محمد حسن تبرائیان
| نام | محمد حسن تبرائیان |
|---|---|
| متولد | ۱۳۲۴ |
| برخی آثار | پیشینه تقریب مذاهب اسلامی در قرن پنجم الی دهم
شرح و تفسیر نهج البلاغه به زبان عربی استراتژی تقریب مذاهب اسلامی امام صادق و مذاهب اربعه |
محمد حسن تبرائیان مشاور سابق دبیر کل تقریب مذاهب اسلامی، معاون اسبق بین الملل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی و دبیر هیأت علمی آن مرکز بود. ایشان از بدو شکل گیری مجمع در سمت مشاور دبیر کل، عضو هیات علمی و دبیر بین الملل در آن حضور مستمر داشته است و عضو مجمع عمومی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی بوده است.
تحصیلات
تبرائیان تحصیلات ابتدایی و حوزوی را در عراق به پایان برده و با آشنایی بیشتر با زبان و ادبیات عرب، به این حوزه وسیع فرهنگی علاقه‌مند می شود و برای تحصیل در این رشته به دانشگاه عراق می‌رود. پس از تحصیلات مقدماتی تبرائیان عازم مصر می شود تا در دانشگاه مصر تحصیل در رشته ادبیات را دنبال کند. او با سعی وافر و پشتکار پیوسته، سرانجام موفق به دریافت دکترای زبان و ادبیات عرب از دانشگاه الازهر مصر می شود و بلافاصله برای تدریس در این رشته به سوریه دعوت می شود و در دانشگاه های دمشق و حلب به تدریس زبان و ادبیات عرب می پردازد. وی هم اکنون عضو هیات علمی و شورای تخصصی دانشکده علوم انسانی دانشگاه پیام نور است.
آثار
«گره عشق» و «پیشینه تقریب مذاهب اسلامی در قرن پنجم الی دهم» و «بازتاب فقه شافعی در کتاب خلاف شیخ طوسی» و «ادعیه و آداب حرمین» و «راهنمای مصور حج» و «امام صادق و مذاهب اربعه» نیز از جمله آثاری است که محمد حسن تبرائیان تألیف یا ترجمه کرده است. همچنین اوآثار فراوانی به زبان عربی نیز تألیف کرده که در حوزه مطالعات اسلامی جای می گیرند. در کنار این مجموعه، تبرائیان سالهاست مشغول تحقیق وسیعی در نهج البلاغه حضرت علی (ع) است. «شرح و تفسیر نهج البلاغه به زبان عربی» را انتشارات دارالشروق مهر چاپ می کند و برای مخاطبان جهان عرب و به زبان عربی است.
«امام صادق و مذاهب اربعه» از دیگر تألیف های تبرائیان است که به فارسی نگاشته است.
اندیشه ها
تبرائیان می گوید:«قرآن و سنت نبوی دو منبع شریعت و اسلامند و حجیت سایر منابع در گرو این منابع است. توحید، نبوت و معاد از ارکان این تقریب است و اختلاف در فروعات چندان به اصل اسلام خلل وارد نمی کند. مجمع اسلامی درحرکت اصلاحی خود به اصولی پایبند است که شامل ضرورت همکاری همه جانبه، لزوم موضع گیری هماهنگ در برابر دشمنان، پرهیز از نسبت دادن کفر به یکدیگر و تنزل دادن امور اختلافی ازکفر به خطا و برخورد محترمانه در امور اختلافی است.»