محمد بن ابی بکر الشلی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
محمد بن ابی بکر الشلی (۱۰۳۰-۱۰۹۳ ه .ق) از علمای دینی مسلمان حضرمی از قرن ۱۱ه.ق بود. او در علوم دینی تحقیق و تحصیل کرد و روایات و احادیث را از اساتید حدیث و روایت شنید. او به ظفار و هند رفت، از اساتید بزرگ وقت علوم ادبیات عرب و مبانی و آداب صوفیه را فرا گرفت. سپس به حجاز رفت و در مکه ساکن شد و چندین سال در مسجد الحرام تدریس کرد. او آثار مشهوری در زندگی نامه علمای بزرگ و احبار و حالات ایشان دارد که از آن جمله می توان از کتاب «المشرع الروی» او نام برد.<ref> مصطفى بن فتح الله الحموي (2011). فوائد الإرتحال ونتائج السفر في أخبار القرن الحادي عشر. المجلد الأول (الطبعة الأولى). دمشق، سوريا: دار نوادر. صفحة 175-184. ISBN 9789933418946.</ref><ref> "خلاصة عبقات الأنوار - السيد حامد النقوي - ج ٤ - الصفحة ٩٩". مؤرشف من الأصل في 18 سبتمبر 2019. اطلع عليه بتاريخ 20 مارس 2020.</ref><ref> "al-Šillī, Muḥammad ibn Abī Bakr ibn Aḥmad, 1621‒1682" (باللغة الإنجليزية). مؤرشف من الأصل في 20 مارس 2020. اطلع عليه بتاريخ 20 مارس 2020.</ref>
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = محمد بن ابی بکر الشلی
| تصویر =
| نام = محمد بن ابی بکر الشلی
| نام‌های دیگر =
| سال تولد = ۱۰۳۰ ق
| تاریخ تولد = 
| محل تولد = حضرموت، یمن
| سال درگذشت = ۱۰۹۳ ق
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت = مکه
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی | پدرش أبوبکر بن أحمد الشلی | أبوبکر بن حسین العیدروس | أبوبکر بن عبدالرحمن بن شهاب‌الدین | عبدالرحمن بن علوی بافقیه}}
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی | سالم بن أبی‌بکر بن شیخان | إمام الدین بن أحمد المرشدی | حسن بن علی العجیمی | إدریس بن أحمد الشماع}}
| دین = اسلام
| مذهب = اهل سنت
| آثار = {{فهرست جعبه عمودی | المشرع الروی فی مناقب بنی علوی | السناء الباهر بتکمیل النور السافر | عقد الجواهر والدرر فی أخبار القرن الحادی عشر | رسالة فی علم المجیب}}
| فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه عمودی | عالم دینی | تبلیغ اسلام | تالیف و تدریس}}
| وبگاه =
}}
'''محمد بن ابی‌بکر الشلی''' (۱۰۳۰-۱۰۹۳ ه .ق) از علمای دینی [[مسلمان]] حضرمی از قرن ۱۱ه. ق بود. او در علوم دینی تحقیق و تحصیل کرد و [[روایات]] و [[احادیث]] را از اساتید حدیث و روایت شنید. او به ظفار و هند رفت، از اساتید بزرگ وقت علوم ادبیات عرب و مبانی و آداب [[صوفیه]] را فراگرفت. سپس به [[حجاز]] رفت و در [[مکه]] ساکن شد و چندین سال در [[مسجدالحرام]] تدریس کرد. او آثار مشهوری در زندگی‌نامه علمای بزرگ و اخبار و حالات ایشان دارد که از آن جمله می‌توان از کتاب «المشرع الروی» او نام برد.<ref> مصطفى بن فتح الله الحموی (2011). فوائد الإرتحال ونتائج السفر فی أخبار القرن الحادی عشر. المجلد الأول (الطبعة الأولى). دمشق، سوریا: دار نوادر. صفحة 175-184. [[ویژه:منابع کتاب/9789933418946|ISBN 9789933418946]].</ref><ref> "خلاصة عبقات الأنوار - السید حامد النقوی - ج ٤ - الصفحة ٩٩". مؤرشف من الأصل فی 18 سبتمبر 2019. اطلع علیه بتاریخ 20 مارس 2020.</ref><ref> "al-Šillī, Muḥammad ibn Abī Bakr ibn Aḥmad, 1621‒1682" (باللغة الإنجلیزیة). مؤرشف من الأصل فی 20 مارس 2020. اطلع علیه بتاریخ 20 مارس 2020.</ref>


