محمد حسین کاشف الغطاء: تفاوت میان نسخه‌ها
Mollahashem (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
(←وفات) |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
| عنوان = محمدحسين کاشف‌الغطاء | |||
| تصویر = محمد حسین آل کاشف الغطاء.jpg | |||
| نام = محمدحسين بن على آل کاشف‌الغطاء | |||
| نام‌های دیگر = | |||
| | | سال تولد = 1294ق. | ||
| | | تاریخ تولد = | ||
| | | محل تولد = نجف، عراق | ||
| | | سال درگذشت = 1373ق. | ||
| | | تاریخ درگذشت = | ||
| | | محل درگذشت = [[جمهوری اسلامی ایران|ایران]]، کرمانشاه | ||
| استادان ={{فهرست جعبه افقی |[[سيدکاظم يزدى]] |شيخ آقارضا اصفهانى |[[آخوند خراسانی|آخوند خراسانى]] | [[ميرزا باقر اصطهباناتى]] |شيخ محمدرضا نجف‌آبادى |حاج ميرزا حسين نورى |شيخ ابراهيم قطفان |عمويش شيخ حسن |صاحب جواهر }} | |||
| شاگردان = | |||
| دین = [[اسلام]] | |||
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | |||
|درگذشت | | آثار = | ||
| فعالیت‌ها = | |||
| وبگاه = | |||
|استادان | }} | ||
| | '''محمد حسین کاشف‌الغطاء''' (زادهٔ ۱۲۹۴ هجری قمری محلهٔ عماره نجف و درگذشت ۱۳۷۳ ـ کرند نزدیکی کرمانشاه) از روحانیان [[شیعه]] اهل [[عراق]] بود<ref>آوای بیداری (ویژه نامه روزنامه جمهوری اسلامی)، فروردین ۱۳۷۲، ص ۱۲</ref>. جد او [[شیخ جعفر کاشف الغطاء]] (متوفی ۱۲۲۸) سرشناس‌ترین و پرآوازه‌ترین فرد این خاندان است. پدرش شیخ علی کاشف‌الغطاء (متوفی ۱۳۲۰) نیز از مراجع تقلید بلند‌پایهٔ [[عراق]] بود. دوران تحصیل در ده سالگی وارد [[حوزه علمیه نجف]] شد. ادبیات عرب، حساب، نجوم، [[فقه]] و [[اصول]] را فراگرفت. در کنار تحصیل علوم حوزوی، به مطالعه عمیق در ادبیات عرب پرداخت. او ذوق ادبی خوبی داشت. محمد حسین از ابتدای نوجوانی به سرودن شعر و نویسندگی پرداخت. پانزده ساله بود که کتاب «العبقات العنبریة...» را درباره خاندان خود نوشت. | ||
| | |||
|} | |||
'''محمد حسین کاشف‌الغطاء''' (زادهٔ ۱۲۹۴ هجری قمری محلهٔ عماره نجف و درگذشت ۱۳۷۳ ـ کرند نزدیکی کرمانشاه) از روحانیان [[شیعه]] اهل [[عراق]] بود. جد او شیخ جعفر کاشف الغطاء (متوفی ۱۲۲۸) سرشناس‌ترین و پرآوازه‌ترین فرد این خاندان است. پدرش شیخ علی کاشف‌الغطاء (متوفی ۱۳۲۰) نیز از مراجع تقلید | |||
== | == ولادت == | ||
در | در ۱۲۹۴ هجری قمری محلهٔ عماره نجف به دنیا آمد. | ||
==آثار== | == تحصیلات == | ||
وی شرحی بر کتاب «العروة الوثقی» نوشته سید محمدکاظم طباطبایی یزدی نگاشت که نخستین شرحی است که بر این کتاب نوشته شده‌است. این شرح چهار جلد است. | در ده سالگی وارد [[حوزه علمیه نجف]] شد. ادبیات عرب، حساب، نجوم، فقه و اصول را فراگرفت. در کنار تحصیل علوم حوزوی، به مطالعه عمیق در ادبیات عرب پرداخت. | ||
== اساتید == | |||
مصطفی تبریزی، میرزا محمدباقر اصطهباناتی، احمد شیرازی، علی محمد نجف‌آبادی، ملا علی‌اصغر مازندرانی، [[رضا همدانی (حاج آقا رضا همدانی)|رضا همدانی]]، [[محمد تقی شیرازی|میرزا محمدتقی شیرازی]] و علامه [[محدث نوری|حسین نوری]] (محدث نوری) [[سید محمد کاظم طباطبایی یزدی، وحدت‌گرای استعمار ستیز|سید محمدکاظم طباطبایی یزدی]]، آخوند خراسانی. | |||
== آثار == | |||
وی شرحی بر کتاب «العروة الوثقی» نوشته [[سید محمد کاظم طباطبایی یزدی|سید محمدکاظم طباطبایی یزدی]] نگاشت که نخستین شرحی است که بر این کتاب نوشته شده‌است. این شرح چهار جلد است. | |||
کتاب «عقود حیاتی» زندگی‌نامه خودنوشت ایشان است که ترجمه آن با عنوان «بند بند سرگذشتم» به فارسی توسط انتشارات اطلاعات منتشر شده است. | کتاب «عقود حیاتی» زندگی‌نامه خودنوشت ایشان است که ترجمه آن با عنوان «بند بند سرگذشتم» به فارسی توسط انتشارات اطلاعات منتشر شده است. | ||
