ناجیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
فرقه | '''فرقه ناجیه''' یعنى فرقه رستگار و خلاص شونده در [[اسلام]] و بلکه در همه ادیان. هر یک از فرق و مذاهب خود را ناجى و رستگار و دیگر فرقه ها را هالک و گمراه مى شمارند. باید توجه داشت که کلمه ناجى مطابق با قواعد، صفت مشبهه است نه اسم فاعل. بنابراین به معنای خلاص شونده و رهنده است نه رهاننده و بالعکس منجى به معناى خلاص کننده و رهاننده مى باشد. شیعه [[امامیه]] بنا بر احادیثى که از پیامبر (ص) و ائمه معصومین (علیهم السلام) روایت مى کنند، خود را فرقه ناجیه مى شمارند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 351</ref> <ref>جزایری سید نعمت الله، الانوار النعمانية، تبريز، ص 279- 280.</ref> | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
[[رده: کلام ]] | [[رده: کلام ]] | ||
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]] | [[رده: فرق و مذاهب کلامی ]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۳۱
فرقه ناجیه یعنى فرقه رستگار و خلاص شونده در اسلام و بلکه در همه ادیان. هر یک از فرق و مذاهب خود را ناجى و رستگار و دیگر فرقه ها را هالک و گمراه مى شمارند. باید توجه داشت که کلمه ناجى مطابق با قواعد، صفت مشبهه است نه اسم فاعل. بنابراین به معنای خلاص شونده و رهنده است نه رهاننده و بالعکس منجى به معناى خلاص کننده و رهاننده مى باشد. شیعه امامیه بنا بر احادیثى که از پیامبر (ص) و ائمه معصومین (علیهم السلام) روایت مى کنند، خود را فرقه ناجیه مى شمارند. [۱] [۲]