 
==نسب==
=نسب=
محمد بن أبی‌بکر بن أحمد بن أبی‌بکر بن عبدالله الشلی بن أبی‌بکر بن علوی الشیبة بن عبدالله بن علی بن عبدالله باعلوی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن [[جعفر بن محمد (صادق‌)|جعفر الصادق]] بن [[محمد بن علی (باقر العلوم)|محمد‌الباقر]] بن علی [[علی بن الحسین (زین العابدین)|زین‌العابدین]] بن [[حسین بن علی (سید الشهدا)|الحسین]] بن امام [[علی بن ابی طالب|علی بن ابی‌طالب]]، و امام علی همسر [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|فاطمه]] دختر [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|محمد]] صلی الله علیه و آله است.<ref>المشهور, عبدالرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهیرة. الجزء الأول. جدة، المملکة العربیة السعودیة: عالم المعرفة. صفحة 346.</ref>
محمد بن أبی بكر بن أحمد بن أبی بكر بن عبد الله الشلی بن أبی بكر بن علوی الشیبة بن عبد الله بن علی بن عبد الله باعلوی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن [[امام صادق (ع)|جعفر الصادق]] بن [[امام باقر )|محمد الباقر]] بن علی [[امام سجاد (ع)|زین العابدین]] بن [[امام حسین (ع)|الحسین]] بن امام [[امام علی (ع)|علی بن ابی طالب]]، و امام علی همسر [[فاطمه]] دختر [[محمد]] صلی الله علیه و آله است.<ref>المشهور, عبد الرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهيرة. الجزء الأول. جدة، المملكة العربية السعودية: عالم المعرفة. صفحة 346.</ref>
او بیست و هفتمین نوه پیامبر اسلام محمد صلی الله علیه و آله است.
او بیست و هفتمین نوه پیامبر اسلام محمد صلی الله علیه و آله است.


=تولد و تربیت=
==تولد و تربیت==
او در نیمه شبان سال ۱۰۳۰ه.ق در [[تریم]] [[حضرموت]] به دنیا آمد. او 10 ساله بود که تمام قرآن را نزد عبدالله بن عمر باغریب حفظ کرد. همچنین او کتاب های «الجزرية»، و«العقيدة الغزالية»، و«الأربعين النووية»، و«الآجرومية»، و«القطر»، و«الملحمة»، و«الإرشاد» را حفظ کرد و به اساتیدش عرضه کرد. سپس در یادگیری و تحقیق علوم دینی کوشش کرد و حدیث را از راویان آموخت و کتاب های معتبر به ویژه ادبیات عرب و علوم اسلامی چون فقه و اصول فقه و تصوف را نزد اساتید زمان خود فرا گرفت.
او در نیمه شبان سال ۱۰۳۰ه. ق در [[تریم]] [[حضرموت]] به دنیا آمد. او 10 ساله بود که تمام قرآن را نزد عبدالله بن عمر باغریب حفظ کرد. همچنین او کتاب‌های «الجزریة» و «العقیدة الغزالیة»، و «الأربعین النوویة» و «الآجرومیة» و «القطر» و «الملحمة» و «الإرشاد» را حفظ کرد و به اساتیدش عرضه کرد. سپس در یادگیری و تحقیق علوم دینی کوشش کرد و حدیث را از راویان آموخت و کتاب‌های معتبر به ویژه ادبیات عرب و علوم اسلامی چون فقه و اصول فقه و تصوف را نزد اساتید زمان خود فراگرفت.
 
=اساتید=
او نزد اساتید فراوانی در حضرموت علم آموخت. سپس به هند رفت و از برخی اساتید علم ادبیات عرب را فرا گرفت و با تعدادی از صوفیه همراه شد و از ایشان مبانی اندیشه صوفی را یاد گرفت. سپس به حجاز نقل مکان کرد و در آنجا ساکن شد. از اساتسد او می توان این افراد را نام برد:
 