== | == اندیشه‌ها == | ||
کاشف‌الغطاء تفرقه را بیماری امت و [[وحدت اسلامی|وحدت]] را داروی این بیماری می‌داند: «دارویی که همواره اصلاح را به ارمغان آورده و می‌آورد، اتفاق و وحدت و همدردی و ترک نزاع و طرد انگیزه‌های کینه و حسد است». وی حصول و تحقق وحدت را در آن سوی الفاظ و خطبه‌ها و مقالات و عبارات و در عالم واقعیت می‌جست و معتقد بود: «وحدت و اتحاد، با لفاظی‌های میان تهی و سخنان بلیغ و رسا و... به دست نمی‌آید<ref>محمد حسین آل کاشف الغطاء، آیین ما، ص۴۱ - ۴۲</ref>. | |||
ملاک اتحاد و حقیقت [[توحید]] در اینجا صفای نیت و اخلاص عمیق و جدیت و فعالیت است». وی هفتاد سال پیش طرحی را برای تقویت [[وحدت اسلامی|اتحاد]] میان [[مذهب شیعه|شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] پیشنهاد کرد و آن برگزاری همایش‌های سالانه یا دوسالانه عقلا و علمای مسلمان از دور و نزدیک برای شناسایی متقابل و گفت و گو پیرامون مسائل اسلام بود. وی مهم‌تر از این همایش را همایش سران [[کشورهای اسلامی]] می‌دانست تا آنان دستی واحد شوند و در مقابل خطرهایی که جهان اسلام را تهدید می‌کند، از آن دفاع کنند. اهل سیاست کاشف‌الغطاء هماره در مسایل سیاسی دخالت می‌کرد. | |||
وی در پاسخ به آنانی که می‌پرسیدند چرا در سیاست دخالت می‌کند؟ می‌گفت: اگر سیاست به معنای پند، راهنمایی، نهی از فساد، نصیحت و مبارزه با استعمار است، من اهل سیاستم. آری، من تا فرق سر غرق در سیاستم. چنین سیاستی از واجبات است. پدر، پدربزرگ، جد و تمام خاندان من، بیش از سیصد سال رهبری دینی جهان اسلام را بر عهده داشتند<ref>این است آیین ما، محمدحسین کاشف‌الغطاء، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، ص ۸۹ و ۹۰</ref>. | |||
در [[زیارت جامعه]]، درباره ائمه معصوم آمده‌است: «انتم ساسة العباد»؛ «شما سیاستمداران مردم هستید». سیاست ما سیاست پیامبر و امامان است. زمانی هم نام‌های به [[محمد علی جناح|محمدعلی جناح]]، اولین نخست‌وزیر [[پاکستان]] مینویسد و هدف‌های استعماری پیمان‌های نظامی [[ایالات متحده آمریکا|آمریکا]] را به او گوشزد می‌کند. | |||
== وفات == | |||
ایشان در ۱۸ [[ذی القعده|ذیقعده]] ۱۳۷۳ در سن ۷۹ سالگی در کرند (نزدیکی کرمانشاه) درگذشت و در قبرستان وادی‌السلام نجف به خاک سپرده شد<ref>آوای بیداری، ص ۱۵</ref>. | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده: | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان وحدت | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:عالمان وحدت‌گرا]] | |||
[[رده:پیشگامان وحدت اسلامی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۰
| محمدحسين کاشف‌الغطاء | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | محمدحسين بن على آل کاشف‌الغطاء |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | نجف، عراق |
| محل درگذشت | ایران، کرمانشاه |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
محمد حسین کاشف‌الغطاء (زادهٔ ۱۲۹۴ هجری قمری محلهٔ عماره نجف و درگذشت ۱۳۷۳ ـ کرند نزدیکی کرمانشاه) از روحانیان شیعه اهل عراق بود[۱]. جد او شیخ جعفر کاشف الغطاء (متوفی ۱۲۲۸) سرشناس‌ترین و پرآوازه‌ترین فرد این خاندان است. پدرش شیخ علی کاشف‌الغطاء (متوفی ۱۳۲۰) نیز از مراجع تقلید بلند‌پایهٔ عراق بود. دوران تحصیل در ده سالگی وارد حوزه علمیه نجف شد. ادبیات عرب، حساب، نجوم، فقه و اصول را فراگرفت. در کنار تحصیل علوم حوزوی، به مطالعه عمیق در ادبیات عرب پرداخت. او ذوق ادبی خوبی داشت. محمد حسین از ابتدای نوجوانی به سرودن شعر و نویسندگی پرداخت. پانزده ساله بود که کتاب «العبقات العنبریة...» را درباره خاندان خود نوشت.
