتقاد

السنن الکبری

مسند احمد بن حنبل

تاریخ طبرى

صحیح البخاری - البخاری

مجموعة الرسائل

تكملة حاشیة رد المحتار)

شرح مسلم

الغدیر – علامه أمینی

الریاض النضرة - محب طبری