پدرش أبو بكر بن أحمد الشلی
 
أبو بكر بن حسین العیدروس
 
أبو بكر بن عبد الرحمن بن شهاب الدین
 
عبد الرحمن بن علوی بافقیه
 
عبد الله بن أبی بكر الخطیب
 
محمد بن أحمد بارضوان
 
أحمد بن حسین بلفقیه
 
أحمد بن عمر عیدید
 
محمد بن أحمد باجبیر
 
عقیل بن عمران باعمر
 
عمر بن عبد الرحیم بارجاء
 
محمد بن علاء الدین البابلی
 
عیسى بن محمد الثعالبی
 
أحمد بن محمد القشاشی
 
عبد العزیز بن علی الزمزمی
 
زین العابدین بن عبد القادر الطبری


=شاگردان=
==اساتید==
افراد بسیاری از درس او بهره برده اند که مشهورترین آن ها عبارت اند از:
او نزد اساتید فراوانی در حضرموت علم آموخت. سپس به هند رفت و از برخی اساتید علم ادبیات عرب را فراگرفت و با تعدادی از صوفیه همراه شد و از ایشان مبانی اندیشه صوفی را یاد گرفت. سپس به حجاز نقل مکان کرد و در آنجا ساکن شد. از اساتید او می‌توان این افراد را نام برد:<ref>الحبشی, عیدروس بن عمر (1430 هـ). عقد الیواقیت الجوهریة. الجزء الثانی. تریم، الیمن: دار العلم والدعوة. صفحة 914.</ref>
* پدرش أبوبکر بن أحمد الشلی
* أبوبکر بن حسین العیدروس
* أبوبکر بن عبدالرحمن بن شهاب‌الدین
* عبدالرحمن بن علوی بافقیه
* عبدالله بن أبی‌بکر الخطیب
* محمد بن أحمد بارضوان
* أحمد بن حسین بلفقیه
* أحمد بن عمر عیدید
* محمد بن أحمد باجبیر
* عقیل بن عمران باعمر
* عمر بن عبدالرحیم بارجاء
* محمد بن علاء الدین البابلی
* عیسى بن محمد الثعالبی
* أحمد بن محمد القشاشی
* عبدالعزیز بن علی الزمزمی
* زین‌العابدین بن عبدالقادر الطبری


سالم بن أبی بكر بن شیخان
==شاگردان==
 
افراد بسیاری از درس او بهره برده‌اند که مشهورترین آنها عبارت‌اند از:
إمام الدین بن أحمد المرشدی
* سالم بن أبی‌بکر بن شیخان
 
* إمام الدین بن أحمد المرشدی
حسن بن علی العجیمی
* حسن بن علی العجیمی
 
* إدریس بن أحمد الشماع
إدریس بن أحمد الشماع
* مصطفى بن فتح الله الحموی
 
مصطفى بن فتح الله الحموی
 
=تالیفات=
او کتاب هایی در مورد تاریخ، زندگی نامه و برخی علوم دیگر نوشته است که بیشتر آن ها از بین رفته اند، از جمله آثار او عبارتند از:


==تالیفات==
او کتاب‌هایی در مورد تاریخ، زندگی‌نامه و برخی علوم دیگر نوشته است که بیشتر آنها از بین رفته‌اند، از جمله آثار او عبارتند از:
«المشرع الروی فی مناقب بنی علوی»
«المشرع الروی فی مناقب بنی علوی»
 
«السناء الباهر بتکمیل النور السافر» در سایت [https://archive.org/details/asnaa-albaher/mode/2up archive.org]
«السناء الباهر بتكمیل النور السافر» در سایت [https://archive.org/details/asnaa-albaher/mode/2up archive.org]
«عقد الجواهر والدرر فی أخبار القرن الحادی عشر» در سایت [https://archive.org/details/waq66471/mode/2up archive.org]
«عقد الجواهر والدرر فی أخبار القرن الحادی عشر» در سایت [https://archive.org/details/waq66471/mode/2up archive.org]
«رسالة فی علم المجیب»
«رسالة فی علم المجیب»
«رسالتین مطولتین فی علم المیقات بلا آلة»
«رسالتین مطولتین فی علم المیقات بلا آلة»
 
«رسالة فی معرفة ظل الزوال کل یوم لعرض مکة المشرفة»
«رسالة فی معرفة ظل الزوال كل یوم لعرض مكة المشرفة»
«رسالة فی معرفة اتفاق المطالع واختلاف‌ها»
 
«رسالة فی معرفة اتفاق المطالع واختلافها»
 
«رسالة فی المقنطر»
«رسالة فی المقنطر»
«رسالة فی الإسطرلاب»
«رسالة فی الإسطرلاب»
شرح على «الإیضاح» للشیخ ابن حجر
شرح على «الإیضاح» للشیخ ابن حجر
شرح «رسالة السنوسی فی المنطق»
شرح «رسالة السنوسی فی المنطق»
 
«المنح المکیة» شرح مختصر الرحبیة المسمى بـ«التحفة القدسیة» لابن الهائم
«المنح المكیة» شرح مختصر الرحبیة المسمى بـ«التحفة القدسیة» لابن الهائم
 
«التحقیق الوافی شرح التنبیه»
«التحقیق الوافی شرح التنبیه»


=وفات=
==وفات==
وی سه شنبه شب در ۲۹ هجوه در سال ۱۰۹۳، پایان سال حجه، در مکه درگذشت و او آن روز را در مسجد جامع امام احمد باشبیشی نماز گذاشت و در المالا در هتا الشیخان به خاک سپرده شد.  
وی سه شنبه شب در ۲۹ ذی الحجه سال ۱۰۹۳ه. ق در [[مکه]] درگذشت و در آن روز امام احمد البشبیشی در [[مسجد‌الحرام]] بر او نماز گزارد و در قبرستان المعلاه در قسمت آل شیخان به خاک سپرده شد.  


=منبع=
== منابع ==
الشلی، محمد بن ابی بکر (۱۳۱۹ ه. قانون گذار روی در چشم انداز آقایان محترم البالاوی (PDF). قسمت دوم . صفحه 17.
الشلی, محمد بن أبی‌بکر (1319 هـ). [https://ia800207.us.archive.org/21/items/ElMachra3Elrrawi/Ba3laoui01.pdf المشرع الروی فی مناقب السادة الکرام آل باعلوی] (PDF). الجزء الثانی. صفحة 17.


=پانویس=
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: شخصیت های جهان اسلام]]
[[رده:شخصیت‌ها]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان اهل سنت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۳۶

محمد بن ابی بکر الشلی
نام کاملمحمد بن ابی بکر الشلی
اطلاعات شخصی
سال تولد۱۰۳۰ ق، ۹۹۹ ش‌، ۱۶۲۱ م
محل تولدحضرموت، یمن
سال درگذشت۱۰۹۳ ق، ۱۰۶۰ ش‌، ۱۶۸۲ م
محل درگذشتمکه
دیناسلام، اهل سنت
استادان
  • پدرش أبوبکر بن أحمد الشلی
  • أبوبکر بن حسین العیدروس
  • أبوبکر بن عبدالرحمن بن شهاب‌الدین
  • عبدالرحمن بن علوی بافقیه
شاگردان
  • سالم بن أبی‌بکر بن شیخان
  • إمام الدین بن أحمد المرشدی
  • حسن بن علی العجیمی
  • إدریس بن أحمد الشماع
آثار
  • المشرع الروی فی مناقب بنی علوی
  • السناء الباهر بتکمیل النور السافر
  • عقد الجواهر والدرر فی أخبار القرن الحادی عشر
  • رسالة فی علم المجیب
فعالیت‌ها
  • عالم دینی
  • تبلیغ اسلام
  • تالیف و تدریس

محمد بن ابی‌بکر الشلی (۱۰۳۰-۱۰۹۳ ه .ق) از علمای دینی مسلمان حضرمی از قرن ۱۱ه. ق بود. او در علوم دینی تحقیق و تحصیل کرد و روایات و احادیث را از اساتید حدیث و روایت شنید. او به ظفار و هند رفت، از اساتید بزرگ وقت علوم ادبیات عرب و مبانی و آداب صوفیه را فراگرفت. سپس به حجاز رفت و در مکه ساکن شد و چندین سال در مسجدالحرام تدریس کرد. او آثار مشهوری در زندگی‌نامه علمای بزرگ و اخبار و حالات ایشان دارد که از آن جمله می‌توان از کتاب «المشرع الروی» او نام برد.[۱][۲][۳]

نسب

محمد بن أبی‌بکر بن أحمد بن أبی‌بکر بن عبدالله الشلی بن أبی‌بکر بن علوی الشیبة بن عبدالله بن علی بن عبدالله باعلوی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد‌الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین بن امام علی بن ابی‌طالب، و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.[۴] او بیست و هفتمین نوه پیامبر اسلام محمد صلی الله علیه و آله است.

تولد و تربیت

او در نیمه شبان سال ۱۰۳۰ه. ق در تریم حضرموت به دنیا آمد. او 10 ساله بود که تمام قرآن را نزد عبدالله بن عمر باغریب حفظ کرد. همچنین او کتاب‌های «الجزریة» و «العقیدة الغزالیة»، و «الأربعین النوویة» و «الآجرومیة» و «القطر» و «الملحمة» و «الإرشاد» را حفظ کرد و به اساتیدش عرضه کرد. سپس در یادگیری و تحقیق علوم دینی کوشش کرد و حدیث را از راویان آموخت و کتاب‌های معتبر به ویژه ادبیات عرب و علوم اسلامی چون فقه و اصول فقه و تصوف را نزد اساتید زمان خود فراگرفت.

