مقداد بن محمد رفاعی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
=نسب= | =نسب= | ||
المقداد بن محمد بن الحسن بن یوسف بن محمد المختار، بن محمد أبو النجا، بن علی زین العابدین، بن عبد الخالق، بن محمد أبو الطیب، بن عبد الله محمد | المقداد بن محمد بن الحسن بن یوسف بن محمد المختار، بن محمد أبو النجا، بن علی زین العابدین، بن عبد الخالق، بن محمد أبو الطیب، بن عبد الله محمد الکاتم، بن عبد الخالق، بن أبو القاسم، جعفر الزکی، بن [[امام هادی(ع)|علی الهادی]]، بن [[امام جواد(ع)|محمد الجواد]]، بن [[امام رضا(ع)|علی الرضا]]، بن [[امام کاظم(ع)|موسى الکاظم]]، بن [[امام جعفر صادق (علیه السلام)|جعفر الصادق]]، بن [[امام باقر(ع)|محمد الباقر]]، بن [[زین العابدین|علی زین العابدین]]، بن [[امام حسین علیه السلام|الحسین بن علی]] بن [[ابوطالب|أبی طالب]] زوج السیدة [[فاطمه زهرا(س)|فاطمة الزهراء]] بنت [[محمد (ص)|النبی محمد]]»<ref>أبی المواهب عبد الوهاب بن أحمد بن علی الأنصاری الشافعی المصری (المعروف بالشعرانی)، الطبقات الكبرى المسماة بلواقح الأنوار فی طبقات الأخیار -الجزء الأول-، دار الكتب العلمیة، بیروت، الطبعة الأولى 1997، صـ: 181</ref>.او یکی از شاگردان احمد رفاعی قطب صوفیه معروف که در شهر مقدادیه [[عراق]] مدفون است.او یکی از بزرگان تصوف اسلامی و طریقت در خراسان عراق در عصر عباسی دوم بود. | ||
=زندگی= | =زندگی= | ||
وی یکی از شخصیت های برجسته فرقه رفاعی است.او با قطب مصر ابراهیم الدسوقی و شیخ منصور البطحایی ارتباط نزدیک دارد.او یک برادر به نام شیخ مقدم الرفاعی دارد.او اهل شعر و [[شافعی]] بود، چنانکه به بیشتر اهل تصوف در عصر خود اعلام می کرد که اسلام واقعی چنین | وی یکی از شخصیت های برجسته فرقه رفاعی است. او با قطب مصر ابراهیم الدسوقی و شیخ منصور البطحایی ارتباط نزدیک دارد. او یک برادر به نام شیخ مقدم الرفاعی دارد. او اهل شعر و [[شافعی]] بود، چنانکه به بیشتر اهل تصوف در عصر خود اعلام می کرد که اسلام واقعی چنین است و مردم را از تهمت و غلو بر حذر می دارد و می گفت: «اینها راهزن هستند، پس از آنان برحذر باشید». و گفت: اینها قومی هستند که به بدعت آلوده اند. | ||
شیوخ زمانش می‌گفتند: هر چه از پادشاهان برای رفاعی می‌آمد، از روی دلسوزی بیش از حد او بین خلق و فقرا تقسیم می کرد. احمد الرفاعی علما و فقها را تجلیل می کرد و به تکریم و احترام آنان امر می کرد و می گفت: اینها ارکان [[امت]] و پیشوایان آن هستند. | شیوخ زمانش می‌گفتند: هر چه از پادشاهان برای رفاعی می‌آمد، از روی دلسوزی بیش از حد او بین خلق و فقرا تقسیم می کرد. احمد الرفاعی علما و فقها را تجلیل می کرد و به تکریم و احترام آنان امر می کرد و می گفت: اینها ارکان [[امت]] و پیشوایان آن هستند. | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
مقداد الرفاعی از دنیا بریده بود و به دنبال پول نبود، هرچند عواید دارایی او بیش از آن بود. عواید اموال امیران و هر چه از آن به دست می آورد در راه خدا برای فقرا و سالکان و مستضعفین خرج می کرد. می گفت: راه من دین بدون بدعت، عمل بدون تنبلی، نیت بدون فساد، راستگویی بدون دروغ و حالات بدون ریا است. | مقداد الرفاعی از دنیا بریده بود و به دنبال پول نبود، هرچند عواید دارایی او بیش از آن بود. عواید اموال امیران و هر چه از آن به دست می آورد در راه خدا برای فقرا و سالکان و مستضعفین خرج می کرد. می گفت: راه من دین بدون بدعت، عمل بدون تنبلی، نیت بدون فساد، راستگویی بدون دروغ و حالات بدون ریا است. | ||
طریقه رفاعی بر این است که به معنای ظاهری قرآن و سنت عمل کند، سپس خود را با | طریقه رفاعی بر این است که به معنای ظاهری قرآن و سنت عمل کند، سپس خود را با ریاضت، ذکر و ورد فراوان را با توجه به دستورات شیخ بخواند. باتوجه به اصل تسلیم و اطاعت از او و اوامرش. و عمل به کتاب و سنت و به تعالیم شیخ، تمسک کند و به آنچه از التزام به سنت، تأیید سلف صالح است و به خرقه پوشی عمل کند. به همراه تحمل مصیبت و کرامت و دوری از نا اهلان. | ||
برخی از پیروان الرفاعی اخیراً به انجام اعمال شگفت انگیز و عجیب مانند بازی با مار، شیر سواری و ورود به آتش سوزان بدون سوختن و تأثیر از آن و اموری دیگر مشهور شده اند. | برخی از پیروان الرفاعی اخیراً به انجام اعمال شگفت انگیز و عجیب مانند بازی با مار، شیر سواری و ورود به آتش سوزان بدون سوختن و تأثیر از آن و اموری دیگر مشهور شده اند. | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
العارف بالله أبو الحسن الشاذلی. | العارف بالله أبو الحسن الشاذلی. | ||
الشیخ عبد الله | الشیخ عبد الله الحراکی الحسینی پسر عمویش. | ||
الشیخ نجم الدین الأصفهانی شیخ الإمام إبراهیم الدسوقی. | الشیخ نجم الدین الأصفهانی شیخ الإمام إبراهیم الدسوقی. | ||
الشیخ أحمد علوان | الشیخ أحمد علوان المالکی. | ||
الحافظ جلال الدین ال[[سیوطی|سیوطی]]. | الحافظ جلال الدین ال[[سیوطی|سیوطی]]. | ||
نسخهٔ ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۴۴
الشیخ المقداد الرفاعی از رجال تصوف اسلامی و بزرگان طریقه رفاعیه است.
نسب
المقداد بن محمد بن الحسن بن یوسف بن محمد المختار، بن محمد أبو النجا، بن علی زین العابدین، بن عبد الخالق، بن محمد أبو الطیب، بن عبد الله محمد الکاتم، بن عبد الخالق، بن أبو القاسم، جعفر الزکی، بن علی الهادی، بن محمد الجواد، بن علی الرضا، بن موسى الکاظم، بن جعفر الصادق، بن محمد الباقر، بن علی زین العابدین، بن الحسین بن علی بن أبی طالب زوج السیدة فاطمة الزهراء بنت النبی محمد»[۱].او یکی از شاگردان احمد رفاعی قطب صوفیه معروف که در شهر مقدادیه عراق مدفون است.او یکی از بزرگان تصوف اسلامی و طریقت در خراسان عراق در عصر عباسی دوم بود.
زندگی
وی یکی از شخصیت های برجسته فرقه رفاعی است. او با قطب مصر ابراهیم الدسوقی و شیخ منصور البطحایی ارتباط نزدیک دارد. او یک برادر به نام شیخ مقدم الرفاعی دارد. او اهل شعر و شافعی بود، چنانکه به بیشتر اهل تصوف در عصر خود اعلام می کرد که اسلام واقعی چنین است و مردم را از تهمت و غلو بر حذر می دارد و می گفت: «اینها راهزن هستند، پس از آنان برحذر باشید». و گفت: اینها قومی هستند که به بدعت آلوده اند.
شیوخ زمانش می‌گفتند: هر چه از پادشاهان برای رفاعی می‌آمد، از روی دلسوزی بیش از حد او بین خلق و فقرا تقسیم می کرد. احمد الرفاعی علما و فقها را تجلیل می کرد و به تکریم و احترام آنان امر می کرد و می گفت: اینها ارکان امت و پیشوایان آن هستند.
مقداد الرفاعی از دنیا بریده بود و به دنبال پول نبود، هرچند عواید دارایی او بیش از آن بود. عواید اموال امیران و هر چه از آن به دست می آورد در راه خدا برای فقرا و سالکان و مستضعفین خرج می کرد. می گفت: راه من دین بدون بدعت، عمل بدون تنبلی، نیت بدون فساد، راستگویی بدون دروغ و حالات بدون ریا است.
طریقه رفاعی بر این است که به معنای ظاهری قرآن و سنت عمل کند، سپس خود را با ریاضت، ذکر و ورد فراوان را با توجه به دستورات شیخ بخواند. باتوجه به اصل تسلیم و اطاعت از او و اوامرش. و عمل به کتاب و سنت و به تعالیم شیخ، تمسک کند و به آنچه از التزام به سنت، تأیید سلف صالح است و به خرقه پوشی عمل کند. به همراه تحمل مصیبت و کرامت و دوری از نا اهلان.
برخی از پیروان الرفاعی اخیراً به انجام اعمال شگفت انگیز و عجیب مانند بازی با مار، شیر سواری و ورود به آتش سوزان بدون سوختن و تأثیر از آن و اموری دیگر مشهور شده اند. این چیزی است که شیخ الرفاعی با آن همراه نبود و پس از مرگ او به وجود آمد، اگرچه شیخ به مهربانی شدید نسبت به انسان و حیوان مشهور بود و بیش از همه از حیوانات ولگرد و بیمار مراقبت می‌کرد.
اساتید
الشیخ أحمد الرفاعی.
الشیخ علی بن أدریس البعقوبی.
الشیخ الحافظ عز الدین الفاروقی.
الشیخ أحمد البدوی.
العارف بالله أبو الحسن الشاذلی.
الشیخ عبد الله الحراکی الحسینی پسر عمویش.
الشیخ نجم الدین الأصفهانی شیخ الإمام إبراهیم الدسوقی.
الشیخ أحمد علوان المالکی.
الحافظ جلال الدین السیوطی.
الشیخ عقیل المنبجی.
الشیخ علی الخواص.
وفات
هنگامی که به سن 69 سالگی رسید و به سختی بیمار شد و بیش از یک سال بیمار بود تا اینکه در روز جمعه 22 رمضان سال 590 هجری قمری چشم از جهان فرو بست و زیارتگاهش هنوز از دیدنی های شهر مقدادیه است. که شهر نیز به نام مقداد نامگذاری شده است[۲].
پانویس
- ↑ أبی المواهب عبد الوهاب بن أحمد بن علی الأنصاری الشافعی المصری (المعروف بالشعرانی)، الطبقات الكبرى المسماة بلواقح الأنوار فی طبقات الأخیار -الجزء الأول-، دار الكتب العلمیة، بیروت، الطبعة الأولى 1997، صـ: 181
- ↑ المقداد بن محمد الرفاعی