ولادت
در ۱۲۹۴ هجری قمری محلهٔ عماره نجف به دنیا آمد.
تحصیلات
در ده سالگی وارد حوزه علمیه نجف شد. ادبیات عرب، حساب، نجوم، فقه و اصول را فراگرفت. در کنار تحصیل علوم حوزوی، به مطالعه عمیق در ادبیات عرب پرداخت.
اساتید
مصطفی تبریزی، میرزا محمدباقر اصطهباناتی، احمد شیرازی، علی محمد نجف‌آبادی، ملا علی‌اصغر مازندرانی، رضا همدانی، میرزا محمدتقی شیرازی و علامه حسین نوری (محدث نوری) سید محمدکاظم طباطبایی یزدی، آخوند خراسانی.
آثار
وی شرحی بر کتاب «العروة الوثقی» نوشته سید محمدکاظم طباطبایی یزدی نگاشت که نخستین شرحی است که بر این کتاب نوشته شده‌است. این شرح چهار جلد است.
کتاب «عقود حیاتی» زندگی‌نامه خودنوشت ایشان است که ترجمه آن با عنوان «بند بند سرگذشتم» به فارسی توسط انتشارات اطلاعات منتشر شده است.
اندیشه‌ها
کاشف‌الغطاء تفرقه را بیماری امت و وحدت را داروی این بیماری می‌داند: «دارویی که همواره اصلاح را به ارمغان آورده و می‌آورد، اتفاق و وحدت و همدردی و ترک نزاع و طرد انگیزه‌های کینه و حسد است». وی حصول و تحقق وحدت را در آن سوی الفاظ و خطبه‌ها و مقالات و عبارات و در عالم واقعیت می‌جست و معتقد بود: «وحدت و اتحاد، با لفاظی‌های میان تهی و سخنان بلیغ و رسا و... به دست نمی‌آید[۲].
ملاک اتحاد و حقیقت توحید در اینجا صفای نیت و اخلاص عمیق و جدیت و فعالیت است». وی هفتاد سال پیش طرحی را برای تقویت اتحاد میان شیعه و سنی پیشنهاد کرد و آن برگزاری همایش‌های سالانه یا دوسالانه عقلا و علمای مسلمان از دور و نزدیک برای شناسایی متقابل و گفت و گو پیرامون مسائل اسلام بود. وی مهم‌تر از این همایش را همایش سران کشورهای اسلامی می‌دانست تا آنان دستی واحد شوند و در مقابل خطرهایی که جهان اسلام را تهدید می‌کند، از آن دفاع کنند. اهل سیاست کاشف‌الغطاء هماره در مسایل سیاسی دخالت می‌کرد.
وی در پاسخ به آنانی که می‌پرسیدند چرا در سیاست دخالت می‌کند؟ می‌گفت: اگر سیاست به معنای پند، راهنمایی، نهی از فساد، نصیحت و مبارزه با استعمار است، من اهل سیاستم. آری، من تا فرق سر غرق در سیاستم. چنین سیاستی از واجبات است. پدر، پدربزرگ، جد و تمام خاندان من، بیش از سیصد سال رهبری دینی جهان اسلام را بر عهده داشتند[۳].
در زیارت جامعه، درباره ائمه معصوم آمده‌است: «انتم ساسة العباد»؛ «شما سیاستمداران مردم هستید». سیاست ما سیاست پیامبر و امامان است. زمانی هم نام‌های به محمدعلی جناح، اولین نخست‌وزیر پاکستان مینویسد و هدف‌های استعماری پیمان‌های نظامی آمریکا را به او گوشزد می‌کند.
وفات
ایشان در ۱۸ ذیقعده ۱۳۷۳ در سن ۷۹ سالگی در کرند (نزدیکی کرمانشاه) درگذشت و در قبرستان وادی‌السلام نجف به خاک سپرده شد[۴].