اساتید

او نزد اساتید فراوانی در حضرموت علم آموخت. سپس به هند رفت و از برخی اساتید علم ادبیات عرب را فراگرفت و با تعدادی از صوفیه همراه شد و از ایشان مبانی اندیشه صوفی را یاد گرفت. سپس به حجاز نقل مکان کرد و در آنجا ساکن شد. از اساتید او می‌توان این افراد را نام برد:[۵]

  • پدرش أبوبکر بن أحمد الشلی
  • أبوبکر بن حسین العیدروس
  • أبوبکر بن عبدالرحمن بن شهاب‌الدین
  • عبدالرحمن بن علوی بافقیه
  • عبدالله بن أبی‌بکر الخطیب
  • محمد بن أحمد بارضوان
  • أحمد بن حسین بلفقیه
  • أحمد بن عمر عیدید
  • محمد بن أحمد باجبیر
  • عقیل بن عمران باعمر
  • عمر بن عبدالرحیم بارجاء
  • محمد بن علاء الدین البابلی
  • عیسى بن محمد الثعالبی
  • أحمد بن محمد القشاشی
  • عبدالعزیز بن علی الزمزمی
  • زین‌العابدین بن عبدالقادر الطبری

شاگردان

افراد بسیاری از درس او بهره برده‌اند که مشهورترین آنها عبارت‌اند از:

  • سالم بن أبی‌بکر بن شیخان
  • إمام الدین بن أحمد المرشدی
  • حسن بن علی العجیمی
  • إدریس بن أحمد الشماع
  • مصطفى بن فتح الله الحموی

تالیفات

او کتاب‌هایی در مورد تاریخ، زندگی‌نامه و برخی علوم دیگر نوشته است که بیشتر آنها از بین رفته‌اند، از جمله آثار او عبارتند از: «المشرع الروی فی مناقب بنی علوی» «السناء الباهر بتکمیل النور السافر» در سایت archive.org «عقد الجواهر والدرر فی أخبار القرن الحادی عشر» در سایت archive.org «رسالة فی علم المجیب» «رسالتین مطولتین فی علم المیقات بلا آلة» «رسالة فی معرفة ظل الزوال کل یوم لعرض مکة المشرفة» «رسالة فی معرفة اتفاق المطالع واختلاف‌ها» «رسالة فی المقنطر» «رسالة فی الإسطرلاب» شرح على «الإیضاح» للشیخ ابن حجر شرح «رسالة السنوسی فی المنطق» «المنح المکیة» شرح مختصر الرحبیة المسمى بـ«التحفة القدسیة» لابن الهائم «التحقیق الوافی شرح التنبیه»

وفات

وی سه شنبه شب در ۲۹ ذی الحجه سال ۱۰۹۳ه. ق در مکه درگذشت و در آن روز امام احمد البشبیشی در مسجد‌الحرام بر او نماز گزارد و در قبرستان المعلاه در قسمت آل شیخان به خاک سپرده شد.

منابع

الشلی, محمد بن أبی‌بکر (1319 هـ). المشرع الروی فی مناقب السادة الکرام آل باعلوی (PDF). الجزء الثانی. صفحة 17.

پانویس

  1. مصطفى بن فتح الله الحموی (2011). فوائد الإرتحال ونتائج السفر فی أخبار القرن الحادی عشر. المجلد الأول (الطبعة الأولى). دمشق، سوریا: دار نوادر. صفحة 175-184. ISBN 9789933418946.
  2. "خلاصة عبقات الأنوار - السید حامد النقوی - ج ٤ - الصفحة ٩٩". مؤرشف من الأصل فی 18 سبتمبر 2019. اطلع علیه بتاریخ 20 مارس 2020.
  3. "al-Šillī, Muḥammad ibn Abī Bakr ibn Aḥmad, 1621‒1682" (باللغة الإنجلیزیة). مؤرشف من الأصل فی 20 مارس 2020. اطلع علیه بتاریخ 20 مارس 2020.
  4. المشهور, عبدالرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهیرة. الجزء الأول. جدة، المملکة العربیة السعودیة: عالم المعرفة. صفحة 346.
  5. الحبشی, عیدروس بن عمر (1430 هـ). عقد الیواقیت الجوهریة. الجزء الثانی. تریم، الیمن: دار العلم والدعوة. صفحة 914.