قولیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده: کلام ' به ' ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
قولیه معتقد بودند که هر کسی به محض گفتن جمله لا اله الّا اللّه، مؤمن | قولیه معتقد بودند که هر کسی به محض گفتن جمله لا اله الّا اللّه، مؤمن حقیقی خواهد بود اگر چه در واقع معتقد به [[خداوند]] نباشد، زیرا خداوند فرمود: «قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ ...» سوره بقره، آیه 136 و [[پیغمبر (ص)|پیغمبر (ص)]] نیز فرمود: من قال لا اله الا اللّه دخل الجنة هر کسی بگوید خداوند یکی است، وارد [[بهشت]] می‌شود. بنا براین، شرط ورود به بهشت، آن نیست که حتما با نیت قبلی آن جمله را بگویی یا آن که به جمله مورد نظر اعتقاد داشته باشی. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 362 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبیدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 79.</ref> | ||
<ref>حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص540 | <ref>حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص540 | ||
</ref> | </ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
[[رده: فرق و مذاهب]] | [[رده: فرق و مذاهب]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۲
قولیه مجرده نیز خوانده می‌شوند.
عقاید
قولیه معتقد بودند که هر کسی به محض گفتن جمله لا اله الّا اللّه، مؤمن حقیقی خواهد بود اگر چه در واقع معتقد به خداوند نباشد، زیرا خداوند فرمود: «قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ ...» سوره بقره، آیه 136 و پیغمبر (ص) نیز فرمود: من قال لا اله الا اللّه دخل الجنة هر کسی بگوید خداوند یکی است، وارد بهشت می‌شود. بنا براین، شرط ورود به بهشت، آن نیست که حتما با نیت قبلی آن جمله را بگویی یا آن که به جمله مورد نظر اعتقاد داشته باشی. [۱] [۲] [۳]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 362 با ویرایش و اصلاح جملات
- ↑ عراقی ابو محمد عثمان بن عبیدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 79.
- ↑ حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص540