فضائل ثقلین (کتاب)
| نام کتاب | فضائل الثقلين من کتاب توضیح الدلائل علی ترجیح الفضائل |
|---|---|
| نویسنده | شهاب الدین احمد بن جلال الدین حسینی شافعی ایجی |
| مصحح | محمد کاظم موسوی |
| زبان کتاب | عربی |
| سال نشر | 1427 ق/2006 م |
| ناشر | مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، معاونت فرهنگی، مرکز تحقیقات علمی |
| تیراژ | 1500 نسخه |
| نوبت چاپ | اول |
| قطع | وزیری |
| تعداد صفحات | 208 |
اهمیت اثر
کتاب فضائل الثقلین اولین بار به زینت چاپ آراسته گردیده و تاكنون چند نسخه خطی آن در كتابخانههای ایران و یمن و هند شناسایی شده است. در قرون گذشته، برخی نویسندگان در كتابهایشان به این اثر استناد نمودهاند ولی در قرون اخیر به خاطر نایاب بودن نسخ خطی آن، كمتر در دسترس محققان بوده است. گویا نویسنده قبل از این كتاب، شروع به نوشتن كتابی در فضایل خلفای راشدین می‌كند اما در حین تحقیق با كثرت آیات و احادیث و روایات در فضایل علی علیه‌السلام روبهرو میشود و تصمیم به نگارش كتاب حاضر میگیرد.
سرفصل موضوعات
این كتاب چنان كه از نامش پیداست در فضایل «ثقلین» یعنی كتاب الله و اهل‌بیت می‌باشد.
قسمت اول
به فضایل سُور و آیات قرآن كریم اختصاص داشته و دارای سه باب می‌باشد:
باب اول
درباره فضیلتهایی است كه درباره تمام قرآن ذكر شده است؛
باب دوم
درباره فضایل چندین آیه و حدود شصت سوره قرآن است؛
باب پایانی
درباره سور و آیاتی است كه قرائت آنها در بعضی از نمازها تأكید شده است.
قسمت دوم
در 41 باب، فضیلتهای امام همام امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب «علیه‌السلام» را برشمرده است.
نخستین باب
درباره ولادت آن حضرت است.
دومین باب
درباره سور و آیاتی است كه در شأن آن حضرت نازل شده است و این باب گستردهترین باب این قسمت می‌باشد. بابهای بعدی به احادیث و روایاتی اختصاص دارد كه ویژگیهای ممتاز علی «علیه‌السلام» را در بین صحابه پیامبر صلی الله علیه وآله ذكر مینماید؛ و
قسمت سوم و پایانی كتاب
فضایل سایر اهل‌بیت علیهم‌السلام یعنی حضرت فاطمه علیهاالسلام و حسنین علیهماالسلام در سه باب آورده شده است.
پایان كتاب
فهرست آیات، احادیث و اشعار ذكر شده در كتاب را با دقت و نظم زیبایی ذكر نموده است. همچنین فهرست منابع و مآخذ 182 عنوان كتاب از امامیه و اهل سنت ارائه گردیده كه نشاندهنده تلاش جدی محقق برای مستند نمودن این اثر تحقیقی می‌باشد.
مؤلف
این کتاب توسط شهاب الدین احمد بن جلال الدین حسینی شافعی ایجی از محققین اهل سنت است كه در نیمه اول قرن نهم آن را نگاشته و مصحح آن حسین حسینی بیرجندی می‌باشد.
پانویس
برگرفته با تلخیص از کتابنامه انتشارات مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، معاونت فرهنگی، علیرضا شاه حسینی، چاپ سوم، صفحه 225، تهران، 1389 ش.